[OPEN] Lonely little life

Een verveelde uitdrukking stond op de apprentice haar gezicht toen ze richting de uitgang van het kamp keek. Het was al wat later in de avond, en het begon langzamerhand steeds wat donkerder te worden. Toch was het nog warm buiten, en veel katten zaten dan ook nog gezellig met elkaar te kletsen en hun nieuwtjes van de dag met elkaar te wisselen. Ook een groepje apprentices zaten buiten bij elkaar, maar Heave had zich er niet bij gevoegd. Dan zou ze allerlei verhalen moeten aanhoren over hoe geweldig de trainingen van haar leeftijdsgenootjes wel niet waren, en over hoe perfect hun mentor wel niet was. Dit geluk had zij niet. De mentor die ze een tijd terug toegewezen had gekregen, Ivywing, was al lang gestopt met opdagen voor hun trainingen. Eerst had ze nog wel gedacht dat het leuk zou worden, trainen met haar halfzus, maar blijkbaar dacht die er anders over. De kattin rolde met haar tweekleurige ogen en zuchtte eens diep. Misschien zou ze zo eens haar nest inkruipen, dan had ze tenminste eventjes geen knagend gevoel van nutteloosheid.

Roughflower kwam terug van een gefaalde jacht. Haar ogen waren vandaag enorm slecht geweest omdat de zon niet goed geschenen had en het dus zo goed als de hele dag schemerig was geweest. Daarin was het gewoon enorm bagger voor Roughflower om te gaan jagen. Roughflower was veel beter in gewone patrouilles, dingen opspeuren en onderzoeken. Als ze goed getraind zou worden zou ze zelfs een prima medicine cat worden. Maar dat zou ze nooit willen omdat ze gewoon een warrior wou zijn. Maar ze vroeg zich af hoe lang ze een warrior zou zijn? Met een zucht schoof ze de gedachte weg. Zolang niet opmerkte hoe slecht het ging met haar ogen, zou er ook niet veel aan de hand zijn. Maar toen botste ze juist tegen iemand aan. Fijn.

De grote tabby geeuwde eens even en keek tevreden het camp rond. het was wel al valavond, maar het was nog tamelijk warm in het camp - het resultaat van een warme dag. Ze hield van dat lome gevoel dat je kreeg als je nog wat zat na te genieten van een maaltijd, hoewel hun prooistapel niet vol genoeg was om iedereen met gevulde maag te laten gaan slapen. Hij was maar halfvol, nog niet zelfs. Wanneer zou de prooi weer terugkeren? Winddancer keek even om zich heen en zag haar halfzus staan. De jone warrior dacht er meestal niet aan dat ze halfsiblings waren, omdat ze niet goed wist wat ze ervan moest denken. Haar vader was haar voorbeeld geweest, maar dan had hij kittens met een andere poes dan haar moeder.. Het was vreemd allemaal. Maar nu was hij dood, en ze wou zijn nagedachtenis niet veranderen omdat ze dit wist. De tabby liep op haar af, maar voor ze aankwam bij de apprentice zag ze Roughflower tegen haar opbotsen. Dat bracht een kleine glimlach op haar gezicht - om de een of andere reden greens ze bij alles wat haar leeftijdsgenote deed. Het bracht haar altijd in een goed humeur om haar te zien. "Hey Rough, Heave.", begroette ze de twee poezen, haar stem vrolijk en goedgehumeurd.

Hoewel ze zich eigenlijk voorgenomen had haar nest maar in te kruipen, besloot ze hier maar miserabel op de grond te gaan liggen. Toen ze net door haar voorpoten heen gezakt was en met haar kin op de grond lag, botste er echter iemand tegen haar aan. Meteen kwam ze sissend overeind en met opgezette rug keek ze op wie zo ontzettend rude tegen haar aangelopen was. Toen ze zag dat het haar halfzus Roughflower was verdween haar vijandige houding langzamerhand. Maar dat er geen excuus kwam iirriteerde haar - familie of niet. Voordat ze echter een opmerking kon maken voegde nog een halfzus zich bij hen, Winddancer. Deze begroette hen vrolijk, en Heave rolde onopvallend met haar ogen. "Hallo." miauwde ze, haar stem lichtelijk chagrijnig van de botsing van daarnet. Ze wachtte nog steeds op een excuus.

Roughflower schudde met haar kop en zwaaide een keer geërgerd met haar staart, meer naar zichzelf toe gekeerd dan naar haar halfzusje. Ze had later pas door dat het ook echt haar halfzusje was, dit kwam door haar zicht. "Sorry, Heavepaw," miauwde ze vervolgens, waarna ze haar kaken op elkaar klemde, haar vacht glad streek, tot zover dat mogelijk was met haar vacht, en ging vervolgens zitten. Al snel kwam Winddancer er ook bij. Winddancer was helemaal geen familie van haar, maar wel een halfzus van Heavepaw, wat wel weer ironisch was. Roughflower was het namelijk nooit eens geweest met het nestje die bestond uit haar halfzusjes. Ze had hun ook nooit echt gemogen, maar ze kon het hun ook niet kwalijk nemen. Thrushdive haatte ze voor zijn daad, het had haar moeder gesloopt en ze verachtte haar moeder voor haar zwakte. Maar toch ging ze er luchtig mee om en deed ze maar alsof ze er om kon lachen, daarom deed ze vrij normaal tegen haar half siblings. Heavepaw begroette Winddancer toe en Roughflower schonk haar een glimlach toe. "Hallo Winddancer," miauwde ze. "Heavepaw en ik hebben net al onze originele begroeting gehad, zoals je waarschijnlijk wel hebt gezien," merkte Roughflower op, nogmaals een licht verontschuldigende blik op haar halfzusje richtend.

De grote tabby greens even bij het antwoord van de andere warrior en knikte. "Dat zag ik ja.", antwoordde ze, vrolijk. Heavepaw leek tamelijk chagrijnig, maar niet iedereen kon ze vrolijk zijn als ze zelf was, toch? De zus van Heavepaw kwam er ook aan - en dat was dus technisch gezien ook haar halfzus, maar zoals al gezegd: daar wou ze liever niet aan denken. Flintpaw vroeg aan Roughflower iets, maar Winddancer raakte wat afgeleid aangezien er toch niemand tegen haar aan het praten was. Vrolijk begon ze een deuntje te neuriën.

-wow flutpost xD

De verontschuldiging kwam echter snel en Heave knikte lichtjes. Hoewel ze vaak lang boos bleef om dingen, was dit haar familie en daar was ze vergevingsgezinder bij. Zij en Roughflower begroetten allebei haar andere halfzus, Winddancer. Haar uitstraling was nog lichtjes chagrijnig van de plotselinge botsing maar ze probeerde het zo goed mogelijk van zich af te zetten. Toen Flintpaw, haar zusje, zich bij hen voegde knikte ze met een kleine glimlach naar haar. "Hey," begroette ze deze en luisterde toen naar wat ze zei. Oh, of ze een keer mee mocht trainen? Dat leek haar een goed idee. Een opgetogen grijns kwam op haar gezicht staan en ze keek met vragende ogen omhoog naar de andere kattin. Een training met haar beide zussen leek haar wel leuk. En bovendien, dan zou ze tenminste wat leren. Haar blik gleed kort naar Winddancer, wiens zus haar trainingen helemaal had weten te verwaarlozen. Maar tja, het was niet haar schuld dat haar zus lui was. Ze wiebelde kort met haar oortje, wachtend op een antwoord van Roughflower.

Roughflower was heel blij dat er niet op door gevraagd werd. Ze wou niet dat katten er achter kwamen dat de ogen van Roughflower er niet op vooruit gingen. Ze was bang dat ze bij haar zusje, Slatefur, in de Elders Den zou belanden als een blinde. En dat wou ze beslist niet. Na dat Winddancer er bij was gekomen, was ook Flintpaw er bij gekomen. Wat een drukke boel. Het leek wel een familie bijeenkomst, maar dat was niet heel verkeerd. De vraag van Flintpaw had ze echter niet horen aankomen. "Euhm, ja hoor, waarom niet?" Miauwde ze met een glimlach. "Kan morgen meteen wel. En eh, Winddancer, zin om mee te gaan om te assisteren?" Vroeg ze aan haar beste vriendin. Na die ruzie die Winddancer met haar beste vriend, Hazelnut had gehad, waren Winddancer en zij ook wel weer waardig naar elkaar toe gegroeid. Daarbij hadden ze zussen kunnen zijn, wat ze dus niet zijn. Al hebben ze wel dezelfde halfzussen.