Always go like... Yolo! {Open}

Een klein zuchtje wind ritselde door de grijze vacht van de Young One toen ze twijfelend bij de border bleef staan. Hier stond ze al een tijdje, besefte Wasabi nu ze knipperde, aarzelend als een eekhoorn die een nootje wilde stelen van een kattenrug. Maar de geur van prooi was dichtbij, vers en warm, en vulde zo haar hele bek en neus waardoor ze bijna watertandde. De taaie ratjes in Twoleg Place waren maar hoopjes bot in vergeleken met de heerlijke konijnen die ze rook. Maar ja, een wond kon ze zich niet permiteren in de Bloodclan, dus bleef ze nog een tijdje ijsberen langs de grens of ze het nu zou doen of niet. Zucht.

Met een scherpe blik keek ze schuin naar het eerste wat ze zag aan de horizon. Ze stak af tegen het weelderige gras van Windclan, dat besefte de jonge kattin maar al te goed. Haar pels was grijs, grijs zoals een onweerswolk, en het beviel haar echt niet dat zo'n klein ding zich zo dicht bij de grens bevond. Ze herkende de kat niet en ondanks dat Tiger geen sociale vlinder was, kende ze wel bijna elk gezicht in de clan. Ze versnelde wat, om een tijdje later trippelend tot stilstand te komen en op een afstandje scherp naar de jonge poes te kijken. Haar blik zei al genoeg; 'waag het niet'

Net toen Wasabi had besloten om te gaan en haar poot over de grens tilde, zag ze een gestreepte flits en een paar felle ogen die haar duidelijk de boodschap gaven om weg te wezen. Met een vastbesloten trillende staart en haar poot nog steeds een pootlengte boven de grond. De grijze poes keek terug met een neutrale blik en trok haar poot weer terug. "Maak je niet druk, Clankat. Een prooi of twee zouden jullie toch niet gemist hebben," zei ze kalmpjes en krulde haar staart rond haar pootjes met haar smalle borst fier rechtop en een rustige blik in haar blauwe ogen.

Het leek erop dat de indringer net had besloten de grens toch niet over te steken. Een wijze keuze. "Maak je niet druk, Clankat. Een prooi of twee zouden jullie toch niet gemist hebben," Hm. Ze rook even kalmpjes en vernauwde haar ijsblauwe ogen even om de ander in zich op te nemen. Een trotse houding, hm? "Waar ben jij zo trots op, rogue," zei ze nadrukkelijk op dat laatste woord. Deze kat had geen regels, leefde vast bij een absurde wet van wraak en bloedlust. Belachelijk gewoon.

De geur van de gestreepte poes was licht en konijnachtig. Dat wees er op dat ze wel degelijk een WindClanner was. "Waar ben je trots op, Rogue?" vroeg ze met iets van minachting en met nadruk op het laatste woord. Blijkbaar had deze poes geen oren of goede neus op haar kop, want ze kon niet eens een Bloodclangeur van de lijflucht van de Rogues onderscheidden. Hm. "Ik ben helemaal niet trots, maar ik heb redenen meer dan jouw om trots te zijn," sprak ze kalm en zonder veel emotie. Haar stem klonk neutraal, niet spottend of scherp. "Het is vrij zielig om je daar te zien zitten. Zielig gevangen in een piepklein territorium. Volgens mij weet je niet echt wat vrijheid is, hm?" Wasabi wilde niet terugkomen op de Bloodclangeur. Daar zou ze snel genoeg achter komen, besloot ze en kantelde haar spitse gezicht een beetje.

Haar houding verzakte wat, wat ervoor zorgde dat ze er ontspannen uitzag. Diep vanbinnen voelde ze het vuur branden. Iets dat vast ook haar vader had voortgedreven toen hij nog leefde. Nog steeds wilde ze zoals hem worden, maar het feit dat ze compleet anders was... Het was niet makkelijk. "Ik ben helemaal niet trots, maar ik heb redenen meer dan jouw om trots te zijn," Klonk er neutraaltjes van de grijze kattin die jonger was dan haar. Weldra zou ze een warrior worden en dat was duidelijk te zien aan haar grootte. "Het is vrij zielig om je daar te zien zitten. Zielig gevangen in een piepklein territorium. Volgens mij weet je niet echt wat vrijheid is, hm?" Oh. "Omdat wij regels hebben betekend het niet dat we geen vrijheid kennen. Onze regels en code zorgen ervoor dat we discipline hebben." zei ze kalm. "Dat zorgt ervoor dat we orde hebben, iets dat jij nooit zal kennen." zei ze vervolgens. "Orde zorgt voor vrijheid, want door orde is er vrede. Met vrede kan iedereen samenleven zonder dat er complicaties optreden. Dus, om het even anders te verwoorden, wij hebben meer vrijheid dan jij ooit zul kennen," klonk er van de Windclanner. "Zeg me eens, kleintje, wanneer was de laatste keer dat jij een dik konijn hebt gegeten?" Of iets anders. Het maakte weinig uit. Ze wist dat een individu soms op zijn tanden moest bijten als het moeilijker werd. Een clan kon steun van de sterkere krijgen als het even niet ging en ook iedereen had een rol binnen de clan. Haar mondhoeken krulden even amusant naar boven, want opeens glipte de gedachte van Bloodclan bij haar binnen. Een bende idioten met hun eigen regels. Niet dat het veel uitmaakte. Bloodclan claimde verschrikkelijk sterk te zijn. Het was dan wel heel grappig dat ze nog steeds bij de twolegs woonden. Nou tja, zelfs niet bij hen. Heh.

"Omdat wij regels hebben betekend het niet dat we geen vrijheid kennen. Onze regels en code zorgen ervoor dat we discipline hebben," antwoordde ze rustig. Wasabi spitste haar oren met blauwe, kalme ogen. Neen, deze poes moest haar niet uitleggen hoe belangrijk het was dat ze regels hadden, dat ze samen alles aankonden. Dat hun grenzen ook even belangrijk waren, voor de orde en het respect in de Clan. Neen, ze wist nog prima hoe het was om vroeger in een Clan te zitten. Maar zoals de grijze, grotere poes voorspelde, deed ze het toch. "Nee bedankt, WindClanner. Ik weet heus nog hoe het was in Clans," zei ze met droge blik. Ze schaamde zich niet om het feit dat ze zelfstandig weggestapt uit de
"Zeg me eens, kleintje, wanneer was de laatste keer dat jij een konijn hebt gegeten?" Mevrouw vond het plots blijkbaar kunnen om haar kleintje te noemen. En enkel om het feit dat ze ouder was dan haar. Als ze op dezelfde leeftijd haar had ontmoet, hadden ze even groot geweest, omdat deze vreemde tabby ook aan de grote kant was. Gefrustreerd klemde ze haar kaken op elkaar en legde haar oren plat. "Kleintje, hmm?" herhaalde ze grommend, maar ze voelde dat ze vast zat. Neen, niet aanvallen. Dat was enkel een teken van onmacht en zieligheid en dat was beneden haar waardigheid. "Jouw regeltjes vind je allemaal best, ik weet het. Net zoals je "orde" en "discipline". Maar ik weet, Clankat, ik weet dat je diep vanbinnen verlangt om buiten deze grenzen te treden. Om rond te zoeken en te weten hoe het voelt om niet telkens in dat zelfde gebied te zitten. In elke Clankat, zijn of haar ogen, zie je die ziekelijke drang bij de grens om er over te springen als ze daar een muis zien, of een vogel of een konijn. Het is gewoon sneu." Wasabi verloor haar geduld en kalmte een beetje, maar herpakte zich opnieuw en verdreef de kwade glans in haar ogen.

"Nee bedankt, WindClanner. Ik weet heus nog hoe het was in Clans," Oh? Ze had in een clan gezeten. "Dat maakt het allemaal maar zieliger," zei ze even snel op dit feit. Dat betekende dat deze kattin een dwaze droom was gevolgd. Ze was niks meer waardig. Het bewees ook dat ze beïnvloedbaar was, of nog beter, misschien was ze wel zwak. Tigerpaw had nog nooit een Bloodclanner geroken, maar dat deze kat misschien uit deze... Pact kwam, was groot. Dat besefte ze nu pas. Nee, vanaf nu kwam een punt waarop de gestreepte kattin inzag dat ze met een dwaas praatte. "Kleintje, hmm?" Gevoelige snaar. "Jouw regeltjes vind je allemaal best, ik weet het. Net zoals je "orde" en "discipline". Maar ik weet, Clankat, ik weet dat je diep vanbinnen verlangt om buiten deze grenzen te treden. Om rond te zoeken en te weten hoe het voelt om niet telkens in dat zelfde gebied te zitten. In elke Clankat, zijn of haar ogen, zie je die ziekelijke drang bij de grens om er over te springen als ze daar een muis zien, of een vogel of een konijn. Het is gewoon sneu." Heh? "Oh wij zijn al veel over de grenzen geweest." zei ze. "Oorlog, gevechten, noem het maar op," Ze glimlachte enkel naar de ander. "En het gebied van de rogues kan je zo betreden. Daarbij als je naar iets verlangt moet je het volgen nietwaar? Het is dan wel erg raar dat de clans nog niet uit elkaar zijn gevallen," Ze vond dit belachelijk. "Ik verlang niet naar iets buiten die grenzen." hm... "Maar dat is genoeg gepraat," ze zette een stap naar voren en nam nu een goede houding in. Het was duidelijk dat ze het postuur van haar vader had overgenomen. Ze was dan wel smal gebouwd, spieren waren zeker zichtbaar. Haar felle ogen kregen een ijskoude tint, een die ook vroeger terug te vinden was in dat van haar moeder. Whitelion, de vorige deputy van Windclan én een gevreesde kat, was voor haar altijd al een voorbeeld geweest. Haar papa. Ze haalde hem zo weer voor de geest en wist precies wat ze moest doen. "Ik vraag het maar een keer vriendelijk; maak dat je wegkomt,"

Terwijl de gestreepte poes nog wat door praatte, bleef Wasabi in haar strakke, onbeweeglijke, positie zitten terwijl haar blik over het lichaam van de WindClanner gleed. Haar praatjes dat de WindClan alles durfde - wat haar bijna deed lachen, maar de grijze poes hield het op een vaag glimlachje - interesseerden haar nauwelijks. Ze bestudeerde het lijf van de poes aandachtig; ze was gespierd maar smal gebouwd. Wasabi was anders, met gespierde schouders en heupen, en meer op kracht dan op snelheid gebouw, maar verder een heel spitste lichaamsbouw met stompe klauwen en scherpe tanden. Dat gaf haar het voordeel om als ze iemand vasthad met haar bek, hem niet los te laten.
De houding veranderde plots en ze leek nu een stuk vijandiger en vroeg haar nogal gedwongen om weg te wezen, maar Wasabi kreeg plots de verschrikkelijke drang om deze poes eens flink te treiteren. Ze deed het niet veel, maar als ze het deed deed het deugd. De blauwe ogen van de diepgrijze poes glinsterden terwijl ze nauwelijks een spier vertrok en er krulde zich een klein glimlachje op haar lippen. "Waar zou ik, Clankat? Voor zover ik kan me herinneren ben ik volgens jullie regeltjes niet op jullie territorium. En heb jij dus ook niet het recht me weg te jagen, Clankat."

De ander leek een verandering te brengen in haar manier van doen. Dat zag ze duidelijk aan haar ogen. "Waar zou ik, Clankat? Voor zover ik kan me herinneren ben ik volgens jullie regeltjes niet op jullie territorium. En heb jij dus ook niet het recht me weg te jagen, Clankat." Ze wandelde kalmpjes dichterbij. Deze... Kitten... Was nog niet eens voorbij de helft van haar apprentice tijd. En dat wilde het opnemen tegen een zowat volwaardige warrior. Ja, ze was haar aan het uitdagen. "Je bent te dicht bij de grens en ik heb meer dingen te doen dan heel de dag op jou te letten. In tegenstelling tot jou heb ik wel dingen te doen en kan ik mezelf wel nuttig maken," dat was de korte uitleg van haar. Ze schoot plots razendsnel naar voren. Haar smalle bouw zorgde ervoor dat ze snel en behendig kon bewegen, wat ervoor zorgde dat ze de ander zowat omver kon rammen. De kans dat ze nog aan de kanten kon springen was klein, maar niet onmogelijk. Zeker met het feit dat deze kattin breder was. Ze sloeg even kort haar nagels uit en hield ze eventueel klaar voor een tegenaanval.

"Je bent te dicht bij de grens en ik heb meer dingen te doen dan heel de dag op jou te letten. In tegenstelling tot jou heb ik wel dingen te doen en kan ik mezelf wel nuttig maken," waren haar woorden, en plotseling schoot de poes naar voren. Met een klap werd alle lucht uit Wasabi's longen geperst en ze onderdrukte de neiging om wild naar adem te happen, klemde haar kaken op elkaar en slaagde erin op haar poten te landden terwijl ze achteruit schoof. De WindClanner was sterk en bovendien ouder dan haar, maar de grijze poes was niet van plan weg te rennen voor een schriele Clankat die dacht dat ze haat ongestraft "kleintje" kon noemen. Zonder een krab of beet van haar tanden zou Wasabi of de andere kat niet wegkomen. De Young One rende naar voor, dook net voor de gestreepte WindClanner door haar voorpoten en sprong toen naar boven met uitgestrekte poten, in de hoop de Apprentice omver te rammen en op haar rug te duwen. Haar aanval was sterk en krachtig, maar haar tegenstander was ouder en had dus misschien meer ervaring.

En ze werd geraakt. Met een blik van trots en grootsheid keek ze ijzig neer op de grijze kattin. Ze keek dan ook sceptisch toe hoe de ander op haar afvloog en draaide snel een kwartslag waardoor de ander eerder geraakt zou worden door een van haar achterpoten, dan dat deze kat haar zou raken. Daarna vloog ze wat naar voren, draaide ze wat en drukte ze zich wat tegen de grond aan, waarna haar achterpoten zich hevig aanspanden. Ze vloog weer op deze roguekat af en sloeg haar nagels uit om deze langs het gezichtje van de ander te halen.

Scratch. Het geluid dat de poes liever niet wilde horen, snerpte door Wasabi's grijze oren en ze gromde, maar haar blauwe ogen glommen slechts ijzig. Drie ondiepe sneden plaatsten zich op haar linkerkaak en de Young One spuugde het bloed uit dat in haar mondhoek sijpelde terwijl ze achteruit week. Bah. Deze poes was niet de enige die vuil kon vechten. Ze dook onder de buik van de blauwogige tabby, draaide zich met haar tanden in haar rechterachterpoot om en stond op, terwijl Wasabi de poot met een ruk in de lucht tilde om haar vijand uit evenwicht te brengen, of beter, met pootje-lap te laten vloeren.