My demons (Scalefern)

Onderwerp: My demons (Scalefern) za 14 mei 2016 - 21:05

De jonge donker gekleurde kater was pas net op, hij wreef zijn slaap uit zijn ogen. Het dauw plakte nog aan zijn lange vacht vast, hij kwam met een beetje moeite overeind. Hij schudden zijn lange vacht uit zodat het dauw van zijn vacht af kwam, hij opende daarna langzaam zijn mond en gaapte even. Daarna rekte de apprentices zich uit, hij was van plan om te gaan jagen. De Clan had nu al veel prooi in overvloed of ja meer dan dat ze hadden in Blad kaal, na zijn ochtend ritueel besloot hij zichzelf een flinke schoon maak beurt te geven. Eerst zijn rechter voorpoot dan als deze klaar was wreef hij het een paar keer over zijn gestreepte bolletje heen, daarna begon hij met zijn linker met stevige likken af te likken. Hij deed daarna het weer over zijn bol heen wrijven, toen dat klaar was besloot hij zich klaar te maken voor zijn jacht. Hij keek nog slaperig uit zijn ogen, zijn oren hingen een beetje scheef naar voren. Hij had nog wallen van gisteren, hij was lang op gebleven die nacht. Verdwaald geraakt door zijn eigen territorium, hij wist nog weinig omdat zijn oudere broer hem moeilijk liet gaan. Zijn ogen voelde lam, zijn lichaam rilde nog een beetje. Zonder echt op te letten liep hij volop tegen de rand van de den aan, toen hij een klapje tegen zijn hoofd aan had gekregen schudden hij zijn kop. Dit bleek niet de uitgang te zijn, het was dicht en donker. Met een diepe zucht draaide de jonge kater zich om, hij ging daarna voorzichtig zitten op de koude grond van de den. Hij sloeg zijn wollige staart om zijn lichaam beschermend heen, zijn ogen tuurde rond naar een licht puntje van de den. De uitgang was niet te vinden, het was dus avond. Andere Apprentices sliepen nog, gelukkig. Hij sloop naar de uitgang toe, de uitgang kwam een klein beetje licht vandaan. Van de maan en de sterren die buiten in de donkere lucht stonden, hij liep naar de uitgang daar bleef hij staan. Langzaam verzakte hij al om te gaan zitten wat hij uiteindelijk dus deed, zijn blauwen ogen gefocust op de maan.

♦.♦

Onderwerp: Re: My demons (Scalefern) za 14 mei 2016 - 21:25

Met een zwiep van zijn staart maakte de grijsgestreepte kater zich klaar op de sprong. Hij keek voor zich uit naar de boomstam die voor hem lag, zijn kaken geklemd om de eekhoorn die hij zojuist gevangen had. Hij zette zich af en kwam met een zacht plofje neer op de bladeren die in de kampingang lagen. Zijn ogen kregen een tevreden blik; hij had waarschijnlijk niemand wakker gemaakt met die sprong. Hij hoopte het maar, hij was al vele maken geïrriteerd tot ontwaken geschrokken door een onvoorzichtige Clangenoot die iets te enthousiast was na zijn of haar nachtelijke jaagtocht. Met een paar snelle stapjes was hij gearriveerd bij de prooistapel. Hij boog een klein beetje voorover zodat hij de eekhoorn kon laten vallen en deed toen een stapje naar achter om de verzameling van voedsel te bekijken. Er lag nog niet veel op, maar in contrast tot de magere lijken die op een zielig hoopje lagen in leafbare, was dit een fantastisch aanzicht. Hier dacht Scalefern echter niet lang over na, en al snel uitte hij een zucht terwijl hij zich omdraaide om naar het krijgshol te lopen. Vlak voordat hij het beschaduwde hol binnenliep zag hij een bekend sillhouet zitten bij het leerlingenhol, nauwelijks zichtbaar in het maanlicht wat door de dennen filterde. Rustig liep hij naar zijn jongere broer toe, die eigenlijk meer als een zoon voor hem was. 'Is er iets?' vroeg hij, enkel een vragende toon in zijn stem.

Scalefern

♦.♦

Onderwerp: Re: My demons (Scalefern) za 14 mei 2016 - 22:04

Zijn lichaam rilde een beetje door slaap te kort, hij had het koud maar ook weer warm. Hij bleef zitten in het maanlicht, zijn blauwen ogen waren erop gericht. Hij herkende een schim in de verte, deze herkende hij niet zo goed. Tot dat deze schim dichter kwam, het bleek zijn broer Scalefern te zijn. Hij wiebelde kort met zijn harige oren en versmalde zijn ogen, rustig liep Scale naar hem toe. Hij keek hem rustig aan, hij wachtte op wat de kater van hem zou verwachten. 'Is er iets?' vroeg Scalefern enkel, zijn stem klonk vragend. De jonge kater schudden zijn hoofd, hij opende zijn mond. "Nee." Zijn antwoord klonk kort af, hij was geen echte prater, ook interesseerde het hem weinig. Al keek hij zijn oudere broer met glinsterde ogen aan, de wind was koud. Het waaide door zijn lange gekleurde vacht heen, zijn lichaam was koud. Alleen zonder reactie reageerde hij, een emotieloze gezicht keek hij zijn broer aan. Hij bestudeerde zijn broer of er niks aan de hand was, alleen geen enkele schram leek er op te zitten dus volgens hem geen mentale pijn. "Wat heb je gedaan? Want je was al een tijdje niet in het kamp." Zijn stem klonk doordringend vragen, zoals het een waarschuwing was voor de kater voor hem. Hij was streng in zijn woord klank, al wilde hij ook graag alles weten. Helemaal van zijn broer, voordat hij hun in de nesten bracht.

♦.♦

Onderwerp: Re: My demons (Scalefern) zo 15 mei 2016 - 0:44

Scalefern voelde dat bij elke windvlaag die door de bomen ritselde, zijn poten net ietsje kouder werden. De bosgrond was koud en nat in zijn territorium, vaak waren de poten van vele katten doorweekt met water als ze terugkwamen van de jacht. Al helemaal als het geregend had, en dat had het vorige avond. De leerling die een paar staartlengtes van hem af zat gaf een ontkennend antwoord op zijn eerdere vraag. Scalefern knikte als teken dat hij het had gehoord en ontspande zijn oren langzaam. De krijgskat ademde langzaam uit en deed zijn snoet een klein beetje omhoog, zijn ogen gericht op de boomtoppen waarachter vele sterren zichtbaar waren. Sommigen waren echter wel bedekt door wolken, wat geen verassing was gezien de kille wind die door het bos waaide. "Wat heb je gedaan? Want je was al een tijdje niet in het kamp." klonk plotseling de stem van zijn broer. Scalefern draaide zijn kop terug naar Lichenpaw en haalde kort adem, precies genoeg om een zin te zeggen. Hij was te moe om dingen te overdoen. 'Ik kon niet meer slapen, dus ik ging wat jagen. 'S nachts moet dat ook gebeuren.' miauwde hij enkel, niet eens meer proberend de vermoeidheid uit zijn stem weg te houden.

Scalefern

♦.♦

Onderwerp: Re: My demons (Scalefern) zo 15 mei 2016 - 13:19

Zijn broer had zijn rug naar hem toegekeerd en keek ook naar de lucht, tot zijn stem op klonk. Scalefern draaide zijn kop terug naar Lichenpaw en haalde kort adem, de jonge kater keek hem met een ongeïnteresseerd blik aan. Al doordrong de ijs blauwen ogen van zijn broer hem, hij slikte kort. 'Ik kon niet meer slapen, dus ik ging wat jagen. 'S nachts moet dat ook gebeuren.' miauwde zijn broer enkel, de vermoeidheid in zijn stem was duidelijk. Zijn ogen werden spleetjes, zijn oren stonden recht overeind. Het klopte waarschijnlijk wel, er waren wolken aan de hemel. Alleen niet veel, al leek het of zijn broer geen verdere gesprek wilde gaan opstarten. Dat was ook goed, hij keek met zijn blauwe ogen weer naar de lucht. Er was weinig daarboven, alleen licht. Licht van de stipjes boven hun, licht van de maan die over de Clan zweefde. Hij slikte kort, hij wist niet veel. Al leek jagen en vechten hem best interessant, hij letten vaak niet op maar wist dat deze ceremonie een Mentor zou krijgen. Een korte blik viel op de kater naast hem, deze kat naast hem had een ander idee over de Clans dan dat hij had.

♦.♦

Onderwerp: Re: My demons (Scalefern) zo 15 mei 2016 - 17:28

Nadat de kater zijn antwoord had gesproken sloot hij langzaam zijn ogen, en staarde naar de binnenkant van zijn oogleden voor iets dat rond de twee minuten lag. Hierna opende hij zijn ogen weer en staarde hij naar zijn poten voor korte tijd, terwijl zijn gedachten afdwaalden naar zijn slaapritme van de afgelopen manen. Hoe ouder hij leek te worden, hoe minder goed hij de slaap leek te kunnen vatten. Het zou natuurlijk ook gewoon door de zorgen kunnen komen, of iets omtrent dat. Met de gespannen relaties tussen de Clans van de afgelopen manen waren er wel wat meer bezorgde krijgers. Iets dat hem voornamelijk dwarszat was de brutaliteit die de BloedClanners vertoonden tegenover de Clans. Voor het grootste deel waren het zwakke, uitgehongerde zwerfkatten met een soort hoogwaardigheidscomplex. De enige reden waarom ze de ThunderClan voor die paar momenten in hun greep hadden kunnen krijgen was het grote aantal waarmee ze waren. Maar dat was iets wat makkelijk kon veranderen, en geen goede sterke kant. Ookal haatte Scalefern de ThunderClan echt niet minder dan de andere drie, kon hij ze tenminste nog wel nageven dat ze wat meer zelfcontrole en eer hadden dan de BloodClan. Ietsje meer. Hij wierp een zijdelingse blik op zijn broertje, Lichenpaw, die nog steeds naast hem zat. Hij vroeg zich af of hij überhaupt een mening had over de recente ontwikkelingen tussen de Clans. Maar ach, zolang hij maar loyaal was. En... een goede training had. Plots schoot hem iets te binnen. 'Heb je eigenlijk nog getraind de laatste tijd?' merkte hij op, met een rustige toon.

Scalefern

♦.♦

Onderwerp: Re: My demons (Scalefern) zo 15 mei 2016 - 18:23

De jonge kater keek naar de grijze gestreepte kater, er werd weinig gesproken tussen de twee. Er was weinig te zeggen, er was niks aan de hand. Hij staarde rustig naar zijn broer, hij wilde ergens meer weten. De dieptes van de kater, hij zou iets moeten verzinnen daarop. Hij vroeg zich eigenlijk nog af wat zijn broer zou zeggen, hoe zou hij dat achter kunnen halen. Spioneren? Een amusante gespin kwam uit zijn mond, hij was best wel benieuwt op de reactie van zijn oudere broer. Misschien kon hij hem weleens achterna zitten of zo wanneer hij in zijn eentje was. Al hoorde hij hoe de mond van zijn broer open ging, zijn stem klonk weer eens vragend. 'Heb je eigenlijk nog getraind de laatste tijd?' merkte Scalefern op, met een rustige toon. Hij staarde hem aan met een kille dodelijke blik, zijn broer wist toch dat hij al sinds 3 maanden geen mentor had. Hij likte kort zijn lippen, in zijn ogen zag je dat hij hierop liever niet wilde reageren. Hij opende toch uiteindelijk zijn mond om dit te gaan vertellen, zijn blauwen ogen kil gericht op die van zijn broer. "Plaag me niet," Miauwde hij kil op de vraag van zijn broer, het klonk erg kort af met een beetje gesnauw erin. Hij kwam rustig overeind, hij keek zijn broer aan. Zijn stem klonk duidelijk, hij slikte even en stapte bij zijn broer vandaan. Hij liep richting de uitgang van het kamp, geen reden tot verzet maar hij had weinig zin om verder te kletsen.

♦.♦

Onderwerp: Re: My demons (Scalefern)