Sweet crescent up, in the sky. Sing you're song when the sun have passed by.

De jonge kater wilde even hier blijven, hij moest met leeftijdsgenoten om leren gaan. Ook al trainde hij met andere Clankatten dan deze maar hij trainde ook in het communiceren met andere katten, je moest ze leren kennen en hoe ze ook mochten zijn en toch hoeveel haat je er aan zou hebben je moest uiteindelijk met iedereen vrede vinden. Je had elkaar nodig in een Clan, een groep. De iets massievere kater haalde hem zelf overeind en keek met rust in het rond, hij zetten een stap met zijn brede poot. Zijn staart hing tegen de grond aan op een subtiele manier, hij ademende in en wachtte even tot hij het langzaam uitblies. Hij ging zitten in zijn nest en besloot na te denken, over zijn volgende stappen die hij zou maken in het leven. Hij rook wel de geuren van andere katten met de zelfde geur als hem, Shadowclan.

~Crescentpaw

De training was voorbij en zij had zichzelf net een beetje kunnen opfrissen. Ze had zelfs wat kunnen eten. Nu liep ze al wel weer terug naar de apprentice den. Het was nog iets te vroeg om te slapen dus ze was van plan nog even te wachten met in haar nest kruipen. Dan moest ze wel even iets vinden om haar te entertainen, want haar ogen vielen nu al dicht. Toen ze terug liep naar de den vond ze een mosballetje voor haar poten en wat verveeld begon ze het voor zich uit te schoppen. Hadden kittens vast daar gelaten. De poes had nog altijd de wat vermoeide uitstraling. Al snel kwam ze de den in en gaf nog een laatste schop aan het ding. Juist toen ging het fout. Het vloog de lucht in recht het nest in van een ander. Gelijk schoten de ogen van de poes open. Oh nee. Ze rende snel naar het nest van de kater en kwam ernaast te staan. "Sorry!", piepte ze terwijl ze met haar ogen probeerde te vinden waar het mos gebleven was.

Venompaw zat nog met zijn ogen dicht op zijn warmen nest, hij ademde in via zijn mond en blies het uit via zijn neus. Hij wilde zijn rust en zijn geduld testen, hij spitste zijn oren wijd open bij het horen van stappen. Hij rook gewoon een Shadowclan kat, dus er zou niks ergs gebeuren. Hij voelde ineens iets tegen zijn hoofd aan komen, uit schrik schoten zijn ogen open. Tot hij een mos balletje zag liggen, hij raapten deze met een neutrale blik op. Hij keek kort daarna de richting op van de Shadowclan kat, "Sorry!" piepte de zwart witte kattin. Hij gaf de kattin het mos balletje weer terug aan haar en knikte geduldig, "Goedemiddag mevrouw Crescent, deze is vast van jouw?" Vroeg hij op een nette toon. Woede was nu geen optie, hij had een kleine glimlach. Iedere kat kende elkaar dus het zou vast goed moeten gaan, hij rolde het mos balletje haar richting op. Hij keek naar boven, hij was er zelf bij toen hij zijn ouders zag sterven. Hopelijk hadden zijn ouders nu een beter leven in Starclan, hij knikte. "Mijn naam is Venom en de jouwe?" Hij stelde zich maar rustig voor uit beleefdheid want bijna elke kat kende elkaar, hij wiebelde kort met zijn oren en wachtte op haar antwoord. Hopelijk was er niks mis met haar. Ze leek zo verdrietig op sommige punten maar waarom?

Het was de kater Viperpaw. Een kater die dezelfde leeftijd had, dacht ze. Haar gezicht werd kort neutraal en ze trok haar mondhoek op toen ze een begroeting kreeg. Het mossballetje liet hij al snel weer zijn nest uitrollen en met haar poot hield ze het tegen. Kort keek ze naar het ding dat tegen haar poot lag. "Zo zou je het kunnen zeggen ja", zei ze en lachte er achteraan. Het ding was niet van haar geweest, maar zij was degene die het bijna tegen zijn kop had geschopt dus zo kon je het wel zeggen. "Mijn naam is Venom en de jouwe?" De poes draaide haar hoofd wat schuin. Had hij net niet haar naam gezegd? 'Mevrouw Crescent' had hij gezegd. "Crescentpaw", zei ze dus maar terwijl ze hem vragend aankeek. "Dat zei je net zelf", lachte ze er achteraan. Niks klonk onaardig en ze keek hem aan.

“cause you'll be in my heart”

Crescentpaw heeft een roos ontvangen!

Fijne Valentijnsdag for Creed's sake!

coded by electric of synesthesia and shine

Venompaw keek naar de zwart witte apprentices, hij staarde naar haar. "Zo zou je het kunnen zeggen ja", zei Crescent en lachte er achteraan. Hij keek haar aan en had een bescheiden glimlach, hij staarde haar aan en maakte een boog kort in haar bij zijn. De kattin draaide haar hoofd schuin haar blauwen ogen keken naar de zijne, haar ogen keken zo als of haar ogen door zijn ziel konden kijken. Als of ze alles konden lezen met maar een blik. Hij wachtte op haar reactie, "Crescentpaw", zei ze dus maar terwijl ze hem vragend aankeek. Hij knikte, dus zijn gok klopten. Hij glimlachte naar haar. "Dat zei je net zelf", lachte ze er achteraan, hij lachte kort daarna ook. "Weet ik madam, alleen ik wilde er zeker van zijn." Miauwde hij rustig op haar stem. Zijn ogen leken blij, al wilde hij trainen om beter te worden. Hij voelde zich erg opgelaten, toch wilde hij iets meer weten over deze jonge kattin. "Als je wilt kunnen we buiten een wandeling maken?" Vroeg hij vriendelijk aan haar, zijn glimlach stond op zijn gezicht. Hij glimlachte amper maar hij wilde haar wel helpen, hij wilde haar alles aanbieden. Hij knikte naar de kattin, toch viel zijn stem stil bij het zien van haar prachtige gezicht en haar lieve glimlach.

OCC: Sorry voor de late post!!