We came here to run it

+Satsui

New-leaf was komen aanrollen, met al zijn warmte en prooi. Het was heerlijk buiten, vooral als langs de two-leg dens. Yu gaf het niet graag toe, maar de bloeiende bomen en struiken van de two-legs waren wel mooi om naar te kijken. Dat had ze dus uitgebreid gedaan, en vervolgens wat prooi weten te vangen. Echt moeilijk was het niet, blijkbaar had de rat een doodswens, want het liep bijna vanzelf in haar klauwen. Dik tevreden met zichzelf stapte Yu het kamp binnen. Ietwat geamueerd oogde ze de nieuwe young-ones. Als ze een paar tanden zou verdienen, zou ze ook een young-one mogen trainen, wat natuurlijk geweldig zou zijn.... Ja, de ideale bloodclan; gevuld met katten zoals zij. Haar blik bleef haken op een zandkleurige kater. Hee, was dat niet... Ja! Hij had haar gewaarschuwd bij dat gevecht. De poes besloot hem nog eens goed te bedanken en stapte op hem af. "Hé, jij!"

Met zijn oortjes gespitst was hij een vlinder aan het achtervolgen tot hij iemand hoorde roepen. Gelijk stond hij stokstijf stil en keek met grote ogen naar de poes. W-wat had hij gedaan? Was het verboden om met vlinders te spelen in het kamp? Waarom wist hij dat dan niet? Angstig bleef hij haar aanstaren, wat ging er nu gebeuren? Ging zij hem ook slaan?

Toen ze dichterbij kwam, zag ze dat de kater aan de grond genageld stond. Was hij schrikachtig?Yu kwam dichterbij, en probeerde haar houding open te stellen. "Whoa, chill gast, ik ga je niks doen." Ze liet een lach haar snoet sieren. "Ik wou je bedanken voor een tijdje terug!" Ze nam hem even nadenkend op. "Dat.. was jij, toch?" Misschien had ze hem verward en per ongeluk een onschuldige young-one de stuipen op het lijf gejaagd.

"Fewww!!" Riep hij hardop en relaxede. Hij dacht dat hij dik in de problemen zat en met de klauw afdruk van Zira nog vers in zijn gezicht was dat niet bepaald wat hij nodig had. Hij fronste na haar woorden. "U-uhmmm, ligt eraan waar het om gaat?" Vroeg hij lichtelijk verward. Ze had niet gemeld waar ze voor kwam bedanken, dus hoe kon hij dat nou ruiken!

"Fewww!!" Hij leek net een losgelaten ballonetje. Nu pas viel haar een litteken op op zijn snoet. Door wie was hij te pakken genomen? "U-uhmmm, ligt eraan waar het om gaat?" Vroeg hij vervolgens. Oh ja, dat had ze nog niet verteld. Ze lachte een beetje onhandig. "Bij dat gevecht tussen twee members?"

Hij dacht even diep na en hoorde toen een aantal gefrustreerde 'ja's om zich heen, dus besloot hij maar te knikken. "Dat was ik!"Riep hij vrolijk al waren zijn demonen dat niet zo. Hij zelf had er ook geen of amper herinnering van maar het was dan ook al een aantal manen geleden.

Hij leek even diep in gedachten verzonken te zijn, voor hij antwoordde. "Dat was ik!" Zijn stemming leek plots omgeslagen te zijn, iets wat de poes een beetje verbaasde. "Nou, bij deze, bedankt!" Ze gaf hem een hartelijke glimlach, en ging zitten. Vervolgens gebaarde ze dat hij hetzelfde moet doen. "Honger?" Ze schoof de rat nar hem toe, die zouden ze mooi kunnen delen. Het was goed om young-ones wat anders te geven dan snauwen grommen. "Ik heet Yu, trouwens. Jij?"

Hij knikte na haar bedankje en glimlachte trots. Hij keek even de rat aan en voelde zijn buik wel een beetje rommelen, jagen had hij zelf nog nooit geleerd. Of nouja... Hij kon het gewoon niet. Dat betekende dat hij vrij weinig eten. "Om eerlijk te zijn wel ja." Hij glimlachte een beetje verlegen, tot ze weer begon te spreken. "Satsui."

Yu grinnikte toen ze zijn maag hoorde rommelen. "Om eerlijk te zijn wel ja." tja, dat was nog niet duidelijk. Ze scheurde zelf een stuk af, en gebaarde de ander om hetzelfde te doen. "Satsui." Ze knikte. "Goede naam. Dus Satsui, hoe gaat je training? Wie is je mentor?" Om eerlijk te zijn had ze het niet onthouden bij de ceremonie. Sorry pa.

Na de twee vragen van de poes werd zijn humeur vrijwel meteen verpest en veranderde de glimlach in een boze frons. "Zira." Mompelde hij boos. "En het gaat belachelijk slecht. Ze snapt me gewoon niet. Niemand snapt me." Hij keek weg van haar ogen naar de grond. Niemand.

-Natuurlijk!-

"Zira." Haar snuit betrok. En het gaat belachelijk slecht. Ze snapt me gewoon niet. Niemand snapt me." Yu keek hem medelevend aan. "Gecondoleerd, dude. Ik weet hoe erg ze kan zijn." Zira had niet echt een goede weg met young-ones, of wel? Ze trok haar bek om nog iets te zeggen toen ze plots een stemmetje haar naam hoorde roepen. “Ha zus!” Een enorme grijns kroop over haar gezicht toen ze haar broertje zag. Ze gaf hem een speelse tik tegen zijn bolletje. "Hé Copycat!" Chawl groette ook Satsui, wat haar een beetje verbaasde. "Hebben jullie elkaar al ontmoet?" Vroeg ze glimlachend.

Hij was blij dat iemand met hem mee voelde, dat zou de eerste keer zijn. De rest werd boos op hem omdat hij zogenaamd blij moest zijn. Nou, dat was hij dus niét. Zijn oortjes wiebelde toen hij een andere stem hoorde, de zwarte kitten was hun kant op aan het trippelen en kort glimlachte de Young-one. Hij snapte niet bepaald waarom Yu hem copycat noemde, maar besloot er niet om te vragen. Dat de kleine hem begroette deed hem iets goeds om een of andere reden. "Hey Chawl." En de vraag erna liet hij de kitten wel beantwoorden.

Ze kreeg een tikje terug op haar nek. “Satsui is niet heel veel ouder dan ik hoor.” Dat was waar, Chawl was een flink stuk gegroeid sinds ze hem laatst zag. Wat als hij haar voorbij zou groeien? Yu was nou eenmaal niet de grootste kat, en als hij de juiste genen van hun vader had... “Hij zat ook nog een tijd in barn two, voordat hij young one werd.” Zo zo, oplettend, zo mocht ze het graag zien. Ze grijnsde. "Jullie hebben vast leuke tijden gehad," Sprak ze een beetje plagend, en stootte Satsui aan. Chawl deed een poging de young-one onderuit te werpen, en Yu kon enkel grinniken. “Alles goed met jullie?” Vroeg hij met jongesachtige grijns. De poes hoopte dat hij dat van haar had geleerd. "Meer dan goed, hoor." Ze wees naar de grond, waar de rat was, al lag er nu een beetje stof op. "we waren aan het eten, zin in een hapje?" Ze wist niet of haar broertje al vlees at of niet, maar zelf herinnerde nog goed de eerste keer dat Moonwhite wat voor hun had meegebracht. Zij was als eerste gegaan. Cobra niet snel daarna, en Cloud was bang, maar deed uiteindelijk toch mee. Ze glimlachte gelukkig bij de herinnering. De member besloot Satsui weer volop in het gesprek te betrekken, en tikte Chawl aan. "IK was Satsui aan het bedanken, weet je waarom?"

Hij knikte om alles wat de jonge kitten zei, hij was vrij intelligent eigenlijk. Hij glimlachte naar Yu toen ze begon over leuke tijden en voelde een soort blijdschap in zijn hart. Wat was dat? Hij keek Chawl even raar aan toen deze tegen hem viel en besloot toen op de grond te vallen. Hij wist goed hoe hij met kittens moest spelen simpelweg omdat hij zelf nooit zoiets had gehad. Behalve van Claw, maar die was er niet al te goed in geweest... Terwijl hij op de grond lag stelde hij een vraag maar deze werd beantwoord door Yu. Hij besloot maar stil te blijven al leek hij zijn blik niet van de kattin af te kunnen halen. Wat gebeurde er met hem? Hij snapte er de ballen niet van. Nogmaals werd een glimlach op zijn gezicht getoverd door haar woorden, en hij kon zweren dat hij nooit zo vaak had geglimlacht tijdens een gesprek.

“Ja, dat wil ik wel.” De poes schoof de prooi naar haar broertje toe, zodat hij wat kon eten. Ze zag hoe Chawl een stukje afscheurde en opat. Ze glimlachte naar hem. Haar broertje was natuurlijk veel te nieuwsgierig om de volgende vraag te laten rusten, en dus ging hij er dan ook gelijk voor. “Waarom dan?” De zwart witte kattin stak haar borst naar voren, en begon met vertellen. "Twee katten zochten ruzie, en het zag er niet goed uit. Toen heeft Satsui," Yu stootte hem zacht aan, "Het verstandige gedaan en een member geroepen. En dat was ik." Een beetje trots kon ze niet verbergen, maar ze wist het verhaal snel weer op de young-one te brengen. "Satsui deed het goede, dus zorg dat goed oplet wat hij doet! Je kan veel van hem leren." Haar toon was plechtig toen ze haar broertje een klopje gay met haar poot op zijn schouder.

Kort had hij oogcontact met de kleine doordat hij heen en weer keek en vroeg waarom. Met een klein, scheef glimlachje keek hij vervolgens naar Yu die aan het spreken was. De zachte aanraking die ze gaf deed hem stralen, niemand was echt aardig tegen hem... Ze zei zelfs dat hij veel van hem kon leren! Wat fantastisch!