Ceremonie

Duststar kwam uit zijn Den. De eerste zonnenstralen schenen weer naarbinnen. Hij zou het uitzicht en de plek nu wel gewend moeten zijn maar hij kon nog steeds uren voor zich uit staren in zijn Den. Kijkend naar beneden of starend naar de horizon. Het bleef een adembenemend gezicht wat hij wilde zien tot StarClan hem riep. Rustig begon hij zich te wassen. Gisteren had hij de Nursery bezocht, kittens waren groter en de Queens gaven toe dat sommige kittens klaar waren voor een Apprenticeschap. Duststar was het er ook mee eens, er was al een lange tijd geen ceremonie gehouden, de tijd ging af en toe langzaam maar vandaag kwamen er weer nieuwe leerlingen.

Met zijn lange vacht weer een beetje in model liep hij de richel op. De oranje kater mauwde luid over het hele territorium: Alle katten die oud genoeg zijn om hun eigen prooi te vangen zich verzamelen. Geduldig keek hij naar beneden om te kijken naar alle katten. Samendromend vloeide de katten als stromend water uit de verschillende Dens naar de open plaats. Geamuseerd staarde hij naar de hoopvolle blikken van de jongere katten. Hopend op een Apprentice, een mentor of zijn Warriornaam. Zijn staart zwiepte tevreden heen en weer.
'Vandaag zal ik nieuwe mentors toewijzen en kittens hun nieuwe namen geven.
Luckypaw jouw mentor zal Windflare zijn. Windflare, geef hem alles door wat je weet. Crowpaw, jouw nieuwe mentor zal Cindersoul zijn. Broer, onderwijs haar goed. Als laatste: Fightkit. Vandaag zal je de naam Fightpaw dragen. Ook jij krijgt een mentor, dit zal Larkpelt zijn. Larkpelt leer hem alles wat je weet en meer.'
Tevreden met zijn besluit liep hij de richel af. Ook hij had dingen te doen. Hij was al veel te lang afwezig geweest.

[Sorry Fightpaw ik wild ehet even officieel doen :3
Voor degene die mijn oproep niet gelezen hebben: Pb me als je er nog bij wilt dan edit ik de post ]

{Noes, Mijn mentor is al één maand niet meer online geweest D:}

Luckypaw wiebelde van de ene bil naar de andere. Hij was nerveus, Wie zou zijn mentor worden? Wie ging hem alles leren. Hij keek om zich heen en zag hoe het normale leventje van de clan weer doorging en iedereen weer druk in de weer was. Hij had al die tijd gewachten, want vandaag zou die ceremonie komen. Hij voelde vreugde omhoog komen toen hij Duststars oproep hoorde, Meteen sprong hij op om vervolgens vooraan te zitten, Hij keek omhoog naar zijn clanleader en luisterde vol verwachtig naar de stem van Duststar. 'Vandaag zal ik nieuwe mentors toewijzen en kittens hun nieuwe namen geven. 'Luckypaw jouw mentor zal Windflare zijn. Windflare, geef hem alles door wat je weet.'. Meteen sprong hij op en liep naar Windflare, die vanaf nu zijn mentor zou zijn. "Hoi windflare," Sprak hij enthausiast uit, Hij wou veel leren! "Wanneer ga je me leren jagen? Wat ga je me leren?" Hij keek vol verwachting naar de kater, en vergat zelfs zijn neusje tegen de katers neus aan te drukken.

Hij werd rustig wakker door de zonne strallen. Hij was al redelijk vroeg wakker. Want vandaag zou hij zijn naam krijgen. Misschien zelfs een mentor. Eindelijk zou hij leren om een goede Warrior te zijn. Hij zou zijn best doen. Ookal was hij niet altijd de beste luisteraar. één van de Qeens begon hem te wassen. Ze Zij ook een paar dingen om hem te kalmeren. Ze hadden kenelijk door dat hij zenuwachtig was. Maar er waren een paar kittens zenuwachtig. Wat ook wel normaal zou zijn. Dat dacht hij toch. Het was tijd. Want je hoorde Dustar zijn oproep doen. "Alle katten die oud genoeg zijn om hun eigen prooi te vangen zich verzamelen." Hij ging naast lukypaw zitten. 'Vandaag zal ik nieuwe mentors toewijzen en kittens hun nieuwe namen geven. Zei Duststar. Gespannen wachte hij af. "Luckypaw jouw mentor zal Windflare zijn. Windflare, geef hem alles door wat je weet. Crowpaw, jouw nieuwe mentor zal Cindersoul zijn. Broer, onderwijs haar goed. Als laatste:" Zei Duststar. Hij wachte gespannen af. Zou het zijn naam zijn. Of niet. "Fightkit. Vandaag zal je de naam Fightpaw dragen. Ook jij krijgt een mentor, dit zal Larkpelt zijn. Larkpelt leer hem alles wat je weet en meer.' Hij wwas dol gelukig. Een nieuwe naam en een mentor. Fightpaw in plaats van Fightkit. Dat klonk veel beter. Hij stond op en liep naar Larkpelt. Zacht raakte hij de neus aan van zijn mentor. Verder zei niets; Larkpelt moest eerst maar iets zeggen. Of zou hij toch wat zeggen. Hij wachte toch maar. Fightpaw was veel te opgewonden om als eerste iets te zeggen.

[Geeft niet ik ben er heel blij mee. ]

(Moest je ooit een trainingstopic willen, PM me maar, oké? )

Larkpelt was een onregelmatige slaper en had er een vervelende, rusteloze nacht op zitten. Hij was die ochtend nog maar net ingedommeld, of Duststar riep de clan bijeen voor een ceremonie. Geeuwend en poten rekkend kroop Larkstar uit zijn nest. Hij had geen slecht humeur gekregen door zijn tekort aan slaap en de plotse oproep, maar hij had wel wat hoofdpijn en waggelde het krijgershol uit alsof hij een plant had opgeknabbeld die hallucinaties veroorzaakte. Met doffe ogen keek hij richting de groep katten die samendromde om hun clanleider. Met een laatste geeuw hobbelde de kater naar voren om zich bij hen te voegen. Er was al een hele tijd geen ceremonie meer gehouden. Wat maakte het uit dat het ongelegen kwam? Larkpelt was nieuwsgierig naar wat er aangekondigd zou worden.

Duststar begon met zijn mededelingen. Larkpelt luisterde zo goed hij kon, maar door zijn slaperigheid hoorde hij niet alles wat er gezegd werd. Kittens werden leerlingen, de mentors die ze zouden trainen werden benoemd. Leuk, leuk. Op wat hij wel verstond reageerde de kater door gepast vrolijk te zijn en katten te feliciteren. Hij leefde met hen mee en voelde zich alsof hij zelf mentor werd.

Wacht, schrap dat.

Toen hij z’n eigen naam hoorde en de andere katten zich naar omdraaiden om hém te feliciteren, voelde hij zich helemaal niet joepie joepie, wat leuk!-vrolijk. Het was best een schok. Hij had helemaal niet verwacht om mentor gemaakt te worden. De kater knipperde de dofheid weg uit zijn ogen en keek omhoog naar zijn leider. He had to be kidding him …

Neen, hoor. Toen Larkpelt weg keek van Duststar stond er een jonge kater voor hem. Goed dat hij zich met zijn slaapkop kon herinneren wat er op zo’n ceremonie verwacht werd, zodat hij naar beneden kon leunen en de neus van zijn leerling kon aanraken alvorens hij zichzelf beschaamde. Hij keek nog even vluchtig om zich heen, om te kijken of niemand hem op het laatste moment zou tegen houden. ‘Haha, Larkpelt, we sollen maar wat met je! Hij wordt mijn leerling, en niet de jouwe’. Toen er na een paar tellen nog geen enkele kat naar hem toe was gelopen om zoiets te zeggen, drong het tot hem door dat het gewoonweg niet zou gebeuren. Met een ietwat verwarde blik keek hij neer op de jongere kat. Zijn leerling. Het kereltje zei helemaal niets. Larkpelt haalde z’n harige wenkbrauwen op. Hoe heette de leerling? Fightpaw? Ja, toch? “Je zou denken dat iemand met jouw naam meer uitgesproken was.”, meowde de grote, gevlekte kater. Zijn stem klonk een beetje spottend, maar ook zacht, zodat niemand anders het kon horen. Hij bedoelde het niet slecht. Hij probeerde een grap te maken om het ijs te breken. “Je gaat me toch niet vertellen dat ze me hebben opgezadeld met een verlegen leerling, eh?”. Toen overdacht hij z'n woorden en werd hij bang dat hij de leerling gekwetst had. "Niet dat daar wat verkeerd mee is, natuurlijk.", voegde hij er mompelend aan toe.

[niemand anders antwoord nog dus.. Ik verveel me toch.]

Zijn mentor keek een beetje verward. Maar raakte zijn neus dan toch nog aan. Toen begon zijn mentor te spreken. “Je zou denken dat iemand met jouw naam meer uitgesproken was.” Hij draaide zijn hoofd naar zijn mentor. “Je gaat me toch niet vertellen dat ze me hebben opgezadeld met een verlegen leerling, eh?”. Fightpaw bleef stil. "Niet dat daar wat verkeerd mee is, natuurlijk." mompelde Larkpelt. "En ik die altijd dacht dat montors liever hadden dat hun leerling stil was." zei hij om te lachen. "Maar als je wilt kan ik ook blijven spreken." Hij keek naar zijn mentor. Hij zag er slaaperig uit. "Wat gaan we doen; jij moest me alles leren wat je weet en meer...." Dat vond hij goed gesproken van duststar. "en meer." Dat bleef door zijn hoofd spoken. Zou hij echt meer kunnen leren dan zijn mentor wist. Ook dacht hij aan wat hij allemaal zou gaan leren. Wat hij allemaal nog zou doen. "Hoe kom jij eigenlijk aan de naam Larkpelt?" Hij zelf vond het een speciale naam. Fightpaw was zijn naam nu. Haha, haha, haha. HIj kon er zelfs al iets bij bedenken. "lightpaw is mijn naam. en vechten is mijn faam." Zei hij in zich zelf. Dit was echt fantastie's. Ook de mentor die hij gekregen had vond hij fantasties.

[Larkpelt ik zou graag een topic hebben met je... xD]

Het was vroeg in de ochtend en Fawnheart hoorde Duststar hij wou een ceremonie beginnen, het is altijd wel leuk om te zien wie een mentor werd. Ooit werd ze zelf een, maar nu nog niet.
Ze zag allemaal kittens die zenuwachtig zijn. Ze luisterde aandachtig. en toen horde ze Larkpelt ongelofelijk, Ze was zo blij voor hem. Ze zag dat hij met fightpaw aan het praten was Ze ging naar hem toen om te feliciteren. Zo Fightpaw gefeliciteerd met je nieuwe naam en Larkpelt ook gefeliciteerd dat je een leerling hebt gekregen ben ik echt blij voor jou. Ik hoop dat je hem alles leert wat je kent en al zeker hoe je vecht ze gaf hem een knip oog en zei tegen fightpaw je hebt echt geluk met die makker. En Larkpelt als je hulp nodig heb maar ik denkt dat het niet nodig is mag je altijd bij mij komen. fawnheart liep weg om de anderen te feliciteren.

Toen Fightpaw begon te spreken keek Larkpelt even verbaasd, maar al snel stond hij geamuseerd met z’n snorharen te wiebelen. Het zag er naar uit dat hij te snel geoordeeld had over zijn leerling. Hij was helemaal niet verlegen! Of tenminste, niet zo erg dat hij niet meer ondeugend kon wezen. Zijn antwoord had geflirt met het brutale! Larkpelt ging zitten en krulde zijn dikke pluimstaart om zich heen, terwijl hij bedacht wat hij moest antwoorden. Nu hij helemaal aanvaard had dat hij de jonge kater moest opleiden wou hij het wel goed doen! Hij kon niet riskeren dat hij de verkeerde dingen zei. De training van een clankat was niet iets om lichtzinnig mee om te gaan. Hij moest plannen, bedenken wat hij Fightpaw aan wou leren. De periode die katten doorbrachten met hun mentor bepaalde voor een deel hoe ze later zouden denken en handelen. Als Fightpaw op zou groeien tot een gestoorde maniak, zou Larkpelt zich daar voor altijd schuldig over voelen, zelfs al lag de fout dan misschien helemaal niet bij hem. Je kon het nooit zeker weten …

“Wat gaan we doen? Je moet me alles leren wat je weet, en meer!”

De kater knipperde met zijn ogen. De stem van zijn leerling had hem uit z’n gedachten gehaald, en nu keek Larkpelt hem aan met een uitdrukking alsof hij Fightpaw telepatisch wou vragen waarom hij in SterrenClan’s naam al vragen en eisen begon te stellen. Misschien zat er wat in dat van mentors die liever zwijgende leerlingen hadden. Larkpelt was helemaal nog niet klaar om antwoorden te geven aan beïnvloedbare jongelingen. Hoe kwam Duststar er bij om de ceremonie ’s ochtends te houden? Als hij het ’s avonds had gedaan, had Larkpelt een hele nacht gehad om wakker te liggen en zich voor te bereiden. Als hij nu weigerde om Fightpaw mee te nemen om hem te trainen zou hij waarschijnlijk teleurgesteld zijn, en Larkpelt haatte het om andere katten teleur te stellen.

Gelukkig kwam de jonge kat snel met nog een vraag. Hij vroeg hoe Larkpelt aan z’n naam was gekomen. De oudere kater knikte enthousiast, omdat hij die vraag wel kon beantwoorden. Ze was namelijk niet relevant voor zijn training. Toen hij z’n bek opende om antwoord te geven werd hij echter onderbroken door een van hun clangenoten. Ze kwam hem feliciteren met zijn leerling, en Fightpaw met zijn naam. Larkpelt keek haar even schaapachtig aan. Hij had nooit een leerling gewilt, maar nu Duststar het er toch naar gemaakt had was hij blij met de felicitaties van de poes. “Ik hoop dat je hem alles leert wat je kent en al zeker hoe je vecht.”, miauwde ze. Ze had naar hem geknipoogd … en zijn kattenkennis (van kwaliteit waar je vraagtekens bij moet zetten) vertelde hem dat ze met hem aan het flirten was. Larkpelt bloosde een beetje en voelde z’n ego groeien.

Toen de poes weg getrippeld was draaide de kater zich weer naar Fightpaw. Ondanks de onderbreking van de clangenoot en wat hij daarover dacht voelde hij zich niet gegêneerd. “Eum … eens kijken. Lark betekend leeuwerik. Dat is een soort vogel. Toen ik een kitten was ben ik eens verdwaald geraakt in het bos, en toen heeft een domme leerling me aangevallen met de gedachte dat ik een prooi was.”. Larkpaw’s oranje ogen twinkelden vrolijk, maar daarna gaf hij zijn leerling wel een blik die zei dat hij beter niet zo dom kon zijn om ook zo’n flater te maken. “Als we het bos in gaan zal ik hem eens aanwijzen. De vogel, niet de kat. Dan zal je zien dat hij en ik ongeveer hetzelfde vlekkenpatroon hebben. Maar voorlopig ga ik je alleen laten. Ik moet trainingen bedenken.”. De kater stond op en onderdrukte een geeuw. Daarna wandelde hij weg in de richting van het krijgershol. Natuurlijk ging hij niet meteen noeste denkarbeid verichten. Hij zou eerst proberen slapen. De kans was echter groot dat hij na deze grote wending in zijn leven geen oog meer dicht kreeg door de verantwoordelijkheid die hij op zich voelde drukken.

(Beschouw mij bij deze maar als uit het topic gepost, tenzij je per se achter hem aan wil lopen. Oh, en Fawnheart: Larkey en Fawney leren elkaar pas goed kennen in dat warme dag-topic. Op de ceremonie kent hij haar dus nog niet goed, normaal gesproken. Anders zitten we onze tijdlijn te verkloten. xP)

Fawnheart feliciteerde andere met dat ze mentor zijn geworden. Ze had geen zin om in het kamp rond hangen dus ging ze als gewoonlijk jagen, daar leefde ze voor Jagen tot ze niet meer kon. Als ze geen zin had ging ze naar het sterrenmeer. Ze kan niet lang uithouden in het kamp.
Ze dacht na, hoezo had ze die kater een knipoog gegeven het was eigenlijk bedoelt vriendschappelijk. Ze was veel te vroeg wakker geworden, Fawnheart kon nog niet helder denken. Ze liep rustig uit het kamp om te jagen.


( Ik heb het afgerond bij mij, dus ik kom niet meer in voor als jullie doorgaan. En Larkpelt ik probeerde een beetje te veranderen hoezo ze die knipoog gaf.)

Zijn mentor haf geen antwoord op zijn eerste vraag. Maar op de tweede wel. “Eum … eens kijken. Lark betekend leeuwerik. Dat is een soort vogel. Toen ik een kitten was ben ik eens verdwaald geraakt in het bos, en toen heeft een domme leerling me aangevallen met de gedachte dat ik een prooi was." Zij Larkpelt. 'Wat een idioot.' Dacht hij in zich zelf. Als we het bos in gaan zal ik hem eens aanwijzen. De vogel, niet de kat. Dan zal je zien dat hij en ik ongeveer hetzelfde vlekkenpatroon hebben. Maar voorlopig ga ik je alleen laten. Ik moet trainingen bedenken.”. Dat was alles wat hij nog zei. Toen liep Larkpelt weg. Was hij niet blij met fightpaw. Ach wat kon het hem schelen dat hij weg liep. Nu kon hij wat anders gaan doen. Zoals eens rondlopen alleen in het bos. Maar eerst kwam één van de qeens. Die wilde hem van alles vertellen en zeggen. 'Je moet goed luisteren en braaf zijn. Maar je mag niet veranderen van karakter. Want zoals je nu bent vind iedereen je goed.' Daar had ze misschien wel een punt. Toen ze eindelijk klaar was en weg ging. rende hij meteen het kamp uit. Hij wist al wat hij wilde doen. Hij droomde er van om het windclan teritorium te bezoeken. Dat was wat in zijn gedachten meteen op kwam. Ja dat was een goed idee.


[Dit is omdat ik ook al een topic heb met winterpaw in windclan teritoriulm. Daar is er een post dat ik net een leerling ben geworden. Dus ja daarom dit. Dan klopt het een beetje.]

[P.s: Ik ben ook weg dus als je achter me gaat ben ik al bij windclan. xD]