Evening report [+ Everstar]

Zijn poten brachten hem naar het Camp met in zijn kielzog de drie Apprentices die hij doorverwees naar hun eigen Den. Het regende alsof het nooit meer ging stoppen. De torbie kater was doorweekt en zijn vacht plakte aan zijn lijf. Het voelde werkelijk walgelijk maar hij had nog een taak die hij moest volbrengen. Silhouetteheart zou het vast niet doen en daarbij vertrouwde hij de kater niet. Hij had daarom ook besloten dat hij het zelf zou doen. In het Camp zocht hij naar de rosse poes en toen hij haar niet kon vinden liep hij richting de Leaders den. Hij twijfelde even maar hier in de zijkende regen blijven staan en blijven twijfelen was ook geen optie. De kater stapte de Den binnen en bleef bij de ingang staan. "Everstar, ik kom rapport uitbrengen van de grenspatrouille" sprak de kater luid en duidelijk. Hij stond bij de ingang en wachtte op antwoord terwijl er zich aan zijn poten poeltjes vormden van het water dat uit zijn vacht viel.

Everstar had in eerste instantie buiten willen wachten tot de grenspatrouilles terug waren, maar toen de eerste spatjes waren begonnen te vallen, was ze al gauw van gedachten veranderd. Ze zouden haar den wel weten te vinden als ze rapport uit wilden brengen. Ze luisterde naar de regen die op de grond en de bladeren van de struiken tikten, steeds meer en steeds harder, tot het geen individuele tikjes waren, maar een ononderbroken geruis van vallend water. HHet had nog niet lang zo geregend toen een felle flits haar den verlichtte en even later een krakend gerommel klonk. Everstar hoopte dat de meeste katten al door de regen waren teruggekomen naar het kamp. Hun vlakke, open territorium was niet de veiligste plek als het onweerde. Ze werd van deze overpeinzingen afgeleid toen een druipende Stallionheart haar den binnenstapte om verslag te doen van zijn patrouille. De ShadowClan grens, dacht Everstar. "Schud je uit en ga zitten", zei Everstar nadat ze hem met een knikje had begroet. De grote kater zag er nogal zielig uit, met die lange, druipnatte vacht die aan zijn lijf kleefde. "Vertel."

De kater bleef staan waar hij op antwoord wachtte, hij vond het niet al te respectvol om zomaar Everstar's den in te banjeren en haar te vertellen van hoe en wat. Hij wachtte op haar antwoord en het duurde niet lang voordat de stem van de oranje poes zijn oren bereikte. Ze gaf hem de opdracht zich uit te schudden en te gaan zitten, dankbaar knikte hij naar de poes waarna hij zich eens stevig uitschudde. De waterdruppels raakten de wanden van de den en hij voelde dat zijn vacht iets lichter werd nu het water eruit gelanceerd werd. Nu zijn vacht minder zwaar was ging de kater zitten en slaakte hij een zucht. Hij schraapte zijn keel voordat hij begon met praten. "De patrouille naar ShadowClan is goed verlopen Everstar, het enige probleem was dat er opeens de voltallige ShadowClan patrouille op dat moment passeerde. Er zijn geen gewonden gevallen, maar de ShadowClan katten solliciteerden daar wel naar. Innerstar, Tallshadow en nog een paar Warriors waren er klaar voor om de oren van onze kop te klauwen. Silhouetteheart echter..." de kater zweeg even en nam een nieuwe hap lucht voordat hij verderging "Silhouetteheart zag niet in dat het op dat moment beter was om te gaan, ook was er een redelijk grote groep Apprentices meegekomen. Routpaw en Tomtitpaw hadden we zelf meegenomen maar toen we bij de border waren kwamen Sootpaw en Silentpaw bij de Patrol. Iedere kat heeft geluk gehad dat StarClan liet weten dat het niet het moment was voor een gevecht, niet op dat tijdstip. Ze stuurden een donderflits waarna de patrouilles ieder hun weg gingen." miauwde hij waarna hij zweeg. Het was een flink brok aan informatie dat hij hier even kwam melden. ShadowClan leek op oorlogspad te zijn en hijzelf had gehoopt dat er een tweede patrouille zich bij hen zou voegen en dat ze de ShadowClan katten hadden kunnen verjagen. "Er was nog een zwarte ShadowClan kat met blauwe ogen die duidelijk uit was op oorlogspad of in ieder geval een gevecht.. Ik meen dat hij Nevermind heet" miauwde de kater waarna hij zijn ogen even vernauwde. Hij keek Everstar aan en wachtte op haar antwoord, wat zou ze er van zeggen?

Stallionheart schudde zich eens goed uit en de waterdruppels vlogen in het rond, maar Everstar zat gelukkig ver genoeg van hem af om niet nat gespetterd te worden. Nadat hij was gaan zitten en zijn keel had geschraapt, begon hij verslag te doen van de patrouille. Ze waren een ShadowClanpatrouille tegengekomen, met zowel Innerstar als Tallshadow. Het feit dat leider en deputy in die grenspatrouille zaten gaf wel aan dat ShadowClan erg op zijn hoede was bij de grens, en terecht. Als ze hun verdediging daar zouden laten zakken, zou het gestolen gebied binnen de kortste keren weer terug zijn in de handen van WindClan, daar zou Everstar wel op toezien. Ze fronste toen Stallionheart over de apprentices vertelde. Wat deden zo veel apprentices alleen bij de grens? Silhouettehearts houding kon ze ook niet echt waarderen, al begreep ze hem wel. Ze zou het zelf ook niet prettig vinden om in zo'n situatie gewoon weg te lopen, terwijl ShadowClan daar rondliep op een stuk territorium dat aan WindClan toebehoorde. Hij had echter wel wat meer stil moeten staan bij de veiligheid van de apprentices. Dingen hadden wel eens slecht af kunnen lopen als het op een gevecht was uitgelopen. Volgens Stallionheart was StarClan zelfs tussenbeide gekomen. Everstar dacht aan het plotselinge onweer. Ze had het niet in de verte horen rommelen voor die ene felle lichtflits was gekomen en ze kon zich goed voorstellen dat hier inderdaad invloeden van boven achter zaten. Ze mompelde zacht een bedankje aan StarClan, zeker toen ze Stallionhearts laatste zin hoorde. Onwillekeurig sloeg ze haar nagels uit en vernauwde ze haar ogen. Die naam herkende ze zeker. "Nevermind", siste ze. "Dat is de kat die Sparrowfeather kreupel heeft gemaakt." Het was echt maar goed dat StarClan ervoor had gezorgd dat het niet was geëscaleerd. De ShadowClanners, en zeker Nevermind, zouden zich niet ingehouden hebben tegenover jonge apprentices. Ze zouden niet ongedeerd uit een gevecht gekomen zijn. "Ik maak uit je verhaal op dat Innerstar alleen ervaren warriors bij zich had. Ik zal dit met Frostfaith bespreken, het lijkt me verstandig als wij voortaan hetzelfde doen bij die grens, het is duidelijk dat apprentices daar niet horen. Bedankt voor het verslag", zei ze tegen Stallionheart. Ze wilde hem bijna laten gaan, maar bedacht zich toen nog iets. "Zijn de apprentices zich ervan bewust hoe gevaarlijk die situatie was?" vroeg ze aan hem.

Bedenkelijk keek Stallionheart naar hoe Everstar het nieuws opnam. Bij het noemen van de naam Nevermind zag hij woede omhoog komen bij de oranje poes en met die woede ook de wil om ShadowClan op hun plaats te zetten. Nevermind had Sparrowfeather verwond en dat zou WindClan ShadowClan altijd kwalijk blijven nemen. Hij bleef stil totdat Everstar was uitgesproken of, uitgesproken leek te zijn. Alleen nog maar ervaren Warriors naar de grenzen sturen? Hij trok kort met zijn oren zich goed realiserend dat er maar weinig Senior Warriors en gewone Warriors waren in het Camp. De blik in zijn smaragd groene ogen verduisterde bij deze realisatie en hij vernauwde zijn ogen een beetje. Everstar leek hem weg te willen sturen en de kater was ook bijna gegaan als ze niet nog iets had toegevoegd aan haar verhaal. "Routpaw was zich daar wel degelijk van bewust, Tomtitpaw, Sootpaw en Silentpaw... Niet zo. Tomtitpaw wilde zijn Clan beschermen, dat wordt vast een goede Warrior. Sootpaw zag het gevaar helemaal niet en Silentpaw bleef in het gras verstopt zitten. Ik rook de geur van Silentpaw maar Silentpaw is niet naar voren gekomen tijdens de aanvaring in kwestie." miauwde hij waarna hij weer stil werd. Het was een angstwekkende gedachte dat sommige Apprentices zich zomaar in het gevaar hadden willen gooien en hij zuchtte onhoorbaar. StarClan had op tijd ingegrepen.

Routpaw en leek nog het verstandigst en had tenminste begrepen dat het echt gevaarlijk was geweest. Wat Silentpaw, Tomtitpaw en Sootpaw betrof... Silentpaw had zich er niet echt in gemengd, wat misschien niet onverstandig was geweest. Everstar was het wel met Stallionheart dat Tomtitpaws gedrag eigenlijk alleen maar goeds voor de toekomst betekende, al moest hij zich nu hij nog apprentice was misschien iets meer gedeisd houden in dit soort situaties. Nee, dan maakte ze zich het meest zorgen om Sootpaws houding, zoals Stallionheart het nu omschreef. "Praat met ze", zei ze tegen Stallionheart. "Apprentices zijn er vaak van overtuigd dat ze onsterfelijk zijn, maar tegen Innerstars warriors hadden ze geen kans gehad: maak ze dat duidelijk. Dappere apprentices zijn goed, maar het is nog beter als ze lang genoeg leven om dappere warriors te worden." Er was bij die ShadowClan patrouilles minstens één kat geweest die er geen enkele moeite mee had een apprentice te verminken en Everstar betwijfelde of het eergevoel van de andere leden veel sterker was, al zeiden ze dan een clan te zijn die zich aan de warrior code hield. Met een knikje gaf ze aan dat Stallionheart kon gaan.

Onderwerp: Re: Evening report [+ Everstar]