Messenger of the guardian

Onderwerp: Messenger of the guardian vr 8 jul 2016 - 22:27

Vervolg op dit topic. Dit speelt zich ook af voor haar toch naar Starclan.

Lizardpaw had een tijdje voor haar den staan ijsberen. De boodschap die ze gekregen was duidelijk, maar ze wist niet goed wat ze ermee moest doen. Ze had altijd geleerd dat, de dingen die ze zag en hoorde van Starclan, enkel bedoeld waren voor haar. Het was aan haar wat ze zou delen met de leader. Maar waar trok je de lijn? Sparrowfeather wilde ze er ook niet mee opzadelen. Ze stond stil en trappelde even ter plekke met haar voorpoten, iets wat ze wel eens vaker deed als ze zenuwachtig was. Even sloot ze haar oogjes. Dit kon ze niet voor zichzelf houden. Ze zou zichzelf nooit vergeten als er plots iets gebeurde, waarvan zij eigenlijk wist dat het eraan zou komen. Ze opende haar ogen terug, wierp een korte blik op Brindleleaf en vertrok naar Everstar's den. Eenmaal daar zei ze zachtjes de naam van de leader: "Everstar," Ze was even stil. "Wil je even een ommetje met me maken?" vervolgde ze. Ze wilde niet in haar den spreken. Er bestond altijd een mogelijkheid dat anderen meeluisterde. Ze wilde gewoon even alleen zijn met haar en Starclan. Even ging haar blik naar de sterrenhemel. En dat ging het beste buiten het kamp. Niet ver natuurlijk, gewoon niet in het kamp. Ze wist maar al te goed hoe sterk het gehoor van sommige katten wel niet was.

Enkel Everstar, anderen met toestemming

Everstar fronste verbaasd toen ze haar naam hoorde en opende haar ogen. "Lizardpaw?" miauwde ze. Wat deed de medicine cat apprentice hier op dit tijdstip? Haar frons werd dieper toen de gevlekte poes verder praatte. Een medicine cat apprentice die een ommetje wilde maken, waarschijnlijk om ervoor te zorgen dat niemand hun gesprek zou horen. Dat kon niet veel goeds betekenen. Everstar knikte en stond meteen op, waarna ze Lizardpaw naar buiten volgde. Everstar rilde even toen de warmte van haar den plaatsmaakte voor de kille nachtlucht, en ze richtte haar blik op Lizardpaw, die op haar een beetje een zenuwachtige indruk maakte, wat haar gemoedsrust ook niet veel goed deed. Het was wel duidelijk dat Lizardpaw niet langs was gekomen om gezellig bij te babbelen.

Lizardpaw zei verder niets, totdat ze ver genoeg van het kamp weg waren. Ze minderde haar snelheid en draaide haar kopje om naar Everstar. Ze bleef het moeilijk vinden om zo met de leader te spreken, vooral omdat ze nog niet vast benoemd was als Medicine cat. Ze dacht na over hoe ze het ging brengen, richtte even haar blik op de hemel en keek vervolgens terug naar de rosse poes. "Starclan heeft met me gesproken." Begon de poes zachtjes en hield uiteindelijk toch maar halt. "Er gaat iets gebeuren, Everstar, een gevecht." mauwde de poes nu met een frons. Het geluid van de krijsende katten en de geur van bloed waren haar niet ontvlucht. "Ik moet mijn kruidenvoorraad zo snel mogelijk terug aanvullen." mompelde ze wat verdoofd tegen zichzelf. Het vervelende was dat ze niet wist waar of wanneer het zou plaatsvinden. "We moeten ons erop voorbereiden." Lizardpaw had haar blik even op de wolken gericht, die voor de maan hingen, voordat ze terug naar Everstar keek.

Onder het lopen wierp Everstar korte blikken opzij naar haar metgezel, terwijl haar vacht half overeind kwam van ongerustheid. Het kon wel van alles zijn dat de medicine cat apprentice te melden had. Misschien had het iets met Brindlepool te maken, die nog in de medicine cats den verbleef? Of had Lizardpaw de eerste tekenen van een epidemie opgevangen? Het was nieuwblad, dat zou toch niet? Deze gedachten hadden echter weinig zin, wist ze, het kon alles zijn. Intussen duurde de stilte voort, tot Lizardpaw leek te besluiten dat ze nu wel ver genoeg van het kamp waren en halthield. Everstar keek haar zwijgend aan, maar voor Lizardpaw begon te spreken, keek de gevlekte poes even omhoog, naar de sterrenhemel. Toen ze haar verhaal begon, maakte haar eerste zin meteen duidelijk dat het om iets ernstigs ging. Als StarClan zich ermee ging bemoeien, wist je dat je met flinke problemen te maken had. "Een gevecht, met wie, met wat? Zijn het katten? RiverClan?" vroeg Everstar nadat de jongere kat was uitgepraat. Een gevecht kon van alles betekenen, het kon ook om de honden gaan die de laatste tijd veel op hun gebied rondrenden, meestal onder nogal halfslachtig toezicht van hun tweebenen, of zelfs om een terugkeer van de dassen. RiverClan leek haar op dit moment ook vrij waarschijnlijk, Everstar vermoedde nog altijd dat Butterstar iets van plan was. Het verbaasde haar eigenlijk dat het nog niet was gebeurd, maar misschien wilde ze op een moment toeslaan dat WindClan het niet meer verwachtte. Fronsend keek ze om zich heen, alsof ze verwachtte dat er ieder moment een leger van RiverClanners over de top van de dichtstbijzijnde heuvel zou komen stormen. "Enig idee wanneer het plaats gaat vinden? Waar? Als het in het kamp is, kunnen we maatregelen nemen om het te versterken. En over die kruidenvoorraad: vraag maar een paar van de jonge warriors en apprentices om je te helpen met het verzamelen. De voorraad moet inderdaad goed op orde zijn als er inderdaad iets staat te gebeuren."

"Een gevecht, met wie, met wat? Zijn het katten? RiverClan?" Even beet de poes op haar lip bij de vragenstroom van de leader. Ze wilde maar al te graag antwoord geven op alle vragen, maar ze kon dat gewoon niet. Everkit had haar niets verteld over wie hen zou kunnen aanvallen. Katten, mensen? Het kon alles zijn. "Enig idee wanneer het plaats gaat vinden? Waar? Als het in het kamp is, kunnen we maatregelen nemen om het te versterken. En over die kruidenvoorraad: vraag maar een paar van de jonge warriors en apprentices om je te helpen met het verzamelen. De voorraad moet inderdaad goed op orde zijn als er inderdaad iets staat te gebeuren." "Ik weet niet wie er ons gaat aanvallen of wanneer, enkel dat er een gevecht aankomt en we ons moeten voorbereiden." mauwde ze duidelijk tegen de iets oudere poes.

Lizardpaw kon haar helaas niet veel meer melden dan ze al had gedaan: er zou een gevecht zijn en ze moesten zich voorbereiden. Everstar met een geërgerde zucht omhoog naar de sterren. Als jullie willen helpen, kunnen jullie dan niet iets méér informatie doorgeven? Wat hadden ze nou aan zo'n halve waarschuwing. Voor Everstars gevoel zat er altijd wel een gevecht aan te komen, en met de spanningen die nu heersten zou het haar al helemaal niet verrassen als RiverClan morgen op de drempel stond. Maar goed, misschien was het goed om te weten dat er echt een concrete dreiging was op dit moment, en niet alleen die vage spanning die de laatste tijd voortdurend in de lucht hing. Ze zuchtte nogmaals. "Nou, goed dan. Zoals ik al zei: kies een paar katten uit om je te helpen met het zoeken van kruiden." Wisten ze maar hoe veel tijd ze hadden om zich voor te bereiden...

Onderwerp: Re: Messenger of the guardian