The huntsman {open}

_{Met grote passen stapte de oranje kater het kamp in. Een vrij dik konijn bungelde uit zijn bek en sloeg soms tegen de voorpoten van z'n drager aan. Lionsound had net gejaagd, en was best trots op zijn vangst. Dat zag je ook wel aan zijn houding, want hij liep met zijn borst vooruit en kop recht. Het had hem veel moeite gekost het ding bij te houden; hij was namelijk niet de snelste. Hij dropte z'n prooi bij de prooistapel, en ging wat verderop languit in de zon liggen. De lentezon scheen warm op zijn vacht. Heerlijk. Dit was nou echt genieten. Zo keek hij met toegeknepen ogen naar de andere katten, die druk in de weer waren in het kamp.

- open + ik moet even inkomen met Lion, dus soms zijn de posts wat flut. c:}

Shadefeather had net een klein konijntje opgegeten toen hij Lionsound het kamp in zich lopen. Hij had eigenlijk nog nooit echt gepraat met de oudere Warrior. Hij zag dat hij een konijn had gevangen. Het was een best vet konijn, goede vangst, dacht de zwarte kater. Hij zag dat Lion verderop in de zon ging liggen. De jonge Warrior besloot om hem eens gedag te zeggen. Eigenlijk was hij van plan om te gaan jagen nadat hij gegeten had, maar even sociaal doen moet ook gebeuren, dacht Shade vrolijk.
'Hoi Lionsound! Goede vangst, dat konijn!' zei hij vrolijk toen hij bij de kater aangekomen was.

_{Al snel kwam een van de jongere warriors op hem af. Het was Shadehunter. Lion had nog nooit met hem gepraat, maar hij had gehoord- en bovenal gezien - dat het een vrolijke kater was. De young Warrior begroette hem dan ook vrolijk, en de oranje kater knikte vriendelijk. "Hallo Shadehunter.", miauwde hij warm. Hij ging zitten en krulde zijn staart keurig om zijn voorpoten. Een kletspraatje kon vast wel tussendoor.}

De oranje kater begroette hem en ging zitten, zijn staart om zijn voorpoten geslagen. Shade deed hetzelfde. De zwarte kater knikte en keek hem vrolijk aan. Hij was wel benieuwd hoe Lionsound was. 'En, hoe is jou dag vandaag?' Vroeg hij. Het was niet zo'n bijzondere vraag, maar het was wel een goed begin van een gesprek, vond hij. Hij keek de oudere Warrior geïnteresseerd aan. En daar begon het staren weer, zonder dat hij het zelf door had. Zijn gele ogen boorde zich dieper en dieper in de kater... Opeens knipperde hij met zijn ogen en het was weg. Boos en geïrriteerd op zichzelf keek hij naar de grond. 'Sorry...' mompelde hij zacht. Hij vond het zo vervelend dat hij telkens maar weer staarde, en staarde, en staarde... Zonder dat hij het door had. En soms had hij het niet eens onder controle. Gelukkig was dat nu wel. Wat zou dat vervelend zijn om zo'n indruk achter te laten op een kat die je pas net kende... Oh wacht, dat heb ik net al gedaan, dacht Shade boos. Hij besloot dat hij maar weer een ander onderwerp moest aansnijden. Hoe eerder hij van dit ongemakkelijke moment af was, hoe beter.
'Ehm,' begon hij. Maar hij kon zo snel niet op een vraag komen. Hij dacht koortsachtig na, waarom was het nou zo moeilijk om een vraag te stellen? 'Lekker weertje hè?' Zei hij dan maar. Wauw, wat was dit een goede vraag, dacht hij sarcastisch. Maar het was wel waar, een beetje. De zon scheen wel, maar soms werd die bedekt door wolken. Maar de temperatuur kwam wel omhoog, dat voelde je. Hij kan de kater ongemakkelijk aan...

_{Lion luisterde maar met een half oor mee, en verstond veel van wat de andere zei niet. Niet dat hem erg boeide. Met zijn ogen half dichtgeknepen genoot hij van de zon. Opeens drong de stem van Shadefeather hem weer door de kop en schrok dus wakker. Echter wist hij niet goed wat de jongere kater gezegd had, dus knikte hij maar afwezig. "Ja, klopt." giste hij, hopend dat het niet al te vreemd klonk. Had hij maar beter opgelet, dan wist hij wat de ander allemaal gezegd had.}

Shadefeather merkte dat Lionsound opschrok. 'Ja, klopt.' Hij keek onderzoekend naar de kater, dit keer zonder staren. Ergens vond hij het niet zo leuk dat de oudere Warrior niet had opgelet. Maar ergens was dat juist fijn. Hij had als het goed is dan niet het staren meegemaakt. Shade besloot het er maar bij te laten en gewoon verder te praten. Dit keer hopend dat Lion een beetje zou opletten, en hopelijk ook zonder staren.
'Hoe gaat het?' Vroeg hij. Het was niet zo'n bijzondere vraag, maar het leek wel een beetje op de vraag die hij als eerste stelde. Die Lion dus niet had beantwoord.. Hij keek de oranje kater vragend aan.