Whataya want from me

Chagrijnig keek ze toe hoe Silverstar de Leaders den in ging. Hij had tegen haar gezegd dat ze naar hem toe moest komen om met hem te praten over het voorval tijdens de ceremonie. Weinig katten hadden op haar gereageerd, op een paar bestraffende en geschokte blikken na. En haar mentor. Ze zwaaide met haar licht opgezette staart en liep vervolgens met een boze blik in haar ogen naar de Leaders den. De laatste keer dat ze er geweest was, was Claw nog aan de macht geweest. Hij was een ware leider geweest, niet die zoetsappige Silverstar. Dankzij Silverstar waren haar clan genoten verjaagd. Ja, deze katten waren ook haar clangenoten, maar na het gevecht voelde dat iet meer zo. Zonder ook maar iets te zeggen stapte ze de Leaders den binnen. "Wat wil je, nep leader?" Vroeg ze boos, de zilveren kater aankijkend. Het was overduidelijk hoe erg het jonge poesje gebrainwashed was. Vier moons geleden was ze nog een jonge speelse kitten van Brightspots geweest. De poes die geëxecuteerd was door Claw.

OOC: Silverstar

De flame point apprentice probeerde van Silverstar's gezicht af te lezen of haar woorden hem ook raakte, of dat haar woorden überhaupt iets van effect hadden. Maar dit kon Whifflepaw niet zien. Ze perste haar lippen op elkaar toen de zilveren kater reageerde. "Gewoon Silverstar is voldoende," klonk de kalme stem van de leader. "Ik heb je hier geroepen omdat ik graag even met je wil praten. Je lijkt niet tevreden met je nieuwe rang?" Vroeg Silverstar aan haar. Whifflepaw hield haar norse uitdrukking vast en keek recht in de ogen van Silverstar, vertikkend om ook maar iets van sympathie of medeleven te tonen of te voelen. Al was bepalen wat je voelde toch lastig. Whifflepaw was nog niet in en in slecht, dat was ze nooit geweest. Ze was gewoon zo gemanipuleerd dat hoe ze dacht niet meer van zichzelf was. Daarbij was Whifflepaw gewoon een getraumatiseerd poesje wie haar moeder op jonge leeftijd verloren was. "Ik had deze rang liever ontvangen van Claw én nadat hij verjaagd is door jou is dat wel het minste wat je hebt kunnen doen. Nu heb ik tenminste iets van vrijheid!" Beet ze hem toe.

"Als kitten wordt je in het kamp gehouden voor je eigen veiligheid, niemand houdt je hier gevangen Whifflepaw," sprak Silverstar kalm, wat de flame-point kitten enorm irriteerde. Vervolgens begon Silverstar een heel verhaal met uitleg over haar apprenticeschap uit te leggen. Geërgerd draaide ze haar oor opzij. Ook legde hij uit dat ze de weg van de warrior code zou leren en dat Claw zich hier niet aan hielt. "Dat Claw zo leider is geworden laat alleen maar zien dat hij sterk was en een leider behoort sterk te wezen," bromde ze. "Daarbij vind ik die warrior code maar bullcrap," vervolgde ze. "Verder nog wat nuttigs te vertellen of verdoe ik mijn tijd hier?" Vervolgde ze met een geïrriteerde zwaai van haar staart en een blik op Silverstar gericht. Ze vond hem maar zwak en irritant. Ze wou Claw terug in het kamp.

Opnieuw reageerde Silverstar, maar Whifflepaw negeerde het. Ze wou nú gewoon weg. Ze wou alleen gelaten worden en lekker in gedachten wegkwijnen. "Kom, ik zal je wat laten zien," sprak Silverstar op dat moment. Nu keek Whifflepaw wel op, maar met een vernauwde, achterdochtige blik. "Prima, laat maar zien," siste ze. Nu er bijkwam dat hij iets wou laten zien werd ze wel wat nieuwsgieriger. Maar of het helpen ging? Wie weet.

Whifflepaw volgde Silverstar de den uit en ging met een halve meten afstand er tussen, naast hem zitten. Haar staart om zich heen geslagen wat haar een gesloten houding aan liet nemen. Ze luisterde met tegenzin naar de vraag van Silverstar. Was dit het? Was dit was die zilveren kater haar wou laten zien? "Ik zie een stel mousebrains die hun eigen clangenoten hebben verjaagd," gromde ze. "Een stel zombies die zich niet eens bewust zijn van wat ze hebben aangericht. Nu wordt de clan juist weer zwakker!" Ze deed geen moeite om zichzelf gedeisd te houden, waardoor verschillende katten opkeken van hun taken. Sommigen rolde met hun ogen en keken weg. Andere slaakte een zucht en schudde met hun kop en weer anderen bleven toekijken alsof het de meest interessante live-show ooit was.

Ze probeerde zich af te sluiten van Silverstar's woorden. Het werd haar teveel. Toen hij over Mistpaw begon werd het haar echt teveel en kreeg ze een stekende pijn in haar kop. Als ze aan Silverstar ging toegeven zou er zo veel pijn en verdriet los komen. En dat wou ze niet. Daar zal ze zich nooit voor open stellen. En om zich van dat te beschermen moest ze zich vast houden aan Bloodclan. Toen hij over zijn moeder begon opende ze haar ogen en keek ze hem recht aan. Pure woede en zelfs verdriet zichtbaar in haar ogen. "Mijn moeder was een leugenaar!" Schreeuwde ze recht in zijn gezicht, waarna ze op stond en opvallend het kamp uit rende. Dit werd haar teveel. Ze moest weg, ze moest rennen. Zicht beschermen tegen haar angsten.

She's out of the topic