I see flowers

Zijn ogen waren half open niet sat hij Al teveel kon zien.nhet was meer een wirwar van vage kleuren en vormen. Mistpaw had hem weten te beweren dat dit niet meer dan normaal was voor de hoeveelheid kalmerende kruiden die hem naar binnen waren gewerkt maar hij was er alsnognniet al te blij mee. "Misth" mompelde de kater kreunend. "Kan ik al weg?" Gromde hij half en rekte zichzelf met een pijnlijke kreun uit.

-open voor iedereen, voor deputy ceremonie

Cinderdance geeuwde toen ze de warriors den verliet. Het was net een dag na het gevecht. Het was nog rustig in het kamp. Cinderdance rekte haar poten uit en besefte dat haar voorpoot nog steeds enorm veel pijn deed. Ze was er nog niet mee langs Mistpaw gegaan, misschien moest ze dat toch maar even doen... Toen dacht ze aan Rowanflight wie de dag hiervoor out was gegaan. Misschien was hij wakker en wie weet had hij wel honger. Ze vond het wel netjes als ze iets van een prooi mee zou nemen, dus griste ze snel een muis van de prooistapel en liep daarmee naar de medicine cat den en vervolgens naar binnen. En daar lag hij. Ze hoorde hem praten, wat ietwat vaag klonk. "Euhm, Mistpaw is hier niet.. Ik ben het, Cinderdance," miauwde ze twijfelachtig, waarvoor ze het muisje neer had gelegd. Ze drukte het beestje naar hem toe. "Hier een muisje, voor als je honger hebt," vervolgde ze vriendelijk, haar linker voorpoot iets omhoog houdend. Nu ze een nacht had geslapen deed het toch iets meer pijn en bij elke beweging scheurde de korst weer open.

De grijs witte poes was heel even naar buiten gegaan om een frisse neus te halen en even te checken hoe het in de andere dens ging. Er waren warriors die hun wonden niet hadden laten checken bij haar en ze wilde zeker zijn dat ze echt iedereen gehad had. Maar alles was nu goed, Thunderclan leek herstellende van het gevecht met Bloodclan. Ze zou nu snel terug gaan naar Rowanflight, want die had ze platgelegd met papaverzaden zodat hij in elk geval nu nog geen pijn had. "Rowanflight?" vroeg ze toen ze binnen stapte, al zag ze toen een poes er staan, Cinderdance. Mistpaw knikte naar haar en liet haar blik toen over de muis glijden. "Eten is nu niet zo'n goed idee voor Rowan. Hij heeft papaverzaadjes gehad, een beetje veel. Als hij nu eet zal hij waarschijnlijk stikken, of kotsen. Ik heb allebei niet graag." zei ze met een knipoog naar Cinderdance. "Jij kan hem wel eten, buiten graag dan wel." Mistpaw liet haar blik even kritisch over Rowan gaan. "Hoe voel je je nu?" vroeg ze toen aan hem. Niemand die dat beter kon vertellen dat hij zelf.

Cinderdance vouwde haar oren naar achteren toen Rowanflight kokhalsde toen Cinderdance hem de muis wou geven. Oh, dat was niet goed en meteen voelde de donkergrijze kattin zich schuldig. Toch bedankte Rowanflight haar wel. "Oh euhm..." haperde ze, maar toen kwam Mistpaw al waardoor ze haar zin niet af kon maken. Mistpaw sprak de naam van de kater vragend uit, waarschijnlijk met de vraag er in of er iets was. Vervolgens wende de medicine cat zich tot haar, vertellend dat eten nu niet slim was. Ze ving het knipoogje op van de medicine cat en ze glimlachte zachtjes. "Oh, ja, oké," reageerde ze, waarna ze zich tot de kater wende. "Hé, anders kom ik een ander keertje wel terug," vervolgde ze vriendelijk, waarna ze nog een respectvol knikje gaf aan Mistpaw en vervolgens de medicine cat den verliet.

OOC: Topic uit.

Wazig keek hij op naar de zwarte Cinderdance niet helemaal horend wat ze zei maar de stemklank van Mist weerklonk door de den en met een bijna pruillip moest de grijze kater toekijken hoe zijn muis, ookal ha die hem bijna laten overgeven, hij had wel honger ergens diep vanbinnen.. Zuchtend draaide hij zijn hoofd bij en keek op naar Mistpaw die tegen hem sprak. "Helemaal superbgoeh." Mompelde hij smakkend met zijn lippen. "Mag ik nuhg ganh?"

"Helemaal superbgoeh." was het antwoord van de kater. Wauw. Dat klonk ook echt alsof het 'helemaal superbgoeh' ging. "Mag ik nuhg ganh?" Mistpaw moest een beetje lachen. "Kan je jezelf horen, of moet ik dat haar uit je oren halen? Jij gaat hier pas weg als ik dat zeg." zei ze toen tegen de kater. En dat was duidelijk. Rowanflight was verre van genezen op dit moment en Mistpaw durfde haar goede oog er om te verwedden dat als hij nu geen papaverzaadjes had gehad hij sowieso niet zonder pijn kon praten of überhaupt wakker kon zijn. "Maar als jij je 'helemaal superbgoeh' voelt, waarom wou je dan net niet eten?" vroeg ze toen nieuwsgierig. Ze moest wel een manier vinden zodat hij weer iets binnen zou krijgen wat geen kruiden was.

"Ikh kan mezalf prima hoeuren." Mistpaw moest een beetje lachen. "Gelukkig maar, dan is met je oren nog niks mis!" zei ze enthousiast tegen de kater, die zijn staart over zijn neus trok bij haar volgende vragen. Rowan wou wel eten, maar zij had Cinderdance weggejaagd. "Ohohoh. Het spijt me hoor meneer, maar ik zag jouw kop al vertrekken bij het zien van die muis. En ik kan met mijn ene oog prima zien, dat je dat weet." meldde ze toen sarcastisch. "Maar als eten geen probleem is, dan zul je ook zeker geen moeite hebben met deze paar blaadjes." vertelde ze hem terwijl ze met een poot de kruiden die hij dagelijks in moest nemen naar hem toeschoof. "Dat stilt je honger vast al wel een beetje. En anders haal ik je zo een muis."[/b]