Fire wasted away in the claws from a leader (Firepaw)

De jonge gekleurde kater liep langzaam rond, dit was nu Bloodclan territory moeilijk om voor te stellen. Hij was nooit een Thunderclanner geweest maar is vaak een Rogue geweest die hier langs kwam, hij haalde kort zijn schouders op. Hij wilde niet meer dat de Bloodclan gebieden in nam en straks ook de andere clans in nam, hij vond het goed hoe alles was maar nu was alles verpest. Niks leefde meer in vrede, alles werd vermoord door bloedlustige katten. Hij ging zitten en deed zijn staart om zijn lichaam heen, hij staarde de verte in. Hoe konden ze, nu liep hij op het gebied van een ander waar hij nu gerust kon komen maar andere katten minder prooi hadden. We zouden prooi problemen krijgen door zoveel katten op een gebied, hij liet een diepe zucht vallen. Alles zou verbrijzelen door de Clan, hopelijk kon iemand dit recht trekken. Hopelijk werd alles weer normaal, weer een diepe zucht ontsnapte zijn mond. Hij was alleen bij de Bloodclan gekomen om op zijn vader wraak te nemen maar nu, nu toen hij dit alles zag was het niet meer waard. Zijn ogen tuurde langs de gebieden, hij wilde en kon dit niet meer uit staan. Hij kon deze Bloodclan niet meer uit staan, hij wilde dit niet meer zien.. Ooit zou alles goed komen, ooit zal alles bloeien en alles weer recht gezet worden..

What do we say to the god of death? Not today.

Sandy hollow. Hoe vaak zou ze er nog moeten trainen voor Silverstar terug was en haar een warrior kon maken? Als ze haar vrienden en mentor moest geloven dan was ze al lang in aanmerking gekomen als de Clan gewoon had gefunctioneerd als gewoonlijk. Claw deed echter niet aan ceremonies, wel aan het trainen van kittens en ze leren hun nagels uit te steken bij die zogezegde training. De kras die Whifflekit op haar gezicht had achtergelaten was aan het helen en dus nog steeds zichtbaar. Een constante herinnering aan het feit dat ze geen grip op de hele zaak had. Dat alles nog altijd door haar poten wist te glippen. Toen ze aankwam bij de met zand gevulde kuil die een open plek in het bos vormde, zag ze daar een BloodClanner zitten. De rode apprentice zuchtte geïrriteerd en stapte de kuil in, zonder de ander aan te spreken. Waatschijnlijk zou ze toch snel genoeg woorden naar haar hoofd geslingerd krijgen. Met BloodClan op hun territorium was het nooit rustig.

F I R E P A W

Pearl zat op zijn plek, hij zag hoe een bloedmooie oranje gestreepte tabby in de Sandy hollow kwam. Hij keek naar haar en trippelde op haar af, de laatste tijd was hij niet meer zichzelf. Hij had zoveel om aan te denken, "Hallo." Miauwde hij kort naar haar met een vriendelijke toon. Hij was niet in de stemming om te vechten, hij wilde niet meer bij Bloodclan zijn. Hij kon er niet meer tegen, je hoorde niet zomaar iemands gebied in te pikken. Hij tuurde rond, dit was best wel een mooie plek. Hij bleef wel afstand houden, hij sloeg zijn staart om zich heen en ging zitten. Zijn rode ogen bleven staren, hij had niet veel te doen. Hij had zijn eigen zaken, hij zuchtte diep. Hij keek rustig ernaar, hij wiebelde met zijn oren. Hij ging nu ietsjes dichter naar de kattin toe, de wind was koud. IJskoud, hij had geen zin om nog meer zand in zijn ogen te krijgen. "uuh, sorry dat Bloodclan je gebied heeft ingenomen..." Miauwde hij zacht, hij vond het enorm jammer. Dit prachtige gebied hoorde maar van een clan te zijn, de Bloodclan verdiende dit niet. Helemaal niet, de Bloodclan was gewoon een stel katten dat iedereen de baas wilde spelen. Het was niet zijn ding helemaal niet, hij zuchtte weer eens diep. Hij wilde gewoon een gesprek met een Thunderclan kat, misschien was ze het met hem eens...

What do we say to the god of death? Not today.

De BloodClanner had haar opgemerkt en zei haar gedag. Dat kwam als een redelijke verassing voor haar. Niet dat hij haar aansprak, maar dat zijn toon vriendelijk leek. Misschien was het een trucje, maar de meeste BloodClanners deden niet eens moeite om hun haat voor de Clans ook maar een beetje te verbergen, hun minachting voor alles wat er in het woud leefde. Haar blik viel op de kater toen hij zijn excuses begon aan te bieden voor wat zijn groep had gedaan. Haar blik was scherp, bijna spottend, toen ze antwoord gaf. "Als Claw je hoort denk ik niet dat je simpelweg BloodClan uit gestuurd wordt," zei ze. Niet dat zij zich heel veel aantrok van de zwarte kater, maar het was een feit dat hij verminderde loyaliteit niet zou tolereren. Hoewel dat misschien gunstiger was voor haar, als BloodClan zijn eigen leden begon op te ruimen.

F I R E P A W

Pearl keek naar de oranje gestreepte kattin, "Als Claw je hoort denk ik niet dat je simpelweg BloodClan uit gestuurd wordt," zei de Thunderclan kattin. Haar blik was scherp, zo scherp als klauwen die je vacht door braken. "Als ik zou boeien zag je me wel boeien, ik ben een Rogue die simpelweg de Bloodclan gebruikt voor informatie. Al vind ik dit niet kunnen maiden." Zei stem klonk voor de eerste keer rustig en kalm, iets wat de kattin had vond hij wel 'leuk'. Hij was niet loyaal, dit was allemaal achter de rug van de zwarte kater gebeurd. Hij zou gewoon doen als een normale dag en dan dezelfde dag wegvluchten, dit was maar voor even. Even moest hij een moordenaar zijn, even moest hij doen dat niks hem boeide. Al boeiden hem een ding, dit gebied. Dit vredige gebied van Thunderclan verdiende die ratten niet, de Thunderclanners hoorde hier in vrede te wezen. Hij zag al een tijdje terug dat ze wilde trainen, misschien.. Alleen zijn mond sprak zijn gedachtes voorbij, "Kan ik je helpen met trainen?" Vroeg hij vlug voordat hij nog zou twijfelen er aan. Hij keek in haar ogen, beiden waren ze verschillend. Beiden hadden ze een andere kleur, dat zag er wel gaaf uit. Hij had namelijk nog nooit een kat gezien met 2 verschillende kleuren ogen. Hij wachtte op haar antwoord, haar zuivere stem.

What do we say to the god of death? Not today.

Ze snoof. Ze moest niks hebben van BloodClanners, of ze nou echt geloofde in wat Claw hen allemaal opdroeg of niet. Hij had zelf de keus gemaakt om erbij te gaan en daarmee was genoeg gezegd voor haar. "Vrijwillig bij die bende gaan getuigd van nog meer stupiditeit dan er simpelweg geboren zijn en niets anders kennen," merkte ze op. Waarom zou je je bij zo'n zooitje aansluiten, zelfs al was het voor informatie? Haar oren schoten iets naar achteren toen hij aanbood haar te helpen met haar training. "Ik hoef geen BloodClan technieken te leren," antwoordde ze stug. Nee, sinds haar moeder was vermoord door Claw was haar afgunst naar alles wat met BloodClan te maken had nog groter geworden. Zelfs al mocht het in een apart geval wel eens goed bedoeld zijn, ze had een blok voor haar hoofd en zag enkel het kwaad wat haar en haar Clan was aangedaan.

F I R E P A W

Pearl keek in ar prachtige ogen, allebei een andere kleur. Ze leek wel een god, hij staarde haar aan. Hij wachtte op haar antwoord, hij wachtte. Hij had tijd zat, "Vrijwillig bij die bende gaan getuigd van nog meer stupiditeit dan er simpelweg geboren zijn en niets anders kennen," merkte de oranje kattin op. Hij haalde zijn schouders op, hij slikte kort. Ze had gelijk, hij wilde toen hij alles wist zich nooit aansluiten bij zo'n Clan als deze. Hij zou ontsnappen, hij haten het om aan die idioten vast te zitten. Hij opende zijn mond voorzichtig, "Je hebt gelijk, ik wist niet dat ze moorden of territoirs afpikte en dat je er ook levenslang vast zit wist ik dus ook niet." Miauwde hij naar haar, zijn oren schoten in zijn nek en keek daarna naar zijn poten. Hij had zich er nooit aan moeten bijsluiten, hij sloeg zijn staart om zich heen. Hij wachtte op haar volgende reactie, de volgende antwoord. Hij keek haar aan, al leken haar oren in haar nek te schieten. "Ik hoef geen BloodClan technieken te leren," antwoordde de Thunderclan kat stug, hij glimlachte. Zijn technieken waren geen Bloodclan technieken, het was gewoon Rogue gedoe. Gebruik je gebied, gebruik alles wat je aan je lichaam hebt en gebruik je hoofd. Soms was het laatste ook letterlijk, "Kijk, ik ken geen Bloodclan technieken. Ik ken alleen mijn eigen, ik wil deze gerust aan je leren." Miauwde hij rustig. Hij stapte naar haar toe, ze was zo mooi. Zijn gedachte viel weg door haar, al liet hij zich niet weg vallen. Hij moest helder blijven, als hij uit Bloodclan kon gaan was hij gegaan. Als hij in een Clan kon was hij daar allang in gegaan, dat leek hem veel beter. "Mijn naam is Pearl, als je dat interessant vond om te weten." Stelde hij zichzelf voor aan de kattin die voor hem was, zij hoefde haar naam niet te zeggen. Hij zou haar toch wel vinden als hij haar nodig zou hebben, hij rook duidelijk de geuren van Thunderclan. Hij mocht haar wel, al was ze kwaad op Bloodclan, al leek ze woeden op de acties van Bloodclan. Hij had genoeg kunnen herinneren in zijn hoofd, de erge gebeurtenissen. Hij wachtte op haar, hij stond nu op vier poten.