Wild Ones

Vanaf het randje van de zandkuil keek Rousepaw toe hoe verschillende mentoren hun apprentices trainde. De iedere mentor had zo zijn eigen manieren. Sommige deden het vooral met woorden, anderen deden alles eerst voor en weer andere katten lieten hun apprentice eerst proberen. Sommige apprentices werden zacht aangepakt door hun mentor, anderen een stuk harder. De jongere apprentices waren veelal vrolijk en druk, de ouderen waren duidelijk meer gefocust. Veel training had ze zelf nog niet gehad ondanks dat ze al halverwege de gemiddelde apprenticetijd zat. Allemaal dankzij die Bloodclan liep ze meters achter op de andere apprentices met het trainen. Rousepaw liet een luide zucht horen, als ze nou eens een mentor aangewezen zou krijgen binnenkort.

{Eerste post Rainflare}

Ondanks dat de jonge warrior zelf geen aprentice had was ze toch naar de zandkuil gegaan. Ookal was Rain nog erg jong en zelf nog maar een paar manen geleden warrior geworden, toch wou ze graag mentor zijn. Een jonge kat opleiden tot warrior, dat wou ze graag.
Eenmaal bij de zandkuil aangekomen viel haar blik meteen op enkele mentors en apprentice's die aan het trainen waren. Aan de rand zag ze een grijs gestreepte poes zitten. Een apprentice en als ze het goed had, had deze geen mentor. De reden waarom zij geen mentor had wist ze zo even niet. Gelijk herkende ze de poes wel als Rousepaw.
Ze liep richting de apprentice. Toen ze langs een oudere gerespecteerde warrior liep gaf ze een respectvolle knikje in diens richting waarna haar blik weer naar de apprentice ging.
"Hallo Rousepaw," begroette ze haar aardig toen ze bij de kat was. "Hoe gaat het met jouw?" Vroeg ze aan Rousepaw.
Rain was altijd wel benieuwd hoe het met andere katten ging en hoe het ging met de apprentice's hun training.

"Hallo Rousepaw," zei een redelijk onbekende stem plotseling. Van binnen sprong ze meters van de grond, van buiten maakte ze enkel al zittend een klein hupsje. Een grijs witte kattin was bij haar komen staan. Blijkbaar kende de warrior haar, zij de warrior echter niet. Er waren te veel katten in de clan om van allemaal de naam te kennen. "Hoe gaat het met jouw?" Vroeg de warrior haar voor ze terug kon groeten. "Sorry ik weet uw naam niet. En het gaat zoals gewoonlijk." Vertelde ze met een lichtelijk beschaamde blik in haar ogen terwijl ze haar schouders lichtjes ophaalde. "En met u?" Plakte de apprentice er snel achteraan toen ze zich besefte dat het wel zo netjes was om het ook aan de kattin terug te vragen.

De Apprentice had een klein sprongetje gemaakt toen ze haar had begroet. Een warme glimlach verscheen op haar gezicht, ze had de poes niet willen laten schrikken.
"Sorry, ik weet uw naam niet. En het gaat zoals gewoonlijk," andwoorde Rousepaw lichtelijk beschaamd.
"Geeft niet, mijn naam is Rainflare," sprak ze rustig.
Rain kende de apprentice verder ook niet echt goed, maar wist haar naam wel. Zij had dan ook eigenlijk nooit moeite met de namen van de katten te onthouden. Rain was nou ook niet een kat die altijd op de voorgrond wou staan dus zouden niet alle katten haar naam weten misschien.
"En met u?" Voegde de Apprentice er nog aan toe.
"Met mij gaat het goed," andwoorde de kattin met een glimlach. "Hoe gaat het met je trainingen?" Vroeg Rain nieuwsgierig.
Rouspaw was negen Moons als ze het goed had. Rain ging er vanuit dat de kat toch al wel wat geleerd had al wist ze dat niet zeker aangezien Rousepaw geen mentor had dacht ze. Haar blauwe ogen keken geïntresseerd naar de ander.

"Geeft niet, mijn naam is Rainflare," stelde de warrior zich voor. Rainflare was de naam van de kattin dus. Het was nu alleen nog even een punt dat er nu van haar verwacht werd dat ze het ook zou onthouden. "Met mij gaat het goed," antwoordde Rainflare op haar vraag, er verscheen een glimlach op haar kop. Hoe gaat het met je trainingen?" Werd er vervolgens aan de apprentice gevraagd op een lichtelijk nieuwsgierige toon. Wat zou ze daar nou weer op moeten antwoorden. De laatste echte training die ze had gehad was zo ongeveer drie moons geleden. Daar zou gelukkig binnenkort verandering in komen. "Tja ik pak op wat ik op kan pakken tot ik weer een mentor krijg." Gaf Rousepaw schouderophalend toe aan de warrior. Dat was ook het enige wat ze kon doen in de tussentijd.