Call it stupid [Waspsting]

De ogen van de Apprentice flitsten heen en weer terwijl hij nauwkeurig de lengte vanaf het scharrelende muisje berekende. Nauwelijks één vossenlengte van hem af. De zwart-witte Apprentice zakte door zijn lange poten en liep met lichte stapjes naar het muisje toe. Net toen hij dichtbij genoeg was om met een vlugge beet het beestje te vermoorden schoot het weg. Geërgerd stond Runningpaw op en toen dreef de geur van de ShadowClanner die het beestje had laten opschrikken. Waspsting toch?

.................................................................................................
T A G: Waspsting

De mooie kattin liep rustig door het ShadowClan territorium heen, op zoek naar een goeie maaltijd voor vanavond. Ja, het was dan wel geen leafbare meer, maar prooi was nog steeds schaars. Wasp was al een tijd lang wezen jagen in de morgen, maar had toen maar één kleine muis weten te vangen. Zuchtend stak de warrior haar neus in de lucht, op zoek naar een verse geur van prooi. Toen ze er eentje oppikte, kwam er een glimlach op haar snuit. Mooi. Ze sloop richting die geur - die dichtbij haar was - af en beetje bij beetje kwam ze dichterbij. De grote poes verschool zich achter de bosjes. Net toen ze tevoorschijn wilde springen, leek de muis ergens van geschrokken te zijn en rende hij weg. Met een zucht kwam de poes om hoog en keek wat geërgerd om zich heen. Haar blik viel op een jonge apprentice, Runningpaw, die door Tallshadow getraind werd. Ze trok haar wenkbrauw op naar hem en knikte met haar kop in de richting waar de muis naartoe gevlucht was. "Had 'tie jou opgemerkt?" vroeg ze toen aan de kater.

De kattin genaamd Waspsting rees omhoog en die keek met een geërgerde blik rond totdat die op de jonge Apprentice viel. "Had 'tie jou opgemerkt?" Pardon? Hij had hem toch niet laten opschrikken? "Geen idee, misschien merkte hij ons beiden op?" Miauwde de zwart-witte kater om de schuld een beetje van hem af te drijven. Hij wou niet graag terug komen met lege poten dus hield hij zich gewoon voor dat het niet zijn schuld was dat de muis was ontsnapt aan zijn klauwen. "Is het je nog gelukt om iets te vangen?" Runningpaw wist dat de kattin een formidabele krijger was van de Clan dus moest hij wel een beetje respectvol blijven tegen Waspsting. Waarschijnlijk was het de kattin wel gelukt om iets te vangen, wat hem liet zuchten. De Apprentice moest met lege poten terug gaan en hopen dat zijn mentor niet te teleurgesteld in hem was.

.................................................................................................
^^ Flut, moest snel posten voor het eten

De apprentice leek de schuld niet bij zichzelf te leggen en Wasp besloot er verder geen aandacht aan te geven. Als Runningpaw dacht dat hij de muis niet op had laten schrikken, zou 't wel de waarheid zijn: waarom zou hij erover liegen? Bovendien maakte het haar ook niet zoveel uit. Zolang er maar geen gevaar heerste was het prima. "Is het je nog gelukt om iets te vangen?" vroeg de apprentice aan haar en de pers knikte, al leek ze er toch niet blij uit te zien. "Ja, vanochtend, een muis." miauwde ze met een zucht. De natuur was nog bezig met zich te herstellen van leafbare, dus was er nog niet veel prooi buiten. Wat betekende dat ze zeker nog een paar weken niet veel konden eten. "En jij, Runningpaw?" vroeg ze de jonge kater toen.

Zijn ogen flitsten heen en weer toen er een briesje opstak. "Ja, vanochtend, een muis." Antwoorde de kattin tegenover hem met een zucht. Waarom zou ze zuchten? Een muis is toch niet zo héél slecht? De natuur is nog aan het herstellen en zij had tenminste nog iets kunnen vangen. "Stop met zoveel nadenken," Miauwde hij zo onverstaanbaar mogelijk want anders zou Waspsting hem wel als gek verklaren. "Nadenken is vermoeiend." De kater schrok op uit zijn gedachten toen de poes hem iets terug vroeg. "En jij, Runningpaw?" Hij schudde beschaamd zijn kop. "Helaas niet, denk je dat Tallshadow, mijn mentor, teleurgesteld zou zijn?"

................................................................................................. Niet geweldig, moet naar bed >.<

De apprentice murmelde wat maar verstaan wat hij zei deed Waspsting niet. Ze besloot er niet naar te vragen; als de zwart-witte kater iets tegen haar had willen zeggen, zou hij wel harder gesproken hebben. De warrior vroeg aan hem of hij al wat gevangen had. Jammer genoeg schudde de apprentice zijn kop en de pers knikte. Tja, ze kon het hem zeker niet kwalijk vinden. Er was gewoon nog niet veel te vinden rond deze tijd van het jaar en als apprentice was het al helemaal lastig om dingen te vinden. "Helaas niet, denk je dat Tallshadow, mijn mentor, teleurgesteld zou zijn?" vroeg de jonge kater en Wasp schudde met een glimlach haar kop. "Nee hoor," miauwde ze zeker van haar zaak. Tallshadow was een eerlijke kater, en bovendien leek hij zich niet al te streng aan de regels te houden. Een vriend van iedereen was hij. Reden om boos te worden op Runningpaw had de deputy niet. "Hoe gaan je lessen met Tallshadow? Doet hij het een beetje goed?" vroeg ze, met een kleine grijns op haar gezicht. Ja, de bruine kater mocht dan wel haar deputy zijn, hij bleef een kleine snotaap in vergelijking met haar. Ze was maar mooi twintig moons ouder dan hem.