Oh nooes

Ja die hunt zat goed. 2 vissen en nu liep hij achter een verdwaald konijn aan. Hij was helemaal gefocust op het konijn. Pas toen het tussen zijn klauwen kwam te zitten rook hij een vieze doordringende geur. De bossen waren donkerder... Bossen? Hij keek verward om zich heen. Waar was al het riet gebleven? De wind draaide en hij rook een scherpe doordringende geur van Shadowclan. Zijn ogen sperden zich open, want die geur hoorde ook bij een kat. Hij drukte zijn oren plat en zijn lichaam tegen de grond. Jup hij was verloren. Zo dom dat hij was. Stom, stom, stom stom!

+ Waspsting

Waspsting liep rustig door een drassig gedeelte van het territorium heen. Haar normaal lichtbruin met grijze poten waren verkleurd naar een donkerbruine kleur door de vele modder die eraan kleefde. Erg prettig vond ze 't niet, maar ze zou zich er nu niet druk om maken. Als ze zichzelf nu zou schoonmaken, zou ze bij de stappen daarna weer onder zitten. Het koude weer van leafbare had plaatsgemaakt voor de regenbuien van newleaf, wat dus ook drassige ondergrond betekende. Wasp was op patrouille samen met nog twee andere warriors, maar ze hadden besloten zich op te splitsen zodat ze de grenzen sneller gecontroleerd hadden. Als alles goed was, zouden ze elkaar weer ontmoeten in het kamp. Maar een geur die haar neus binnenstroomde, vertelde haar dat er toch iemand bij de grenzen bleek te zijn. De poes liep met een alerte blik in haar ogen richting de geur, die van een RiverClanner afkomstig leek te zijn. Dat beviel haar niets. Ja, de voormalige ShadowClan leidster Shrewstar had een overeenkomst met Butterstar gemaakt, maar die was met het verslaan van de dassen verlopen. RiverClanners hadden geen recht om op hun territorium te komen. Waspsting duwde zichzelf door een stel bosjes heen - waardoor hier een paar plukken haar in bleven hangen - en keek naar de grenzenoversteker. Een apprentice, nog jong als ze het goed inschatte. Met een strenge en boze blik keek de poes hem aan. "En wat dacht jij hier te doen?" vroeg ze op dezelfde strenge en boze toon als haar blik liet zien.

Zijn blik was voor zich gericht. Door die vieze stank kon hij zich niet concentreren. Hij stond er waarschijnlijk een beetje belachelijk bij, zo in zijn oncomfortabele houding. Zeker wanneer de kat niet jouw kant op stond. "En wat dacht jij hier te doen?" Aaaaah! Hij schrok zich een bult en draaide meteen naar links. Gasshiedamme die geur verhinderde zijn inschattingsvermogen. "Oh, mevrouw ik dacht dat u voor me zou verschijnen," pufte hij geschrokken. Oké niet echt een slimme zet. Hij beet op zijn lip en keek naar het konijn tussen zijn poten. "Het spijt me mevrouw, ik was aan het jagen op dit konijn en toen liep die de grens over en ik was zo geconcentreerd dus ik rook jullie grens niet en toen het dood was besefte ik het pas en toen kwam u." Het was één stroom van woorden. Zijn blauwe oogjes knepen zich gepijnigd tot spleetjes en hij keek onschuldig naar boven. "Ik zit in een benarde situatie nu, nietwaar?"

Het was bijna lachwekkend hoe hard de onvoorbereide apprentice schrok van haar verschijning, die blijkbaar anders dan zijn verwachting was. De kattin blies wat lucht uit haar neusgaten toen hij miauwde dat het hem speet, maar ze besloot hem niet te onderbreken. Ze wilde wel eens weten met wat voor excuus hij zou komen. Toen de kater vertelde dat hij aan het jagen was en toen op hun territorium gekomen was - het konijn achterna - keek ze hem streng aan waarna ze haar kop schudde. "Als prooi de grens oversteekt, is het van de andere clan." beet ze hem toe waarna ze met haar mondhoeken trok. Rotapprentices ook af en toe, dachten dat ze alles konden maken. Zijn onschuldige blik deed haar niks. "Ik zit in een benarde situatie nu, nietwaar?" vroeg hij en de kattin knikte. "Ja. Wat denk jij dat Butterstar zou doen als ze hiervan hoorde?" beantwoordde ze zijn vraag met een vraag.

Zijn oren waren helemaal verdwenen in de vacht van zijn nek. "Nee, nee alstublieft niet Butterstar...," piepte hij zachtjes. Nee dan zou hij straf krijgen of erger, ze zou hem uit de clan gooien of niet meer waarderen of... Hij verdrukte de gedachten want die was te verschrikkelijk. "Als ik u... Als ik u het konijn gaf, zou u dan zwijgen? Ook tegen Innergh-star?" Erg subtiel was hij niet. Het was ook al erg genoeg om dat lekkere dikke konijn af te geven. Hmmm...

Newleaf was aangebroken en de burnt sycamore was terug gewonnen. Dat was allemaal goed nieuws en ook iets wat er voor zorgde dat de kers verse Shadowclan leader er beter bij zat. Ze was daarom ook op jacht gegaan, even wat extra ontspanning nu alles zo goed als geregeld was. "Als ik u... Als ik u het konijn gaf, zou u dan zwijgen? Ook tegen Innergh-star?" Innerstar spitste haar oren toen ze dit hoorde en opende haar neusvleugels bij het ruiken van Riverclan, gemengd met de geur van Waspsting. Vrijwel meteen stapte ze er op af en gaf haar warrior geen tijd om te antwoorden. "Mijn warriors houden geen geheimen en hoe dan ook heeft Shadowclan recht op dat konijn," sprak Innerstar op strenge, directe en intimiderende toon.

Haar dreigementen van Butterstar dit nieuws vertellen leek goed te werken. Misschien moest ze het dan maar tegen de RiverClan leidster zeggen, om er zeker van te zijn dat deze knul het nooit meer in zijn botte kop zou halen om de grens over te steken. Toen de apprentice vroeg of ze zou zwijgen als hij haar het konijn gaf, snoof ze lichtjes. Ze zou Innerstar nooit zo verraden. Speaking of the devil... Daar had je haar. Een lichte glimlach kwam op haar gelaat bij het zien van de poes en ze knikte vervolgens streng mee met de woorden van de zwarte kattin. "Zo is 't," miauwde ze rustig. "En ik denk dat Butterstar meer dan recht heeft om te weten wat haar apprentices doen in hun vrije tijd." miauwde ze koel waarbij ze haar blik naar Innerstar afwendde, om deze met opgetrokken wenkbrauw aan te kijken. Wellicht was het een idee om de jonge kater hier terug te begeleiden naar het RiverClan kamp, om daar zijn leidster in te lichten over zijn gedrag?

Aaaaaaaaahhhhhh!!!!! Nee dit was een grap. Een 1 april grap ofzo. Bearpaw deed het bijna op de grond van schrik. Innerghost stond voor zijn neus. In zijn clan worden er verhalen doorverteld over Shadowclan en hun slechtheid. Ook iets met koude wind en kille harten en dat Innerghost perfect aan die beschrijving voldeed. Hij begon zachtjes te trillen. Ja, hij zat diep in de problemen, heel erg diep. "En ik denk dat Butterstar meer dan recht heeft om te weten wat haar apprentices doen in hun vrije tijd." Hij wou het niet. Absoluut niet. Butterstar was zijn hero en hij wou niet dat ze slecht over hem dacht, maar hij moest redelijk zijn. Het zou maar erg zijn als zijn eigen leider er niets van wist. Hij was in de fout gegaan. Sh*t. Hij schoof met zijn poot het konijn richting Shadowclan leider. "U hebt gelijk." Het was naar de twee gericht. Daar ging voorlopig zijn gelukkig leventje.

Het deed de kers verse Shadowclan leader goed om te zien hoe de Riverclan apprentice bijna ter plekke neer scheet van angst. Riverclan wist nog niet dat Shrewstar was overleden en dat Innerstar niet langer de deputy was, maar de leader. "En ik denk dat Butterstar meer dan recht heeft om te weten wat haar apprentices doen in hun vrije tijd," vulde Waspsting haar aan. Innerstar knikte instemmend. "Daar heb je helemaal gelijk in, Waspsting," miauwde Innerstar. Waspsting behoorde tot één van de ervarenere warriors van Shadowclan en was daarmee ook één van de warriors die Innerstar vertrouwde. "U hebt gelijk." Innerstar knikte. "Goed dat je het zelf inziet," merkte ze op. Ze pakte het konijn weg bij de Riverclan apprentice en begon een gat te graven, waarna ze het beest er in stopte. "Goed, dan zullen Waspsting en ik je terug brengen naar waar je thuis hoort," vervolgde Innerstar op een nog net zo strenge toon en wenkte Waspsting mee met haar staart.

Innerstar was het eens met haar woorden en de warrior knikte naar haar leeftijdsgenoot. Haar blik gleed naar de apprentice, die hun nu ook gelijk gaf en ook het konijn naar hun toeschoof. Innerstar begroef deze, en Waspsting hield de apprentice ondertussen nauwlettend in de gaten zodat deze niet zomaar zou weg kunnen glippen. Toen dit gebeurd was, nam de leidster een besluit. "Goed, dan zullen Waspsting en ik je terug brengen naar waar je thuis hoort," de warrior volgde de zwarte kattin toen deze haar seinde en keek streng naar de apprentice. Het was een pers, net zoals zij, maar dat deed haar op geen een manier milder doen tegen hem. "Vertel ons je naam eens," miauwde ze toen en keek het katertje aan. Het was wel handig om te weten met wie ze nu te maken hadden, en als hij dit nog een keer zou flikken zouden ze 't weten.

De apprentice hoorde de woorden van Innerghost aan. Die deputy was freaking eng. De andere poes vond hij iets aardiger. Ze waren namelijk gelijk. Perzen kwam je niet zo vaak tegen in clans en het wees op kittypet bloed. Bij hem waarschijnlijk in een ver verleden, want hij was opgevoed door twee pure Riverclanners. "Vertel ons je naam eens," miauwde de fluffy kat. Hij draaide zich om naar de richting van waar hij kwam en begon te lopen. Er zat niets anders op dan naar zijn clan te gaan, dat wist hij wel. "Mijn naam is Bearpaw mevrouw. Die van u is?" Hoewel de twee poezen uit een vijandige clan kwamen bleef hij beleefd. Hij was een goed opgevoede apprentice hoor!

Innerstar begon te lopen en de twee andere katten gingen mee. Dit was wel de perfecte manier om Riverclan op de hoogte te brengen van haar leiderschap. Waspsting vroeg aan de apprentice wat zijn naam was, waar op de apprentice reageerde dat hij Bearpaw heette, vervolgens vroeg de apprentice naar de naam van Waspsting. Innerstar hield de apprentice in de gaten terwijl hij de kater begeleidde het territorium uit, verder geen woord uitsprekend, gezien ze daar geen behoefte aan had. Ze wou gewoon zo snel mogelijk in het Riverclan kamp zijn om de apprentice daar af te leveren en te vertellen waarop hij betrapt was. Naarmate ze verder liepen kwamen ze steeds dichter bij de grens. "Ik vind het wel uiterst bijzonder dat je hier terecht gekomen bent, Bearpaw, gezien je daarvoor een grote afstand hebt moeten afleggen," sprak Innerstar. Om in Shadowclan territorium te komen had Bearpaw via óf Thunderclan territorium moeten gaan, óf Windclan territorium. Al was de tweede optie een omweg. Thunderclan territorium was vanzelfsprekender.

De apprentice stelde zichzelf als Bearpaw. Het viel Waspsting op dat hij heel netjes was, en ze knikte dan ook goedkeurend. "Ik ben Waspsting." stelde ze zichzelf voor, al zou ze verder niet op detail ingaan. In stilte liepen ze verder. Het was een redelijk lange tocht om vanaf ShadowClan naar RiverClan te komen. Innerstar maakte hier een opmerking over, en de kattin knikte. "Hmhm," humde ze instemmend en richtte haar strenge blik weer op Bearpaw. "Alhoewel, hij zou richting de fourtrees gekomen kunnen zijn. Maar dan zou hij het wel doorhebben, lijkt me." bromde ze lichtjes en schudde met haar kop. Apprentices van tegenwoordig... Zij zou wel zorgen dat ze haar apprentice Shadowpaw beter zou trainen dan dit.

Bearpaw keek naar zijn wandelende poten. Hij voelde zich ongemakkelijk nu ze op Thunderclangebied wandelde. Hij kon zich niet zo geod meer herinneren waar hij gelopen had, maar dit kwam hem toch wel bekend voor. Ai hij had twee grenzen overgestoken voor dat stom konijn. Innerghost vroeg hem iets en hij keek haar aan, maar keek ook snel weer weg. Freaky die kattin. Waspsting, enge naam ook, stelde wat voor. Bear schudde zijn kop. "Ik denk dat ik door Thunderclangebied ben gegaan." Hij zuchtte. Butterstar had al zoveel aan haar hoofd en nu dit. "Ik was zo geconcentreerd op het konijn dat het me ontgaan moet zijn. Stom." Dat laatste woord mompelde hij in zichzelf. Ze wandelde snel, want nu waren ze in zijn territorium. Het kwam hem vertrouwder over en hij ontspande een beetje. Echter waren zijn oren nog steeds naar achteren gedrukt. Hij was misschien een beetje bang. Riet en nog meer riet flitste voorbij. Daarna een grasland. Daarna nog een beetje riet. En dan stond zijn hart stil. Het kamp lag nu nog maar een paar pootstappen van hen vandaan. Hij stopte en keek benauwd naar zijn eigen thuis. No pleas no...

OOc; zal ik nadat jullie gepost hebben een topic in het kamp maken?

Innerstar luisterde naar de woorden van Bearpaw toen hij zich verantwoorde. Ze kon niet geloven hoe dom het klonk en wist hierdoor ook niet of hij de waarheid sprak of werkelijk zo dom was. Het leek hem geen apprentice meer van zes moons. Hij leek eerder een apprentice met wel wat ervaring. Maar goed, het was gebeurd en nu zou zij hem terug brengen naar Riverclan kamp samen met Waspsting. De zon begon al wat lager te staan en dat zei genoeg over de afstand tussen Riverclan en Shadowclan. Het waren nou niet echt clans die bij elkaar om de hoek lagen.

OOC: Ik heb al een topicje geopend. Klikje

Hoewel het een mogelijkheid geweest was dat de kater via fourtrees gekomen was, bleek dit toch niet het geval te zijn. Bearpaw herkende het ThunderClan gebied waar ze doorheen liepen en ze snoof lichtjes geamuseerd toen hij zichzelf stom noemde. Ja, dat was hij zeker. Langzaam maar zeker veranderde het gebied van loofbomen naar rietstengels, en na nog een tijd flink doorstappen konden ze het RiverClan kamp zien liggen. Wasp's blik gleed naar de zon, die nu een stuk lager aan de hemel hing dan toen ze vertrokken. Er begon zelfs al avondrood te ontstaan, wat zou betekenen dat zij en Innerstar hun terugweg voor een groot deel in het donker zouden moeten lopen. De warrior zuchtte. Daar keek ze nou niet bepaald naar uit.

- Topic uit?