Great warrior! [open]

Onderwerp: Great warrior! [open] za 2 apr 2016 - 22:43

Vandaag was de dag! Cranekit was, naar zijn mening, 6moons geworden vandaag. Niemand die hem kon stoppen. Met een flinke pas trippelde de kater de nursery uit. Hij moest en zou vandaag de apprenticeden opzoeken. Er was er namelijk helemaal klaar voor. Niemand die hem kon stoppen. Hij had, met behulp van één van de queens, de warrior code vanbuiten geleerd. Hij was een slimme kater, dat kon je niet ontkennen. Hij voelde zich ook duidelijk klaar. Hij was zo gefocust op de den van de apprentices, dat hij de uitstekende wortel niet eens gezien had en er met zijn poot achter bleef haken. Met een plof belandde de kitten op de grond. Dit hield hem echter niet tegen. Hij was vastberaden en trok zichzelf snel terug recht. Eenmaal voor de apprenticeden loerde hij zachtjes naar binnen. Was er iemand binnen? Of waren ze nog aan het jagen voor de elders? Even schoot zijn kopje naar de den van de elders. Misschien moest hij toch maar eens eerst binnen gaan kijken? Voor hij een poot in de den zette liet hij zijn blik eerst even door het kamp gaan, om er zeker van te zijn dat niemand hem gezien had.

Open voor eender wie c:

Onderwerp: Re: Great warrior! [open] wo 6 apr 2016 - 18:18

Een rustige blik lag in de ogen van de lichtgrijs gestreepte kater terwijl zijn smaragdgroene ogen naar het muisje keken die hij had meegenomen de Den in. Hij had niet zo’n zin gehad om het sappige beestje op te eten bij de anderen in het kamp. Hij wist dat er weinig Apprentice’s hier waren en dat was juist waar hij zo van genoot. Soms was het voor hem ook wel eens voornaam als hij hier gewoon kon rusten zonder dat hij zich druk hoefde te maken over hoe hij ging communiceren met iemand anders. Dat deed hij de laatste tijd namelijk veel te veel. Hij had geluk gehad dat hij tot nu toe wel aardige Apprentice’s had ontmoet en ook aardige Warrior’s. Ook had hij het gevoel dat het contact met Warrior’s veel vlotter verliep dan met Apprentice’s en hij had niet direct een idee hoe dat kwam. Was het door zijn verlegenheid? Misschien wel. De kater stond er niet echt om bekend dat hij direct op een Apprentice af zou stappen om een aangenaam gesprek te beginnen. Hij was juist erg verlegen en dat zag je dikwijls bij hem terug. Hij vond het zelf ook echt niet leuk dat hij verlegen was, maar wat kon hij er aan veranderen? Niet veel. Hij kon proberen om socialer te zijn, maar was bang dat anderen hem dan zouden uitlachen. De kater was net niet te erg door zijn gedachten afgeleid om de kitten niet in de gaten te hebben die zich bij de Den bevond. Omdat het tegenwoordig snel licht werd en de zon wat scheen kon hij de silhouet van de kitten makkelijk onderscheiden. Rustig kwam de kater overeind. Hij hoopte dat hij de kitten niet te veel af zou schrikken. Hij was voor zijn leeftijd – acht manen – namelijk erg groot, bijna even groot als een Warrior. Zijn spieren bewogen zich onder zijn schouders terwijl de kater naar de kitten liep. Waarschijnlijk verwachtte de kitten nu zo’n kater met zo’n heel erg stoer karakter, maar Smokepaw voelde zich alles behalve stoer. ‘H-Hallo daar,’ sprak hij stotterend. ‘Zoek je i-iets?’ Hij keek nieuwsgierig zijnde op de kitten neer. De kitten moest ongeveer zes moons zijn. Was het al een Apprentice? Maar nee, hij zag er zo twijfelachtig uit dat Smokepaw betwijfelde dat het al een Apprentice was. ‘Of zoek je i-iemand?’ ging hij stotterend verder terwijl hij de kitten vragend bleef aankijken.