Don't think i'm weak because im a kittypet

Don't think i'm weak because i'm a kittypet.
I can be stronger and faster than you.
Just wait, and i'll fight.
Just wait, and you'll run.

Hij keek met slaperige ogen rond. Vandaag was weer een dag zoals al die anderen. Of niet? Naja, Dat wist je nooit. Hij stond op en keek met slaperige ogen de kamer door. Draco - zijn baasje - lag nog te slapen. Hij stond op, terwijl zijn staart langs het hoofd van zijn slaperige baasje aansloeg. Hij grijnsde kort, Draco lag vredig te slapen. Dus hij kon naar buiten gaan. Dat mocht hij toch altijd dus. Waarom nu niet? Hij sprong van het bed af en rekte zich uit. Het leven van een poesiepoes was relaxt, maar het buitenleven gaf hem het échte gevoel dat hij leefde. De geuren van het woud waren wonderbaarlijk. En dan was hij voor eens weg van die vuile lucht die hier altijd op straat hing, Het was de lucht van Monsters, Ook wel auto's genoemd. Hij grijnsde en liep de trap af. Hier liep hij wel vaker, Trap op, Trap af. Iedere dag weer. Hij grijnsde en keek nog even over zijn schouder. "Tot straks, Draco" Hij liep verder en liep door het luikje, dat hem naar buiten bracht. Nu bevond hij zich in de tuin, waar over planten stonden, net het bos, maar dan kleiner. Hij grijnsde en ging even in het warme ochtend gras liggen. Hij snoof even en sloot zijn ogen. Een spinnend geluid werd hoorbaar vanuit zijn keel. Wat kon hij nog meer wensen? Een baasje die van hem hield, en tegenlijk ook de wilde natuur voor je ogen. Hij stond op en liep door. Plots kwam hij bij het hek, Waar hij al zovaak over heen was gesprongen. Dankzij zijn sterke achterpoten kon hij in een keer over het hek springen. Hij sprong over het hek heen en keek nog even over zijn schouders. Nu ging hij de wilde wildernis in, Straks kwam hij terug, Dat wist hij zeker, Wat er ook gebeurde, Hij bleef bij Draco. Met een rustig sprintje rende hij verder, richting het bos. Even keek hij van links, naar recht en dan weer naar links. Precies hetzelfde zoals Draco ook altijd deed als hij overstak. Er kwam geen monster, dus hij kon oversteken. Rustig liep hij over het harde steen. Hij grijnsde toen hij het zachte gras van de wildernis onder zijn poten voelde. Hij zag meteen de hoge bomen, en keek omhoog. Toen hij hier voor het eerst kwam stond hij verstelt. Toen liep hij naast Draco, Die hem dit woud wou laten zien. Draco was anders dan al die andere tweebenen. Hij was speciaal, En beter dan die anderen. Hij had geen strenge regels, en wist wat zijn gevoelens waren. Hij grijnsde en knikte. Niemand die hem weg kon halen bij zijn baasje. Hij liep verder het bos in, De bomen gingen steeds dichter bij elkaar staan, En hij rook de geuren van andere katten alweer. Een grinnik verliet zijn bek. Dit waren geen poesiepoezen, maar wilde katten. Rogues werden ze genoemd. Ook bestonden er vijf clans, Thunderclan, Riverclan, Windclan, Shadowclan en Skyclan. Vijf grote clans waar wilde katten samen in leefden, En samen jaagden. Als hij in een clan was geboren, Dan zou hij daar ook blijven. Maar nee, Dat was hij niet. Hij was een poesiepoes, En eerlijk gezegd; Was hij daar blij mee. Een oude omgevallen boom trok zijn aandacht. Daar kon hij wel even opspringen en gaan zitten. Om even uit te rusten en misschien daarna wat te gaan jagen. Hij liep richting de boomstam en sprong erop. De boom was glad, maar hij viel niet. Kalm ging hij zitten, terwijl hij rondkeek en zijn oren spitste. Achter hem hoorde hij geritsel, Hij keerde zijn hoofd niet op, Maar hoorde wel dat daar iemand was. Kalm bleef hij zitten, terwijl hij rustig zijn bek opende en luid en duidelijk sprak. "Wie is daar?" Met een kalme blik keek hij naar voren, Hij keek niet eens om om te kijken hoe de kat eruit zag. Hij bleef gewoon kalm zitten, terwijl hij luisterde naar de geluiden van poten die naar voren liepen.

But i'll always be a kittypet.

Don't think i'm weak because i'm a kittypet.
I can be stronger and faster than you.
Just wait, and i'll fight.
Just wait, and you'll run.

Hij hoorde hoe de poes achter hem ging zitten en tegen hem sprak. Hij draaide zich om en trok een wenkbrauw op. "Kun je niks beters verzinnen ofzo, " Hij grinnikte, terwijl hij van de boomstam afsprong en voor haar ging zitten. "Redflower dus," Sprak hij uit, terwijl hij knikte en de poes aankeek, met zijn fel blauwe ogen. "IK ben Nature." Het kon niet kwaad om je naam te zeggen. Als ze hem wou doden, dan kon ze dat ook zonder zijn naam. Dus wat boeide het. "Waarom zou je dat moeten weten? Als je goed nadenkt weet je ook wel wat ik hier doe" Sprak hij nog killer dan haar uit, terwijl hij zijn staart voor zijn poten sloeg. Angst voor Rogues? Nee, Dat had hij niet. Misschien was hij dan wel een poesiepoes, maar bang zijn was niks voor hem. Hij kwam in dit bos, Om de rust te voelen, en misschien zelfs te jagen. Hij keek weg van de poes voor hem, En keek even rond. zijn blik gleed weer terug naar de poes voor hem. De poes had een rode vacht met nog wat andere kleurtjes. Draco noemde hem een; Ragdoll. Dat was dus blijkbaar een of ander ras. Niet dat het hem wat uitmaakte ofzo. Hij trok even met zijn oren en een geeuw verliet zijn bek. Dit was niet bepaald een gezellige poes, of wel? Een tijdje was het nogal stil geweest, totdat hij weer begon te spreken. "Gaan we hier gewoon saai zitten?" Hij trok een wenkbrauw op. Hopelijk was dit niet zo'n oude tante die altijd serieus was en niks leuks deed. Dan zou hij gemakkelijk op kunnen staan en haar de rug toe keren, En weglopen. Als deze poes maar niet dacht dat hij een watje was. Want als ze hem aanviel dan kreeg ze te maken met zijn klauwen. En die klauwen van hem waren sterk hoor. Een rogue of andere kat mocht hem niet onderschatten, Dat was gewoon raar. Hij kon netzoals hen een goede vechter worden. Hij opende zijn bek op geuren van andere katten of prooi op te vangen. Het enige wat hij rook was de geur van muis, Meer niet. Misschien dat hij straks een lekker muisje kon vangen en dat op kon eten. "En dat over dat tweebeenbaasje en poesiepoes gedoe, Redflower, Onderschat mij niet" Hij keek de poes aan, Met een vastberaden en kalme blik. Vechten en jagen, Dat was het leven van hem in het wild. In het tweebeennest daar waren ook genoeg dingen te beleven. zoals zijn territorium te bewaken voor andere katten. Daar had hij wel vaker gevochten, ooit zelfs met een aggresieve hond die Draco plots aanviel. De enige tijd dat hij verloren had was met die twee honden, die hem plots op straat aanvielen, Daarvan had hij nog een litteken, Die over zijn borst heen ging, Dit litteken was nogal zichtbaar. Dus als deze poes goed had gekeken had ze het gezien. Hij was eerlijk gezegd trots op dit litteken. Het laat hem iedere dag zien hoe dapper en hard hij had gevochten. Na een tijdje had hij zelfs van die twee honden gewonnen. Samen waren ze weggerend, jankend. Hij grijnsde kort, bij die gedachte. "zie je dit litteken?" Hij stak zijn borst een stukje naar voren, terwijl het litteken op zijn lichaam nog meer zichtbaar werd. Hij keek Redflower aan, en grijnsde even. Dat litteken liet hem telkens weer eraan herinneren aan de dag dat hij sterk was geweest, en bebloed thuis kwam. Hij had een grote dag gehad toen, En was er trots op geweest. Hij keek Redflower recht in de ogen, en opende zijn mond om verder te praten. "Dit litteken heb ik gekregen tijdens een gevecht met twee honden, die zeker drie keer zo groot dan mij waren, Ik heb tegen ze gevochten zonder dat ik angst had." Hij keek Redflower aan. "Deze twee honden werden bang voor mij, en renden met de staart tussen hun benen weg." Kort grijnsde hij. In gedachte haalde hij het weer voor zich. Het was op een veldje, Waar hij rustig op het gras lag. Maar twee honden hielden hem de hele tijd in de gaten, Wat hij niet door had. De twee honden liepen op hem af, Wat hij blijkbaar wel hoorde. Hij rende niet weg, maar keerde zich naar de hondend en stortte zich op hen. Hij heeft het slim gespeelt, Hij ging op de rug van de ene hond staan, terwijl de andere hond hem aan wou vallen sprong hij van de rug af, en inplaats van dat de ene hond hem beet beet hij de andere hond. Toen kregen de twee ruzie, maar ze legden het weer bij en keerden zich naar hem. Het werd vooral een oneerlijk gevecht. De twee honden zouden hem hebben gedood, Als hij niet zo slim was geweest. Een van de honden stond bovenop hem, En wou hem dood slaan, met een poot. zelfs toen had hij geen angst getoont. De hond sloeg hem, maar raakte zijn borst, Het deed pijn, maar hij liet geen teken van angst zien. En met een kille brul, schrok de hond op en keek hem met grote ogen aan. Hij werd kwaad, en schoot omhoog, recht tegen de bek van de hond op. Die de sterkste van de twee was. De hond jankte hard, en keerde zich om, snel rende die weg. Even later ging de tweede hond ook achter die hond aan. En weg waren ze.


But i'll always be a kittypet.

Don't think i'm weak because i'm a kittypet.
I can be stronger and faster than you.
Just wait, and i'll fight.
Just wait, and you'll run.

"Maar wat kan mij het schelen dat je zou gevochten hebt." Hij grijnsde naar de poes. "niks natuurlijk." Hij keek de poes aan, en knikte. Hij wou het gewoon enkel zeggen. "Nou das ook voor de eerste keer dat iemand mij begrijpt" Hij keek haar aan en knikte, Hij wist wel wat hij moest zeggen op alles wat zij zei. Hij mocht haar eigenlijk wel, ze konden wel vrienden worden of niet dan? Plots zei ze iets over dat hij haar ook niet moest onderschatten. Dat deed hij ook niet, deze poes was heus sterk, Het kon zelfs zo zijn dat ze sterker was, Dus daarom antwoorde hij op het geen dat hij haar niet moest onderschatten met; "Maar natuurlijk" Hij keerde zich naar haar toe en knikte. Luisteren kon hij ook goed, Dat was wel zo. Hij ging weer zitten en sloeg zijn staart voor zijn poten. "Wat ik wil doen? Nou..Wat dacht je van jagen? Of misschien wel een of andere kat vervelen waar je een hekel aan hebt?" Hij grinnikte en keek Redflower aan. "haha, Kom..Ik moet je iets laten zien." Hij sprong op en wenkte naar Redflower dat ze mee moest komen. Hij liep verder door het bos, terwijl de bomen steeds verder uitelkaar kwamen te staan, totdat ze bij een vreselijk hoge maar dikke boom kwamen. "Ik denk wel dat je kunt klimmen, toch?" Hij grinnikte een beetje plagerig en sprong in de boom, snel klom hij omhoog. Af en toe moest hij takken ontwijken, die wat onhandig hingen en sommigen daarvan op breken stonden. Hij klom steeds hoger en hoger de boom in. Hij werd steeds verder verwijderd van de grond, Hij keek even over zijn schouders, kijkend of Redflower hem volgde. Eindelijk bovenin ging hij zitten, Wachtend op Redflower. Om haar alles te laten zien wat hier stond. Kort grijnsde hij, Waarna hij even rond keek. Alles was nog steeds hetzelfde. "Buiten het huis van mijn baasje, heb ik ook dit als territorium." Hij stond op en draaide zich om. "Welkom in m'n huis" Hij grinnikte en sprong om een plek waar veel mos bijelkaar lag, Het leek net een bank, maar dan natuurlijk veel lager, maar ook veel zachter dan een bank. Hij keek even rond, en snoof in de lucht. "Dit heb ik allemaal zelf gemaakt, behalve sommige dingen natuurlijk, zoals de boomhut zelf. Weet je, Het is handig om een baasje te hebben, Mijn tweebeen heeft deze hut voor mij gemaakt, en nog veel meer. Want dit is natuurlijk niet alles." Hij stond op , maar bleef staan, Wachtend op Redflower. Hij liep naar een plek wat open was, net een deur, maar dan helemaal open. Vanaf daar keek hij naar buiten. Hij stapte op een touw, dat vast hing aan het huis en verder liep naar een andere boom. "Dit is nogal handig," Hij grinnikte en liep verder het touw op. "Je vind het toch niet erg om me te volgen hé?" Hij keek over zijn schouder en keek Redflower met een vragende blik aan. Hij had nog heel veel om haar te laten zien. Heel veel zelfs. De hut die hij haar nu wou laten zien was prachtig en vooral wonderbaarlijk. Iets wat katten wel leuk vinden, zoals mensen dat zeiden. Hij grijnsde en liep verder over het touw, Het was geen lange afstand, maar ook geen korte. Gelukkig kon niemand je hier zien, want bomen bedekten deze plek waardoor niemand je hierop kon zien lopen. Nog even keek hij over zijn schouder, Daarna stapte hij de andere boomhut in, en keek met een grijns rond. Dit was een nogal ruime boomhut, met overal opstakels, De muren die gemaakt waren van het spul wat op een krabpaal zat en touwen waarop je kon balanseren. Ook was er hier speelgoed, en ofcourse had hij vandaag al gejaagd, want er lag vers prooi op een stapel. "En, Wat vind je ervan?" Hij grijnsde en keek richting Redflower. Wachten kon hij niet echt. Hij sprong op een boomstronk en liep omhoog, Even keek hij Redflower aan, waarna hij in een hangmat sprong, die zijn baasje bovendien had gekocht voor hem en hier had geplaatst. "Kom, Dit ligt nogal relaxt" Hij grinnikte en ging zitten in de hangmat terwijl hij richting Redflower keek. Kort sloot hij zijn ogen terwijl hij luisterde naar de geluiden van vogels, die boven in de bomen floten. "Wanneer ik echt een plekje voor mezelf nodig heb kom ik hier, Hier ben ik eerlijk gezegd wel vaker" Een kalme glimlach verscheen op zijn gezicht. "Doe alsof je thuis bent" Hij keek kalm naar Redflower, Hij kon beter vrienden maken inplaats van vijanden. Okal waren vijanden ook goed, Dan kon hij tenminste vechten wanneer het nodig was.

But i'll always be a kittypet.

Don't think i'm weak because i'm a kittypet.
I can be stronger and faster than you.
Just wait, and i'll fight.
Just wait, and you'll run.

Kort knikte hij naar de poes, Die hem de hele tijd had achtervolgt en nu naast hem ging liggen. Ze konden elkaar begrijpen, gelukkig maar. Want vrienden, dat was alles wat hij nodig had. Vijanden konden later komen, die had iedereen wel. Vijanden die je iedere dag tegen het lijf aan kon lopen, En waarmee je nogal hard moest vechten. Maar vrienden, die bleef je altijd nog hebben. Vrienden die je bijstonden en je hielpen in de moeilijke tijden. Vrienden die om je gaven, en waarmee je je diepste geheimen kon delen. Hij sloot even zijn ogen en luisterde naar wat de poes voor antwoord gaf. Het klonk alsof ze het mooi vond, dus liegen deed ze niet. Hij knikte kort en grijnsde even. Hij voelde zich fijn in het bijzijn van een kat die hem begreep. Hij opende zijn ogen weer en keek om zich heen, kort grijnsde hij. "het ligt eraan wat je hier kunt doen, Je kunt hier rusten, je kunt je vaardigheden hier testen, en je kunt hier voornamelijk plezier hebben als je je verveelt." Sprak hij kalm uit, Dit keer zonder enige kilheid in zijn stem. Hij keek opzij naar de poes die naast hem op de hangmat lag. Deze hangmat lag erg lekker, dat kon hij wel uit haar lichaamsstaal halen. Hij knikte naar haar en snorde even zacht toen ze over Draco praatte. "Ja, Hij geeft erg veel om mij." Hij sloot zijn ogen bij de gedachte zijn beste vriend te verlaten, voor een wild leven in het bos. Dat zou hij Draco nooit aandoen. "Hij is anders dan alle andere tweebenen." Hij opende zijn ogen en keek Redflower aan. "Mijn tweebeen, Draco, Doet niet alsof hij mijn baasje is. Hij laat me doen wat ik wel, wanneer ik dat wil. Ik word nooit tegengehouden en mag overal in het huis zijn." Hij keek even rond door de boomhut, Waar hij al vele keren van tevoren was geweest. Hier voelde hij zich erg veilig. Alsof dit een kogelvrije ruimte was, waar niks of niemand doorheen kwam. Het was meestal omdat niemand van deze plek afwist en dus nooit hierheen kwam. Kort grijnsde hij, Enkel Redflower wist dit, Enkel zij. Het was misschien een beetje roekeloos, dat hij deze plek meteen aan haar liet zien. Maar hij vertrouwde erin dat ze betrouwbaar was en dat was alles wat nodig was. Hij sloot zijn ogen en snorde even, daarna opende hij ze weer en keek naar de blauwe hangmat. Hier hadden hij en..Een ernstige blik werd duidelijk zichtbaar op zijn gezicht. Vroeger had hij een beste vriend, die samen met hem en Draco in een huis woonden. Iedere dag gingen ze op avontuur uit. Telkens vonden ze weer iets nieuws uit om te doen. Kort grijnsde hij, maar de ernstige blik kwam weer terug. Telkens gingen ze verder en verder en verder weg van hun tweebeenhuis. Op een dag kwamen ze bij vier bomen, die de naam fourtree met zich mee brachten. De twee katten waren opgewonden naar de vier bomen gerend, totdat een kille stem iets naar hem schreeuwde. Een massieve kater kwam op hen aflopen, met een moordende uitdruk op zijn ogen. De twee katten bleven stijf van angst staan, zonder zich te verroeren keken ze naar hoe de kater steeds dichterbij kwam, en hen blijkbaar kwaad wou doen. De kater sprong op hem af, maar werd weggebeukt door zijn beste vriend; Sky. Hij stortte zich al snel in het gevecht. De kater keek hem kwaad aan, alsof hij de kater hem in de weg stond. De kater haalde naar hem uit, en raakte volop zijn slaap. Waardoor hij bewusteloos raakte, en slap op de grond neerviel. Toen hij weer wakker werd, stond Draco over hem heen gebuigt, en keek hem bezorgd aan. Vaag herrinerde hij zich het gevecht tussen de kater, Sky en hem. Vaag herrinerde hij zich een schreeuw van pijn, Toen had hij naar Draco gekeken, Met verdriet in zijn ogen. Wat er met Sky was gebeurd, wist hij nog steeds niet, Het bleef een mysterie. Hij keek even naar de hangmat, waarna hij uit zijn gedachten werd gehaald en opkeek naar Redflower. Had ze nog iets gezegd? Hopelijk niet, Want hij had niks gehoord. Hij keek Redflower aan, Even was hij doof geweest voor alles om zich heen. Ja, Even was hij van de wereld afgeweest, om enkel terug te gaan naar de tijden als kitten. Hij keek even weg, Met verdriet in zijn ogen, Dit was niet goed, Om er nu over na te denken. Maar hij kon het niet laten. Het leek netalsof Sky iets tegen hem wou zeggen, hem wou overhalen opzoek te gaan naar zijn beste vriend. Maar waar moest hij beginnen? En bij wie. Misschien was Sky al dood, Of niet. Misschien was hij in gevaar, of misschien was die kater hem allang vergeten. Hij keek terug naar de hangmat en schudde met zijn hoofd. Nee, Sky leefde nog, Hij was veilig en wou terug komen naar hem, maar op de een of andere manier, kon dat niet. Kort slikte hij. Als Sky maar niet werd bedreigd, Want dan! Hij was nu veel sterker dan toen, nu kon hij die kater wel pijn doen, nu konhij wel vechten en niet bewusteloos raken. Maar eerst moest hij terug naar het gesprek met Redflower, Eerst moest hij niet meer stil zijn, Nu was hij bij haar, hij kon later wel naar Sky zoeken. Hij keek op naar de poes naast hem en knikte naar haar. "Sorry, ik was even diep in gedachte..had je iets gezegt?"

But i'll always be a kittypet.