[Ceremony] Building peace after war

Het was tijd voor een ceremonie en iedereen wist dan ook wat hen te wachten stond toen Silverstar op de High Rock sprong. Zijn helderblauwe ogen vingen de zenuwachtige blikken van de kittens en apprentice's op die zich verzamelden in een groepje, stuk voor stuk meer dan klaar voor hun nieuwe rang. Voor een tel verschoof zijn aandacht naar Firepaw, maar de jonge deputy dwong zichzelf weer te focussen op Silverstar, zich herinnerende hoe afstandelijk ze de laatste keer gedaan had. Als de poes kwaad op hem was omdat hij haar niet had meegenomen naar het gevecht, dan was dat haar probleem. Zealspark wist dat als hij dat wel had gedaan, ze hier nu misschien niet stond. Al ging hij daar geen gok op wagen, want Firepaw was tegelijkertijd ook een uitmuntende vechter. Maar dan nog had hij geen spijt gehad van zijn beslissing, en dat zou hij ook niet krijgen.

De grijze leider haalde hem uit zijn dagdromen en met gespitste oren volgde hij de ceremonie. Zijn aandacht groeide nog wat meer bij het horen van de naam van zijn nieuwe apprentice. Redpaw? Was dat niet de dochter van zijn broer Glowstick? Dus hij mocht zijn eigen neefje gaan trainen? Blijdschap overspoelde hem maar de rood met witte kater schudde het van zich af zodra Silverstar de nieuwe krijgers benoemde. Firepaw had de naam Firedance in ontvangst mogen nemen. Met een trotse blik bekeek hij de rosse poes. Maar eerst stond hij op om naar Redpaw te lopen, zijn nieuwe apprentice. "Hallo Redpaw," miauwde hij, zijn stem rustig maar vriendelijk waarna hij het poesje aantikte met zijn neus. "Zorg dat je morgenochtend klaarstaat aan de kampuitgang. En zie dat je goed uitgerust bent, er staat een lange dag op je te wachten." klonk hij vervolgens, waarna hij haar nog een knikje gunde. Nadien draaide Zealspark zich om, een weg banende naar Firedance. "Firedance," miauwde hij luidop. "Mooie naam. Je hebt 'm goed verdient. Gefeliciteerd!" glimlachte hij haar toe, hopende om diens afstandelijkheid van de vorige keer niet nogmaals mee te hoeven maken.

De rosse kitten was doodnerveus en kon niet stilstaan op haar poten. Silverstar had een ceremonie bijeen geroepen, en sinds ze nu al 7 moons waren was er geen twijfel meer over; vandaag was de dag dat ze apprentice zou worden. En om heel eerlijk te zijn wist Redkit niet goed of ze daar nu blij mee moest zijn, of niet. Aan de ene kant was ze doodsbenauwd; nieuwe verantwoordelijkheden, dingen die ze nooit eerder gedaan had.. Wat als ze het niet kon? Wat als ze zo zwak was dat ze nog geen prooi kon vangen voor de clan? En aan de andere kant was er natuurlijk de trots om haar clan te mogen dienen, om te leren hoe ze het moest verdedigen en voeden. Ze werd als derde naar voren geroepen. Haar amberen ogen flitsten heen en weer. Ze durfde de leader niet aan te kijken, maar wist niet goed naar waar dat ze dan moest kijken. Redpaw, dat was haar naam nu - en haar mentor? Zealspark? Ze voelde zich vereerd dat ze de deputy als mentor had, maar ze was ook bang. Dit schroefde de druk weer wat op om goed te zijn, om alles goed te doen. Zealspark was ook haar oom, de broer van haar vader, dat wist ze ook. Misschien daarom? Maar dan hadden haar siblings hem even goed kunnen krijgen. De kleine rosse poes keek de rood met witte kater nerveus aan toen hij naar voren kwam en ze hun neusjes tegen elkaar duwden, zoals het gebruik was. "H-hallo Ze-zealspark", antwoordde ze zijn begroeting van zodra ze terug een stapje achteruit gezet had. Ze knikte toen hij haar vertelde om klaar te staan aan de campuitgang morgenochtend, vastberaden om hem niet teleur te stellen. Ze zou er zijn. Even keek Redpaw haar nieuwe mentor na alvorens zich schichtig een weg te banen door de andere katten, op zoek naar haar siblings, om ze te feliciteren.

"Alle katten die oud genoeg zijn hun eigen prooi te vangen, verzamelen bij de High Rock, het is tijd voor een ceremonie!' Bij het horen van Silverstar's woorden werd haar dag ter plekken een heel stuk beter. "Het spijt me dat het zo lang op zich heeft moeten wachten. In de afgelopen tijd heeft ieder van jullie bewezen dat er een echte warrior in jullie harten schuilt en ik kan niet trotser wezen." Lang wachten kon je wel zeggen. Gezien de tijd dat ze zonder mentor zat inmiddels kon ze niet anders dan verlaat warrior worden. Als je niet ziek of zwaar gewond was geweest en je werd verlaat warrior kon je je eigenlijk al meteen overal voor gaan schamen. De ceremonie ging verder op de gebruikelijke volgorde. Er werd haar een nieuwe mentor aangewezen, ene Rainflare. Wacht, die naam kende ze. Als ze het zich goed herinnerde was het de warrior die enkele dagen daarvoor met haar had gepraat aan de rand van de zandkuil. Zodra de ceremonie afgelopen was stond de zilvertabby op en ging direct opzoek naar de kattin. Tot haar geluk had ze die al snel gevonden en kon er dan ook recht naar toe lopen. "Hallo Rainflare," begroette ze de warrior met een vrolijke glimlach op haar kop.

Het klonk zeer onwaarschijnlijk, het klonk gewoon alsof hij in een droom was. Maar de stem die hij hoorde was niet onwaarschijnlijk en kwam ook niet doordat hij droomde. Nee, het was echt, Silverstar was weer terug in het Thunderclan kamp. Levend en wel. "Alle katten die oud genoeg zijn hun eigen prooi te vangen, verzamelen bij de High Rock, het is tijd voor een ceremonie!" Vrijwel meteen stond Dazzlestrike op en liep naar de open plek om tussen alle andere warriors en apprentices te zitten. De rode kater keek omhoog naar de zilveren kater wie de leider was van Thunderclan. Na nog wat woorden begon Silverstar de ceremonie. Vijf kittens werden apprentice en kregen hun mentoren. De nieuwe namen werden vrolijk geroepen. Vervolgens kregen apprentices wie hun mentoren verloren waren een nieuwe mentor toegewezen. Dazzlestrike was daar één van. Gingerpaw werd hem toegewezen. Zijn eerste apprentice ooit. Trots stond de rode kater op en liep naar het rode katertje toe. "Laten we niet te lang stil zitten, straks als de ceremonie voorbij is zullen we meteen gaan trainen," sprak Dazzlestrike met een vriendelijke uitdrukking op zijn gelaat. Vervolgens raakte hij zoals gebruikelijk het neusje aan van Gingerpaw en de kater zwaaide met zijn staart en ging vervolgens weer zitten. De nieuwe warriors van Thunderclan werden benoemd.
Batpaw kreeg zijn naam Batecho, Firepaw werd ook warrior en het knappe poesje kreeg de naam Firedance, Bramblepaw kreeg de naam Bramblethorn en Lightningpaw kreeg de naam Lightningmoon. Dazzlestrike riep samen met de anderen de naam van de nieuwe warriors om ze respectvol te verwelkomen. "Dan mag je nu je clan genoten feliciteren en zie ik je straks bij het kamp uitgang," miauwde Dazzlestrike vriendelijk tegen Gingerpaw. Straks zou hij eerst kijken wat de jonge kater al kon.

TAG: Gingerpaw

"Alle katten die oud genoeg zijn hun eigen prooi te vangen, verzamelen bij de High Rock, het is tijd voor een ceremonie!" Klonk de stem van haar leader door het kamp.
Rain keek op en zocht trippelde gelijk naar de andere katten toe waar ze een rustig plekje aan de rand zocht. Silverstar begon met de kittens die apprentice werden of apprentice's die een nieuwe mentor nodig waren.
Verbaasd keek ze op bij het horen van haar naam. Voor haar naam had ze Dawnpaw gehoord. Was zij tot mentor benoemd? De jonge kat was blij dat zij mentor werd maar ook wel een beetje zenuwachtig. Wat nou als ze het niet goed deed?
Ze luisterde verder naar de andere namen. Ze hoorde de naam van Rousepaw, een leerling die ze een paar dagen eerder had ontmoet waarna ze weer haar naam hoorde. Twee leerlingen? Kon ze dat wel aan? Aandachtig luisterde verder naar watt haar leader nog meer te zeggen had.

Zodra haar leader klaar was keek ze rond opzoek naar de twee apprentice's. Al snel zag ze een zilveren tabby op haar af komen lopen, Rousepaw.
"Hallo Rainflare," begroette Rousepaw haar.
"Hallo Rousepaw," begroette ze de leerling. "Ik wou morgen graag gaan trainen met jouw," sprak ze vriendelijk.
"Oke?" vroeg ze om te checken als de apprentice het daar mee eens was.
Haar ogen zochten de groep katten nogmaals af om te kijken waar haar andere apprentice Dawnpaw was.
Ondanks dat Rain nog jong was en ze niet echt goed wist wat ze met de twee apprentice's zou gaan doen was ze blij dat ze de mentor was geworden van de twee.

Er werd een nieuwe ceremonie aangekondigd en Hazelpaw kwam overeind. Nu hij zeven maanden was, werd het tijd om apprentice te worden. Net zoals Redkit en Snowkit stapte hij naar voren toen zijn naam geroepen werd door hun leider. Hij duwde zijn vacht kort tegen de rode van zijn zusje en gaf haar een steunende glimlach. Hij merkte wel hoe zenuwachtig ze was. Hij kon het wel begrijpen; Red had altijd last van grote beslissingen en veel aandacht krijgen. Toen de mentoren werden toegewezen, kreeg zijn ene zusje Cinderdance en het andere zusje Zealspark, de deputy en ook hun oom. Hazel glimlachte, allebei hadden ze goeie mentoren gekregen. Toen hij aan de beurt was, kreeg hij Rowanflight toegewezen. Een trots gevoel kwam in zijn buik. Eindelijk was hij Hazelpaw. Bovendien was Rowanflight een goede warrior en zou deze hem vast en zeker veel leren. De kater liep naar voren en drukte zijn neus tegen die van de ander aan, een vast ritueel dat bij ceremonie's altijd uitgevoerd werd. "Ik zal mijn best doen, Rowanflight." Ook Whifflepaw voegde zich bij hen. Rowanflight vertelde hen om snel een plekje uit te zoeken in de apprentice den, en merkte hier nog bij op dat dat wel tijd werd. Toen zijn mentor hem toen vertelde dat ze morgen zouden beginnen met een training, werd hij enthousiast. Echter duurde dit niet lang toen hem verteld werd dat ze een rondleiding zouden krijgen... Door het kamp. Het kamp.. Dat kende hij allang. Nou ja. Met een knikje liep de nieuwe apprentice naar de apprentice den en zorgde ervoor dat hij, als één van de eerste, een goed plekje zou krijgen.

Tag: Rowanflight & Whifflepaw, nu richting apprentice den

De dag van het gevecht was Whifflekit helemaal in paniek geweest en ze had niet geweten wat ze moest. Claw was verjaagd. Hij was weg en al haar vrienden ook. Een steek van pijn ging door haar lichaam heen toen ze er aan terug dacht. Nu stond er een onbekende kater aan het hoofd. Hij rook vreemd en ze kende hem niet goed. Dat was die Silverstar waar iedereen het over had gehad. Twee moons was ze geweest. Toen Claw er was gekomen, een jonge kitten, en ze had er toen weinig van begrepen. Maar met de moons was Claw normaal voor haar geworden en de ware leider.
De leider die er nu stond was vreemd en onbekend. Zijn stem was ook vreemd en onbekend, wat ook gold voor de woorden die hij uitsprak. Toch verliet Whifflekit de nursery en liep ze samen met de andere kittens naar de plek waar ze stil bleven staan. Silverstar sprak zijn woorden uit. "Jullie hebben de leeftijd van zes manen of ouder bereikt en het is tijd voor jullie om in de leer te gaan. Totdat je je warriornaam ontvangt, zal je nu bekend staan als Whifflepaw. Je mentor zal Rowanflight zijn en zal zijn best doen om al zijn wijsheid en vaardigheden op je over te brengen," vertelde Silverstar haar. Wantrouwig wierp ze een blik op de zilveren kater die ook nog eens de nieuwe warriors aanwees. "Wie ben jij om dat te bepalen!" Grauwde ze. Ze wierp een blik op de kater die haar mentor bleek te zijn. Ze kende de kater, maar mocht hem nu al niet. Er was maar één leider en enkele katten die haar trainden en die waren nu weg. En iedereen leek het maar goed te vinden. Wat waren dit voor monsters? Ze vertikte het om haar mentor op te zoeken of haar trainingsgenootje Hazelpaw.

Er na moons weer eens een ceremonie gegeven. De laatste ceremonie was Cinderdance warrior in geworden, dat was iets meer dan vier moons geleden. Dat was samen met haar tweelingzus Embersong. Ze vond het geweldig hoe elkaars namen met elkaar machten. Het paste ook bij haar, omdat Embersong een zangerige miauw had. Die van Cinderdance kon ze dan iets minder goed plaatsen, maar het klonk mooi en ze was er blij mee. "Het spijt me dat het zo lang op zich heeft moeten wachten. In de afgelopen tijd heeft ieder van jullie bewezen dat er een echte warrior in jullie harten schuilt en ik kan niet trotser wezen." Cinderdance keek naar de leader toen hij de woorden uitsprak. Tot haar grote verbazing kreeg Cinderdance een apprentice toegewezen. Snowkit, nu Snowpaw. Zou Embersong ook één krijgen? Nee, zij kreeg er helaas niet één. Hoe was dat mogelijk? Cinderdance was geen goede warrior, haar tweelingzus daarentegen wel. Misschien kwam het doordat Silverstar ze vier moons geleden voor t laatst echt mee gemaakt had. Cinderdance stapte op de kersverse apprentice aan met een vriendelijke glimlach. De apprentice begroette haar. "Gefeliciteerd, Snowpaw," snorde ze. "Morgenochtend begint je eerste training. Goed eten van te voren, want het wordt een lange tocht," vertelde Cinderdance.

OOC: Vandaag of morgen zal ik t topic aanmaken.

Het was Cinderdance niet ontgaan dat een andere kersverse apprentice uit haar slof geschoten was tegen over Silverstar. Deze apprentice droeg de naam Whifflepaw. Ze wist dat de apprentice als kitten enorm gesteld was geweest op Bloodclanners en verschillende katten hadden het er uit proberen te halen. Maar de arme apprentice was haar moeder verloren en waarschijnlijk was het daarom haar kop in geschoten. "Nou, eh, tot morgen!" zei Snowpaw, voordat ze naar de apprentices den toe schoot. "Tot morgen, zoek maar snel een mooi plekje uit!" Riep Cinderdance haar apprentice na. Het leek haar een leuke apprentice om te trainen. Ze glimlachte nog eens bij de gedachte en draaide zich vervolgens om na het gebeuren met de brutale apprentice en Silverstar. Die reactie van Whifflepaw kon namelijk écht niet.

Eindelijk had ze weer een mentor. Ze mocht blij zijn omdat ze wist dat Rainflare een vriendelijke warrior was dus de trainingen te doen zouden zijn. Wat dan weer wel het geval was, was dat Rainflare zelf ook nog erg jong was. Ze was voor het eerst mentor geworden in de ceremonie, wat betekende dat ze nog geen ervaring had met het trainen van apprentices. "Hallo Rousepaw," begroette Rainflare haar. "Ik wou morgen graag gaan trainen met jouw," zei de warrior vervolgens tegen haar. Met een zelfverzekerde blik in haar ogen knikte de zilvertabby. Meteen trainen was precies wat ze wilde. Het liefst zo snel mogelijk zo veel mogelijk om haar achterstand in te halen. "Oke?" Vroeg de warrior nogmaals om te checken. "Aye miss," zei ze op een vrolijke toon. Dat moment kwam er een kitten tegen die hoogstwaarschijnlijk net apprentice was geworden. ''Wanneer gaan we trainen? Vechten lijkt me zo geweldig!'' Begon de kers verse apprentice tegen Rainflare. "Heya, ik ben Rainflare's andere apprentice Rousepaw. Wat is jouw naam?" Vroeg ze aan de kitten waarna ze het neusje er van voorzichtig met het hare aanraakte. Bij Rainflare was het niet nodig geweest gezien ze de warrior al van eerder kende.

Tag: Rainflare & Dawnpaw

Dapplepelt was niet één van de snelste als het ging om een ceremonie. Hij had dan ook niet gedacht dat hij vandaag een apprentice toegewezen zou krijgen, zijn eerste echte. Hij had zich altijd bezig gehouden met jagen en het onderhouden van zijn eigen vechttechnieken, dat hij gewon geen tijd gehad zou hebben om een apprentice te trainen. Nu Silverstar weg was geweest, was hij blijkbaar plots van gedacht veranderd want het duurde niet lang tot hij plots zijn naam hoorde. Zijn oren sprongen dan ook verrast de lucht in. Swallowpaw. Dapple had een apprentice. Een apprentice. Ondanks zijn warriorschap zonder apprentice was hij niet helemaal ontevreden over het hebben van een apprentice. Swallowpaw liep zelfs al snel naar hem toe en begroette hem. Hij knikte kort naar haar, blij dat ze zichzelf niet springerig opdrong. Ondanks dat hij zelf nogal koeltjes overkwam, liet hij zijn oogjes toch kort gaan naar de andere warriors met een apprentice. Hij vergat iets. Ohwja. Hij raakte kort haar neusje aan. "Ook een goede dag." mauwde hij als weder begroeting. Hij ging haar niet feliciteren, wetend dat ze al 2moons haar apprentice naam had. Ondertussen dacht hij na over de eerste training. Hij wilde graag naar de gebruikelijke plek gaan om te trainen, maar hij wist dat er nog 4 andere apprentices waren die al een territorium tour achter de rug hadden. Hij zou wel een plek vinden. "Ik kom je morgen vroeg wekken. Dan kan je me eerst al vertellen wat je al geleerd hebt, dan kan ik daar op verder gaan."mauwde hij kort ter informatie. "Wie was je vorige mentor?"