The last one standing {Final TC x BC fight}

Blijkbaar probeerde Zealspark het te gebruiken dat hij in zijn ooghoek zijn omgeving opnam, maar hij miste geen enkele beweging die de andere kater maakte. Dus trok hij zijn kop terug en draaide een kwartslag, waardoor de nagels van Zealspark zich in zijn schouder boorden. Hij voelde hoe zijn huid open gehaald werd op de plek die al vol zat met littekens. Dat zou hem weer een tijdje een kale plek opleveren, maar ach dat interesseerde hem niet. Ook hij sloeg zijn klauw uit om te proberen ook zijn nagels in de schouder van de ThunderClanner te zetten. Zealspark probeerde hem klein te krijgen, maar dat was wederzijds. Hij hield zich niet in en zou er alles aan doen om de andere kater te vermoorden.

Tag: Zealspark

Ze haalde wat plukken vacht van de kater af, niet wat ze gehoopt had maar het was iets. De kater draaide zich soepel om en haalde stevig uit naar haar schouders. De poes kon de aanval nog net ontwijken. Maar toen de kater een flinke stap naar voren zette om haar nog eens naar haar uit te halen, Het raakte haar duidelijk. Vexus grommde zachtjes vuur spuugde uit haar ogen, de poes deed een stap naar voren en probeerde hem in zijn nek te bijten terwijl ze vervolgens weer alles probeerde te raken wat oranje vacht had.

Een gevoel van blijdschap borrelde bij hem omhoog toen hij zag hoe hij de schouder van Claw open gehaald had. Vreemd, voorheen voelde hij nooit zulke triomf bij het verwonden van anderen. Echter verdween deze euforie algauw toen Claw hem een klap van zijn nagels gaf. Een grom verliet zijn keel en zijn ogen vernauwden zich toen een straaltje bloed zich een weg over zijn schouder baande. Maar dit zorgde er juist voor dat hij nog sneller vooruit schoot, in een poging de Bloodclanner op de grond te krijgen door diens poten onder hem vandaan te slagen. Zodra hij deze poging had gemaakt, sprong hij weer naar achteren om te voorkomen dat Claw hem nogmaals kon verwonden met zijn klauwen. Zonder te zien of het hem gelukt was de kater op de grond te krijgen, schoot Zealspark opnieuw naar voren. Nagels flikkerend in het zonlicht dat het kamp dat zodra weer alleen aan Thunderclan behoorde, bescheen.

Tag: Claw

_{Hij werd de nursery ingestopt, alsof hij één of andere hulpeloze kitten was die niet voor zichzelf zorgen kon. De kater - die nu allang de leeftijd voor apprentice bereikt had - was in de manen dat de BloodClan hun clan had overgenomen flink gegroeid. Dit was niet alleen aan de buitenkant te zien, maar ook de binnenkant was veranderd. De angst die Hazelkit ooit gehad had, was weggegaan. Hij was niet meer bang na de moorden die hij gezien had. Maar ook het licht in zijn ogen was met zijn angst gedoofd. De grappen die hij wel voor eeuwig leek te kunnen maken, zijn stoerdoenerigheid, wat had het nu nog voor zin? Niets. Het enige wat er nu echt boeide was de BloodClanners wegjagen en de kittens die nu aan het opgroeien waren wél een kans te geven op een normaal leven; een kans die hij niet gehad had. Dus kwam de tom-cat overeind en liep hij zonder iets te zeggen richting de uitgang. Mooi niet dat hij op zijn kont zou blijven zitten en alleen maar zou toekijken hoe de ThunderClan zou verliezen. Hij zou ze helpen. Hij richtte zijn blik op zijn oom, Zealspark, die met de 'leider' aan het vechten was. Hij knikte kort, ja, hij moest ook vechten en zijn clan helpen. Hij keek om zich heen, op zoek naar een BloodClanner die hij zou kunnen verslaan.

Tag: No-one}

_{Ze lag in de opening van de Medicine cat den, vastbesloten alle anderen die nog zieker waren dan zij met haar leven te beschermen. Nu Mistpaw weg was, was zij een van de fitste hier, althans, dat vond ze. Ze volgde het gevecht nauwkeurig, zodat wanneer een Bloodclanner één verkeerde beweging zou maken, zij er op af zou kunnen gaan. Misschien dat ze dan ook nog eens expres ging hoesten of niesen, zodat de ander ook ziek zou worden. Echter viel algauw een wat kleiner figuur haar op. Wat deed hij hier, zo buiten de Nursery? Hij moest niet in aanraking komen met het gevecht! Niet nu hij nog geen enkele vechttraining gehad had. Nee, die kitten hoorde hier absoluut niet thuis, zo bloot voor het kwade. Ze stond op, en snelde zich naar de kater, die ondanks hij nog een kitten was groter was dan zij. "Hazelkit!" siste ze. Boos keek ze de bruine tabby aan. Wat moest hij nou vervelend doen? Geen wonder dat hij beste vrienden was met haar broertje. Die was net zo koppig als.. als zij, maar dat deed er niet toe. "Ga nu starclanverdomme de nursery in! Het is niet veilig hier, voor ons beiden! Jij hebt nog geen enkele vechttraining gehad, of wel dan?" sprak ze fel. Het boeide haar niet of hij ging protesteren, hij moest hier weg, of hij nou wilde of niet.

Tag - Hazel bae <3}

Lachend haalde de kater uit naar de Bloodclan commander die sprak over de grijze kattin. Oh natuurlijk zou ze zodapper zijn. Zwakke zielige wezens als dat het waren. Hij verachtte ze. Allemaal stuk voor stuk en hij zou niet stoppen tot hij ze aan stukken had gescheurd. Echter was bewegen voor hem momenteel iet wat moeilijker door het extra gewicht dat op zijn rug was gesprongen en hem probeerde te smoren. Grommend hapte hij richting de grijze poten maar wat goed realiserend dat hij zichzelf voor even open gaf aan zira maar hij moest het beest van hem af krijgen nu. Echter verdween het gewicht net zo snel als dat het gekomen was en met een grijns knikte hij naar zijn zus. Wat zou hij toch moeten doen als hij Gravel niet had. Snel draaide hij zijn kop weer terug naar zira en grijnsde. "well then, nu we elkaar weer op gelijke been zien." Grijnsde hij zacht en haalde naar haarr uit. "Time to die!" Met die woorden schoot hij opnieuw op haar af hopend haar nek te pakken te krijgen en die door te bijten.

-Zira, Wasabi & Gravelrose

_{Op het ene moment stond hij rustig te wachten tot hij aangevallen zou worden, op het andere werd hij geconfronteerd door Swallowpaw dat hij niet kon vechten en nooit lessen gehad had. Met een ongeïnteresseerde blik keek hij de zwarte kattin aan. Natuurlijk, ze waren vrienden, maar dat betekende niet dat hij naar haar gezeur hoefde te luisteren op dit moment. "Eigenlijk," begon hij. "Heb ik wel getraind. Tallpaw heeft me een aantal dingen geleerd." miauwde hij serieus en keek haar aan. "Ik moet vechten, de clan helpen," voegde hij er nog aan toe. Hazel kon niet simpel toekijken hoe er gevochten werd zonder mee te helpen. Hij voelde zich al nutteloos en wanhopig genoeg, als hij dan ook nog zo'n groot iets zou missen... Dat zat gewoon niet in hem. In zijn bloed, zijn blauwe bloed.

- Tag: Swallowpaw}

_{Haar witte pels tintelde van de spanning. Dit moest hun lukken. Ze hadden Silverstar gevonden en het laatste wat ze konden doen was terugvechten. Meteen sprong ze de strijd in en met vernauwde ogen rende ze op een willekeurige BloodClanner af om diens om te duwen. Haar pels was rommelig en overeind getrokken. En de kattin had een totaal ander uitdrukking. Ze was allesbehalve kalm nu. De woede die ze dagen en nachten moest verbergen om haar Clan te beschermen, het ging als schoten door haar brein heen en dwong haar alles op alles te zetten om de BloodClanners te beïndigen. Ze mocht moe zijn van de zoektocht, toch won de woede en loyaliteit en probeerde ze naar de BloodClanner uit te halen. Ze liet een luide sis horen voordat ze nog een poging waagde om in de staart te happen.

Tag; open}

Briar lees aub even het topic met Silver door.

I would give you time
If you were worth it.

Nog maar enkele tellen nadat ze de kater probeerde te verstikken, werd ze van zijn zwarte lichaam af gesleurd. Ze gromde zachtjes toen ze met een harde klap op de grond werd gesmakt en voelde meteen hoe de ruwe grond de huid bij de pees van haar achterpoot openreet, terwijl een middelmatige pijn door haar poot trok. Instinctief dook ze naar achteren en kneep haar ogen half-dicht, terwijl ze de poes aandachtig bestudeerde. Dit was Gravelrose - ze had de poes wel eerder gezien in het kamp toen ze nog een kitten was. De grijze Young One hield haar kop laag en haar kont omhoog, wachtend op een reactie van de poes.
Ondertussen gleed haar blauwe blik naar Rowanflight en Zira, en ze voelde instinctief bezorgdheid langs haar hart klauwen. Wat als haar mentor het niet haalde? Ze onderschatte de tabby niet, ondanks de enorme, haast onuitputtelijke vechtlust, maar ze was verzwakt door de ziekte die voorlopig in Thunderclan heerste. Wat nu? Wat moest ze kiezen?

But guess what.
You're not worth it.

Hij wist dat ze het niet gingen winnen. De ziekte had zich vooral onder Elite members verspreid omdat ze kruidenkatjes niet vertrouwden en het nieuws dat Silverstar nog leefde had de ThunderClanners nieuwe moed gegeven. Toch was hij niet van plan om zich zomaar gewonnen te geven. Hoe meer schade ze aan konden richten hoe beter, liet ze hun klauwen nog meer even goed voelen. Hij zou gezichtsverlies leiden als ze zouden verliezen, maar dan ging hij dat in ieder geval doen op een manier die niemand meer zou vergeten. Hij sprong opzij toen Zealspark hem onderuit probeerde te halen. Hij hield nog net zijn balans door zijn staart wat te verplaatsen en zijn nagels in de grond te boren, daardoor had hij alleen niet genoeg tijd om de volgende aanval van de andere kater te ontwijken. Opnieuw voelde hij de nagels van Zealspark in zijn huid prikken, waardoor zijn ogen enkel nog maar meer opflikkerden. De grijns om zijn lippen en de bloedlust in zijn ogen bewees de waanzin die zich bijna meester van hem maakte, maar het was zijn verstand die hem er bijhield. Hij probeerde zijn poot hard op die van de ThunderClanner te trappen met uitgeslagen nagels.

Tag: Zealspark

Hij slaagde er niet in de ander tegen de grond te krijgen maar wel om opnieuw diens huid open te rijten met zijn nagels. De ziekelijke grijns van Claw zorgde ervoor dat hij even een rilling over zijn ruggengraat voelde rollen. Hoe kon een kat zo .. zó zijn? Zealspark schudde snel zijn kop en wist nog maar net achteruit te springen toen Claw hem wou trappen, waardoor de rood met witte kater bijna zijn evenwicht verloor en even wankelde. Echter hervond hij algauw zijn evenwicht weer, zijn rosse oren onmiddellijk in de richting van Claw spitsende. Zijn staart sloeg woest van links naar rechts, afwachtende op hetgeen wat de ander ging doen. Hij wist dat meerdere Bloodclanners ziek waren, wat merendeels kwam omdat ze de hulp van Mistpaw niet hadden geaccepteerd. Veel maakte hem dat niet uit. Integendeel zelfs, hij genoot van de resultaten die hun eigenwijze gedrag teweeg hadden gebracht.

Tag: Claw

_{Ze luisterde naar Hazelkits woorden. Ze vond het dwaze woorden alleen merkte ze wel dat de tabby het meende. Ze knikte kort. "Oké, dus je wilt voor je clan vechten. Nobel, misschien wat dwaas. Ik doe mee." sprak de jonge Apprentice. Ze grimaste kort, en keek naar de vechtende katten. De vorige keer had ze Tallpaw aangevallen, en beschermde ze Cole. Weer dacht ze terug wat Claw tegen naar gezegd had. Dat ze een prima Bloodclanmember zou kunnen zijn. Meende hij dat echt? Ze had genoeg moed. En dat wist zij ook wel. Maar zou ze het moorden aankunnen? Ze schudde haar kop. Nee, ze zou nooit loyaal kunnen zijn voor de Bloodclan. Ze was een geboren Thunderclanner en dat zou ze blijven. Ze keek de kater aan. Dit konden ze niet alleen aan, maar wel samen, toch?

Tag - Hazelkit}

Wowowow, wat gebeurde er allemaal? Het ene moment was het een rotdag als alle andere, het andere moment klonk opeens Zealsparks stem. Salmonpaw had zich weer teruggetrokken tussen de takken van een boom die dicht bij het kamp stond en klom snel naar beneden toen ze de woorden hoorde. Silverstar was gevonden en ThunderClan vocht. Ze kon het bijna niet geloven. Eindelijk! Ze stormde het kamp in, op zoek naar de eerste de beste BloodClanner om aan te vliegen. Het liefst iemand van haar eigen leeftijd dit keer.

Tag: nog niemand

Meer katten kwamen de nursery in. Vooral kittens, al zag ze ook enkele volwassen katten die waarschijnlijk de kittens kwamen beschermen en ervoor zorgen dat er niemand naar buiten ging. Redkit deinsde wat achteruit, de eerste adrenalinerush weg. Haar rosse haren stonden recht overeind en de poes probeerde niet te focussen op de geluiden van het gevecht buiten. Waar waren haar siblings? Ze kon ze niet vinden in de drukte van de nursery. De rosse poes raakte wat in paniek, maar ze kroop dichter tegen de wand van de nursery aan, haar angstige amberen blik gericht op de ingang en op de groep kittens voor haar.

Tag; (katten in de nursery)

Zo gefocust op het zoeken van een tegenstander had hij niet eens doorgehad dat er één hem had uitgekozen, waardoor hij vol onderuit werd gehaald en alle lucht in een klap uit zijn longen werd geslagen. Nu al half verslagen op de grond hapte hij naar adem en sprong omhoog. Nee, hij ging niet opvegen. Vechten ging hij voor zijn clan, zijn kittens en zijn broers en zussen. Totaal missend haalde hij uit naar de kater, ohhh waarom kon hij toch niet vechten...

Tag: Hellhound

Toen hij zag dat Zealspark zijn evenwicht bijna verloor maakte hij een scherpe draai en deed een poging zijn goede schouder hard tegen de andere kater aan te beuken. “Hoe heeft Silvertje zijn uitje ervaren? Hij heeft vast hele lovende woorden over mij.” Grijnsde hij breed. De sarcastische en honende ondertoon in zijn stem was zeker niet te missen. De rare fonkeling in zijn ogen ook niet. Hij probeerde zijn tanden in het vlees van Zealspark te zetten. Zijn nagels boorden zich in de grond onder zijn poten. Grond die hij als de zijne gezien had. Hij merkte dat ThunderClan hun territorium terug zouden krijgen, want de ziekte had zijn tol geëist. Ook al had hij de boskatjes bijna uitgehongerd, met die nieuwe moed, waren ze sterker. Hij grauwde, maar dat betekende niet dat hij niet tot het uiterste zou gaan.

Tag: Zealspark
Opmerking voor BloodClan: Denk erom de Elite begint te verliezen!

_{De kattin keek woedend naar Rowanflight die haar vertelde dat het tijd was om dood te gaan. Nog lang niet, haar tijd was nog niet aangebroken. Dan zou de ziekte haar wel gedood hebben. "Had je gewild," siste ze hem toe waarna ze hard haar klauw naar zijn kop uitsloeg, die vlakbij haar was aangezien hij haar in haar nek probeerde te bijten. Ze gromde hard en probeerde zijn oor in haar bek vast te pakken, in de hoop deze eraf te kunnen scheuren.

Tag: Rowanflight}

Toen de zwarte Bloodclan leider tegen hem beukte met zijn schouders, was hij te laat met ontwijken en viel hij met een smak op de grond. Echter dacht hij snel na en rolde hij algauw opzij, richting Claw zodat hij onder diens lichaam terecht zou komen. Het was een gevaarlijke move, maar als hij effectief was dan zou het veel schade aan kunnen richten. Nog sneller dan daarvoor probeerde hij zijn nagels in diens buik te zetten, om nadien een scherpe beweging naar achteren te maken, hopende dat hij een grote snee zou creëren. De toon waarmee Claw over Silverstar sprak, stond hem niet aan. Alles behalve. Hij had dan ook allang door wat voor kat Claw was. Iemand die zijn eigen tekortkomingen probeerde te verbergen achter de honende woorden die hij over iemand anders uitsprak. Een ware lafaard dus.

Tag: Claw

Zijn eerste poging mislukte, maar toen Dazzlestrike naar voren kwam en nog eens uithaalde naar haar schouder was deze goed raak. Het had effect en dat was te zien. Vexus gromde en was overduidelijk niet blij met zijn aanval. Dazzlestrike aarzelde geen moment, liet zich niet afleiden door zijn triomf en sloeg direct na zijn aanval zijn beide poten om haar nek. Vexus was opdat moment naar voren gekomen en beet hem in zijn nek, wat lukte en haar tanden doorboorde ook lichtjes zijn nek, wat er voor zorgde dat Dazzlestrik grauwde, want het deed pijn. Met een krachtige beweging sloeg hij zijn kop tegen de zijkant van haar kop, waardoor hij los kwam uit haar greep. Of het nou was door de koopstoot die mogelijk raak was geweest, of puur door de snelle beweging die hij maakte. Het scheurde zijn huid nog wat open, maar niet heel erg, het bloedde zichtbaar, maar niet hevig. Wel zou de wond behandeld moeten worden door Thunderclan's medicine cat. Op het moment dat Dazzlestrike los was gekomen had hij met zijn klauwen nog een keer over beide schouders heen geschraapt, in de hoop deze opnieuw te verwonden. Vervolgens was hij naar achteren gesprongen. "En? Wil je nog verder vechten?" Blies hij, waarna hij zijn lippen uitdagend likte. Zijn amber gekleurde ogen spuwden vuur. Hij was zo klaar met deze Bloodclan mormels.