Washing away these fears

Onderwerp: Washing away these fears zo 20 maa 2016 - 16:01

Haar blauwe ogen waren half gesloten terwijl een kleine zucht over haar lippen rolde. Wat was zij voor Leader? Ze was doodsbang voor dat wat haar clan zo bekend maakte. De rivier stroomde voor haar ogen door. Als een oneindige reis die het water maakte. Wetende dat wat nu voorbij stroomde aan haar poten ze nooit opnieuw zou zien. In vele opzichten was het water het leven dat zij en ieder om haar heen leefde. Elk punt waar ze waren zou ze nooit opnieuw meer te zien krijgen.

In een zeker opzicht was zij niets meer dan een bange kitten. Niet alleen bang voor de confrontatie met het stromende water, maar ook bang voor de confrontatie met haar eigen leven. Zuchtend sloot ze haar ogen en stak langzaam een poot in de koele stroom voor ze die er geschrokken weer uittrok nadat ze bijna meegetrokken werdt door de stroming. Bijtend op haar lip liet ze haar hoofd zakken tranen wegbijtend.

||Panthergrowl first

_{Het was vroeg in de morgen. Hoewel newleaf was aangebroken, was het nog pittig koud; een koele wind rukte aan zijn vacht en leek te bijten in zijn neus. Wat wel veranderd was, was dat het niet meer vroor en de rivier dus open was. Hun voedselvoorraad zou nu flink stijgen, want vis was toch het grootste inkomen voor de Clan. Met de strenge leafbare had de rivier immers tijdelijk dichtgezeten. Dat was dan ook de reden dat Panthergrowl nu richting het water ging, hopend een flinke buit binnen te kunnen hebben aan het einde van de dag. Hoewel hij niet van vissen hield - het kostte zoveel concentratie - had hij echt zin in vis. Hij had 't al zo lang niet gegeten dat hij het aan het craven was. Toen hij bij de rivier aankwam, zag hij zijn leidster hier zitten. Wat vragend kantelde hij zijn kop, wat deed zij hier? Ze leek niet te vissen. Panthergrowl versnelde wat bezorgd zijn pas. Na een tijdje stak Butter haar poot in het water, om hem er vervolgens weer snel uit te trekken. Wat..? De kater kwam naast haar staan en keek vragend naar de kattin die een geschrokken en verdrietige uitdrukking op haar gezicht had. "Butter?" miauwde hij vragend, waarna hij haar met zijn schouder steunend aanraakte. "Hey, wat is er?" vroeg hij warm.}

Ze leek zich even alleen te voelen. Alleen op deze wereld. Alleen in haar eigen verdriet. De stem die door de stilte sneed en haar echter liet merken dat ze niet alleen was, was die van de grijze kater Panthergrowl en geschrokken trok ze haar creme kleurige hoofd op om hem aan te staren. De vraag had warm geklonken maar haar hart zat wel direct in haar keel door de gedachte dat hij er bijna achter was gekomen dat ze een drypaw was. Alhoewel.. wellicht was het wel goed om iemand in de armen te slaan en te vertellen wat haar elke nacht wakker hielt. Zuchtend sloot ze haar ogen even om vervolgens diep ademte halen. "Hey Panther.." Mompelde ze starend naar het water. "Wat maakt Riverclan Riverclan volgens jou..?" Vroeg ze zacht vragend en draaide haar hoofd naar hem toe. Haar blauwe ogen verdrietig en zacht. Zou hij het al kunnen raden of niet?

_{De poes leek even te twijfelen of ze hem ging vertellen wat er aan de hand was of wat niet. Panthergrowl keek haar aan, met een tint van nieuwsgierigheid in haar ogen maar vooral bezorgdheid. De leidster kon alles bij hem kwijt, hij zou nooit stoppen met loyaal zijn aan haar. Toen Butter zijn vraag beantwoordde met een vraag, keek hij haar aan, waarna hij zijn schouders ophaalde. "Wat maakt RiverClan RiverClan.." herhaalde hij, en fronste even. "Wij zijn trots," begon hij toen met een kleine grijns. "We zijn sterke tegenstanders in een strijd. Maar we zijn ook een grote familie." ging hij verder - zich er totaal van onbewust dat dit niet was wat Butterstar bedoelde. "We hebben een geweldige leidster.. En deputy." vervolgde hij toen. Hij glimlachte naar Butterstar. "Je hoeft je nergens zorgen over te maken. WindClan zal ons nooit te pakken krijgen zolang we ons vasthouden aan deze dingen."}

Met een zuchtje keek ze naar de grijze warrior. Haar diep blauwe ogen gepijnigd en klein voor ze even diep adem haalde en wegkeek van de warrior. "Ik had het over de Rivier Panther maar je woorden zijn heel fijn om aan te horen." Zachtjes glimlachte ze voor ze haar ogen sloot en zichzelf even uitrekte. "Ik heb.. Een probleem Panther." Begon ze langzaam en keek hem aan met pijn in haar ogen. "Kan jij.. mij helpen?"

_{Oh, ja, de rivier. Dat ook, daar hadden ze natuurlijk hun naam aan te danken. En hun grootste voedselvoorraad kwam daar vandaan; vis. Toen Butterstar miauwde dat ze een probleem had, keek hij haar vragend aan. Wat dan? Hij had het nog steeds niet uitgevogeld. Toen ze vroeg of hij haar wilde helpen, knikte hij meteen. "Natuurlijk Butter," miauwde hij en glimlachte naar haar. Hij zou alles voor haar doen. Al betekende het de WindClan leidster vermoorden; alles.}

Diep haalde ze adem en sloot haar blauwe ogen. Hoe kon ze het hem vertellen.. Hij zou de eerste zijn naast Creamyfrost die de waarheid zou horen als ze nu zou spreken. Zelfs Blizzardstorm en Secretvoice hadden nooit deze kant van haar gehoord simpelweg omdat ze niet graag openlijk aangaf wat haar zwaktes waren. Maar nu leek ze niet anders meer te kunnen. Het leek er op dat ze voor zichzelf hoewel ze het niet toe wou geven al de keuze had genomen om Panthergrowl in vertrouwen te nemen. "De rivier.. Dat is het probleem." Mompelde ze langzaam en keek hem aan. "Wat is een Riverclan leader die water vreest.." Fluisterde ze zacht en keek hem aan ergens verwachtend dat hij in lachen zou uitbarsten en dus hielt ze haar adem in zijn reactie afwachtend.

_{De kater keek naar Butterstar toen deze leek te twijfelen of ze hem wel moest vertellen wat ze wilde. Hij knikte bemoedigend naar haar, hij was namelijk niet een klein beetje nieuwsgierig naar wat er nu aan de hand was. Toen de leider begon te praten, trok hij met zijn oortje. De rivier.. Was het probleem? Niet begrijpend kantelde hij zijn kopje iets. De rivier was juist weer ontdooid na de strenge winter en kon weer vis leveren. Wat was het probleem? "Wat is een Riverclan leader die water vreest.." klonk het toen zachtjes vanaf Butterstar en een lichte "Ooh," ontsnapte uit de kater zijn bek toen hij het eindelijk begreep. Ze was bang voor water, dat was het. Een licht humoristische uitdrukking kwam op zijn gezicht. "Maar dat is toch helemaal niet zo erg?" miauwde hij en ademde opgelucht uit. "Ik had iets veel ergers verwacht." ging hij verder. Hij was er blij mee dat Butterstar tenminste besloot om eerlijk met hem te zijn en geen geheimen achter te houden. Ze kon hem toch vertrouwen in alles? "Ik wil je wel helpen met het overkomen van je angst. Tenminste, als je daar zelf klaar voor bent," grijnsde hij.}

De humoristische blik op de kop van de kater was er een die Butter met alle liefde van hem af sloeg maar inplaats van uithalen liet ze haar kop echter wat meer zakken en sloot haar ogen even. Hij had iets ergers verwacht? nou dat was nog eens iets voor haar om over te lachen en langzaam rolde ze met haar ogen. "Panther ik ben Riverclan leader die bang is voor water. Ja natuurlijk is er iets erger." Mompelde ze droog en staarde hem aan. Zijn aanbod om te helpen was echter een die ze niet helemaal had zien aankomen en even onzeker knipperde ze voor ze naar het kolkende water aan haar poten staarde. Het zou het perfecte moment zijn.. niemand zou het weten en ze wist dat ze hem kon vertrouwen. Dus haalde ze diep adem en knikte langzaam de grijze kater aankijkend. "Ja.." Mompelde ze zacht. "Help me."

_{Oeps, waarschijnlijk had hij niet mogen lachen. De kater trok snel zijn gezicht recht bij de opmerking van de poes tegenover hem, en bood toen aan om haar te helpen met het leren van zwemmen. Butterstar miauwde toen zacht dat hij haar moest helpen en Panther knikte. Het water stroomde vandaag hard, dus dat zat helaas niet helemaal mee. De grijze kater deinsde er niet voor terug, maar van Butter was hij niet zeker. Nou ja, anders konden ze het gerust nog een andere keer proberen. Hij liep naar de rand toe en liet rustig zijn voorpoten in het koude water zakken. Het was even doorbijten, maar als je eenmaal onder water gegaan was dan voelde je 't niet meer. "Eerst je voorpoten," miauwde hij en keek met zijn gele ogen naar de leidster.}

In stilte bleef ze de grijze kater aankijken een trilling gleed over haar schouders terwijl ze toekeek hoe hij zijn poten in het koele water lieten zakken. Ze sloot haar ogen en haalde diep adem een kleine stap richting het water zettend terwijl ze haar adem bijna in moest houden in angst dat hij door het water weggetrokken zou worden. Maar inplaats van haar angst bleef hij gewoon staan en dat gaf haar genoeg kracht om langzaam haar poot in het water te zetten en even haalde ze diep adem de andere er ook langzaam in zettend haar ogen sluitend.

_{De kater keek toe hoe Butterstar een kleine stap richting het water zette. De kattin leek er eerst niet in te durven stappen, maar liet toen toch een pootje in het water zakken. Een wat trotse glimlach kwam op de grijze kater zijn snoet. "Goed zo!" miauwde hij prijzend en drukte voorzichtig zijn vacht tegen de hare aan. Niet hard genoeg om haar te laten omvallen natuurlijk, dat zou flauw zijn hehe. De andere poot werd nu ook in het water gezet en de kater knikte opnieuw. "Okey, nu je achterpoten erbij. Zorg ervoor dat je je goed vasthoudt door met je nagels in de bodem te gaan, maak je geen zorgen dat gaat heel goed omdat het lekker drassig is." alles werd op een luchtige toon gemiauwd, Panthergrowl kon zich bijna niet voorstellen dat de leidster bang was voor het water. En bovendien wilde hij het niet zwaarder maken dan het al was door te doen alsof het ook echt moeilijk was.}

De vacht van de grijze kater die tegen de hare aangedrukt werdt liet haar diep adem halen en voorzichtig zette ze een van ahar twee achterpoten in het koude water wat een trilling over haar rug liet glijden haar ngels in de bodem dwingend terwijl haar laatste poot ook in het water gleed. Ze haalde even diep adem en beet op haar onderlip. Het ging tegen al haar gevoelens in om angst te tonen zo dicht in de buurt van een van haar warriors maar toch wist ze dat ze het kon doen. Ze moest wel hoe pijnlijk het dan ook was voor haar. Hij vertrouwde haar dus zij moest hem ook wel kunnen vertrouwen. "Hoe.. veel nog voor ik wonderbaarlijk van mijn angt af ben?"

_{Na een tijdje stond Butter helemaal in het water en de kater knikte geruststellend. "Prima," grijnsde hij lichtjes. Toen de leidster hem vroeg wanneer ze wonderbaarlijk van haar angst af was, haalde hij zijn schouders op. "Je staat nu alleen nog maar in het water, je zwemt nog niet. Ik denk dat als je dat goed onder de knie hebt, dat je er dan wel vanaf bent." dit wist hij natuurlijk niet zeker, want hij had nou eenmaal geen ervaring met last hebben van waterangst. Maar als dat niet werkte, wat zou dan wel werken? "Je kunt nu je met je nagels loslaten, dan moet je wel gelijk met je poten slaan om in evenwicht te blijven en vooruit te komen." Panther deed wat hij haar vertelde en zwom zo binnen enkele secondes een paar meter naar voren. Hij keek naar achteren, wachtend tot de kattin hem zou volgen.}

Onderwerp: Re: Washing away these fears