Born to look weak, but I've got more to show - hellhound

Het was al nacht toen Caine met lichte sprongen door het dunne laagje sneeuw heen rende. Zijn witte vacht glansde in het maanlicht bij de wat gekke sprongen die hij bleef maken. In tegenstelling tot de andere katten dacht hij er nog niet aan om zich in een van de verlaten gebouwen te begeven. De meesten mochten hem niet, zouden hem misschien ook nooit mogen. Of het was nog aan hem om zijn plaats op te eisen. In ieder geval begreep hij er niet veel van en voelde hij zich beter onder de nachtelijke sterrenhemel.
Maar zijn witte lijf was mager en ingevallen. Zijn buik deed al een paar dagen zeer van honger en dorst, en die zwakte was vast niet ongezien gebleven. Maar telkens probeerde hij zijn borst weer naar voren te steken om toch wat krachtiger over te komen als een van de clankatten hem bedenkelijk gade sloeg.
Maar nu was hij alleen. Of dacht hij alleen te zijn. Hij had een rustig plekje op gezocht en speelde daar met onzichtbare dingen. Zijn hele lijf bibberde van de kou, en misschien had hij door dat als hij ergens zou gaan liggen, hij het niet zou redden.
Water kreeg hij dan nu wel binnen. Af en toe een flinke hap sneeuw hield zijn dorst op een afstandje, maar zo enorm veel lag er op dit moment niet. Caine hapte in de lucht en voelde hoe een motvlinder op zijn tong heen en weer bewoog, zodra hij zijn bekje weer sloot. Hij begon er zacht op te kauwen waardoor hij even de gekke sprongen staakte en gewoon op de grond ging zitten.

- hellhound

Hoe je het ook bekeek, de nacht had zich de beste tijd om tussen de gebieden te reizen laten blijken. Er waren over het algemeen vrij weinig patrouilles die je kon tegenkomen en er waren ook geen willekeurige katten die zomaar een gesprek met je aan gingen. Gezien het Thunderclan gebied het dichtste bij lag was je er vrij snel. De twoleg huizen waren al snel in beeld en zo was het parkje ook snel te zien. Hellhound hield zijn pas echter aan de rand van het kamp in. Er bewoog iets, het was wit net de sneeuw, daarom moeilijk te zien. Na even gekeken te hebben herkende de kater het als een kitten. Zacht zuchtte hij voor hij zo stil mogelijk richting het witte hoopje vacht toe liep dat inmiddels was gaan zitten. Zonder aarzeling of ook maar te laten merken dat hij er was pakte hij de witte kitten voorzichtig aan zijn nekvel op. Hij ging zitten en sloeg zijn staart om zijn poten, de kitten legde hij tussen zijn poten en de staart in. Al snel viel het Hellhound op hoe de kitten er uit zag, dat was met een woord te zeggen; slecht. "Wat doe jij hier zo laat alleen in de sneeuw?" Vroeg Hellhound met een wat geïrriteerde toon in zijn stem. Waren de mothercats zo onoplettend of sliepen ze allemaal? Het was in ieder geval gevaarlijk voor een kitten om alleen buiten te zijn 's nachts in de kou. Het was een makkelijke prooi voor roofdieren en hij zou onderkoeld kunnen raken gezien hij vrij dus was.

Caine was veel te druk met het weg kauwen van de motvlinder, wiens vleugels aan zijn gehemelte plakte, om ook maar te merken dat er iemand op hem afkwam. Een geschrokken en hoog geluid ontsnapte dan ook uit zijn bekje, toen hij voelde hoe iemand hem aan zijn nekvel oppakte. Maar tegenspartelen deed hij verbazingwekkend genoeg niet. Hij was zo verbaasd om plots niet langer meer met zijn poten in aanraking te zijn met de grond en kon enkel richting de grond staren.
Maar uiteindelijk wende hij zijn gele ogen op de vreemdeling met een andere verbazing. Tot nu toe had nog niemand in de bloodclan hem aangeraakt.
Toen hij eenmaal tussen de poten van de vreemde kater was neergelegd, draaide hij zich op zijn rug om omhoog te kunnen kijken naar de ander. Ondertussen voelde hij hoe de warmte van de ander hem langzaam wat opwarmde. Het maakte hem suf en het duurde niet lang of zijn bekje opende zich en geeuwde.
De geïrriteerde stem was een stem die hij vaker had gehoord. Niet van deze kater, maar er waren genoeg andere katten die zo'n toon tegen hem aansloegen. Hij bewoog zijn oren wat naar voren. "Het is nu rustiger," antwoordde Caine na enige tijd van stilte. Durfde hij te zeggen dat hij zich niet in de schuren durfde te begeven? Dat was pas zwak als hij dat zou bekennen. "Ik hou van de nacht." Dat was niet gelogen. "Ik had honger..." Zijn stem werd alsmaar zachter. Het droop van een onzekerheid die hij al dagen lang had weggestopt. De uitdrukking op zijn kopje werd boos. Hij was boos op zich zelf. Boos dat hij niet instaat was voor zich zelf te zorgen. Hij had het geprobeerd. Maar zeker de helft van het kamp zou hem uitlachen. "Ik ga ze bewijzen dat ik het kan!" sprak hij plots met enige felheid, maar daarna werd zijn uitdrukking weer zacht en onzeker. "Ik weet alleen niet goed hoe. Tot nu toe ben ik een schande."

Stilte. Enkel een geeuwtje kwam van de kitten die inmiddels op zijn rug lag, woorden klonken een hele tijd niet. Hellhound keek de witte kitten strak aan, wachtend op een antwoord op zijn vraag. "Het is nu rustiger," begon de kitten. Daar had hij op zich een punt, maar dat was als nog geen goede reden. "Ik hou van de nacht." Nog steeds geen fatsoenlijke reden om als kitten 's nachts buiten te zijn. "Ik had honger..." De stem van de kitten werd enkel zachter en zachter, zijn gezichtsuitdrukking bozer en bozer. Een aparte combinatie als je het de kater vroeg. "Ik ga ze bewijzen dat ik het kan!" Hellhound moest een keer extra knipperen van verbazing om de plotselinge felle toon van de kitten. "Ik weet alleen niet goed hoe. Tot nu toe ben ik een schande." Vervolgde de kitten op weer opnieuw een zachte toon en zonder de boze gezichtsuitdrukking. De rosse kater liet een diepe zucht klinken. Hij boog zich voorover en begon de kop en buik van de kitten te likken om hem wat sneller op te warmen. "Luister, om te beginnen ben je een kitten, en een magere om daar bij op te tellen. Als je honger hebt drink je bij de mothercats of vraag je aan een van de mothercats om prooi om te eten als je dat al goed genoeg kan. Zorg eerst maar dat je gezonder word en ouder, daarna kun je gaan denken over echt dingen doen. Op deze manier loop je alleen maar gevaar." Vertelde Hellhound op een rustige toon voor hij nog even verder likte.