Too much warnings. [&CAINE]

Met zijn lange tong schraapte Shark de restjes van de muis van zijn mondhoeken af. Het zou immers niet echt een zicht aan de anderen geven als hij met restjes muis aan zijn mondhoeken zou komen aanzetten, wel dan? De kater richtte zijn ogen op het karkas van de muis dat voor hem lag en gaf er een tikje tegen aan. De botjes zou hij later wel opruimen, daar had hij nu niet zo’n zin in. Hij wist van Claw dat deze dat ook altijd later deed, dus waarom zou hij het dan ook niet mogen? Het was niet dat anderen er iets op te zeuren hadden of zo. En als ze dat wel hadden zorgde hij er wel snel genoeg voor dat ze zouden zwijgen. De kater zuchtte verveeld terwijl een briesje met zijn vacht speelde. Hij had echt geen idee wat hij moest doen vandaag. Het was niet dat hij echt veel te doen had of zo. Hij had echter ook geen zin om zich weer te gaan vervelen. Er was de laatste tijd niet echt iets gebeurd en dat was tamelijk saai. De katten die hij tot nu toe was tegengekomen hadden niet echt een reactie bij hem kunnen uitlokken. Oké, op die Rogue na dan. Shark stond er dan ook om bekend dat hij alles en iedereen uitdaagde. Behalve Claw natuurlijk. En dan had je nog dat zoontje van Claw waar hij tamelijk goed mee overweg kon. Soms was hij beter met kittens dan hij zichzelf voorhield. Hij had niet echt een idee waardoor dat kwam, want het meeste van de tijd vond hij ze vrij irritant omdat ze zo veel vragen stelden. De kater werd uit zijn gedachten getrokken toen hij een geluid hoorde en hij draaide zijn kopje opzij. Een BloodClan-geur kwam in zijn neusgaten terecht, maar hij kon het niet direct plaatsen bij iemand. ‘Wie is daar?’ vroeg hij dan ook kalm.

Shark had geen idee of het katertje hem had proberen te besluipen, maar van zo’n dingen hield hij niet echt. Hij was niet het soort kater dat er mee kon lachen als een kitten hem besloop. Zo’n grote fan van kittens was hij ook niet. En ze moesten niet denken dat ze irritant tegen hem konden doen omdat ze in de BloodClan zaten. De kater zijn geduld voor kittens en Apprentice’s was vrij klein. Dat was ook de reden waarom Claw hem waarschijnlijk nooit een Young One zou geven. De enige kitten voor wie Shark wat moeite deed om mee op te schieten was de kitten van Claw, Chawl. Maar goed, dat was een katertje dat op zijn minst potentie had. Shark had gezien hoe de jonge zwarte kater een andere kitten tegen de grond had gedrukt en hoe ruw dat was geweest. Als hij ooit kittens zou krijgen, wilde hij er ook wel zo één. Maar hij wist dat kittens niet aan hem waren besteed en dat de kans dat hij een partner zou krijgen waar hij loyaal aan zou zijn zeer klein was. Hij was soms lichtelijk flirterig, hoewel hij nog niet veel poezen had ontmoet hier in de BloodClan. Hij kon natuurlijk altijd iets grappigs proberen in de ShadowClan of in de ThunderClan, maar voor nu moest hij zijn volledige concentratie hier hebben. Shark draaide zijn kopje toen de kitten die hem had proberen te besluipen tevoorschijn kwam. Caine. Shark haalde zijn schouders op. Hij had er nog nooit van gehoord. Shark probeerde een grijns te verbergen toen de kitten naar de botjes keek en merkte dat zijn stem zichtbaar zachter werd. Was de kitten onder de indruk van de botjes? Het was zeer normaal dat die er lagen. Oké, Shark verslond zijn prooien soms op een andere manier zoals anderen dat deden omdat hij echt sadistisch was aangelegd, maar toch… De kitten zou niet zo onder de indruk moeten zijn. Shark snoof schamper. Als het Chawl was geweest die voor hem had gestaan, had deze enkel geïnteresseerd gereageerd. Dit katertje was duidelijk nog niet op de hoogte wat BloodClan voor hem betekende. ‘Het zijn maar botjes van een muis, hoor,’ zei hij schamper tegen de kater. Daarna boog hij zich naar voren zodat zijn neus vlak voor het gezicht van het katertje hing. ‘Hoewel het natuurlijk ook botjes zouden kunnen zijn van een kitten,’ zei hij pesterig. ‘Of van een kat die zich niet kon gedragen in de BloodClan.’ Met een grijns trok hij zich terug.