Quarrels with squirrels {Firepaw}

Bracken

Hij moest zich inhouden niet opnieuw te gaan lachen om haar opmerking. Haar felle blik vormde een groot contrast met de zielige vertoning van haar vacht, nog nat van het gevecht in het water. Bracken kon zich nauwelijks voorstellen dat ze nu in staat was zijn snorharen eruit te trekken, maar hij zag het haar graag proberen. De kater zwiepte rustig met zijn staart en leek haar uitdagend aan, een grijnsje op zijn lippen. "Is dat hoe je me gaat bedanken, nadat ik je mooie kont uit het water heb gesleept?" vroeg hij geamuseerd. Nee, hij was duidelijk niet erg onder de indruk van haar opmerking, noch voor de patrouille waar ze hem voor waarschuwde. Dit was niet zijn eerste keer op clan territorium. Hij kwam rustig weer omhoog, zich beseffende dat hij zijn eigen naam nog niet had verteld. Dit was misschien wel nodig als hij nog een indruk wilde achterlaten, iets wat hij maar al te graag deed. "Mijn naam is Bracken. Gewoon Bracken," miauwde hij kalmpjes. Geen paw, pelt of andere versieringen. Dit was de naam waar hij mee geboren was en de naam waar hij mee zou sterven. Hij wierp haar een knipoog. "Maar knappe redder of dief keur ik ook goed."

A VILLAIN IS JUST A VICTIM

WHOS STORY HASN'T BEEN TOLD

What do we say to the god of death? Not today.

"Ik ga jou nergens voor bedanken. Als jij er niet was geweest was ik niet eens bij de rivier in de buurt geweest," siste ze. Als ze nu haar energie terug had gehad, ooh, haar nagels boorden zich in de zachte aarde onder haar bij de gedachte. Al haar frustratie van de afgelopen tijd leek er in één keer uit te komen en juist op dit moment kon ze er niet veel mee. Slechts dreigen met de toekomst, al bood het idee dat ze hem in de toekomst wel een lesje zou leren een goede drijfveer om zich te herpakken. Nu zij haar naam had gegeven, kwam hij ook met zijn eigen naam aanzetten. Een saaie rogue naam, zoals verwacht. Wat hij erachteraan gooide zorgde ervoor dat ze even met haar ogen rolde. "Vlooienpels," snoof ze. Ze zou hem nog eerder zo noemen dan bij zijn echte naam, laat staan de laatste suggestie.

F I R E P A W

Bracken

Ze behield haar vurige houding, zelfs nu al lang was gebleken dat hij haar niets meer aan ging doen, en Bracken besloot dat Firepaw een geschikte naam voor haar was. "Je doet je naam eer aan, zonnestraal," reageerde hij, waarna hij ook zijn achterpoten omhoog duwde en richting de rivier liep. Hij liet zijn blik even op het water hangen, volledig ontspannen nu ze beide buiten verdrinkingsdood waren, en draaide toen zijn kop weer haar richting op. "Als ik jou een nieuw avondeten bezorg, als goedmaker voor de eekhoorn, mag ik dan mijn snorharen houden?" vroeg hij toen. Hij keek ernaar uit om haar weer een keer te zien. En hoewel hij het haar nog steeds graag zag proberen, waren zijn snorharen hem toch net even wat te kostbaar.

A VILLAIN IS JUST A VICTIM

WHOS STORY HASN'T BEEN TOLD

What do we say to the god of death? Not today.

Ze liet een zachte grom horen toen hij haar opnieuw zonnestraal noemde. Fijn, als hij zijn bijnaampjes bleef gebruiken was er niets dat haar ervan weerhield hem vlooienpels te blijven noemen, al was ze niet van plan ooit nog met hem in gesprek te raken. Als hij zich nog eens binnen ThunderClan gebied bevond zou ze niet twijfelen om hem aan te vliegen. Ze volgde hem wantrouwig met haar blik toen hij naar de waterkant liep. "Alsof ik jou nog geloof. Dan eindig ik zonder prooi en heb jij je snorharen nog," sprak ze nog altijd fel. Als ze hem gewoon was aangevlogen op ThunderClan gebied dan was dit allemaal niet gebeurd.

F I R E P A W

Bracken

Bracken grinnikte kort om haar opmerking. "Volgens mij geloofde je van het begin al geen woord van wat ik zei," sprak hij in reactie op mevrouw paranoia.Hij hield zijn gouden ogen strak op het water gericht, wachtend. Zijn lange staart zwiepte zachtjes heen en weer en veegde de grond aan als een bezem. Tot hij een kleine rimpeling voorbij zag schieten. Hij verstijfde, schoot met uitgeslagen klauwen naar voren en schepte de vis met het simpelste gemak uit het water. Het dier vloog een stukje door de lucht en landde toen spartelend voor Firepaw's poten. Met een grijns draaide Bracken zich weer naar haar om, zijn poten opnieuw doorweekt van het water. "Zie je? Zo slecht ben ik nog niet," merkte hij flauw op. Dat was weer een leugen. Hij was vreselijk slecht. Bracken dacht altijd alleen maar om zijn hachje en het welzijn van anderen kon hem eigenlijk niets interesseren. De enige reden dat hij haar uit het water had gevist, was omdat het zonde had geleken zo'n schoonheid naar de bodem van de rivier te laten zinken. Dan moest een kat doen wat hij moest doen. Hij bleef haar geamuseerd aankijken, alsof hij verwachtte dat ze hem nu uitgebreid ging bedanken voor haar vers gevangen maaltijd, maar hij was eerder nieuwsgierig hoe boskatje ging reageren op de spartelende visfilet.

A VILLAIN IS JUST A VICTIM

WHOS STORY HASN'T BEEN TOLD

What do we say to the god of death? Not today.

Natuurlijk geloofde ze niets van wat een rogue zei, daar kwam enkel ongeluk van zoals al was gebleken. Bovendien maakte hij ook maar weer duidelijk hoe egoïstisch die katten waren. Tot haar grote verbazing, maar ook afgunst, sloeg hij plots een vis uit het water en liet deze spartelend voor haar poten neervallen op het gras. Firepaw keek eerst naar het vieze slijmerige beest voor haar neus en vervolgens weer naar Bracken. "En dit moet vervanging zijn voor mijn eekhoorn?" zei ze, haar oren alweer naar achter gelegd. "ThunderClanners eten geen vis en ik ga dat stinkbeest niet mee terug naar het kamp nemen," vervolgde ze. Naast het feit dat waarschijnlijk niemand een vis zou willen eten uit haar kamp, zouden ze ook nog eens denken dat ze die prooi van RiverClan had gestolen. Ze was immers al nat en rook ook een beetje naar.. Haar blik schoot naar de andere oever van de rivier, waar de bomen al langzaam groen begonnen te worden. Haar territorium was aan de andere kant! "Idioot! Dit is de verkeerde kant van de rivier." Firepaw kwam goed overeind en zocht met haar blik naar de stenen in het water. Ze moest hier zo snel mogelijk weg. Het laatste wat ze wilde was ook nog eens een RiverClan patrouille tegen het lijf lopen.

F I R E P A W

Bracken

Ze keek hem aan met vies gezicht, alsof hij zojuist kraaienvoer voor haar voeten had neergelegd. Stinkbeest noemde ze het. Hij zou zich bijna beledigd voelen. Bracken fronste lachend. "Ik dacht dat jij het je niet kon veroorloven kieskeurig te zijn?" vroeg hij toen. ~~Noctispaw eet je groente op.~~ Iets met een hele clan voeden? Hij schudde met zijn hoofd en draaide zijn blik toen droogjes naar de andere kant van de rivier toen ze eindelijk tot de ontdekking leek te komen dat ze in het land van de rivierkatjes was gezet. "Al wat ik zie is gewoon een rivier," merkte hij op met een opgetrokken wenkbrauw. Toen hij haar uit het water had moeten halen had hij zich niet zo druk gemaakt op welke kant ze terecht zouden komen. Dat deed hij nu nog steeds niet, maar boskatje had ogen zo rond als de kiezels waar ze op stond. Hij begon te lachen. "Je gaat me toch niet vertellen dat je je druk maakt om de rivierkatjes?" Wat konden ze doen? Haar terug in die rivier gooien?

A VILLAIN IS JUST A VICTIM

WHOS STORY HASN'T BEEN TOLD

What do we say to the god of death? Not today.

"Je begrijpt niet hoe een Clan werkt, dus ga nu niet de betweter uithangen," siste ze hem toe toen hij opmerkte dat hij dacht dat ze niet kieskeurig kon zijn over haar eten. Dit was niet slechts een kwestie van iets niet lusten of wel, maar dat zou een rogue als hij toch niet begrijpen. Net zo min als dat hij begreep hoe territoria werkte en dat hij begon te lachen toen ze gehaast keek hoe ze terug op de andere oever moest komen. Haar oren konden echt niet platter liggen dan dat ze op dit moment tegen de vacht in haar nek gedrukt lagen. "Nogmaals, jij begrijpt niets van hoe het hier werkt. De grens oversteken betekent ruzie en ruzie betekent oorlog. Net als dat jij blij mag zijn als je ooit nog heelhuids ThunderClan territorium door komt." Ze begon richting de steppingstones te stappen, erop lettend dat ze niemand anders tegen zou komen. Gelukkig was de RiverClan geur niet al te vers, maar dat kon ook betekenen dat er vandaag nog een patrouille langs zou komen.

F I R E P A W

Bracken

Ze verweet hem dat hij niets wist over de manieren van de clans en hij zei niks om daar tegen in te gaan. Het klopte. Hij droeg geen clannaam, had geen territorium om oorlog mee te spelen en al zeker geen clanleider die hem bevelen op kon dragen. Hij volgde niemand.. Misschien alleen z'n eigen maag. De bruine kater snoof even kort en blikte op het water. "Als je het mij vraagt klinken die oorlogen van jullie nogal zinloos," sprak hij rustig. Als er al gevochten werd om een vis, wat was het nut er dan nog van? Firepaw waarschuwde hem dat hij blij mocht zijn als hij heelhuids het territorium uitkwam, waarop hij kort lachte. "Maak je je om mij maar niet druk, zonnestraal," reageerde hij, zich er duidelijk geen zorgen over makende. Daar was wel meer voor nodig dan loze dreigingen. Hij kwam omhoog van zijn plek en volgde haar pas met zijn gouden blik. "Je loopt de verkeerde kant op," merkte hij geamuseerd op. Het was grappig om te zien hoe vreemd ze was met het land dat niet tot haar clan behoorde. Al kon het ook komen doordat de rivier hen een behoorlijk stuk had meegevoerd. De stenen lagen verder tegen de stroom in.

A VILLAIN IS JUST A VICTIM

WHOS STORY HASN'T BEEN TOLD

What do we say to the god of death? Not today.

Fire schudde haar kop geagiteerd toen hij opmerkte dat hun ruzies nogal zinloos leken. "Niemand heeft jou iets gevraagd," merkte ze op. Hij kon geen oordeel vellen als hij niets begreep van hun manier van leven. Ze negeerde dan ook zijn volgende woorden, aangezien ze wel doorhad dat het geen zin had hem van die bijnaam af te brengen of ook maar iets anders door te laten dringen. Tot haar afschuw merkte hij op dat ze de verkeerde kant op liep en toen ze een moment stilhield om zich te orienteren merkte ze dat hij nog gelijk had ook. Met grote passen draaide ze zich om en liep de andere kant op, hem geen blik of woord meer waardig gunnend. Nee, hij dacht te makkelijk over haar dreigementen. De volgende keer zou ze haar nagels in zijn huid zetten.

F I R E P A W

Bracken

Ze hield stil. Bracken wachtte op het moment dat ze zou ontdekken dat hij gelijk had en ja hoor, mevrouw draaide zich om en stampte toen nukkig de andere kant op. Ze liep straal langs hem heen zonder hem nog een blik waardig te gunnen en er rolde een grinnikend geluid door zijn keel. Deze poes had zijn dag goed gemaakt. Hij zwaaide even kort met zijn staart, pakte de vis tussen zijn kaken (want als zij hem niet wilde ging hij een goed maaltje niet laten liggen), en stapte toen rustig achter der aan.
Bracken was zelf ook verrast om te zien hoe ver ze eigenlijk van de oorspronkelijke oversteek waren afgedwaald. De stenen kwamen uiteindelijk weer in het zicht, ongeroerd, hoe meedogenloos de rivier er ook tegen aan sloeg. Hij stopte langs de oever en maakte een halve buiging dat haar voor moest laten gaan. "Milady," mompelde hij, zijn stem gedempt door de filet met schubben in zijn bek. Mooi niet dat hij eerst zou gaan en ze hem dan weer vrolijk van de steen kon keilen. Bracken nam geen risicio's meer.

A VILLAIN IS JUST A VICTIM

WHOS STORY HASN'T BEEN TOLD

What do we say to the god of death? Not today.

Natuurlijk moest de irritatie blijven tot ze weer op eigen grondgebied stond. Meneer besloot met haar mee te lopen naar steppingstones en bovendien grinnikte hij ook nog eens over het feit dat ze de verkeerde kant op was gelopen. Pas toen hij stil hield bij de oversteek om haar voor te laten gaan, om toch nog even de heer uit te hangen, keek ze hem weer aan. "Denk je nog even ThunderClan territorium door te gaan?" siste ze, terwijl ze de eerste steen op sprong. Ze zag er helemaal niks in dat hij weer op hun territorium zou rondzwerven. Ze was die eekhoorn al kwijt, wie weet wat hij nog meer uit zou vreten.

F I R E P A W

Bracken

Ze ging voor en sprong op de eerste steen. Bracken volgde al snel, er zorgvuldig op lettende dat zijn poten niet zouden uitglijden op het natte gesteente. Hij had er geen bezwaar tegen om te zwemmen, maar één duik was wel genoeg geweest voor de dag. En dan had hij ook nog een dame in nood gered. Wat een productieve dag.
Toen zijn voeten de zandoever op de overkant raakte, draaide hij zich om naar Firepaw. Hij fronste geamuseerd om haar sissende vraag of hij nog van plan was door Thunderclan territorium te wandelen. "Ik zou niet durven," merkte hij op, nog altijd totaal niet geïntimideerd door haar houding. Toegegeven, ze zag er niet uit alsof ze zomaar kon breken, maar als ze hem had willen aanvliegen dan had ze dat al lang al gedaan. Hij was benieuwd wat er ging gebeuren mocht hij haar in de toekomst nog een keer tegenkomen. Daar keek hij zeker naar uit. "Het was me een genoegen, zonnestraal," sprak hij plechtig, terwijl hij nogmaals een buiging maakte, dit keer om zijn vaarwel te uiten. Het was tijd om er weer vandoor te gaan. Zijn hongerige maag keek er graag naar uit om de vis te veroberen.

A VILLAIN IS JUST A VICTIM

WHOS STORY HASN'T BEEN TOLD

What do we say to the god of death? Not today.

Hij ging haar voor naar de overkant en merkte op dat hij niet zou durven. Daar was natuurlijk niets van waar en ze verwachtte half dat ze hem, als ze die avond nog wat door het bos zou lopen, opnieuw tegen zou komen. Misschien zelfs wel met hetzelfde trucje als hij eerder ook al gebruikt had. Klaar om een ander van zijn zuurverdiende prooi te beroven. Ze ging er dan ook niet op in toen hij een korte buiging maakte en zei dat het hem een genoegen was geweest. Niks genoegen. Ze had niks om mee terug te nemen naar de Clan en bovendien zat ze zelf nog eens met een natte pels. Als iemand RiverClan in haar vacht zou ruiken zat ze nog erger in de problemen. Misschien was het maar beter om gelijk terug te keren en haar nest in te kruipen, zodat ze hem de volgende keer wel zn vacht en snorharen uit kon trekken. Na het halve verdrinken deden haar spieren pijn en voelde haar longen aan alsof ze net naar de Moonstone was gerend en weer terug. Met een paar vlugge sprongen was ze weer aan de juiste zijde van de rivier, waarna ze het bos in draafde om het kamp op te zoeken.

F I R E P A W