Looking for a friend (+ Amare)

Leopardskin werd wakker, ze lag in haar hol wat tussen de wortels van een boom was uitgegraven. Door de openingen van het met mos bekleedde dak, schenen wat oranje-gele zonnestralen. Haar ogen gingen slaperig open, maar ze kneep ze weer snel dicht, omdat de straaltjes nog te fel waren voor haar. Na een tijdje kroop ze uit haar hol, en ging op jacht naar prooi. De kattin zakte soepeltjes in de jaag stand, en sloop zo verder. Na een tijdje rook ze een muisje, ze sloop er zachtjes op af, en toen ze dichtbij genoeg was, spande de kattin al haar spieren aan, klaar om op het beestje af te springen. Ze sprong, en greep hem vast met haar kaken, ze hoorde zijn botjes kraken, en het beestje was dood. Tevreden liep de kattin weer terug naar haar hol om het op te eten. Toen ze klaar was, besloot de kattin op avontuur te gaan, dus liep ze naar een markering. "Hallo?" Vroeg ze voorzichtig, hopende dat dit geen kat was met kwaad in de zin.

(+ Amare)

Het was vrij vroeg in de ochtend, maar Amare wist dat ze toch niet meer kon slapen. Niet na haar ontmoetingen met Draco en de dood van haar vader. Nee.. Slapen was een vrijwel onmogelijke opgave voor haar geworden. 'Somber of niet, je moet eten..' Dacht ze. De gevlekte poes stak haar neus in de lucht in de hoop enkele prooigeuren te ruiken. En ja, die rook ze. Een merel om precies te zijn. Ze zakte in jachthouding en sloop met zorgvuldig geplaatste stappen op het diertje af, zich totaal onbewust van zijn nabije dood. Amare sprong op de vogel en doodde het met een snelle beet. Ze pakte de - nu dode vogel - op en zocht een rustig plekje op om het op te eten. Even later stond ze op om de botten te begraven en draafde ze rustig verder, niet wetend waar ze naartoe zou gaan. Ze kwam aan bij de markering die het einde van haar territorium aangaf. Niet dat ze echt duidelijke grenzen had, maar tot zover kon ze haar grenzen verdedigen en zichzelf voorzien van genoeg voedsel. Plotseling zag ze een gevlekte vacht, niet ver van haar markeringen. Wie waagde zich zo dicht bij haar? Een geïrriteerde 'mrauw' ontsnapte uit haar keel en ze wierp zich op de - nu nog onbekende - kat.

Leopardskin liet een verbaasde kreet horen, maar krabde daarna op Amare's rug. Ze had geen zin in een gevecht, en ook niet om iemand te bezeren. Vandaag wou ze weer eens een kat leren kennen, want de Rogue was al 8 Manen eenzaam. "Ik wil je geen pijn doen! Ga van me af!" riep ze, in de hoop dat de onbekende kat haar los zou laten.

Amare aarzelde even. Was dit soms een valstrik? Nee.. Vast niet. De gevlekte poes onder haar leek geen enkel teken van agressie te tonen, dus verslapte ze haar greep op haar en stapte ze van haar af. Waarom vocht deze kat niet terug? En waarom vocht zijzelf niet door? Amare had het liefst gevochten. Zo werden confrontaties in haar ogen nou eenmaal het best opgelost. Zeker met katten die ze toch niet kende. Ze ging zitten, nog steeds alert op een onverwachte aanval van de kat tegenover haar. 'Dus..' Begon ze terwijl ze haar vacht begon te wassen, met al haar zintuigen nog steeds op scherp. 'Wie denkt jij te zijn om je zo dicht bij mijn territorium te wagen?' Elk teken van vechtlust was bij de jonge poes verdwenen, en er was plaats gemaakt voor een ijzige kalmte.

De onbekende kat verslapte haar greep, en ging van Leopardskin af. Ze ging rustig zitten, alsof er niks was gebeurd, want ze hield niet zo van vechten. 'Dus..' Begon de kattin voor haar, terwijl ze haar vacht begon te wassen, met al haar zintuigen nog steeds op scherp. 'Wie denkt jij te zijn om je zo dicht bij mijn territorium te wagen?' Vervolgde ze. Leopardskin lachte, "Omdat dicht bij jouw territorium mijn territorium is, en jij mij dus in eerste instantie niet had hoeven aanvallen" Legde ze uit, en keek naar de kat voor haar. "Hoe heet jij eigenlijk?" Vervolgde de kattin nieuwsgierig.

Kon ze deze poes wel echt vertrouwen? Amare besloot dat voor nu maar te doen. Toen de geur van de poes haar neus binnendrong besefte ze dat ze deze lucht vaker had geroken. Ze had gelijk wat hun territoria betrof en had geen zin in burenruzie. Ze besloot geen moeilijkheden met deze kat te zoeken. 'Ik ben Amare.' Miauwde ze koeltjes. 'Ik herken je geur, maar heb je nog nooit gezien. Hoe dat dan?' De gevlekte poes was nog steeds erg gebrand op een teken van leugens. Ze wist dat die niet zou komen, maar ze zou nooit toegeven dat ze hier pas 3 manen geleden was ingetrokken.

'Ik ben Amare.' Zei de poes voor haar. Leopardskin knikte aandachtig. 'Ik herken je geur, maar heb je nog nooit gezien. Hoe dat dan?' Vroeg Amare daarna. Leopardskin lachte, "Waarschijnlijk is dat omdat ik hier heel vlak bij woon, en je mijn grens markeringen dus kunt ruiken. En, ongeveer 4 manen geleden heb ik hier een keer gejaagd omdat er toch niemand woonde, maar nu woon jij hier, en besloot ik een kijkje te nemen wie de nieuwe bewoner was" Verklaarde de kattin.

''A..'' Oké.. De poes tegenover haar kwam toch echt niet dreigend over. Ze trok haar nagels uit en weer in. Ze had geen, maar dan ook geen in een gesprek met deze kattin. En ondanks het feit dat ze een gevecht met haar hoogstwaarschijnlijk zou winnen had ze geen zin in onenigheden met iemand die zo dicht bij haar woonde. Wat had een gevecht trouwens voor zin? Ze zou haar toch niet kunnen doden. ''Hoe dan ook. Hoe heet je nou eigenlijk?''

~Flut. I'm sorry :c

"Leopardskin, en jij?" Vroeg Leopardskin nieuwsgierig. Daarna realiseerde ze zich dat ze zich eigenlijk wel een beetje verveelde en iets leuks wou doen. "Ik ken een heel leuk meertje, wat nu bevroren is" Begon ze, "Misschien kunnen we daar wel op glijden!" Vervolgde ze enthousiast, alleen was immers maar zo alleen, en ze hield van gezelschap.

(Maakt niet uit :3 sorry voor de late reactie btw >-<)

''Amare,'' Snauwde ze. ''Dat heb ik net gezegd. Ik weet niet of je vossenstront in je oren hebt.'' Waarom was de poes tegenover haar zo belachelijk vrolijk? Wat was er mis met haar? Haar staart zwiepte geïrriteerd heen en weer. Amare keek verbaasd op toe de poes voorstelde om naar een meertje te gaan.. Om te gaan glijden.. ''O nee,'' Zei ze. ''Ik ben geen twee manen meer.'' Ondanks haar afwijzende reactie trok het idee haar aan. Niet heel erg, maar het leek haar beter dan hier heel de dag rondhangen. Thuis zou het niet veel beter zijn. Het was irritant om nu toe te geven dat ze wel mee zou gaan. ''Oké goed dan.''

Onderwerp: Re: Looking for a friend (+ Amare)