Who are you? [&BUBBLES]

Thornflame’s klauwen boorden zich ongenadig hard in de grond toen de kater zich uitrekte zodat de haren op zijn rug overeind kwamen te staan. Zijn staart werd even dik en de kater maakte een raar geluidje. Daarna trok hij zijn poten weer bijeen en schudde hij een paar regendruppeltjes van zijn oortjes af die hem bleven irriteren. Zijn bleekgroene ogen richtten zich op de prooistapel, maar Thornflame liet zich er niet door verleiden. Hij was vandaag aan de beurt om de grenzen te controleren. Hij had eigenlijk Briarpaw mee willen nemen, maar gezien hun zware training liet hij haar voor vandaag maar even doen. Hij grijnsde bij het idee dat ze een steeds betere Apprentice werd en dat het waarschijnlijk geen veel manen meer zou duren tot ze bereid was om Warrior te worden. Hij had zelf al aan wat namen gedacht van wat ze zou kunnen krijgen, maar wist bij zijn eigen ervaring al dat hij het helemaal mis had met dat soort dingen. Het was dan voor de ThunderClan-kater ook net alsof de problemen met BloodClan niet bestonden. Hij kon moeiteloos uit zijn Den geraken ’s morgens, zich niks aantrekken van alle problemen om zich heen en gaan jagen. Hij wist dat het een slechte eigenschap was en dat hij zich wel wat meer moest bekommeren om andermans lot, maar hij was gewoon veel te enthousiast over Briarpaw’s training en over ontmoetingen buiten de Clan om zich er ook maar even druk over te maken. Opgewekt liep de kater het kamp dus uit en begon naar zijn grenzen te rennen zodat hij deze kon controleren. Met een opgewekte stemming begon Thornflame aan zijn ronde, opnieuw alle problemen even vergetend.

Thornflame richtte zijn blik op het Thunderpath die hij passeerde. Hij wist dat dit de grens met ShadowClan was en dat hij beter niet te dicht bij het pad ging lopen omdat hij dan bijna zijn eigen territorium zou verlaten, maar ook omdat hij kans had om door de monsters overreden te worden. Nee, het was hier zeker niet veilig, maar dat leek de kater vrij weinig te deren. Zijn oortjes staken nog steeds opgewekt in de lucht, zijn staart zwiepte rustig en zijn pootstappen waren rustig en geconcentreerd. De kater opende zijn bek om de geuren op te pikken en was hoopvol omdat hij misschien prooigeuren zou oppikken, maar de hoop was tevergeefs. Wel ving hij een andere geur op die hem niet al te bekend was. Zijn bleekgroene ogen richtten zich naar voren en hij fronste toen hij een kater naar hem zag kijken. De kater zat in een boom en leek niet afkomstig te zijn van één van de Clans. ‘Hé, jij daar,’ sprak Thornflame en hij ging in de buurt van de kater staan zonder dat hij zijn eigen territorium verliet, die van ShadowClan betrad of te ver afdwaalde. ‘Je weet toch dat je je gevaarlijk dicht in de buurt van onze Clangrens bevindt, hè?’ Zijn stem klonk lichtelijk waarschuwend, maar kwam minder dreigend over omdat Thornflame zich zo goed voelde vandaag.