Visitors?||Creamyfrost

Een jonge kitten, amper twee weken oud lag samen met haar nestgenootjes tegen haar moeder, Dewflower opgekruld. Het was een rustige dag, die waarschijnlijk net zo zou lopen als de dag ervoor, die regelmaat zorgde ervoor dat de kitten ontspannen bleef liggen en nauwelijks een geërgerde piep uit slaakte. Zo nu en dan voelde ze een van de anderen bewegen waardoor ze zich dichter tegen haar moeder aan drukte, maar vaker kon ze gewoon rustig slapen en groeien. Nu was ze wakker en was het behoorlijk stil in het nest, haar moeders kalme hartslag dat de jonge kitten kon voelen als ze dicht tegen haar aanlag, gaf aan dat de kattin sliep. In alle rust kon de jonge kitten dan waarschijnlijk ook best wel eens het nest verkennen, wat ze dan ook met ingetogen piepjes deed. Ze kroop met uiterste moeite langzaam van de buik weg, richting het rand van het warme nest. Ondanks dat haar ogen nog niet geopend waren, had ze een redelijk richtingsgevoel. Ze bleef dan ook in de buurt van haar moeder, ze durfde niet te ver weg te gaan. Toch hield ze ook wel van de rust aan de rand van het nest waardoor ze daar stilletjes en afwachtend bleef liggen. Een paar doffe geluiden lieten haar luidkeels piepen terwijl ze verward haar blinde kopje optilde.

Met twee weken oud, was de wereld nog tamelijk nieuw, onbekend en misschien ook wel een beetje spannend. Ze lag dan wel veilig bij haar moeder in het nest, vaak opgekruld aan haar moeders buik om uit te kunnen rusten en te kunnen groeien. Maar toch was de nieuwsgierigheid die bij jonge dieren vaak duidelijk aanwezig was, iets dat aan haar jonge lichaampje knaagde, iets waardoor ze dan ook wel eens waagde zich iets te verplaatsen in het nest, daarbij was het ook rustiger om niet bij alle trappelende broer en zussen te zitten. Immers was ze niet zo gediend op aanrakingen, zeker niet als het door vreemden gebeurde, toch kon ze het niet laten zachtjes te piepen toen er doffe geluiden waren, waarmee ze haar nieuwe onderkomen verraadde. Een neus, die onbekend was, werd tegen haar lichaampje aangedrukt, zachtjes en voorzichtig maar tevens zo onverwachts dat ze haar oortjes onhandig in haar nek duwde. Een raar sissend geluid bijna, verliet haar mondje waarna ze onrustig met haar pootjes trappelde. Het was overigens niet vijandig bedoeld, ze liet alleen duidelijk de grenzen blijken, ze hield er niet van zomaar door vreemden aangeraakt te worden en ademde daardoor ook gespannen in. Haar moeder kende ze en ze was ook afhankelijk aan haar, zonder een goede moeder zouden kittens een barre leafbare niet zo snel overleven, of het überhaupt vol kunne houden, leafbare of geen leafbare. Even snoof de kitten zachtjes voordat ze haar kopje met een zacht plofje liet zakken. Haar ogen zaten nog dicht, al irriteerden ze haar soms wel, heel soms jeukten ze of trilden haar oogleden iets, al kon ze hen nog niet openen. Toch was dat duidelijk een teken dat het niet al te lang meer zou duren, voordat de kitten de wereld via zicht zou kunnen bewonderen.

De neus verdween binnen enkele seconden naar haar reactie op de kat voor haar. Zachtjes snuffelde waarna ze een zachte piep liet horen, bijna verward. Kende ze hem? "Sorry Aurorakit." Een zachte warme stem zei haar naam. Verward hief ze haar kopje weer en sloeg ze onhandig met haar staartje. Haar linkeroogje jeukte weer waardoor ze haar kopje langs haar voorpootje streek. Ineens knipperde ze snel met dat oogje, nadat ze haar kopje geërgerd had weggedraaid. Vage flitsen werden opgevangen door haar netvlies en met een vragende piep keek ze om haar heen. Een vage schim, omdat alles nog overweldigend was, zag ze naast haar zitten. Langzaam kroop de kitten richting zijn vacht en zetelde ze zich tussen zijn poten. Immers was het koud en was ze niet zeker of ze het zien zo'n leuke ervaring vond. Onhandig verborg ze haar kopje in zijn vacht. "Mwmw," brabbelde ze zachtjes en enigszins onrustig. Haar moeder was verder weg dan de crème kleurige kater geweest dus zocht ze bescherming en geruststelling bij de kater. Met haar blauwe oogje keek ze de grote kater aan waarna ze een klagelijk geluid liet horen. Haar oortjes drukte ze achterin haar nek en haar kopje legde ze ongerust op zijn grote poten neer. "Mwmw," murmelde ze weer, haar stemmetje zwak en hoog. Haar moeder zou haar nooit kunnen horen, zeker niet op de afstand die ze van haar moeders lichaam af lag. Al lag ze nog steeds in hetzelfde nest. Haar lichaampje trildde lichtjes van spanning en angst. Ze begreep het niet, al die nieuwe flitsende beelden die op haar netvlies gebrand stonden. Net als onbekende katten wist ze niet wat ze er mee aan moest. Haar blauwe oogje richtte ze verward en lichtelijk nieuwsgierig op het mos onder haar poten, immers was ze nog snel afgeleid. Met een pootje duwde ze erin waarna ze verbaasd een zucht uitslaakte. Zolang ze zelf kon beslissen waarna iemand haar aanraakte was ze een sociale kitten, andersom, als de andere kat haar eerder aanraakte dan ze wou of verwachtte, schrok ze vaak of voelde ze zich enorm gespannen.

Ze voelde een kin voorzichtig op haar kopje drukken zodra ze haar onderkomen bij Creamyfrost gezocht had. Ze wist nog steeds niet zijn naam, wie hij was en wat hij hier oorspronkelijk kwam doen. Haar linker oogje, die open was gegaan, nam alles in zich op. Haar rechter oogje zat nog dicht, al zou het waarschijnlijk hoogstens een paar dagen duren voordat ook dat oogje open ging. "Rustig maar, dat hoort er allemaal bij. Straks kun je de wereld om je heen ontdekken als je steeds scherper ziet." Mauwde de kater geruststellend, al begreep ze niet alle woorden die hij uitgesproken had. Een vragende piep verliet haar mondje dan ook terwijl ze haar kopje eventjes schuin hield. Het brommende geluid van de grote kater, liet haar ontspannen en langzaam richtte ze haar aandacht op het mos. Haar pootje sloeg ze in het mos, dat hierdoor een klein beetje bewoog. Toch was ze nog niet al te sterk, en kon ze het dan ook niet verplaatsen. Het bleef licht trillend gewoon op de plek liggen. Een zacht gelach deed haar verbijsterd opkijken en ze piepte er triomfantelijk overheen. "Dat is mos, daar maken wij onze nesten van. Wanneer het vies wordt halen we nieuwe voor jullie en kunnen jullie weer lekker schoon liggen." Mauwde de kater, al was alles wat hij haar vertelde een groot raadsel voor de jonge kitten. Met een zachte geeuw legde ze haar kopje neer op zijn voorpoot, deze nu als het ware als kussen gebruikend. Haar linker oogje viel langzaam dicht waardoor duidelijk werd dat ze slaperig was. Kittens van haar leeftijd deden dan ook niet veel meer dan slapen en groeien, dat moest ook wel als ze later groot en sterk wouden worden. Maar het besef, dat ze later ook voor de clan zou moeten zorgen was er nog niet, ze was dan ook nog maar twee weken oud en wist nog niets over de leiders, medicijnkat en krijgers die ze later zou ontmoeten.