Challenges

Het was lastig geworden. Op zoveel vlakken had hij genoeg van dit alles. Hij wist niet hoe lang hij nog in deze donkere ruimte moest blijven... Of hoe lang dit echt nog moest aanslepen. Hij hief zijn kopje op en piepte even waarna hij kort een inspanning deed zichzelf rechtop te brengen. Hij bewoog wat. Nu hij aan de rand van het nest wa, begon hij er zo weer op te klauteren, met al het gepiep van dienst. Het zou hem lukken! Hij zou het doen! Dat wist ie gewoon zeker!
En hij viel.
Hij gromde even zachter. Het was duidelijk dat het gebrom van sommige katten in zijn gedachten was blijven plakken. Nu kon hij het met gemak imiteren.

-Turtle

De kitten fronste toen opeens met veel gepiep een sibling van hem begon te bewegen. Hij leek weg te manoeuvreren van hen. Turtlekit vond het maar iets vreemds dat hij deed. Opeens hoorde hij een smak, gevolgd door gebrom. De rosse kitten, nu nieuwsgierig geworden, kroop blindelings rond in het nest en voelde opeens een groot gat. Was dat de rand van het nest? De kater had nog geen besef van hoe groot de wereld was. De rosse kitten stak een pootje over de rand van het nest en voelde daar iets zachts, waar hij -zoals altijd- in begon te porren.

Wat? Hij piepte even en draaide zich wat waarna hij zijn pootjes uitstak en zich leek uit te strekken om de ander half weg te duwen. Het was duidelijk dat de kitten andere plannen had. Hij wilde niet dit doen. Hier vastzitten met dit. Hij herkende het gepor wel. Toen hij half terug rechtop lag, begon hij de ander een flinke por te geven voor wat ie kon. Het leek eerder een duw dan een por, dus in hoeverre hij de ander iets aandeed, wist ie niet.

Het zachte ding begont e wriemelen en begon uiteindelijk terug te duwen. echter was die duw veel harder dan hij verwacht had, en de rosse kitten maakte een achterwaartse tuimeling en belandde tegen zijn moeder, helemaal gedesoriënteerd. Turtlekit gaf echter nog niet op, hij was te nieuwsgierig. Voorzichtig begon hij terug naar voren te kruipen, maar dit keer was hij niet voorzichtig genoeg. Met een smak belandde hij boven op zijn broertje, zijn pootjes in de lucht en zijn gezichtje vertrokken in verbazing. Wat was er net gebeurd?

Goed, laat hem met rust. Hij was al boos genoeg dat hij niet die stomme berg op kon. Hij liet een soort gegrom weer horen. Hij zou sneller kunnen grommen dan zien zeker? Dat was echt gewoon niet eerlijk! Toen er terug iets op hem viel, zakte de kitten door zijn pootjes. Hij piepte meteen en begon hevig te bewegen onder zijn broer. Maar hij was nog lang niet sterk genoeg om van onder de ander te ontsnappen. Dus hij zat vast. Hij begon luider en luider te piepen. Iemand, help!

De kitten onder hem begon luider en luider te piepen, en als Turtlekit die mogelijkheid had gehad had hij dat ook gedaan. De rosse kitten spartelde, alle vier zijn pootjes in de lucht, en uiteindelijk voelde hij iets - de rand van het nest. Hij rolde zich instinctief om, zodat hij op zijn buik op de rug van zijn broertje lag. Nog steeds spartelend maakte de jonge en nu nog blinde kitten zijn weg naar voren. Het most spatte in het rond terwijl hij een tunnel leek te graven - zo zag het er toch uit - door de rand van het nest, die immens leek voor de oh zo kleine kitten. Uiteindelijk zaten zijn voorpoten al terug in het nest, nu moest hij enkel nog zijn voorpoten erin krijgen.. Hij zette zich af op het lichaam van zijn broertje met zijn achterpoten, zo hard als hij maar kon, en hard hijgend belandde hij in het warme nest.