Better do your best [Drill 1]

                         

{In het kamp}

Na dat de kattin iemand de dood in had gejaagd, had ze zich volledig afgesloten voor iedereen en dat was niet ten gunste van de clan geweest. Ze was vaak weg en afwezig en als ze er was dan kon je een botte reactie van der verwachten, of een opmerking die gewoon recht in je hart stak. Zo was ze normaal gesproken nooit, maar sinds die dromen.. Die nachtmerries.. Haar vader.. Ze werd gek!En zo maakte ze natuurlijk geen vrienden, juist alleen maar vijanden om der heen.. Maar dat maakte haar op het moment allemaal niets meer uit. Ze begrepen het immers allemaal niet meer wat er met haar gebeurd. De ene dag was ze normaal en de andere dag spookte haar vader weer door haar. Ze had een kat vermoord door haar vader te wreken.. Beter gezegd als wraak, ze moest wraak van haar vader nemen. Haar plannen doorzetten die ze eerst van plan was met Whitelion.. Maar al die dingen maakte haar een moordenaar..
Voor wat eigenlijk? Voor een hoge rang? Om haar vader trots te maken?

Zachtjes slikte ze en stond ze op uit haar nest. Sweetheart's spieren deden pijn van de kou, waardoor ze eventjes moest strekken voordat ze de den uit kwam. De koude wind sloeg meteen door haar dikke vacht heen en ze kneep haar ogen even dicht, bah. Kou. Ze hield totaal biet van dit soort weer, nou beter gezegd; ze hield niet van Leaf-bare. De kattin drukte een norse blik door het kamp, ze moest wat gaan doen. En ze wist precies wat. Ze was gevraagd om een Dril te leidden, en natuurlijk had haar vader meteen opgezocht in haar dro-me..n 'nachtmerrie' En haar verteld dat hoe vaker ze dit deed hoe hogere reputatie kreeg. Haar verschillend gekleurde ogen hadden zich op een par katten gevestigd. Stallionheart, Bronzemask en Sunpaw. Ja, die gingen vandaag maar eens mee. Snel schudde de kattin haar brede kop, en zuchtte diep voor ze op de drie af liep. "Stallionheart, Sunpaw en Bronzemask, maak jullie klaar we gaan vandaag aan onze vecht en verdediging werken" Bevestigde ze met een kalme stem en sjokte zonder pardon naar de kampuitgang en wachtte daar op de katten die ze mee nam.

Stallionheart, Sunpaw & Bronzemask

Geeuwend zat de torbie kater voor de Warrior den. Het was een korte nacht voor hem geweest omdat hij mee was geweest op de maanhoog patrouille. Wat groggy staarde hij naar de magere prooistapel terwijl zijn maag een hard knorrend geluid maakte. StarClan was zou hij graag een stuk prooi pakken het opeten maar eerst moesten de Queens en Kittens eten. De kater slaakte een zucht en liet zich door zijn voorpoten zakken. Misschien kon hij er zo op uit en wat vangen als hij geluk had. Zijn maag knorde hard ten teken dat dat te laat zou zijn. Hij onderdrukte een kreun en schudde zijn kop. Een heel klein muisje dan. Hij liep naar de prooistapel en zocht een magere veldmuis uit zodat hij tenminste fatsoenlijk kon functioneren. Snel schrokte hij de veldmuis naar binnen en likte hij zijn bek af. Zijn maag bedaarde en hij voelde zich bijna direct heel veel beter. "Stallionheart, Sunpaw en Bronzemask, maak jullie klaar we gaan vandaag aan onze vecht en verdediging werken" klonk het achter hem. Hij draaide zijn kop en vernauwde zijn ogen toen hij zag wie het gezegd had. Sweetheart de kattin die hij eigenlijk nooit sprak. Als zij een Drill zou geven was het vast een opdracht geweest van Everstar of Frostfaith. Hij stond op en liep achter haar aan zonder een woord te reppen. Bronzemask was ook al naar Sweetheart toegelopen en de enige die nu nog ontbrak was Sunpaw. Hij bleef staan bij de Camp ingang en wachtte op de laatste kat die zich bij hen moest voegen.

De uitdrukking op Sweetheart's gezicht was op zijn zachts gezegd; doods. Haar verschillend gekleurde ogen hadden geen enkel leven in zich, en keken kill en levenloos door het kamp. Katten begonnen te ontwaken, en het kamp begon weer stukje voor stukje te leven. Sweetheart trok met haar oor, en keek op toen de eerste pootstappen haar richting op roffelde. Bronzemask was de eerste, Hi Sweetheart, hoe is de jacht?" Vroeg de jongere warrior, Sweetheart sloeg met haar staart en keek langs Bronsemask heen. Stallionheart en Sunpaw waren er nog niet. "Prima" Mauwde ze dus wat afwezig en droogjes, maar niet gemeen bedoelt ofzo. Pas nadat Stallionheart en Sunpaw optijd arriveerde hees de kattin zich omhoog en begroette de twee met een korte knik. "Nu iedereen er is gaan we maar op pad" Mauwde ze en draaide zich om en stapte het kamp uit. De ijzige wind schuurde langs haar lijf heen, waardoor ze haar vacht dikopzette. Gelukkig scheen de zon en was het sneeuw grotendeels gesmolten, pas toen ze een stuk van het kamp waren verwijderd hield ze halt. Hier was een mooie open plek om te oefenen. "Ik denk dat het beste is om in tweetallen te oefenen, Stallionheart jij gaat met Sunpaw dan zal ik met Bromzemask gaan" Het was geen vraag, maar een bevestiging. Sweetheart draaide zich van de twee om en zwiepte met haar staart als gebaar dat Bronzemask haar moest volgen. Ze liep ene klein stukje van de twee katten weg zodat ze genoeg ruimte hadden en niet perongeluk tegen elkaar opbotsde of iets. De grote kattin draaide zich met een ruk om en haalde vliegensvlug -zonder nagels- uit naar de poten van Bronzemask. Daarna sprong ze opzij voor een evetuele volgende aanval. Maar eerst eens zien hoe snel deze poesje was.

- We werken in tweetallen dus dat betekend dat Stallionheart nu samen oefent met Sunpaw
En Sweetheart met Bronzemask. Uiteindelijk zouden ze weer wisselen zodat ze van elkaar kunnen leren. C;
Dat leek me het beste ^^

Sunpaw, de laatste van hun Drill arriveerde even na hem. Hij knikte de Apprentice vriendelijk toe en volgde Sweetheart het Camp uit. De kattin was nogal nors en nukkig maar hij was niet anders van deze kattin gewend. Andere katten hadden ook gefluisterd dat ze gek was maar hij velde er geen oordeel over. Misschien was het wel zo en misschien ook niet, hij wilde de poes eerst zelf leren kennen voordat hij een oordeel velde. Nors was ze in elk geval al wel. Hij zuchtte en hield halt bij de open plek naast Bronzemask. "Ik denk dat het beste is om in tweetallen te oefenen, Stallionheart jij gaat met Sunpaw dan zal ik met Bronzemask gaan" bromde de poes en hij knikte. Hij draaide zich om naar Sunpaw die wat zenuwachtig oogde. "Laat maar zien wat je al kan Sunpaw!" sprak hij de Apprentice bemoedigend toe. Hijzelf liet zich in een aanvalshouding zakken en zette zijn haren overeind waardoor hij twee keer zo breed leek enkel door zijn haren. Hij glimlachte en liet een uitdagende grom horen.

De grote mattin gromde wat binnemonds toen Bronzemask snel genoeg was om haar aanval te ontwijken, "Goed" Mauwde ze dus ook, -het was een kleine complimentje- Gelukkig was al tijdens haar eerste aanval meteen opzij gesprongen zodat Bronzemask aanval alleen maar in de lucht terecht kwam. Een grijns sierde haar lippen, en meteen sprong Sweetheart richting Bronzemask, normaal gesprokken zou een kat nu boven op de andere springen in een gevecht maar Sweetheart schoot langs de andere heen draaide zich binnen een nontime op en haalde uit naar haar achterpoten om der uit belance te krijgen toen pas sprong ze op de rug van Bronzemask en drukte met haar voorpoten op haar schouder. Nu moest ze wel op de grond liggen, en anders lukte dag dat wel meer haar gewicht want ze was best groot voor een kat.

De zand kleurige kattin sjokte met de andere drie grotere katten aan, in het begin had ze hier erg zin in gehad maar iets trok haar weg uit de enthousiasme, waarschijnlijk kwam dat dat Sunpaw totaal geen enkele training heeft gehad. Haar eerste mentor wat om tragische redens omgekomen en de mentor die ze nu heeft aangewezen heeft gekregen heeft nog nooit opgedagen. De nog kleine kattin zuchtte weer en trok zenuwachtig met haar oortje. Ze versnelde haar pas zodat ze de andere katten bij kon houden, pas toen ze een stuk van het kamp waren verwijderd stopte Sweetheart. "Ik denk dat het beste is om in tweetallen te oefenen, Stallionheart jij gaat met Sunpaw dan zal ik met Bronzemask gaan" Nadat de enorme kattin weg was samen met Bronzemask zuchtte ze opgelucht, Sweetheart had ze liever niet tegen over haar en dus was ze wel blij dat ze bij elkaar in de clan hoorde. Maar Sunpaw kon niet opgelucht zijn want Stallionheart dook in de aanvalpositie, haar nekharen schoten bang omhoog. "Laat maar zien wat je al kan Sunpaw!" Sprak hij bemoedigend wat best fijn was, met een wat lompe houding zalte de Apprentices in de aanvalpostitie, haar mintgroene ogen gleden langs de kater. Ze was klein en hij was groot dus inplaats van aantevallen schoot ze langs de grote warrior draaide zich vliegensvlug om en probeerde uithalen met haar zachte pootjes naar zijn onderrug. Hopen dat het een goeie aanval was..

Geamuseerd grinnikte de kater toen hij de haren van Sunpaw omhoog zag gaan. Dat was iets wat je automatisch deed als je ging vechten zonder je er bewust te van zijn. Hij wiebelde met zijn kont en sprong naar voren net op het moment dat Sunpaw dat ook deed. Sunpaw scheerde rakelings langs hem heen en probeerde zijn onderrug aan te vallen. Vliegensvlug draaide de kater zich om en deelde een rake klap uit zonder zijn nagels uitgetrokken te hebben. "Slim dat je je lengte gebruikt. Blijf zo denken dan win je altijd van je tegenstander" en hij sprong achteruit. Hij had gezien dat Sunpaw niet echt gemakkelijk in een vechthouding was gezakt en dat ze met haar 9 moons eigenlijk achterlag op de andere Apprentices. Hij liet zijn haren plat zakken en liep naar haar toe. "Sunpaw, wat heb je eigenlijk geoefend met je mentor" miauwde de kater lichtelijk bezorgd. Het was zorgelijk dat een Apprentice niet kon vechten met 9 manen, ze deed haar best en dat was bewonderenswaardig maar het klopte ergens niet.

De enorme kattin grijnsde toen ze Bronzemask tegen de grond had gedrukt, echter duurde het niet lang van de tanden van de andere kat werden in haar voorpoot geplant. Ze liet Bronzemask los en meteen voelde ze hoe ze wegrolde en bewonderlijk erg snel opstond en op haar rug belandde. Dat was een groot nadeel van Sweetheart, ze was dan groot en ook snel maar niet zo snel en lenig als Bronzemask. Maar dat hield haar niet tegen, ah! No way. Sweetheart grijns werd alsmaar groter toen ze een nieuwe aanval had bedacht. Haar voorpoten vlog de lucht in zodat ze op haar twee achterpoten balanceerde maar liet zich daarna met een enorme klap op haar rug vallen. Niet dat het pijn deed voor haar, want Bronzemask werd gewoon geplet en ving daarna ook haar val op. Deze tactiek was best wel slim, misshien zou ze dit wel eens vaker gebruiken. Snel rolde ze van Bronzemask af en hield haar weer tegen de grond gedrukt. "We beginnen opnieuw" Bromde ze, maar gaf een klein knikje aan Bronze als teken dat ze het goed deed. Sweet nam wat afstand tussen hun in en zakte weer in de vechthouding. "Ik begon net met de aanval, nu begin jij"

De zandkleurige kattin voelde een klap en meteen sprong Stallionheart achteruit. Nou, ze had deze aanval verloren. Wat best logisch was als je gewoon nul gomma nul ervaring had. Haar snorhaartjes trilde wat bamg en met haar voorpoot schuifelde ze wat heen en weer. "Slim dat je je lengte gebruikt. Blijf zo denken dan win je altijd van je tegenstander" Bemoedigd stak ze haar borst een beetje trots vooruit. Misschiennwas haar aanvaltactiek toch niet zo'n flop geweest als ze dacht. "Dank u" Mauwde ze zachhtjes maar haar ogen straalde en dat vertelde al genoeg. "Sunpaw, wat heb je eigenlijk geoefend met je mentor" Oh nee, niet deze vraag! De zandkleurige kattin zakte ineen van schaamte, ze was een van de oudste Apprentices en ze had gewoon helemaal niks geleerd! De moed zakte als een blok voor haar poten, nu werd ze sowieso weer terug naar het kamp estuurd omdat ze niet mee kon doen. "Ik..Ikke.. stamelde ze wat, haar oorjes gleden in haar nek en met een wat schaamde houding keek ze naar baar pootjes. "Ik.. Mijn eerste mentor is overleden.." Sunpaw beet op haar onderlip om haar emotie in nedeang te houden. "En.. En mijn nieuwe mentor is niet komen opdagen bij de trainingen" Haar blik was vast geplakt op haar poten, ze snapte niet waarom zij deze ongeluk altijd had.

De enorme kattin wachtte geduldig af op de aanval van Bronzemask, haar verschillend gekleurde ogen belevn haar strak volgen. Ze zag hoe de jongere warrior op haar afsprong en vervolgens richting haar rug sprong. Sweetheart bleef op de plek waar ze was zodat Bronze op haar rug lande. De kattin kon niet haar vorige tactiek herhalen want haar 'aanvaller' sprong weer van haar af. Sweetheart draaide zich om tijdens dat Bronzemask van haar afsprong. Toen de kattin uithaalde naar haar poten, sprong ze naar voren inplaats naar achteren. De kattin duwde de stuk kleine warrior hard aan, meteen liet Sweetheart zich op haar flank vallen rolde over de grond en sprong weer op. Met een krachtige sprong sprong ze naar Bronzemask en pakte haar beet bij haar nekvel. Stevig genoeg dat ze niet kon ontsnappen, maar niet pijnlijk zodat het een wond zou creëren or something. "De volgende keer is het handig om niet op je tegenstanders rug te springen als die groter is dan jou" Mauwde ze en liet Bronzemask los. "Je kunt beter er langs heen rennen en de tegenstander verwarren" Voegde ze er aan toe. De grote kattin stapte naar achteren en ging weer in de vechthouding staan. "We doen je aanval opnieuw, maar dan inplaats op me rug te springen probeer je iets anders"