Don't you dare!

Por. Het bewoog... Het bolletje piepte even. Wat was dit? De kit snapte het voor geen meter en kroop er wat van weg. Hij zag niks, herkende de vreemde geur niet. Het stak in zijn neus... Het rook scherp, maar ergens ook verwelkomend... Wat hij niet wist was dat dit een jong muisje was. Hoe het hier terecht was gekomen, was een echte vraag. Het dier zat zowat in shock verstopt in de verste uithoek van het nest, de enigste plaats waar Goldy voor het moment kon rondkruipen. Zijn nest, zijn terrein, dit was nieuw, het moest weg, laat het sterven.

-Splashpaw 1ste post

Zachtjes liep de apprentice de nursey in. Splashpaw had even wat tijd over en had besloten om een kijkje in de nursey te nemen. Niet lang geleden had hij hier zelf nog als kitten gelegen. Rustig keek hij de nursey rond. Zijn blik gleed naar een goudkleurig katertje, Goldenkit als hij het goed had. Zachtjes stapte hij naar het nest van het kleintje. "Hallo," begroette hij de kitten. De kitten waar hij voor zat was nog erg jong, het katje had zijn oogjes nog dicht. Splashpaw ging zitten toen zijn blik gleed naar een ander jong diertje in de hoek van het nest, een muisje. De kater vroeg zich af hoe het diertje hier gekomen was, en wat hij ermee moest? Moest hij het doden? Hij richtte zijn blik weer op de kitten voor hem.

Een geluid, een grotere als hij het goed had. Hij piepte luidkeels. Hij kon de rare dingen spreken! Dus hij moest wel iets met dat nieuwe wezen in zijn nest doen. Zoals het doden of... wacht... Hij kon het best zelf weg doen! Trots ging hij wankel overeind staan en kroop hij naar het muisgeval toe. Hij viel er half op, waardoor het kleine beestje, zich uit de poten maakte en hij met een plof achterbleef. Hij piepte op een boze, hoge toon en liet toen een mengeling van gebrom en gepiep horen... Nee!

De kitten begon luid de piepen als andwoord op zijn begroeting. "Ik ben Splashpaw," stelde hij zich voor, al wist hij eigenlijk niet of de kitten hem wel zou begrijpen. Wankelend stond het goudkleurige katje op en kroop richting het muisje. Splashpaw was benieuwd wat dit dappere kitten van plan was, aangezien de kleine kit waarschijnlijk weinig zou kunnen doen tegen het muisje. De apprentice vond het wel grappig om te zien hoe de kleine kitten nog onhandig door het nest wankelde. Goldenkit viel half op het muisje en kwam met een plof belande hij op de grond. "Gaat het?" vroeg de kater aan het kleine katje al zou hij hier waarschijnlijk geen andwoord op krijgen. Het jonge muisje was nu wel verdwenen. waarschijnlijk was het door een klein gaatje in de nursey naar buiten geschoten. Een hoge boze piep klonk van Goldenkit gevolgd door een mengeling van gebrom en gepiep. "Rustig maar kleintje, het muisje is weg," zei hij tegen de kit.

Het andere maakte nog wat geluiden, van dat gebrabbel dat hij voor geen meter kon verstaan. Het was ergens wel frustrerend, maar ook wel iets waar hij om nieuwsgierig was. Toen er van alles klonk, dingen die hij vaker had gehoord, spitste hij zijn oren kalm. Kleintje... Dat hoorde hij wel vaker... Ook iets van 'ik ben...' heh... Het was allemaal best simpel, maar voor hem een hele warboel... Hij zou maar eerst beginnen met de basic van zijn oogjes openen... Als dat er ooit van kwam. Hij piepte even zachtjes en liet een laag gebrom horen;.. Nu hij dat een beetje kon leek hij er grondig gebruik van te maken. Hij schudde zijn kopje wat... Hij was het hier echt niet mee eens!

Toen Splashpaw tegen hem begon te praten zag hij dat de kitten zijn oortjes spitste. De kitten luisterde blijkbaar wel, al gokte hij dat de kitten nog maar weinig begreep van wat Splashpaw zei. Weer klonk er een zacht piepen gevolgd door een laag gebrom. Het goudkleurig katertje schudde zijn kopje. Splaspaw lachte wat, de kitten was best schattig en grappig. De apprentice zakte door zijn voorpoten zodat hij zowat op dezelfde hoogte als de kit zat, ookal kon deze hem nog niet aan kijken eigenlijk. "Ben je het er niet mee eens?" Praatte hij tegen de kitten.

Hij hoorde weer zo'n geluid... Iets dat hij al eens eerder had gehoord en toen na wilde doen. Nu wist hij dat hij niet nogmaals moest nadoen. Het was iets raars, het was niet nieuw... Het was niet belangrijk. Toen er weer klanken klonken... Die hij nog nooit had gehoord, bewogen zijn oortjes even... Alsof ze nieuwsgierig waren naar meer. Maar er kwam niks meer. Daarom liet hij even een zacht gepiep horen en legde hij zijn kopje zachtjes neer op de grond. Hij piepte nogmaals, luider en hoger... waarom stopte hij opeens met.. die geluiden te maken? Hij snapte het niet, ze leken gewoon onvolledig.

Bij het horen van zijn woorden bewoog de kitten weer even nieuwschierig zijn oortjes. Splashpaw zwiepte even met zijn staart waarna hij hem weer om zijn poten sloeg. Een zacht gepiep klonk en Goldenkit legde zijn kopje neer. Splashpaw vond het er best wel sneu uitzien eigenlijk. Nu begon de kitten luid en hoog te piepen. De apprentice wist niet wat de kitten had en communiceren met de kleine kit ging lastig. Splashpaw bracht zijn kop lager en raakte zachtjes de neus van de kitten aan. "Wat is er?" Vroeg hij de kit zachtjes waarna hij zijn kop weer terug trok. Hij schudde even zijn kop heen er weer en keek de kit toen weer aan.

Waah. Dat was nieuw. Hij trok duidelijk zijn kopje wat weg. dat was echt heel nieuw geweest en het was duidelijk dat hij het niet had zien aankomen... Nja... het was nog nooit gebeurd... Hij had echter wel weer klanken uitgebracht, die op een toon klonken die hem bekend voorkwam. Hij piepte even zachtjes en legde zijn kopje tegen het mos aan.. Zijn kleine lichaampje krulde zich wat op. De jonge kit piepte nogmaals en bewoog zijn kopje wat... alsof hij zich aan het overgeven was.

De kitten trok zijn kopje van hem weg. Blijkbaar was het een beetje geschrokken, dat was niet Splashpaws bedoeling geweest. De kitten legde zijn kopje tegen het mos aan en begon weer te piepen. Het kleine lichaampje krulde zich wat op waarna het weer begon te piepen. "Rustig maar hoor, Goldenkit," praatte hij zachtjes nog steeds niet goed weten wat de kitten had. Hij stond op en schudde zijn vacht even uit waarna hij weer ging zitten en de kit aankeek. "En hoe gaat het ermee?" praatte hij al wetend dat hij geen echt andwoord zou krijgen. Misschien zou de kit ophouden met piepen ls hij tegen hem praatte.

Hij hoorde weer wat van die tonen en hield zijn kopje kalm tegen het mos aan. Hij hoorde dingen die hij herkende, zoals dat ene... Golden... Kit? Geen idee. Hij had het al zo vaak gehoord. Het had vast iets met hem te maken. Hij leek kalmer te worden. Zijn gepiep leek al wat verder weg waarna zijn ademhaling en zijn bewegingen ook wat kalmer werden. De kit was namelijk moe geworden en de slaap begon over te nemen. Toch leek hij er nog tegen te vechten, zijn kopje schoot zo af en toe even wat heen en weer. Nee. Niet doen.

Het gepiep van de kit stierf weg en hij begon wat kalmer te worden. Een kleine glimlach kwam op Splashpaws gezicht. De kitten was nou opgehouden met piepen. "Word je moe kleintje?" praatte hij tegen de kitten. Ondanks dat de kitten weinig had gedaan was het blijkbaar toch moe, maar ja kittens sliepen nog veel en werden veel sneller moe dan hij. Goldenkit was dan ook nog erg jong. "Anders ga je even slapen," miauwde hij. Het klein kopje schoot zo af en toe wat heen en weer, de kitten wou blijkbaar nog niet slapen.

Hij hoorde opnieuw de tonen van de ander, waardoor zijn oortjes even wiebelden, maar hij al snel stopte met deze actie en ze liet voor wat het was. Zijn kopje werd zacht tegen het mos aangelegd waarna de kitten zich opkrulde. Zijn ademhaling vertraagde wat en al snel dommelde het kleintje in. Hij was moe geweest en kon niet langer vechten tegen dit. Het was gewoon iets dat bijna elke kit had. Ze sliepen dan ook erg veel. Ze konden namelijk ook niet veel anders doen, aangezien ze als hele kleine kits niet eens konden zien.

-Topic afgerond denk ik~

De kleine kitten krulde zich op in het mos en dommelde zachtjes in. De kitten was moe geweest en lag nu te slapen. De apprentice stond en keek nog even om zich heen. Splashpaw besloot de kitten te laten slapen. Zachtjes, om het jonge katertje niet weer wakker te maken, verliet hij de Nursey. In de opening bleef hij even staan en keek achterom waar Goldenkit rustig lag te slapen. Splashpaw sprintte weg van de nursey.



[Ja, topic is afgerond nu]