Little Explorer

Zwak licht scheen door zijn gesloten oogleden. Het zou misschien niet lang meer duren voor ze open zouden gaan, maar de dag was nog niet vandaag. Nog steeds had het katertje geen enkel geluid gemaakt behalve zijn ademhaling, geen enkele piep. Hij was natuurlijk ook nog heel jong, maar toch.. Zijn broertje en zusje piepten er op los. De kitten kroop ietsje weg bij zijn moeder, al zette hij meteen zijn rosse vachtje op. Het was koud zonder het warme lichaam van zijn moeder tegen hem, en de wereld leek groter zonder haar bekende gestalte. Snel kroop hij terug dicht tegen haar en zijn siblings aan.

Eerste post Rosepaw

_{Iets wat verveeld liep de jonge apprentice door het kamp heen, het was echt zoon dag dat ze nergens zin in had. Iets wat geirriteerd schopte de poes een steentje weg, rot stenen ook. Haar ijs blauwe ogen gleden het kamp door, maar bleven haken bij de nersury. Hoe zou het eigenlijk met Mazelock en haar kittens gaan? Zonder twee keer na te denken trippelde de poes de Den binnen. Het duurde niet lang voordat de poes de queen en haar kroost gevonden had, De poes kwam wat dichter bij. Ze lachte wat toen een van de kitten begon te bewegen en dichter naar zijn moeder kroop. Oh god hoe heete die kitten ook al weer? Even trok de poes een moeilijk gezicht tot ze eindelijk op een naam kwam. 'Turtlekit?'}

Er klonken pootstappen in de anders stille nursery. Turtlekit stopte met wriemelen en hield zijn kopje wat scheef. wie zou daar zijn? De kitten kon nog niet zien, dus hij kon enkel gokken. een vaag bekende stem - waarom dat de stem hem bekend voorkwam, dat wist hij niet - zei iets heel bekends. De rosse kater sloeg met zijn pootje naar voren, maar pruilde toen hij niets voelde. Normaal gezien voelde hij vacht als iemand dat woordje zei en hij sloeg met zijn poten. Pruilend probeerde de jonge kitten opnieuw, maar opnieuw voelde hij niets.

_{Wat de kitten precies mee bezig was wist de poes niet, wat ze wil wist is dat hij wel reageerde op zijn naam. De jonge appentice kwam wat dichter bij en verlaagde haar kop tot de hoogte van de kitten. Rose glimlachte naar de verschijning kittens hadden gewoon dat affect op haar, 'Hey Turtle' lachte de poes op een zachte toon. Rose vroeg zich af of de kitten haar herkende of ja haar geur herkende, Vast wel zij was niet snel te vergeten.}

Opeens raakte hij iets met zijn pootje. De frons op zijn gezichtje verdween en hij haalde even diep adem. Die geur kwam hem bekend voor, hoe kwam dat toch? De jonge kitten wist het niet. Niet dat hij er heel bewust bij nadacht. Opnieuw zei de bekende stem van de poes zijn naam, waardoor Turtlekit reageerde door opnieuw met zijn rosse pootje naar voren te slaan, en opnieuw voelde hij een zachte vacht.

_{De apprentice lachte even toen zijn pootje haar vacht raakte, Toen de poes weer zijn naam zei antwoorde de kit met weer met zijn poot naar voren te slaan. En weer raakte hij haar vacht, Rose ging voor de kitten liggen en glimlachte. Niet dat de kitten dat kon zien, nee zijn ogen zaten nog altijd pot dicht. Voorzichtig tilde de poes haar poot op en gaf op haar beurt de kitten een kleine en zachte por.}

De kitten stopte even met porren toen hij opeens een por terug voelde. Zijn uitdrukking was verwonderd. De rosse kater begon terug te porren, iets sneller dan daarnet, en met zijn andere drie pootjes probeerde hij zichzelf vooruit te trekken, dichter bij de poes met de bekende stem en de bekende geur.

_{De kitten begon terug te porren iets sneller dan eerst, Een kleine grijns verscheen op het gelaat van de poes. En zonder te ne te denken gaf ze de kitten weer een por en weer een en weer een. De kleine kitten kroop wat dichter bij de poes even stopte Rose met porren en kroop zelf ook dichter bij de kitten. Rose gaf de kitten weer een por nu iets harder dan ze gedacht had.}

Plotseling voelde de kitten een hardere duw, en omdat hij zo klein was schoot hij erdoor achteruit en kwam ietwat ruw tegen zijn moeder aan. Hij maakte een zuchtend geluidje van de schrik, maar herstelde zich snel en kroop voorzichtig terug naar voren, dit keer zonder te porren.

_{De kitten schoot naar achter, Geschrokken nam Rose zelf ook wat afstand. De kitten maakte een zuchtend geluidje vast van de schrik of pijn. Een gevoel van schuld overspoelde de kattin ze moest voorzichtiger zijn. Voorzichtig kwam de rossige kitten weer naar voren, Rose deed het zelfde en gaf de kitten een lik over zijn kleine hoofdje. 'Sorry Turtle' miauwde ze op een zachte toon.}

De kitten reageerde zoals altijd door met zin poot naar voren te slaan als hij zijn naam hoorde, het was bijna een soort reflex geworden. sinds hij niet kon piepen was dat de enige manier waarop hij kon tonen dat hij het gehoord had, dat hij niet doof was. De kitten glimlachte lichtjes en kroop weer wat dichterbij, opnieuw met zijn voorpootje slaand.

_{De kitten reageerde weer op zijn naam en weer met zijn poot naar voren te slaan, Rose realiseerde zich dat de kitten niet een piepje had gemaakt net zo als bij de geborten hij dat niet deed ach misshien hoorde dat zo? Wist zij veel hij was nog jong dus alles was nog mogelijk. Rose glimlachte toen de kitten weer wat dichter bij kroop en opnieuw met zijn pootje sloeg, en net als eerder deed Rose het zelfde en gaf hem een zachte por.}

De nieuwsgierige kitten werd enkel aangemoedigd door het gepor van de andere en zette een tandje bij. Opeens botste zijn neusje tegen iets anders. De geur van de poes was hier sterk, in haar vacht. Even verstijfde hij, maar daarna kroop hij nog dichter naar haar toe. ze had het lekker warm.. Turtlekit krulde zich naast haar op, lekker warm in haar vacht.

_{Rose keek even verbaasd op toen de kitten tegen haar aan boste en al helemaal toen hij dichter tegen haar aan kroop. En vervolgens naast haar zich op krulde, al snel kwam er een warme glimlach rond de lippen van de apprentice. Ergens voelde het wel goed, om zoon klein bolletje zo naast haar te hebben. De poes krulde haar om de rossige kitten heen en gaf hem een likje over zijn kleine hoofdje. Jeetje ze leek wel een moeder zo.}

De jonge kitten geeuwde zonder geluid te maken en kroop nog wat dichter tegen de poes aan, die zich inmiddels rond hem gekruld had. Het voelde bijna beter dan bij hun moeder, die zich nooit honderd procent tegen hun aan leek te drukken. De rosse kitten viel al snel in slaap, zo heen en weer kruipen was nogal vermoeiend voor een kitten van nog geen maan oud.

-eventueel nog een post van jou en dan is 't topicje gedaan volgens mij? c:

<sub>Het was duidelijk dat de kitten moe was, ook al maakte hij geen geluid zijn geeuw was onmisbaar. De poes glimlachte ze voelde zich echt als een moeder, zoon kleine katje tegen je aangedrukt deed echt iets met je je werd er rustig van. Nou zij werd er rustig van, de poes kon het niet helpen om aan haar eigen moeder te denken. Waar ze toen zij jonger was ook altijd zo dicht tegen aan lag en die haar elke avond wel een spanned verhaal vertelde. De poes keek nog een keer naar de kitten die inmiddels aan het slapen was, zo vredig. De poes glimlacht en kroop nog wat dichter tegen de kitten aan.

Ja c;</sub>