Mysterious ways (Everstar)

Per toeval was ze tijdens het jagen de dassenburcht tegengekomen. Meteen was ze gestopt en had ze op haar hoede een paar stappen gezet richting het verlaten hol. Wat deed het haar denken aan het hol van de Wolf. Een bijnnaam van Cyber de gevlekte kater die haar en waarschijnlijk ook haar nichtje nachtmerries had bezorgd. Met nog een paar voorzichtige stappen bleef de zes manen oude kitten voor de grote burcht staan. Hij leek totaal niet te passen bij de vlaktes in de rest van het territorium. Het viel op in een gebied met veel gras en lage struiken. Waar de wind al zijn macht kon uitoefenen op de clan. Met een korte en zachte beweging van haar kopje draaide de leerling zich om en draafde ze door het gras van de burcht weg. Het leek nu onbewoond, al was er nog niet zo lang geleden een verhaal in de ronde gegaan over de dassen die daar woonden. Oceanpaw kende niet alle details waardoor ze haar blauwe ogen even toekneep en haar weg weer richting het kamp vervolgde. Het feit was nog steeds dat de herinneringen haar soms belemmerden. Toch had ze zich nu vooral gefocust op het worden van een goede trouwe krijger. Ondanks dat Everstar, Abysspaw nog niet gevonden had was de kitten niet teleurgesteld in haar. De leider werkte hard en Cyber was nu ook eenmaal moeilijk te vinden. Dus het was te verwachten geweest. Als ze ergens boos om was, was het op die gevlekte kater, niemand anders. De geur van een verdwaalde vogel kwam haar neusgaten binnen, voorzichtig zakte de kattin geruisloos door haar poten voordat ze het dier naderde. Nog voordat het opvloog wist ze het te doden, al was het meer door geluk dan door haar jaagtechnieken dat het was gelukt. Het diertje had niet opgelet. Nu was dat dus een prooi meer voor de clan. Met tevreden passen, en een matige vangst kwam de kattin naar een bosje gelopen. Daar iets verderop zag ze een rode vacht schitteren in de zon. Met een snelle en soepele pas denderde de leerling op haar leider af waarna ze met een kort knikje het dode vogeltje liet vallen. 'Everstar,' klonk er respectvol waarna de kattin grijnsde. Trots op het feit dat ze ondanks de weinige ervaring in jagen toch wat prooi gevangen had.

Everstar liep opnieuw langs de ShadowClan grens. Ze zag een kat lopen aan de andere kant, een heel eind verderop. Ze stond er eerst niet bij stil, aannemend dat het gewoon een ShadowClanner was, maar toen rook ze opeens het geurspoor van Oceanpaw, dat zo, hop, de grens over leidde. "Mousedung", mompelde Everstar. Gelukkig waren er verder geen katten in de buurt. Ze stak de grens over en rende naar Oceanpaw toe. Die leek zich van geen kwaad bewust. Ze liet trots een vogeltje voor haar voeten vallen en begroette haar. "Oceanpaw, heb je de grensmarkeringen niet geroken? Je weet toch wel dat ShadowClan dit gebied heeft overgenomen nadat ze de dassen verjaagd hebben?" vroeg ze streng. "Raap op en kom mee", zei ze en ze haastte zich terug te grens over, als het goed was gevolgd door Oceanpaw.

Everstar kwam ook naar haar toe gerent waardoor Oceanpaw even verward haar kop hief. De leider leek haast te hebben waardoor Oceanpaw onbewust de geuren opsnoof. En daar vond ze dan vaag een Shadowclangeur, die de geur van Windclan overmeesterde. Was ze nu net de grens over gerent? Ongemakkelijk slikte de jonge leerling terwijl ze een blik op haar leider richtte. 'Oceanpaw, heb je de grensmarkeringen niet geroken? Je weet toch wel dat Shadowclan dit gebied heeft overgenomen nadat ze de dassen verjaagd hebben?' Heel even kneep de kattin haar ogen nadenkend tot spleetjes. Ze herinnerde zich er niets meer van maar wist dat Everstar gelijk had. Er waren grensmarkeringen. Ze zou ze opgemerkt hebben als de dassenburcht haar aandacht niet had getrokken. 'Raap op en kom mee,' zei haar leider waarna de leerling meteen in actie kwam. Ze sprintte achter de rode kattin aan nadat ze haar vogeltje had opgepakt. Zodra ze zeker was dat ze weer op Windclanterrein waren boog Oceanpaw schuldbewust haar kop. 'Het spijt me Everstar, ik heb denk ik niet voldoende op de geuren gelet,' fluisterde de jonge kattin voorzichtig en eerlijk. Ze had zich de manen voor haar ceremonie afgezonderd waardoor ze niet alle nieuwtjes had meegekregen. 'Dat grote hol deed me aan die van Cyber denken.' Mompelde de leerling betreurd en lichtelijk beteuterd. Ze had natuurlijk veel beter op moeten letten. Ze had zichzelf en Everstar in de problemen kunnen brengen.

Even later stonden ze weer veilig aan de goede kant van de grens. Everstar keek uit over het gebied waar ze net vandaan gekomen waren en een zachte grom kwam uit haar keel. Dat gebied zou aan hen moeten toebehoren. 'Het spijt me Everstar, ik heb denk ik niet voldoende op de geuren gelet,' fluisterde Oceanpaw. 'Dat grote hol deed me aan die van Cyber denken.' Waarom was ze er dan heen gelopen? Zou ze daar niet juist bij uit de buurt willen blijven? Of had ze juist de confrontatie aan willen gaan? Hoe dan ook, ze had er niet mogen zijn. "Let de volgende keer beter op", zei Everstar bars. Stiekem vond ze het helemaal prima dat Oceanpaw nu technisch gezien prooi van ShadowClan had gestolen, maar ze wist dat ze het niet zomaar toe kon staan, dus vandaar haar strenge toon. Ze hadden al genoeg problemen. Oceanpaw de vogel terug laten liggen ging haar echter net iets te ver. Dat zou trouwens ook alleen maar de aandacht trekken, terwijl het vage geurspoor dat ze achter hadden gelaten misschien wel over het hoofd zou worden gezien, zeker als er even een regenbuitje overheen ging. "Kom, laten we niet bij de grens rond blijven hangen", zei ze tegen de apprentice. Het zou niet erg handig zijn om nu de aandacht van een ShadowClan patrouille te trekken, dus liep ze een eind, tot de grens buiten haar gezichtsveld lag. Ze keerde zich naar Oceanpaw. "Hoe gaat de training? Is Brindleleaf een goede mentor?" vroeg ze. Ze had de warrior ook al gesproken en ze had een goede indruk gemaakt, maar het zou mooi zijn als Oceanpaw dit kon bevestigen.

Oceanpaw maakte zich al klaar voor een hele preek. Ze verwachtte niets anders. Ze had een belangrijke regel overtreden en dat had Everstar waarschijnlijk ook opgemerkt. Het was dan misschien per ongeluk maar het had voor vele problemen kunnen zorgen. Ze wist wel zeker dat het niet ten goede zou komen. Beschaamd liet ze haar kopje dan ook hangen, zeker toen ze de barse woorden van Everstar hoorde. 'Let de volgende keer beter op,' de zes manen oude kitten knikte langzaam. Ze moest inderdaad beter opletten. Ze wist zelf ook wel hoe belangrijk de grenzen waren. Daarbij was het nu bladkaal en ze wist ook hoe zwaar dat was voor alle clans. Vaak startten de problemen rond deze tijd van het jaar. Katten verhongerden er was Greencough en de clans rivaliseerden sterker. Zachtjes zuchtte de kattin waarna ze de vogel steviger vastpakte. Ze hadden nu in ieder geval wat prooi voor de clan. 'Kom, laten we niet bij de grens rond blijven hangen,' zei haar leider tegen haar. Meteen verlengde de kitten haar passen om zo snel dieper het territorium in te kunnen komen. Zodra de grens buiten gezichtsveld was verlangzaamde de kattin weer en keek ze haar leider met haar blauwe ogen aan. 'Hoe gaat de training? Is Brindleleaf een goede mentor?' Vroeg de rode kattin aan haar. Oceanpaw liet de vogel even vallen voordat ze knikte. 'Ja, ze is erg aardig en ik kijk altijd uit naar de trainingen.' Antwoorde ze vrolijk. 'Alleen maak ik me zorgen om Swanpaw. Laatst heb ik hem gezien tijdens het jagen, en hij zei dat hij geen honger had al knorde zijn maag en was hij flink vermagerd. Ik denk dat ik zelfs kalende plekken in zijn vacht zag. Ik heb Sparrowfeather er nog niet over gesproken maar ik wil het binnenkort met Brindleleaf bespreken.' Sprak de kattin toen wat serieuzer. Ze maakte zich oprecht zorgen om haar clangenoot. Ze mocht haar mede-apprentice wel. Daarbij was het misschien goed als een oudere kat met meer ervaring ervan af wist. Ze was jong, onervaren maar zeker niet dom. Ze zuchtte zachtjes waarna ze haar leider weer aankeek. De kattin sloeg haar blauwe ogen weer bedenkelijk neer. Ze wist dat het vermageren van katten normaal was in deze tijd van het jaar, maar het leek eerder of Swanpaw zich expres uithongerde. En dat was natuurlijk iets heel anders. 'Het lijkt alsof hij zich expres uithongert.' Murmelde de jonge apprentice. Haar blauwe ogen richtte ze weer op Everstar terwijl ze haar schouders rechtte. 'Tigerpaw en een paar andere apprentices, de meeste apprentices hebben laatst samen getraind. Ik denk dat het misschien een goed idee is om dat vaker te doen maar dan ook onder toezicht van warriors. Wat denk jij Everstar?' Vroeg ze zachtjes. Tigerpaw was met dat idee gekomen en het was erg goed geweest voor de band onderling en natuurlijk hielp het ook wel wat van anderen te leren.

Oceanpaw leek de boodschap wel te begrijpen. Everstar zuchtte. Ze kon niet veel meer dan dan hopen dat de apprentice voortaan écht beter op zou letten. De Clan had al genoeg problemen zonder apprentices die per ongeluk grenzen overstaken. Oceanpaw zei zeer tevreden te zijn met haar mentor, maar daarna volgde een wat onrustbarende verhaal over haar trainingsgenootje. 'Alleen maak ik me zorgen om Swanpaw. Laatst heb ik hem gezien tijdens het jagen, en hij zei dat hij geen honger had al knorde zijn maag en was hij flink vermagerd. Ik denk dat ik zelfs kalende plekken in zijn vacht zag. Ik heb Sparrowfeather er nog niet over gesproken maar ik wil het binnenkort met Brindleleaf bespreken.' Everstar fronste. "Wacht daar niet te lang mee. Als hij ergens mee zit, kan Brindleleaf misschien helpen, maar het is inderdaad verstandig Sparrowfeather er ook bij te halen, want het klinkt alsof het niet goed gaat met zijn gezondheid. Katten kunnen letterlijk ziek worden van zorgen. Ga vandaag nog met Brindleleaf praten, of op zijn laatst morgen voor de training", miauwde Everstar. Wat voor zorgen zou een jonge kat als Swanpaw kunnen hebben?
Oceanpaw ging over op een ander onderwerp. 'Tigerpaw en een paar andere apprentices, de meeste apprentices hebben laatst samen getraind. Ik denk dat het misschien een goed idee is om dat vaker te doen maar dan ook onder toezicht van warriors. Wat denk jij Everstar?' stelde de apprentice voor. Everstar knikte nadenkend. "Dat is een goed idee. Iedere kat krijgt van zijn mentor weer net wat andere kennis mee en het is goed om dat met elkaar te delen. Toezicht van warriors lijkt me wel een goed idee, zodat die kunnen helpen en aanwijzingen kunnen geven. Jullie kunnen aan jullie mentoren vragen of jullie een gezamenlijke training kunnen doen", miauwde ze. Het was goed voor apprentices om samen te oefenen. Ze zouden later immers ook samen moeten werken in gevechten, het zou goed zijn als ze daarvoor al een beetje op elkaar ingespeeld waren.

Everstar leek redelijk tevreden te zijn met haar antwoord zodra ze er achter was gekomen dat ze per ongeluk de grens was over gestoken. Nu moest ze alleen bewijzen dat er waarheid zat achter haar eerlijk uitgesproken woorden. Ze antwoorde tevreden op haar leiders vraag, ze was ronduit tevreden over haar mentor en de trainingen die zr had gehad. Alleen had ze een probleem ontdekt bij Swanpaw die ze ook besprak. De rode leider fronste even voordat ze reageerde. 'Wacht daar niet te lang mee. Als hij ergens mee zit, kan Brindleleaf misschien helpen, maar het is inderdaad verstandig Sparrowfeather er ook bij te halen, want het klinkt alsof het niet goed gaat met zijn gezondheid. Katten kunnen letterlijk ziek worden van zorgen. Ga vandaag nog met Brindleleaf praten, of op zijn laatst morgen voor de training,' mauwde haar leider waarna de zes manen oude kitten meteen knikte. 'Natuurlijk Everstar,' murmelde de jonge kattin vriendelijk. Toch bleef Oceanpaw niet lang bij dat onderwerp hangen. Ze besloot te vertellen over de training die Tigerpaw had georganiseerd. De leider knikte even nadenkend waarna ze een positief antwoord kreeg. 'Dat is een goed idee. Iedere kat krijgt van zijn mentor weer net wat andere kennis mee en het is goed om dat met elkaar te delen. Toezicht van warriors lijkt me wel een goed idee, zodat die kunnen helpen en aanwijzingen kunnen geven. Jullie kunnen aan jullie mentoren vragen of jullie een gezamelijke training kunnen doen,' mauwde de rode kattin. De jonge apprentice glimlachte even en keek nadenkend naar haar poten. 'Zou je anders ook een keer mee willen doen? Dan leren we je ook beter kennen en misschien kan je ons wat leren over de andere clans en hun leiders,' opperde de kattin voorzichtig. 'Ik zal binnenkort dan wel kijken of er mentoren en apprentices voor open staan. Toch is het ook leuk als jonge warriors zonder apprentice ook mee doen. Een soort gezamelijke clan activiteit.' Mauwde de jonge kattin. Ze tongden niet zo vaak meer samen en dit kon de onderlinge band versterken. Zo konden jonge warriors soms ook hun net vergaarde kennis over brengen. Zonder dat ze een apprentice hoefden te hebben en een super grote verantwoordelijkheid droegen. Het zou vast en zeker ook gezellig kunnen worden en de katten even de kans geven nuttig te ontspannen.

Oceanpaw beloofde dat ze snel met Brindleleaf zou gaan praten, waarna ze over de training begon te praten. 'Zou je anders ook een keer mee willen doen? Dan leren we je ook beter kennen en misschien kan je ons wat leren over de andere clans en hun leiders,' stelde Oceanpaw voor. Everstar knikte. "Hm, geen slecht idee", zei ze. 'Ik zal binnenkort dan wel kijken of er mentoren en apprentices voor open staan. Toch is het ook leuk als jonge warriors zonder apprentice ook mee doen. Een soort gezamelijke clan activiteit', ging Oceanpaw verder. Everstar knikte nogmaals. Op die manier kregen jonge warriors al een klein voorproefje van hoe het was om een apprentice te hebben. Ze kregen zo een kleine oefening in hoe ze dingen het beste uit konden leggen en het zou ervoor zorgen dat de kennis die ze zelf net vergaard hadden bij hun eigen training vers in het geheugen bleef zitten en niet wegzakte. "Uitstekend", zei ze. "Ik zou zeggen: bespreek het met wat van je mede-apprentices en organiseer het. Als het zover is, kom ik ook wel even langs." Ze glimlachte even, tevreden met de slimme ideeën van de apprentice. Het was goed dat Oceanpaw zo betrokken was en nadacht over hoe de clan beter kon worden.

Naar haar voorstel knikte de oranje leider. 'Hm, geen slecht idee,' zei ze. Even glimlachte de jonge kattin in trots. Waarna de kattin haar voorstel verder uitlegde. De rode kattin knikte nog maals waarna de jonge leerling haar kop even ophief om de andere kattin recht aan te kunnen kijken. 'Bedankt Everstar,' murmelde de jonge kattin alleen. Ze had tijdens het gesprek de prooi los gelaten waarna ze hem even later oppakte. Haar kaken liet ze er stevig omheen gesloten. 'Uitstekend,' zei de rode kattin goedkeurend. De jonge leerling glimlachte scheef waarna ze haar stappen iets verlengde. 'Ik zou zeggen: bespreek het met wat van je mede-apprentices en organiseer het. Als het zover is, kom ik ook wel even langs.' Beloofde de leider waarna de jonge leerling haar stralend aankeek. De leider glimlachte even waardoor de leerling gloeide van trots. Toch wist ze ook dat ze geluk had met een leider zoals Everstar. 'Ik ben blij dat je onze leider bent,' murmelde de jonge leerling terwijl ze het prooi weer even liet vallen.

Oceanpaw glunderde en Everstar was blij haar zo gelukkig te zien. De jonge poes had het niet makkelijk gehad. Ocean liet haar vogel weer vallen om nog iets te zeggen. 'Ik ben blij dat je onze leider bent,' miauwde ze. De opmerking verraste Everstar. Ze keek Oceanpaw even aan en richtte haar blik daarna weer op de horizon. "Dankje", zei ze, niet goed wetend of ze nog iets moest zeggen. Ze wist zelf dat ze alles zou doen voor de clan, maar ze twijfelde er soms aan of dat wel genoeg was. Ze had genoeg fouten gemaakt en dat wist de clan ook. Ze had Lionroar te lang vertrouwd, ze had het dassenprobleem niet verholpen en daarmee een heel stuk kostbaar jachtgebied kwijtgeraakt. Ze was soms bang dat het te veel fouten waren. Ze wist niet hoe veel Oceanpaws steun waard was; ze was nog jong en als ze ouder was en meer begreep, zou ze er misschien wel anders over denken, maar het deed haar wel goed het te horen. "Zullen we die vogel van je maar terug naar het kamp brengen?" vroeg ze. "Dan kun je meteen kijken of Brindleleaf daar is."

De rode kattin keek haar even aan voordat ze naar de horizon keek waardoor de jonge apprentice haar blauwe ogen even afwende. Een leider leek altijd zo'n onbereikbare positie, vaak waren ze druk met alle taken en verantwoordelijkheden, die erg belangrijk waren. 'Dankje,' zei de leader alleen waarna het een korte tijd stil was. De jonge kattin keek naar de vogel die voor haar poten lag, ze was erg blij dat ze de clan iets kon brengen. Vechten zat er nog niet in, daar had ze te weinig training voor gehad, al trainde Brindleleaf haar natuurlijk wel goed. Nee, ze kon alleen zoveel mogelijk prooi binnen halen, elke prooi zorgde voor nog een gevulde maag, en een kat met gevulde maag was sterker en vaak ook gezonder. Daarbij zouden halverwege Leafbare waarschijnlijk ook katten wegvallen omdat ze Greencough kregen of om welke andere reden dan ook niet in staat zouden zijn voor zichzelf en de clan te jagen. Haar leader haalde haar uit haar gedachtestroom toen ze we er begon te praten. 'Zullen we die vogel van je maar terug naar het kamp brengen?' Vroeg de leader waarna de jonge kattin heel even haar kop schuin hield. Ze had nog genoeg energie over om een extra jacht te doen en wist dus niet wat belangrijker was. 'Dan kun je meteen kijken of Brindleleaf daar is.' Langzaam knikte de jonge kattin. 'Ik wou eigenlijk nog even jagen voordat het donker is, maar misschien is het inderdaad beter als ik eerst mijn mentor opzoek.' Mauwde de kattin met een waterig glimlachje waarna ze het vogeltje voorzichtig oppakte.

Onderwerp: Re: Mysterious ways (Everstar)