My dearest one my darling dear [Geboortetopic]

Silvercloud voelde al een tijdje steken in haar buik, maar er gebeurde toch nog niets. Ze was ondertussen zelfs nog even naar buiten gestrompeld om te wat te happen naar frisse lucht. Toch één voordeel aan leafbare. Het duurde niet lang voordat ze terug naar binnen schuifelde. Voordat ze haar nest bereikte bleef ze stil staan. Opnieuw schoot een stekende pijn door haar lichaam. Haar ogen zochten vluchtig naar een andere queen. Was dit normaal? Al snel verscheen er een andere poes naast haar die haar gerust stelde en zei dat het de normaalste zaak van de wereld was. Die normaalste zaak voelde niet bepaald aangenaam aan. De andere poes zei tegen een andere kat dat ze Panther en Honeyscent moesten gaan halen, iets waar ze blij was want zij had haar gedachten namelijk op iets heel anders gericht. Toen de pijn voor een kort moment weer ging zakken, wist ze zich terug neer te leggen in haar nest. Haar kopje legde ze plat en een klagelijke mauw ontsnapte langs haar lippen. Ze beklaagde nu toch het feit dat ze kittens kreeg. Waarom deed alles zo'n pijn. Ze kneep haar oogjes dicht bij een volgde pijnscheut. "Waar is Panthergrowl?!" Haar ogen waren open geschoten en boorden zich in de ogen van de poes die haar net had bijgestaan. Een frons verscheen op haar snoetje toen ze een stuk naar haar toeschoof. "Om de pijn te verbijten," waren haar woorden. Ze nam het takje wat weifelend tussen haar tanden en beet er bijna direct stevig in bij een volgende wee. Haar buik trok zich samen. Heel haar lichaam spande zich op. Opnieuw verdween de pijn. Ze ademde zwaar en liet haar blik naar de ingang van het nest gaan, waar ze de schim van Panthergrowl al zag. Automatisch verscheen er een klein glimlachje op haar snoetje, waarna ze haar kopje weer neer legde bij een volgende pijnscheut.

Postvolgorde: Panther, Silver, Chivy, Raven, (Lion), Peregrine, (Grace).
Silver en Panther zullen ook nog tussen de kittens door posten ^^


Na de laatste kitten is het topic open.

De massieve grijze kater kwam met twee prooien in zijn bek het kamp binnen. Een haas, ironisch door het gevecht wat ze een paar weken geleden nog met die hazenvreters gehad hadden. Hij had deze prooi echter toch mooi op hun territorium weten te vangen, mooi niet dat hij naar de StarClanverdomde WindClan zou gaan om zijn prooi daar te stelen. Naast de haas had hij ook een vis in zijn bek. Daar had hij meer moeite voor moeten doen. Een tijdlang naast een wak zitten in de bijtende kou was niet zijn favoriete bezigheid dus hij had het na één gevangen vis alweer opgegeven. Panthergrowl was hierdoor al eerder terug in het kamp dan verwacht. Toen er gelijk een queen op hem afkwam, keek hij naar de poes die hij herkende als Flowerpetal. Toen deze vertelde wat er aan de hand was, beende hij haastig naar de prooistapel toe en kwakte zijn versgevangen prooi neer, waarna hij met grote bezorgde ogen naar de poes luisterde. Silvercloud was aan het bevallen. Hij stormde naar de nursery af en remde pas vaart af toen hij bij de ingang was en moest uitkijken om niet op kittens te gaan staan. Zo snel als hij maar kon maneuvreerde hij langs de kleintjes en queens totdat hij bij Silver was. Deze glimlachte naar hem, maar leek daarna een pijnscheut te krijgen. "H-hey Silver," mompelde hij en keek ongemakkelijk naar haar. "Je kunt het," moedigde hij haar aan en draaide onzeker met zijn oren. Was het normaal dat ze zoveel pijn had?! Angst overviel hem. Hij kon haar niet verliezen. "Gaat het goed?" miauwde hij tegen niemand in het bijzonder, maar antwoord wilde hij wel. Hij moest weten of ze het ging redden of niet.

Silver ademde zwaar en hield haar tanden nog steeds stevig in het takje gekneld. "Je kunt het," Ze richtte haar ogen kort op naar de kater. "Ik ben niet bang," verzekerde ze langs het stokje heen en legde haar kopje weer plat neer. Opnieuw kwam er een wee aan, maar deze keer voelde het anders dan de vorige pijnscheuten. Het leek alsof er iets ging gebeuren. Haar oren schoven in haar nek toen ze pijn net iets sterker werd en plots weer verdween. De zilveren poes trok zich automatisch rechter toen een nieuwe geur haar neus bereikte. De eerste kitten was ter wereld gekomen. Hààr allereerste kitten ooit. Ze liet haar toch direct,tegen de haren in, langs het kleine lichaampje gaan om de kitten te laten opleven. Toch één ding dat ze wist. "Ik ben niet de enige die niet bang is voor de nieuwe wereld." mompelde ze en duwde de kitten alvast wat dichter naar zich toe. "Wat dacht je van Chivy, Chivykit?" Haar ogen zochten die van Panther op, waarna ze terug naar de kitten gingen. "Perfect voor een dochter." Haar ogen glommen lichtjes van trots. Silvercloud's lichaam kon echter niet wachten op Panther's antwoord, want een volgende kramp schoot door haar lichaam. Hoe kon zo iets perfects hand in hand gaan met zon pijn?

Tag: Panther & Chivy

In een paar weken was de kitten sterk gegroeid. Van een klein dobberend bolletje was ze veranderend in een piepklein schattig monster. Er was alleen een klein foutje gebeurd. Er was iets mis gegaan en daardoor was de kitten klein, heel erg klein. Andere volgroeide kittens waren twee keer zo groot. Verder was ze perfect. Kleine oortjes, een neusje, een staartje, oogjes die nog dicht zaten, een vachtje en een paar kleine pootjes. Haar wereldje was net zo perfect. Het was er warm en rustig, maar na die paar weken veranderde het. Er kwam beweging in die rustige ruimte. Haar moeder voelde onrustig en ook de stemmen, die zo zacht en dof klonken rondom haar, waren anders. Het piepkleine ding begreep er niets van, maar voelde wel voor het eerst een emotie toen er aan haar getrokken werd: angst. Ze trappelde met haar pootjes, want ze wou hier niet weg. Ze wou blijven, bij die andere monstertjes in de eeuwige rustige ruimte. Haar angst vergrootte alleen maar toen ze in een smalle buis werd getrokken. En dan...

Met een vreselijk harde bonk, in haar ogen dan, belandde ze op iets hard. Het was eigenlijk zacht, maar zachter dan de ruimte waar ze daarjuist nog zat kon het niet zijn. Een koude wind streek over haar nog natte vachtje. Ze bibberde. Iets ruw streek plotseling tegen haar haren in. Het verwijderde het vliesje en de kitten kreeg opeens een hoop adem. De koude lucht in haar longen was een schok voor haar en haar instinctieve reactie was om zich te laten horen. Ze piepte met haar kopje naar boven en haar oogjes gesloten. "Ik ben niet de enige die niet bang is voor de nieuwe wereld." De kitten schrok en zweeg. Het leek op de doffe stem, maar kwam veel harder aan. Iets warms werd om haar heen gewikkeld en ze werd naar een nóg warmere plek geschoven. "Wat dacht je van Chivy, Chivykit?" Ze duwde haar oortjes plat tegen haar kopje. De stem moest veel zachter zijn. "Perfect voor een dochter." Er kwam even een stilte en toen trok de warmte waar ze tegen lag samen. Dat was het moment wanneer er iets over haar mondje schoof en terug weg. Het rook overheerlijk. Haar maagje begon meteen te rommelen. Ze kroop ietsje dichter naar de warmte toe, tot het bolletje weer haar mond raakte. Haar roze tongetje gaf een vlugge lik over het bolletje om te voelen hoe en wat het was. Er gebeurde niet veel. Alleen proefde ze nu ook de geur. De gestreepte kitten opende haar mondje en sloot deze om het bolletje heen. Instinctief sabbelde ze eraan. De heerlijke geur kreeg nu betekenis. Haar lichaampje warmde op toen ze bleef drinken.

Silvercloud miauwde dat ze niet bang was en ondanks zijn bezorgdheid grijnsde de kater. Ze was zo sterk, een kracht die hij bewonderde. Hij mocht dan misschien wel sterk zijn, maar zijn meisje was dit nog veel meer. Hij kon zich niet voorstellen in wat voor pijn ze zich nu moest bevinden. Hij kromp ineen toen hij zag hoe er een schok door haar heen ging. Meteen drukte hij zijn neusje tegen haar wang om zo goed mogelijk een support voor haar te zijn als hij maar kon. Echter werd hij zelf wel een beetje geprikt door de tak die ze in haar bek hield en hij zette weer een stap achteruit. Toen uit het niets leek het wel was er een kitten. Zorgzaam kwam de grijze kater dichterbij en hielp met het drooglikken van de kitten, het vliesje moest van diens neus af, tot zover ging zijn kennis. De kitten begon meteen met hoog piepen en zijn oren gleden in zijn nek waarbij hij verschrikt naar de kitten keek. Dat was een schel geluid. Maar toen hij zijn ogen op haar vestigde glimlachte hij. Ze was zo ontzettend mooi, misschien niet qua uiterlijk maar gewoon zo mooi. Meteen voelde de kater zijn hart smelten. Hij was al gelijk helemaal dol op de kitten. "Wat dacht je van Chivy, Chivykit?" miauwde Silvercloud toen. Hij knikte meteen. Chivy klonk prachtig en goed voor de kitten die hem zo hard had laten schrikken met haar eerste piep. Een grijns kwam op zijn gezicht. Hij knikte toen Silver zei dat het perfect was voor een dochter. "Ze is prachtig, duif." miauwde hij liefdevol en gaf haar een kopje. Toen de poes haar lichaam weer samentrok trok hij zich weer terug. Dit was iets wat ze zelf moest doen. Hij zou haar waarschijnlijk toch alleen maar in de weg lopen.

De poes had haar ogen weer gesloten en probeerde zich op haar ademhaling te concentreren. Ze moest haar ogen niet openen om te weten dat er verschillende katten aanwezig waren in de den. De meeste waren queens en kittens, die door hun moeder naar achteren werden geduwd. De belangrijkste kat in de ruimte was, en bleef Panther. Ze probeerde de andere dan ook weg te denken, iedereen behalve haar partner en kittens. Over kittens gesproken. Ze voelde hoe haar buik zich weer samentrok en voor ze het wist was er een nieuwe kitten ter wereld gekomen. Toch bleef Silvercloud nog even liggen hoe ze lag. Haar energie begon namelijk, met elke kitten die er bij kwam, te zakken. Een kort moment tilde ze haar kopje op en wenkte ze vluchtig naar Panther, ervan overtuigd dat hij wist wat hij moest doen. De nieuwe kitten, die volledig zwart bleek te zijn, zou hij een duwtje in de rug mogen geven, want Silver werd al snel terug naar de andere kant 'getrokken'. De steken leken zich sneller op te volgen. Stiekem hoopte ze toch dat dit onderhand zou stoppen. Ze snapte niet hoe sommige poezen dit zo lang konden volhouden. De volgende kitten bleek met wat meer moeite te komen, maar uiteindelijk lukte het haar toch om de kitten ter wereld te brengen. De krampen leken te stoppen, of ze lieten voorlopig toch niet meer van zich horen, het moment om even op adem te komen. Silver ontfermde zich over de laatste kitten, terwijl Panther zich over de zwarte kit gebogen had. Haar ogen waren op de kitten voor haar gericht. "Dit is een katertje," snorde ze en liet haar ogen vragend naar haar partner gaan, wachtend op de informatie over de zwarte kitten. Nu ze haar blik op de kitten voor Panther liet gaan, zag ze duidelijk dat de zwarte kit, van de kittens die er al waren, het grootste was. Was het normaal dat ze allemaal zo klein waren? Zo klein, fragiel, bijna breekbaar.

Tag: Raven, Panther (,Lion)

Na een tijdje werd er een nieuwe kitten geboren. Een warm gevoel verspreidde zich opnieuw door Panther heen, maar de glimlach die op zijn gezicht gekomen was verdween toen hij zag dat Silver zich niet zelf over de kitten kon ontfermen. Ging het wel goed met haar? Echter wist hij dat hij nu de kitten eerst moest helpen. Een zwart katertje. Een grijns kwam op zijn gezicht, een katertje. Net zoals hem. Hij likte snel het vliesje van de neus van de nieuwgeboren kitten af en begon deze toen verder droog te likken. In deze korte tijd was het Silvercloud gelukt om nog een kitten op de wereld te brengen. Een mooie donkerbruine. Hier ontfermde Silver zich over, dus Panther keek nog is naar de zwarte. Hij sloeg er beschermend zijn staart omheen. Hij zou hem zo terugzetten bij zijn moeder, waar hij wat kon drinken. Maar nu eerst een naam. Hij keek naar de verwachtende blik van Silver die hem aankeek, en hij zuchtte. "E-euhm.." stamelde hij waarbij hij nog eens nadacht. "Lionkit," miauwde hij waarna hij naar de zwarte keek. Was dat niet een domme naam voor een helemaal zwarte kater? Dus bedacht hij zich. "Nee, Ravenkit," miauwde hij. Zo zwart als een raaf. "Dan heet die Lionkit," miauwde hij met een glimlach op zijn gezicht toen hij wees op de donkerbruine kitten die tussen Silver haar poten lag. Vernoemd naar zijn broertje, waarvan hij gehouden had maar die als kitten al overleden was.

Alles begon zonder enige wetenschap. Voor je geboren was wist je gewoon nog niks, omdat je geweten nog niet begonnen was. Alles ging vanzelf. Via de navelstreng die doorgebeten zou worden wanneer hij geboren was, kwam zijn voedsel naar binnen. Verder kreeg hij warmte van waar hij in zat. In de buik van zijn moeder. Echter werd deze warmte teveel naarmate de ongeboren wezentjes groeide. Toen het zo ver was, verliet de eerste kitten de baarmoeder en was er weer ruimte. Toen gebeurde er een poos niets, tot een zware zuig en drukkracht hem weg begon te trekken. Als eerste kwam netjes zijn kopje naar buiten. Zijn kleine oortjes kwamen in zich en vervolgens zijn kopje, waarna zijn hele lichaam er uit floepte. Hij plofte neer in het nest en vervolgens werd zijn neusje schoon gelikt waardoor hij begon met ademen, vervolgens werd hij verder droog gelikt en kwam alles opgang, zijn navelstreng doorgebeten en toen begon hij te piepen. Het katertje kreeg het warm en hij begon sterk te bewegen met zijn pootjes terwijl hij smakte met zijn bekje, duidelijk opzoek naar een voedselbron. Echter kreeg hij iets anders warms om hem heen en begon hij daar maar opzoek te gaan naar een voedselbron. Het was al snel duidelijk dat de zwarte kitten een sterke kitten was. Hij masseerde de staart van zijn vader met zijn pootjes alsof hij zo melk uit zijn staart kon persen. Wat er gezegd werd hoorde hij niet, gezien hij nog doof was. Maar zijn naam werd Ravenkit, waar hij snel genoeg achter zou komen zodra zijn oortjes zouden werken. Nog steeds bleef hij opzoek naar melk en slaakte een luid piepje toen hij er niet in slaagde.

Er stond een trotse glimlach op haar snoetje toen Panther de twee namen aan de katertjes gaf. De zwarte kater werd Ravenkit genoemd, naar zijn zwarte vacht en de andere kitten werd Lionkit. Silver haalde even haar mondhoek op. Lion had dezelfde naam als Panther's overleden broer gekregen. Ze duwde de bruine kater alvast naar zich toe omdat deze zelf niet echt veel energie bleek te hebben om het zelf te doen. Haar ogen waren nu op deze kitten gericht maar toen een alarmerende piep door de den klonk, schoten haar oren naar voren en richtte ze haar kopje op de zwarte kitten die bij Panther lag. Ze wilde hen het liefst allemaal zo dicht mogelijk bij zich, maar ze voelde dat het nog niet gedaan was. Ze was ergens blij dat het er zo veel zouden worden, maar langs de andere kant wilde ze dat het genoeg was. Ze was moe en ze wist niet of ze dit nog wel allemaal kon. Ze liet haar kopje weer zakken toen opnieuw een steek door haar lichaam ging. Het was duidelijk dat haar kracht minder werd, waardoor het allemaal alleen maar langer begon te duren. De volgende kitten liet dan ook even op zich wachten en het duurde even voordat de 4de kitten ter wereld kwam. Ze boog zich naar de kitten toe en likte alvast over het snoetje van de kitten om het vlies voor het snuitje weg te halen. Deze keer was het een andere queen die zich over de kit ontfermde. Dit was namelijk nog niet de laatste kitten. Haar oren schoven plat in haar nek toen ze nog een kitten voelde aankomen. De vijfde kitten en daarmee de laatste kitten was duidelijk kleiner, nog kleiner dan al de andere kittens. Nadat deze kitten ter wereld was gekomen had Silver gewoon de fut niet meer om zich recht te trekken. Ze was blij met de queens om zich heen en met Panther die zich voorlopig over de zwarte kit had ontfermd. De queen die de voorlaatste, voorlopig nog naamloze, kitten had verzorgd legde de kitten vlak bij haar en ontfermde zich vervolgens nog over de laatste kitten. Namen. Ze moest nog namen verzinnen. Ze snapte niet hoe andere queen zo gemakkelijk namen konden verzinnen. Ze kon ze natuurlijk allemaal naar hun uiterlijk vernoemen, maar er waren al zoveel katten met zulke namen. Ze wilde iets unieks, maar toch iets herkenbaars. Ze was even stil, diep in gedachten naar een naam. Peregrine, ze zou de grijs getinte kitten vernoemen naar een vogel die een gelijke print had als haar. Peregrinekit. "P-perigrinekit," mauwde ze zachtjes en drukte haar neusje kort tegen de kitten die naast haar lag. Vervolgens ging haar blik naar de jongste kitten die nog steeds geen kick had gegeven. Ze wiebelde onzeker met haar oortjes en liet haar blik even vluchtig naar Panther gaan. Ze wilde maar al te graag kijken hoe het met de kitten ging, maar ze moest blijven liggen omwille van de andere kittens. Ze stuurde dan maar een klein schietgebedje naar Starclan, dat ze genade met haar zouden hebben. "Gracekit." mompelde ze kort en liet haar blik vervolgens naar Panther gaan en de zwarte kitten bij hem. Met een kort knikje naar hem, liet ze aan hem weten dat Grace de laatste kitten was en dat hij Ravenkit nu ook bij haar kon leggen. Ook Gracekit werd uiteindelijk bij haar gelegd. Het kleine poesje deed geen moeite om te drinken, maar ze leefde en dat was voorlopig het belangrijkste voor Silvercloud.

Panthergrowl zal laten weten wanneer het topic open is.

De kater wilde de pasgeboren Ravenkit bij zijn moeder neerzetten, hij had melk nodig en bovendien leek het hem beter voor een kitten om bij zijn moeder te zijn dan bij zijn vader. Toen er druk op zijn staart gezet werd keek Panther verbaasd naar de zwarte kitten. Wat probeerde die nou te doen? "Hé kleintje, bij mij ga je geen melk vinden hoor," murmelde hij met een kleine grijns op zijn gezicht. Hij wilde de zwarte kitten bij zijn moeder zetten toen Silvercloud opnieuw begon te schokken en bezorgd keek de grijze kater haar aan. Als het maar goed ging... Steeds meer twijfel rees in hem op. Ze leek steeds zwakker te worden en het was moeilijk om aan te zien hoe zijn sterke duif zo verzwakte. De kater drukte kort zijn neus tegen haar staart aan - hij kon immers niet goed bewegen door de zwarte kitten die nog steeds aan zijn staart aan het sabbelen was en de staart van Silver was het dichtste bij. Een nieuwe kitten werd geboren, Peregrinekit. Meteen kon de kater zien waarom deze die naam gekregen had, hij leek erg op de vogel en had een soortgelijk patroon op haar vacht. Het was een prachtig katertje. "Wat ben je mooi..." fluisterde hij voorzichtig en glimlachte zachtjes. Toen meteen na Peregrinekit werd er nog een kitten geboren, die Gracekit genoemd werd. Liefdevol keek Panthergrowl naar de twee nieuwe kittens en hierna naar zijn partner, die naar hem knikte dat Ravenkit nu bij haar gezet kon worden. "Denk je dat dat de laatste was?" murmelde hij zachtjes waarna hij Raven oppakte en deze bij zijn moeder aan haar buik neerzette. Hij tikte is met zijn staart die nu wel een beetje apart aanvoelde door al het gezoek van Ravenkit naar melk.

- Peregrinekit mag reageren! Nadat Peregrine gereageerd heeft is dit topic open en mag iedereen die een goede kennis is van Panther/Silver reageren en de geboren kittens ook uiteraard.

Silvercloud kon nog steeds niet geloven dat er wel degelijk vijf kittens bij haar lagen. Vijf levende kittens. Haar blik was wat verdwaasd op de hoopjes vacht gericht toen Panther haar terug bracht met een vraag die hij stelde. Haar oortjes schoten naar voren en ze draaide zich naar de kater toe. "Denk je dat dat de laatste was?" Haar aandacht ging echter al snel terug naar de kittens en ze knikte kort. "Ik denk dat Grace de laatste was." zei ze zachtjes en even trok ze met haar oortje toen één van de kittens, Peregrine, klagelijk piepte. Het duurde even voor ze doorhad wat ze moest doen. Ze wilde hem een duwtje geven in de juiste richting toen plots de stem van Lynxfang door de den klonk. ''Volgens mij wilt die kleine wat van je,'' Ze keek niet direct op maar zorgde er eerst voor dat de kleine kater een plekje kreeg aan haar buik. Dan pas keek ze op naar de andere warrior. "Ook een goedendag, Lynxfang." mauwde ze iets wat twijfelend, waarna haar blik even naar Panther ging. Ze was niet  zo heel zeker meer over Lynxfang. Ze was lange tijd vrienden met hem geweest, maar nu leek hij een heel andere energie uit te stralen. Even sloot de poes haar ogen waarna ze zich terug richtte op haar kittens. Haar oren waren onderzoekend naar voren gericht, waarna ze kort naar de andere queen gingen. Met een kort knikje bedankte ze de poes. Een ervaren poes was altijd welkom. "Panther, je mag tegen Butter zeggen dat ze bekend mag maken, tijdens de volgende vergadering, dat we 5 gezonde kittens hebben." zei ze met een klein glimlachje. Ze waren dan wel kleiner dan de meeste, in haar ogen zagen ze er allemaal perfect uit, gezond. Ze gaf de kleinste kitten, Gracekit, een kort lik over haar kopje en legde vervolgens haar staart deels over de kittens.

Silvercloud miauwde dat ze inderdaad dacht dat Gracekit de laatste was, en toch wel wat opgelucht knikte hij. Zoals het er nu uitzag ging het allemaal goed, toch? Ze leek niet buitengewoon ziek te zijn of iets dergelijke, dus durfde hij weer wat normaal te ademen in plaats van deze steeds in te houden. Een bepaalde kater kwam de den binnen die hij het liefste meteen een retour terug naar buiten wilde geven, namelijk Lynxfang. Hij had wel door dat de kater een beetje naar zijn meisje aan het kijken was steeds en het beviel hem niks. Silvercloud leek ook niet al te blij te zijn met zijn aanwezigheid en beschermend kwam de kater overeind, waarbij hij één poot voor de zilveren poes en de pasgeboren kittens neerzette. Zijn blik gleed naar Peregine, die nog steeds een beetje hulpeloos lag te zoeken naar zijn moeders buik, en duwde het jonge katertje dichter naar zijn moeder toe. Toen hij weer overeind kwam, zag hij Butterstar aan komen lopen. Automatisch vervaagde de beschermende houding voor een groot deel. De poes was immers zelf een queen en die wisten goed hoe ze met kittens om moesten gaan; waarschijnlijk wisten ze het nog beter dan hijzelf. "Inderdaad een heel goede morgen," miauwde hij met een grote grijns op zijn gelaat. Trots stapte hij opzij zodat Butter de kittens kon zien. "En je mag het trouwens, ehm, bekend maken dat we vijf gezonde kittens hebben." gaf hij het bericht van zijn partner door. Hij glimlachte nog eens naar de kittens. Toen zijn blik echter op Gracekit viel, fronste hij iets. De kitten leek te rillen - of had hij het verkeerd gezien? "Is Grace oké?" vroeg hij dus maar voor de zekerheid aan de twee poezen. Zij zouden wel raad weten, toch?