Counting crows

Ze verveelde zich zo erg, er was niets om op te jagen door de kou en ze rook ook nergens geuren van indringers. Wat was er dan aan om apprentice te zijn.. In het kamp werd ze alleen maar weggejaagd door chagrijnige warriors en daarbuiten had ze alsnog niet te doen. Zo sjokte ze een beetje weemoedig onder de bomen door, tot ze een piep hoorde. Haar oortjes schoten overeind. Een clangenoot in nood! Of misschien een indringer in nood! Een grijns verscheen op haar gelaat, eindelijk iets te doen, en ze schoot op de bron van het geluid af.
Helaas bracht het niet zoveel spanning als ze had verwacht. Het was Crescentpaw, bij een paar zwarte kraaien en het was zij die het geluid had voortgebracht. "Wat doe jij nou?" vroeg de witte apprentice met een frons op haar gelaat. Ze keek wat verward van de vogels naar de apprentice. "Je hoeft toch niet bang te zijn voor je .. eten?"

Met een nieuwsgierige blik op haar snoet had Heavepaw de geur van haar zusje gevolgd. Ja, ze kende die geur al zo goed dat ze deze zelfs volgen kon. Al was ze er wel lang mee bezig, omdat ze steeds afgeleid werd door andere geuren. Nu ook weer; de geur van een clangenoot voegde zich bij de geur van Crescent. Een frons kwam op haar gezicht. Hmm.. Wie zou het zijn? Heave had geen idee. De geur van stank kwam ook haar neus binnen en het poesje trok een vies gezicht. De carrionplace, daar had ze wel van gehoord. Het was er vies en bovendien ook gevaarlijk omdat er ziektes waren. Toen ze de vieze plek opliep zag ze haar zusje staan, samen met Reedpaw, die stomme apprentice die haar zusje's nest kapot gemaakt had. Verontwaardigd snoof Heave. Wat deed Crescent met die stomme kat? "Je hoeft toch niet bang te zijn voor je .. eten?" miauwde Reedpaw tegen Crescent en Heave trok arrogant haar wenkbrauw op naar de kattin. "Dit is geen eten." miauwde ze op een dat-is-toch-logisch manier. Ze keek de ander aan alsof ze dom was. "Die vogels zijn ziek, duh. Als je ze eet, dan wordt jij ook ziek."

Crescentpaw sprong opeens achter haar en nu stond zij plots voor het groepje kraaien, die ze eigenlijk met een ongeïnteresseerde blik aankeek. "Ze zijn eng" Reedpaw keek de ander wat verbaasd aan bij die woorden. Eng ..? Was ze bang voor die beesten? Was dit serieus? Toen Crescentpaw nogmaals een sprongetje maakte draaide Reedpaw zich een halve slag om en zag dat een kraai hen vanachter had beslopen. De jonge apprentice wilde net grommend op het zwarte beest aflopen toen iemand haar uit haar concentratie haalde. "Dit is geen eten." De toon alleen al deed haar groene ogen schitteren met irritatie, maar dat was niet nodig toen ze zag wie het was. Oh dat kleintje irriteerde haar sowieso al. "Die vogels zijn ziek, duh. Als je ze eet, dan wordt jij ook ziek." Reedpaw trok iets met haar bovenlip. "Pas maar op of jij bent mijn eten straks." gromde ze op een lage toon, maar kon niet lang blijven brommen toen een nieuwe kraai al fladderen aan kwam vliegen en op haar rug landde. Met een geschrokken piep liet ze zich door haar poten zakken en begon over de grond te rollen, maar de kraai was allang opgevlogen en had zich bij zijn vriendjes gevoegd.

Há! Zij het eten van Reedpaw? Eerder andersom! Grommend kwam Heavepaw dichterbij, waarbij ze zichzelf in een soort sluiphouding liet zakken en haar haren overeind zette. Ze was van plan de ander aan te vallen; niet per sé heel serieus, maar gewoon, om te laten zien dat zij hier de baas was. Echter bleek een kraai hetzelfde idee te hebben en verbaasd kwam Heave uit haar sluiphouding waarbij ze de zwarte vogel nakeek. Deze had de ander zo hard op haar rug gepikt dat deze begon te piepen en wat raar te rollen. Een grijns kwam op Heave haar gezicht. Pff, die was nu ook niet zo stoer meer. Echter verdween haar grijns snel van haar kopje af toen er bij háár naar haar oor gehapt werd door zo'n zwart monster. Sissend zette ze haar vacht overeind en ze sloeg haar nagels uit naar het beest, al kon ze deze allang niet meer raken. "Waarom zijn de kraaien boos op ons? Heb je wat gedaan?" het laatste miauwde ze beschuldigend tegen Reedpaw, want ja, Crescent kon niet echt iets fout gedaan hebben in haar angst voor de kraaien.

De zwart witte apprentice, die die rang eigenlijk niet verdiende, had een houding aangenomen die haar totaal niet aanstond. Maar omdat de Heavepaw te traag was, kreeg een kraai haar eerder te pakken en voelde ze een zere plek op haar rug. De grijns die vervolgens op het gezicht van haar grote ergernis kwam te staan, maakte haar alles behalve vrolijk. Gelukkig dachten de kraaien daar ook zo over, want eentje probeerde in haar oor te pikken. Boontje komt voor zijn loontje. Crescentpaw stond er maar angstig bij, en nu zag Reedpaw daar ook wel een lichte reden voor. "Waarom zijn de kraaien boos op ons? Heb je wat gedaan?" Deze valse beschuldiging deed haar nagels in de grond slaan en ze wilde haar mond open doen om Heavepaw de huid vol te schelden, maar Crescentpaw was haar voor. "Reed heeft niks gedaan. Ik zei toch dat ze eng waren." De apprentice snoof en richtte een vuile blik op Heavepaw. "Als Innerstar jouw beschuldiging hoort, krijg je vier moons straf, pas maar o--!" Een kraai had geprobeerd uit te halen naar Crescentpaw en met een grom haalde ze uit naar het zwarte beest, dat een mismaakte roep van schrik maakte toen haar klauwen over zijn verendek gingen. "Zo doe je dat als echte warrior." snoof ze vervolgens, om te zien dat de andere kraaien wat meer naar voren waren gehopt.

Crescent beantwoordde haar vraag met dat Reedpaw niks fout gedaan had. Pfft, stom. De oortjes van Heave draaide naar achteren toen de andere apprentice opeens allemaal dingen naar haar begon te roepen over Innerstar. Een grijns kwam op haar gezicht. "Innerstar zal mij helemaal niks doen, want zij is mijn oma!" riep ze tegen de nu vechtende kattin. Reedpaw raakte de zwarte vogel in zijn veren en miauwde toen dat ze net een echte warrior was. Hierop grinnikte Heavepaw gemeen. "Als dat een warrior is, ben ik een leader!" miauwde ze honend waarna ze naar de kraaien keek. "Zó hoort het." miauwde ze toen en keek met een grijns naar de twee, waarna ze naar voren sloop en toen vervolgens opeens hard begon te rennen op de kraaien af waardoor de vogels geschrokken opvlogen. "Grrr, grrr!" riep Heave hen toe en siste er nog is extra achteraan. Daar kon Reedpaw niet tegenop.

"Innerstar zal mij helemaal niks doen, want zij is mijn oma!" Reedpaw stak haar tong naar Heavepaw uit. "Ze zal zich vast doodschamen voor een kleinkind als jij, daar heeft ze jou ook niet als apprentice genomen." beet ze haar toe. "Als dat een warrior is, ben ik een leader!" Het idee alleen al dat zij 'Heavestar' zou worden, deed haar lachen. "Rest in peace Shadowclan dan," Bah, daar wilde ze niet eens aan denken. Op een sukkelige manier, vond Reedpaw, liep de zwart witte apprentice op de kraaien af. Zo zeg, dat kon zelfs een kleine kitten!
Door al dat geruzie had ze niet door dat achter haar een vogel het gemunt had op haar staart, dus toen ze achter haar een klap hoorde draaide ze zich half om. "Oh, bedankt Crescent." glimlachte ze en tikte de apprentice dankbaar aan met het puntje van haar staart.

Ugh, die stomme opmerkingen ook! Ze irriteerde zich dood aan Reedpaw. More like lik mijn Reetpaw. "Ze heeft mij niet als apprentice genomen, omdat.." Euhm, ja, goeie vraag? "Omdat ik al zo gevorderd ben, dat ik niet zoveel hulp meer nodig heb zoals jij!" gromde ze de zwart witte poes toe. "En ik zou wel een goeie leider zijn." voegde ze er nog aan toe. Een kraai pikte aan Reedpaw haar staart en een nieuwe kwam ook weer op haar afgevlogen. Heave was druk bezig om deze weg te jagen maar zag wel de goeie actie van haar zus. "Goed zo Crescent!" loofde ze haar zus met een glimlach waarna ze met een vuile blik naar Reedpaw keek die Crescentpaw gewoon aanraakte. "Getver Crescent, ik zou je maar snel gaan wassen als ik jou was. Reedpaw heeft je aangeraakt. Je wilt niet met haar bacillen rondlopen, niemand kan zoveel viezigheid aan. Alleen trutten zoals zij." miauwde ze met een grijns en stak haar tong uit naar de rotkattin.

De etterbak wist niet echt iets te bedenken. "Omdat ik al zo gevorderd ben, dat ik niet zoveel hulp meer nodig heb zoals jij!" Reedpaw snoof ongelovig. "Waarom ben je dan niet meteen warrior geworden, hm?" merkte ze op. Wat een opschepper was dit zeg, ze kon waarschijnlijk helemaal niets! Toen Reedpaw Crescentpaw had complimenteerd, begon het weer te schreeuwen. Gebrek aan aandacht misschien? De woorden deden haar groene ogen wel opvlammen met woede. "Nou deze trut krabt zo je--" was ze begonnen, maar sloeg haar kaken op elkaar toen Crescentpaw het er niet mee eens was. Dankbaar wierp ze een blik naar haar en kon niet geloven dat deze twee siblings waren. Ze schoot tussen hen in door zo'n zwarte vogel. "Nou, laat dan eens zien wat je met je gevorderdheid kan, of ben je nu te bang?" daagde ze Heavepaw uit. Hopelijk werden haar lelijke twee kleurige ogen uitgepikt. Freak.

"Omdat..." miauwde Heave met een diepe zucht. "Ik toch ook zei dat ik niet zoveel hulp als jij nodig had?! Dat betekent niet dat ik géén hulp nodig heb." miauwde ze tegen de ander en gaf deze een bitchy look. Hallo, back off. Reedpaw wilde weer een gemene opmerking maken, toen Crescent hun onderbrak en zei dat Reedpaw helemaal niet vies was. "Ze is wel vies." miauwde Heavepaw met een frons op haar gezicht. De gevlekte apprentice daagde haar uit om te laten zien wat ze kon, en ze stak haar tong uit. "Is goed." miauwde ze eigenwijs en zakte door haar poten heen, waarbij ze langzaam naar voren tijgerde. Haar buik was laag op de grond, haar staart gelijk aan haar lichaam voor evenwicht. Ze klapte haar nageltjes uit en keek met een uitdagende grijns en opgetrokken wenkbrauw naar de andere apprentice. Ze sloop dichter naar een vogel toe, en toen ze volgens haar dichtbij genoeg was, maakte ze zich klaar om te springen. Toen ze sprong, sprong ze helaas een beetje mis en belandde ze alleen met haar rechterpoot op de kraai. Goed genoeg. Heave sloeg haar nageltjes in het beest en keek ernaar - waarbij ze zich meteen kapot schrok. Oké, dat ding was toch wel heel groot zo van dichtbij. Geschrokken liet ze de vogel los, en deze vloog weg, al kon je bloed aan haar pootje zien en de vogel vloog een beetje moeilijk, waarbij spettertjes bloed vanuit de lucht op de grond vielen. Ééntje viel op haar snoet. Een grijns kwam op haar gezicht. "Dat kan je me mooi niet nadoen." miauwde ze triomfantelijk en wapperde met haar bebloede witte poot voor het gezicht van Reedpaw.

De ander deed alsof ze tegen een kleuter sprak, maar Reedpaw zou zo laten zien waar deze kleuter toe in staat was! "Ze is wel vies." Een diepe dreigende grom gleed uit haar keel en ze boorde haar nageltjes in de grond. Heavepaw leek het wel heel makkelijk op te pikken, die uitdaging. Reedpaw zag het als een grote faal, omdat de zwart witte poes niet eens goed kon springen en kon daardoor alleen maar uithalen. Ze snoof daar dus ook om en kon nog net haar lach inhouden toen Heavepaw deed alsof dat een hele prestatie was. Wat een clanleader zou dat worden zeg, de hele Shadowclan zou het lachertje van het woud worden. "Dat kan je me mooi niet nadoen." Reedpaw grijnsde. "Nee, inderdaad, alleen domme katten kunnen zo mis springen." zei ze, gevolgd door haar pootje, klauwen ingetrokken, die de poot van Heavepaw wilde wegslaan. Bacillen wilden zich namelijk altijd verspreiden niet?
Naast haar hoorde ze Crescentpaw weer. "Jullie lijken wel kleine kittens zo." Reedpaw snoof weer. "Zij begon." Zij was begonnen met onrespectvol tegenover haar clangenoten doen, dus ..

Geïrriteerd gromde Heavepaw toen haar prachtige stunt afgeschreven werd alsof het niets was. Het was bijna perfect geweest en toch zat die stomme Reedpaw wéér te doen alsof ze overal slecht in was. Ze miauwde dat alleen domme katten zo mis konden springen. De haren van Heavepaw kwamen overeind en boos siste ze naar de ander. Deze sloeg haar poot weg, en Heave wilde net terug gaan slaan toen haar zusje miauwde dat ze moesten stoppen, en dat ze net kleine kittens leken. Toen Reedpaw miauwde dat zij begonnen was, gromde ze boos. "Niet waar!" siste ze. "Jij hebt Rainpaw haar nest kapot gemaakt, het is jouw schuld!"

"Niet waar!" De apprentice versmalde haar blik richting de zwart witte apprentice en snoof. "Jij hebt Rainpaw haar nest kapot gemaakt, het is jouw schuld!" Een mondhoek kroop omhoog, omdat ze wist dat Rainpaw dit allemaal begonnen was door Nightpaw's plekje in te pikken en Heavepaw deed alsof zij daar ook mee beledigd was geraakt. Net had ze haar mond open willen trekken om de ander op haar plek te zetten, toen ze Crescentpaw een geluid voortbracht. "Wat is er--?" Ze had haar kop richting haar vriendin gedraaid en sperde haar groene ogen open toen ze een beest om zich af zag lopen. Daarachter stond een twoleg die hen recht aankeek. De piep die Crescentpaw had gemaakt was een perfecte beschrijving van hoeveel paniek er nu door haar lichaam gierde. "Ren!" schreeuwde ze en duwde Crescentpaw met haar kop voordat ze met haar grootste snelheid richting de bergen afval begon te rennen. Het bos zou ze misschien niet redden en misschien kon dat beest niet klimmen..