Hellhill

Met een trage beweging klom hij half verder... Hij wilde dit. Maar wat was willen? Wat was... DIt... Waar hij op klom. Hij kende het niet, het was zo raar... het was niet wat hij gewoon was van het nest waar hij al die tijd in lag... Maar na een tijdje boeide het ook echt niet meer. Hij viel namelijk naar achter en lag nu piepend op zijn rug. De kitten rekte zich even goed uit, waarbij de pootjes ver boven zijn hoofd over de ondergrond van het nest gleden... Moeizaam leek hij om te draaien en probeerde hij fel en trots zijn kopje de lucht in te gooien, maar dit resulteerde enkel in het omvallen van het jonkie.

-Jolty 1ste post~

Er zat er een tussen die bezig was, zag hij. Met enige sprankels hoop in zijn borst keek Joltpaw toe op het kleintje wat daar een beetje aan het klimmen was, tegen zijn nest op. Hij had het zwaar, maar hij probeerde het wel. Hij viel achterover met luis gepiep, om zich vanaf de grond even uit te rekken en vervolgens deed hij een poging overeind te komen. Zijn bewegingen waren heftig, duidelijk goed ondersteund door wilskracht. Er zat een trots in de manier waarop hij zijn hoofdje omhoog wilde houden. Toen het kleintje omviel had de bruine tabby genoeg gezien. Hij liep naar het katertje toe en neusde het in zijn zij, opdat het overeind kon komen. Deze had wel potentie. Deze wilde hij wel zien als een deel van de familie.

Opeens werd hij geholpen. Het leek haast een magische kracht, maar in feite was het nog zo'n persoon... Iemand die hij dus nog niet kende eh... Kalmpjes liet hij een piepje horen. Hij schudde zijn pelsje wat uit en kwam wankel overeind, om even zijn kop half te draaien naar waar de hulp vandaan was gekomen. Hij draaide zijn kopje wat, maar kroop kalm naar de rand van het nest, waar hij weer dat hoog geval zag... Hij probeerde het zo hard.. Maar zijn spiertjes... Hij had er geen... Of toch amper. Hij kon het niet, maar hij wilde zo graag! Waarom werkte dit niet?!

En daar ging hij weer. Ja, hij bleef proberen. Wauw, wat een beest. Ja, deze kon hij wel respecteren. "Goldenkit?" probeerde hij. Zo heette het mormel toch? Het was niet Turtlekit, dat was die andere... En het vrouwtje heette Crimson. Hij had zeker geroken dat deze mannelijk was. Hij kon piepen, en deed zijn best om te klimmen. Als het kleintje nu reageerde op de naam was hij geslaagd, in Jolts ogen. Dus hij wachtte rustig, en keek daarbij toe hoe het vachtbaaltje probeerde tegen het nest op te klimmen.

Hij kreeg eerst geen reactie meer, dus hij bleef doorgaan met wat ie deed. Het kon hem bar weinig schelen. Hij was een actieve kit en dat kon je duidelijk zien. Gevuld met energie en zeker een goede portie aan nieuwsgierigheid. Toen hij echter iets hoorde dat hij al meerdere keren had gehoord, bewogen zijn oortjes meteen naar de ander en leek hij zijn kopje ietwat op te willen tillen. Hij tuimelde echter weeral omver, maar piepte luid en draaide zich naar de plaats waar dat ene woord had geklonken... wat nou?

Een heldere reactie; luide piep, oortjes die naar achter draaiden, een kopje wat opgeheven werd en daarbij een val vanaf de rand van het nest. De kit draaide zich naar Jolt. Juist. Deze deed het al beter dan zijn broertje, die maar een beetje had geslagen in de vacht van zijn halfbroer. Deze leek kwaad omdat hij gestoord werd in zijn drukke poging om het nest te bestijgen. "Je doet het goed daar, broertje," bromde hij goedkeurend. Er waren enkel complimenten in hem voor waardige familie. En dan ook pas als ze het verdienden. Hij nam het gestreepte pluisje vast bij zijn nekvel en zette hem over de helft van zijn 'berg'. Nu moest hij er wel op komen.

Hij hoorde geluiden, waardoor hij enkel piepte. Ja, ja, hij wist het al. Toen hij echter opeens werd verplaatst, leek hij verbaasd zijn kop wat op te tillen en voelde hij de hellingen onder zijn pootjes. Hij zette zijn kleine nageltjes in het mos en probeerde hopeloos omhoog te klimmen... Hij zou niet opgeven! Nog in geen honderd manen! Hij liet een soort zacht gegrom horen en na een poging of twee, leek hij wel degelijk zijn overwinning te hebben. Hij kwam terug op een stuk vlak en piepte even waarna hij zijn kop de lucht in hief. Yes.