Knowledge is the first step to succes [Training number 1 - The tour]

Innerstar was al vroeg op. Het was nu twee dagen geleden, het incident met Bloodclan en Thunderclan. Nog steeds kon de kersverse Shadowclan leader niet bevatten wat er was gebeurt. Ze was haar negen levens gaan halen met het idee gewoon weer veilig terug te komen in het kamp. Nu was ze meerdere katten verloren, inclusief haar zoon, Ravenheart. Ze slikte de brok in haar keel weg en verliet de Leaders den, iets wat onnatuurlijk voelde, maar het was nu één maal wel zo. Na haar ceremony had ze nog het gevoel dat Shrewstar bij d'r was, dus was dat stukje gemis minder geworden. Ze voelde zicht sterker nu.
"Reedpaw en Crescentpaw, ik verwacht jullie binnen nu en een minuut klaar bij het kampuitgang," sprak ze streng, waarna ze bij het kampuitgang ging staan, wachtend op haar twee apprentices.

Reedpaw & Crescentkit
Anders met toestemming

Voor warmte was ze maar tegen iemand aangekropen in haar slaap, iets wat ze met haar wakkere hoofd nooit zou doen, maar blijkbaar slapend wel. Toch werd die vrede en die zee van warmte verstoord toen ze een stem hoord. "Reedpaw en Crescentpaw, ik verwacht jullie binnen nu en een minuut klaar bij het kampuitgang," Ze drukte haar oortjes tegen haar nek en wilde zich gewoon op haar andere zij liggen om verder te kunnen slapen, maar iets in haar onderbewustzijn pokete haar keer op keer. Het was wel haar eerste training..
Slaapdronken hief ze zich op uit haar nest, haar groene kijkers hadden zich nog niet genoeg aangepast aan het donker dus ze kon nu niet zien of Crescentpaw al weg was. Na allerlei staarten en poten ontweken te hebben bevond ze zich buiten de den en strekte zich voor de eerste keer uit. Haar maagje maakte een klagend rommelend geluid en haar blik ging een keer smachtend naar de prooistapel, maar de enige reden waarom ze niet snel iets naar binnen werkte was omdat ze anders te laat kwam. Met zachte pootstappen in de nog iet wat donkere ochtend trippelde ze richting de zwarte schim bij de uitgang van het kamp. "Hallo Innerstar," antwoordde ze een beetje moe, maar anders had ze het toch niet in zich beleefd te klinken.

"Reedpaw en Crescentpaw, ik verwacht jullie binnen nu en een minuut klaar bij het kampuitgang," klonk er en de apprentice tilde voorzichtig haar kop op om hem eigenlijk gelijk weer te laten vallen op het wel heel zachte nest. Was haar nest altijd al zo zacht? Misschien kwam het gewoon doordat ze het zelf had gemaakt. Ja dat moest het zijn. Uiteindelijk besloot ze toch maar te gaan zitten en ze hoorde ook Reed bewegen wat dichterbij dan verwacht klonk. Het feit dat de nesten zo dicht bij mekaar lagen was nog best raar voor haar. Ze lag hier best dichtbij toch? Al snel sprong ze het nest uit en gaapte terwijl ze haar voorpoten even voor zich uit strekte. Met een zucht begon ze de den uit te lopen en ze zag de witte schim van Reed net voor haar gaan. Ook zij versnelde dus maar haar pas. Het gerommel van haar maag klonk net voordat ze aankwam. Crescent negeerde het en verscheen naast Reed. Kort schudde ze de slaap uit haar ogen. "Goeiemorgen", zei ze met een korte glimlach. Ze had er wel zin in! Dacht ze.

Precies zoals ze gehoopt en verwacht had, kwamen haar twee apprentices binnen een minuut bij haar aan. Innerstar was geen poes van wachten en ze verwachtte dat haar apprentices over een moon niet meer opgehaald hoefde te worden. De verantwoordelijkheid moest er namelijk vroeg in gestampt worden. Dit hoorde allemaal bij het harder maken van haar warriors. Beide apprentices begroette haar. Innerstar stond op en knikte ze toe. "Goedemorgen," sprak ze, waarna ze zich omdraaide. "Vandaag beginnen we, zoals iedere apprentice hun training begint, met de toer door het territorium. Ik zal jullie de grenzen laten zien en wat vertellen over het gebied en de andere clans," vertelde Innerstar, terwijl ze het kamp uit begon te lopen. "Maar ik maak het jullie niet makkelijk, ik verwacht namelijk dat jullie hebben opgelet bij de verhalen van de Elders en ik begin meteen ook met een stukje conditie," vervolgde ze, een schuine grijns op haar gelaat vormend, terwijl ze afzette met haar achterpoten en vaart maakte naar een fijn ren tempo.

OOC: Oops, ik had in de ceremonie gezegd dat ze in de avond zouden trainen.. nu is 't ochtend //gaat post in de ceremonie aanpassen :')

De apprentice knipperde nog een beetje slaperig en merkte dat ze af en toe naar een ver punt aan het staren was. Een verveeld geeuwtje verliet haar mond en ze liet haar mondhoek iets omhoog kruipen toen ze Crescentpaw zag. "Vandaag beginnen we, zoals iedere apprentice hun training begint, met de toer door het territorium. Ik zal jullie de grenzen laten zien en wat vertellen over het gebied en de andere clans," Iets van teleurstelling verscheen in haar blik toen de training werd uitgelegd. Oh man.. geen vechten of jagen? Wat waren ze dan voor een aanwinst voor de clan? Ze had het zich duidelijk anders ingeprent, trainen met de clanleader. "Maar ik maak het jullie niet makkelijk, ik verwacht namelijk dat jullie hebben opgelet bij de verhalen van de Elders en ik begin meteen ook met een stukje conditie," Voordat ze ook maar iets kon zeggen was Innerghost al gaan rennen en zuchtte Reedpaw hevig. Haar ledematen waren nog stijf van de slaap en om nu al meteen te gaan rennen. "Let's go dan.." bromde ze met tegenzin en volgde Innerghost, waarbij ze haar spieren al warm voelde worden. Kon die zwarte poes niet een tandje terug schakelen? Ze waren nog zo klein en jong..

Haar blik ging bijna gelijk naar haar mentor. "Vandaag beginnen we, zoals iedere apprentice hun training begint, met de toer door het territorium." Crescent knikte, ja dat had ze wel van Flame gehoord ooit dacht ze, anders een andere apprentice. Ze draaide met de rest mee en liep mee het kamp uit. Lichte kriebels vulden haar buik toen ze het kamp uit liep. Nu was ze dan buiten het kamp, 'de gevaarlijke plek' zoals de queen het altijd genoemd hadden. Nu waren ze met zijn drieën dus bang was ze niet. Stiekem vond ze het wel heel spannend. "Maar ik maak het jullie niet makkelijk, ik verwacht namelijk dat jullie hebben opgelet bij de verhalen van de Elders en ik begin meteen ook met een stukje conditie," Kort ging haar blik naar de andere apprentice. Nu al? Dit beloofde dan wel een leuke training te worden. "Let's go dan.." Crescent zuchtte en reageerde als laatste van de drie bij het wegrennen. Niks van inrennen, nee ze mocht gelijk op een aardig tempo rennen. Ze had ook nog eens kleinere poten dan de rest, Reed was groter dus Innerstar dan al helemaal. Ze kon wel op het tempo komen, nu eens kijken hoe lang ze het kon volhouden.

Innerstar was zich er van bewust dat meteen een heel stuk gaan rennen veel gevraagd was van jonge apprentices, maar het warrior schap vroeg meer dan alleen rennen, laat staan het leven zelf. Innerstar hield het dan ook gewoon aan. Ze vernauwde haar ogen bij de met tegenzin gevulde stem van Reedpaw. Die ging ze terug krijgen. Wat nou tegenzin. Als je al iets niet wou, liet je het niet merken. Innerstar vertraagde haar tempo om naast de twee apprentices terecht te komen. "Bespeurde ik daar tegenzin, Reedpaw?" Vroeg Innerstar met haar ijsblauwe ogen op de apprentice gericht. "Laat ik duidelijk zijn. Wat er van je gevraagd wordt doe je, of je het wilt of niet. Wil je het niet, dan laat je het niet merken. Dit heet discipline en zal veel voordelen met zich mee brengen in de toekomst, duidelijk?" sprak Innerstar. Met zo'n insteek zou het meerdere dingen ook makkelijker maken in het leven, had Innerstar zelf ervaren. "Kom op, we zijn er bijna en dan hebben jullie meteen jullie rust moment," sprak Innerstar motiverend.

Ze merkte dat Crescentpaw wat achter haar bleef, waarschijnlijk door haar kleinere pootjes. Misschien bedoelde Reedpaw het aardig, of misschien zou ze zichzelf dan ook minder vermoeien, maar ze hield haar pas wat in, zodat ze naast Crescentpaw kon rennen. Hun mentor dacht daar precies hetzelfde over, helaas. "Bespeurde ik daar tegenzin, Reedpaw?" Haar groene ogen flitsten wat betrapt naar de zwarte poes, maar ze beet enige opmerking terug. "Laat ik duidelijk zijn. Wat er van je gevraagd wordt doe je, of je het wilt of niet. Wil je het niet, dan laat je het niet merken. Dit heet discipline en zal veel voordelen met zich mee brengen in de toekomst, duidelijk?" De apprentice probeerde zo onduidelijk mogelijk met haar ogen te rollen. Zo'n commandant zou dat wel graag willen, hè? "Ja Innerstar," murmelde ze, al een beetje hijgend van dat vele geren. "Kom op, we zijn er bijna en dan hebben jullie meteen jullie rust moment," Thank Starclan. Voegde ze er zachtjes achteraan.

Crescent was een beetje in de war van binnen eigenlijk. Ze had nog maar een paar stappen het kamp uitgezet of ze bedacht zich verschillende dingen. Wat als haar moeder haar ging missen? Oh nee ze moest terug, eerst mam gedag zeggen. Nee ze was een apprentice! Die gingen het kamp uit voor trainingen. Maar wat als haar moeder haar nodig had? Crescent was aan het rennen en keek achterom naar het kamp. Nee ze kon niet terug, ze was veilig bij deze twee. Ze was geen kitten meer, dus ze moest stoppen met het kitten-achtige gedoe. De poes werd gelijk uit haar gedachtes gegooid toen ze bijna struikelde over een steen en daarbij door haar voorpoten zakte. Geschrokken sprong ze op, rende door en keek voor zich uit. Ze moest voor zich blijven kijken. Nu liep ze ook al achter, geen goed begin. Voordeel was dat de anderen het niet gezien zouden hebben. Al snel verscheen Reed echter naast haar en Crescent keek haar kort dankbaar aan. Haar mentor begon over dat ze geen tegenzin wou horen en kwam ook naast ze rennen. Toen ze van Reed een gehoorzame 'ja' hoorde keek ze wat opzij. Dat was een nieuw iets en ze keek de ander kort aan. Al snel verscheen er weer een steen en ze keek naar de grond om hem te ontwijken. Haar blauwe ogen bleven nu strak op het pad voor haar. Crescent begon echt moe te worden, maar kon het tempo van de rest nog wel bijhouden. "Kom op, we zijn er bijna en dan hebben jullie meteen jullie rust moment," De poes zuchtte een keer en probeerde verder voor zich uit te kijken om te kijken of ze er al zouden zijn.

Innerghost is hier al leader hé, dus ze heet Innerstar. T is ook nog wennen voor mezelf.

Innerstar knikte enkel toen Reedpaw duidelijk maakte dat ze het had begrepen. Of ze het meende of niet, maakte Innerstar niets uit. Ze leerde het vanzelf wel. De leader zette door en vertelde dat ze bijna bij hun eerste stop waren. Dit was de Carrionplace, waarna de grens met rogue gebied zal komen. Dit gebied was tevens het gebied die ze bewandelde als ze naar de high stones gingen, om zo bij de mothermouth te komen. In stilte rende de drie katten door tot Innerstar met haar staart aangaf dat ze konden stoppen. De smerige lucht van de Carrionplace vulde haar neus gaten. "Dit is de Carrionplace," vertelde Innerstar. "Hiet is veel prooi te vinden, vooral ratten en kraaien. Wie van jullie weet waar je vooral op moet letten als je hier gaat jagen?" Vroeg Innerghost terwijl ze haar blik van Crescentpaw naar Reedpaw verplaatste.

Zo moesten ze nog enkele momenten rennen en Reedpaw voelde dat ze bij elke paar passen minder lucht naar binnen kon zuigen en dat haar spieren al enige tekenen van verzuring begonnen te vertonen. Kon Innerstar niet nu gewoon zeggen dat ze mochten stoppen? Straks vielen haar pootjes er af! Uiteindelijk bewoog de zwarte staart van de clanleader. "Thank Starclan!" riep ze uitgeput uit en liet haar achterwerk op de grond zakken terwijl ze haar pootkussentjes bestudeerde, maar gelukkig zag ze dat ze niet helemaal versleten waren.
Ondertussen was Innerstar al begonnen met het inleiden van deze plek. Nog net wist ze het woordje 'Carrionplace' op te pikken. "Hier is veel prooi te vinden, vooral ratten en kraaien. Wie van jullie weet waar je vooral op moet letten als je hier gaat jagen?" Met een grijns keek Reedpaw richting Crescentpaw. "Kraaien." fluisterde ze richting haar mede apprentice.

Crescent begon steeds sneller te ademen en haar poten begonnen minder sterk aan te voelen. De koude lucht begon wat pijn aan haar keel te doen. Ze probeerde haar ogen op de omgeving te houden om haar eigen lichaam bijna te vergeten. Het ging op een gegeven moment dan ook helemaal vanzelf, niet dat ze niet vermoeider werd. Ineens klonk er iets naast haar en geschrokken sprong ze wat opzij, maar kwam er al snel achter dat het Reedpaw gewoon was geweest. Zij had de beweging van haar mentor niet gezien, had ze dat wel moeten zien dan? Oeps. Ze volgde Reed gewoon maar, zoals ze waarschijnlijk wel vaker ging doen vandaag. Toen de ander ging zitten ging zij dan ook zitten. Haar kopje liet ze naar beneden hangen terwijl ze probeerde om haar ademhaling en hartslag omlaag te krijgen door soms even te zuchten en daarna te proberen op één tempo te ademen. Na een tijdje had ze het weer onder controle en keek ze op om naar het verhaal van Innerstar te luisteren. Eigenlijk had ze best wel een geconcentreerde blik op haar gezicht. "Wie van jullie weet waar je vooral op moet letten als je hier gaat jagen?" Haar blik ging naar de andere apprentice en ze kreeg kort een glimlach op haar gezicht na haar opmerking en ze kon een korte grinnik niet achterhouden. Ze herinnerde zich echter de strenge ogen van de grote zwarte poes voor haar en ze had eigenlijk die liever niet boos op haar. Snel keek ze terug naar Innerstar. "Uuh", begon ze voorzichtig. Haar blauwe ogen gingen over de plek. Er waren kraaien -die haar nog altijd de kriebels gaven- maar er waren vliegen, het stonk en je kon zelf een stoom er vanaf zien komen. Wat gebeurt er als iets vies was? "Ziektes", zei ze toen voorzichtig zonder eigenlijk door te hebben dat ze het hardop zei, maar ze keek toen terug naar haar mentor. Was dat een goed antwoord? Crescent was nog altijd aan het hijgen en je kon nu al merken dat dingen als vechten en jagen niet haar dingen zouden zijn.