Comfortably Numb

Met een brok in zijn keel staarde de rood-witte kater naar de weg van asfalt die als een strakke lijn door de verschillende territoria van het woud liep. Een diepe frons stond op zijn gezicht en een flinke afstand werd gehouden tussen de weg en de plek waar hij zat. Hij had zichzelf beloofd niet meer dichtbij het Thunderpath te komen. Hij kon de precieze plek nog aanwijzen waar zijn mentor contact had gemaakt met het monster en vervolgens in één klap dood was gegaan. Hij was boos, maar hulpeloos. Er was niets dat hij kon doen en Starclan, wat een rotgevoel. Zijn ogen gleden over het Thunderpath en kwamen zo terecht op de donkere bossen die eigendom waren van Shadowclan. Zij die een deel van Windclans land hadden afgenomen. Het leek wel of iedereen het op hem had gemund de laatste tijd.

- Canarypaw eerst, daarna open c:

Hij wilde zich net wegdraaien van het Thunderpath, toen hij een zwart-witte gedaante de weg over zag rennen. Zijn ogen verwijdden, in eerste instantie was hij natuurlijk ongerust dat ook deze kat aangereden zou worden. Zo was het vorige keer ook precies gegaan. Hij voelde zijn hart sneller kloppen en wilde de poes iets toe roepen toen hij zag dat ze al veilig aan de overkant geraakt was. Even maande hij zichzelf tot kalmte, maar toen realiseerde hij zich dat die poes daar een Shadowclanner was. Een Shadowclanner die nu op zíjn gebied stond en dus de Warrior Code overtrad. Ze begon iets van de boom af te halen, en hij begreep niet helemaal waarom. "Jij hoort hier niet," sprak de kater rustig. Hij schrok zelf een beetje van hoe ongemotiveerd zijn stem had geklonken. Het was ook meer een observatie geweest dan een bevel om het gebied te verlaten. Na alle heisa had hij geen zin meer om zijn plichten te vervullen.

Eigenlijk kon het hem op dit moment al helemaal niet schelen. Hij had geen idee wat deze poes überhaupt aan het doen was. Als ze wat gore mos van de bomen wilde trekken, mocht het van hem. Geen probleem. Maar wie wist, had het wel enige waarde, hij was geen Medicine Cat, hij wist het niet. Misschien dat hij Lizardpaw mee had moeten nemen, maar daar was het nu te laat voor. De zwart-witte poes bevestigde zijn observatie, gelukkig, had hij het toch nog bij het rechte eind. Ze leek nog redelijk jong en klaarblijkelijk was ze op zoek naar planten. Hij gokte dat ze de nieuwe Medicine Cat Apprentice van Shadowclan was, of gewoon een willekeurige kat met een rare obsessie voor planten. Wat dat betrof, leek dat eerste hem toch wat logischer. Dus nu had hij een belangrijk iemand voor zich, die heel toevallig ook nog eens de Warrior Code had overschreden door zich op verkeerd gebied te wagen. "Dat spul groeit op mijn terrein. Ik raad je aan het ergens anders te gaan zoeken," zei hij, nog steeds op een kalme toon. Het kon hem eerlijk gezegd niet zoveel schelen of één of andere Shadowclanner dood zou gaan aan een griepje of niet. Deze kruiden waren voor zíjn Clan.