Oh, let's fight

Nightkit was al snel na de ceremonie naar de apprentice den gegaan om een nest te kunnen claimen. Bij haar twee zussen was ze super enthousiast en vrolijk. Bij andere katten niet. Gewoon niet. Pakte was verse mos en legde dit in het midden van de den neer. Ze wou nog wat meer dus ging ze daar weer weg om nieuwe mos te halen, maar toen stond er ineens iemand anders bij haar nest. Rainpaw. Onzeker kwam ze dichterbij en ze wou het niet, maar toch was het zo, klonk haar stem zacht en schor. "E-ehm.. eigenlijk had ik dat plekje al geclaimd," miauwde ze.

Crescentpaw had haar een por gegeven op haar zij en inderdaad.. ze moest potverdrie snel een plekje claimen voordat ze moons langs bij de ingang moest liggen in de kou. Dat liet ze niet zomaar over zich heen komen! Helaas waren andere nieuwe apprentices ook op dat idee gekomen en de wit gevlekte poes wierp een paar vurige blikken op diegene, in de hoop een deel misschien af te schrikken. Eenmaal binnen rook ze de vreemde geuren van katten die ze nooit had gesproken, maar voor een leuk praatje kwam ze niet. Mos dat als reserve tegen de wand van de den was gelegd pakte ze op en met lange passen trippelde ze naar een van de meest geliefde plekjes, in het midden. Ze was niet de eerste, helaas.
"E-ehm.. eigenlijk had ik dat plekje al geclaimd," ze herkende ze stem van haar zusje en zag een van Crescentpaws siblings daar staan. Reedpaw trok een wenkbrauw op en keek de ander met een valse blik aan. Ze liet haar witte voorpoot op het mos vallen dat de ander net had neergelegd en drukte haar nageltjes erin. "Woeps.." bromde ze, nog met een mondvol mos, dat ze daarna liet vallen op de grond. "Ik zou maar maken dat je wegkomt, mijn zusje slaapt hier al."

Ze hield haar groene kijkers gericht op de gestreepte apprentice, geen enkel teken van angst was in haar blik te zien. Ze ging dit conflict zelf aan, terugkrabbelen was niet iets wat ze graag deed en zeker niet voor zo'n kleintje als Rainpaw. "Toevallig was ik juist van plan om ruimte te maken zodat Nightpaw ook in het midden kon. Maar ik denk dat jouw poot op mijn mos staat." Een van haar mondhoeken kroop omhoog in een sadistische grijns. "Oh echt?" sprak ze op de meest sarcastische toon die ze kon uitspreken. "Ik zal hem wel-" bij het zeggen van deze woorden trok ze haar voorpoot terug, nog altijd haar nagels uitgeslagen en daarbij scheurde ze het mos van de gestreepte poes door midden. "-weghalen." Alsof ze helemaal niets had gedaan keek Reedpaw met alle onschuld van de wereld naar Rainpaw.

Echt goed in voor zichzelf opkomen van Nightpaw niet. Maar hoe Reedpaw er bij kwam was waarschijnlijk niet nodig geweest, tenminste, zo voelde het voor Nightpaw niet. Daarom hield ze ook wijselijk haar mondje toen Reedpaw het meteen voor haar opnam. Ze vond het lief, maar wel té. Crescentpaw kwam er ook al bij en nu vond Nightpaw het nogal druk worden dus verstopte ze zich wat achter Reedpaw. Ze moesten geen ruzie maken van de derde apprentice die er bij was gekomen. Nightpaw wiebelde met haar oortjes, zeker toen Rainpaw begon te spreken. "Toevallig was ik juist van plan om ruimte te maken zodat Nightpaw ook in het midden kon. Maar ik denk dat jouw poot op mijn mos staat." Nightpaw stapte voorzichtig naar voren om haar bekje open te trekken, echter was Reedpaw haar voor. Zij geloofde het niet en maakte het mosnest kapot van Rainpaw. "Reed...paw..." fluisterde ze. "Stop!", piepte Crescentkit gericht op beide kanten. Bitterpaw, haar zus en trainmaatje kwam er ook bij. "R-Reedpaw wou me helpen... maar... het is goed zo," ratelde ze. "We kunnen hier inderdaad met z'n allen slapen, toch?" Vervolgde ze verlegen, terwijl ze eerst Reedpaw en Bitterpaw aankeek en vervolgens iets verlegener naar Crescentpaw en Rainpaw. Ze wou vooral bij Bitterpaw en Reedpaw slapen, al had ze Bitterpaw al beloofd dat ze sowieso bij haar zou liggen.

Harde geluiden vanuit de apprentice den deden Heavepaw opkijken. Toen ze naar binnen wandelde zag ze hoe Reedpaw het nest van haar zusje aan stukken scheurde en deze hierna hard aan de kant schoof. Met grote passen liep de poes naar Rainpaw en ging beschermend voor haar staan, waarna ze zich omdraaide naar Reedpaw en keek strak en uitdagend in diens ogen. Toen Rainpaw ontzet miauwde dat dat gemeen geweest was, wist ze al zeker aan wiens kant ze stond. "Waarom was dat nou weer nodig?" gromde ze tegen de andere apprentice en zwiepte gespannen met haar staart. Ze zou haar zusje beschermen van deze rotkat, het enige wat die deed was nesten kapot maken en onrust zaaien. Dat was vast niet waar, maar dat was de eerste indruk die Heavepaw van Readpaw gekregen had en dan had ze al snel een oordeel klaar.

Hij bromde en keek op van zijn nest. Zijn grasgroene ogen gericht op de groep katten. De rode kater stond op. Konden ze gewoon niet stil zijn? "Ladies, ladies." mauwde hij met een lage stem. "Vanwaar al die heissa?" Hij keek de poezen strak aan. Zijn staart zwiepte hren en weer. "Er zijn katten die willen slapen, pak nou maar een plaatsje op. Het is heus niet zoveel werk." Echt, hij werd gek van die poezen. Pas richtte hij zijn aandacht op een kapotte nest. "Wie heeft dit gedaan?" Miauwde de kater terwijl hij met zijn voorpoot naar dat nest wees.

- Telefoonpost ^^"

Zoals de rode poes al verwacht had waren die kleuters haar slaap aan het tegenhouden. Irritatie rees in haar omhoog maar met veel moeite wist ze haar kaken nog op elkaar te klemmen. Misschien dat ze er zelf wel uit geraakten. Maar natuurlijk had Swiftpaw ze weer overschat en zorgde een hoge stop-piep ervoor dat ze opkeek. Haar grote gestalte en ijsblauwe ogen straalden een zekere irritatie uit. "Houd jullie bek nou eens, sommigen van ons hebben morgen een zware training voor de boeg. En als jullie niet kunnen zwijgen," Ze wees eventjes met haar neus naar buiten. "dan vechten jullie het buiten maar uit." Ze vernauwde haar ogen en zwiepte een keer met haar staart van links naar rechts. Oh wee als een van die mormeltjes nu nog iets tegen haar woorden in durfde te brengen.

Reedpaw drukte haar oortjes tegen haar hals toen de hoge piep van Crescentpaw weerklonk door de den. Met een vernauwde blik keek ze naar de grijze poes en vervolgens naar haar zusje die wat begon te mompelen. Achter zich hoorde ze Bitterpaw maar die negeerde ze compleet, want als zij kinderachtig wilde zijn dan was ze dat maar. Elke seconde leken er meer katten bij te komen, waaronder nog een zusje van Rainpaw, die naar haar begon te schreeuwen, terwijl de oorzaak van dit alles nog verdrietig wat tegen haar riep. De witte poes bleef met een vastberaden blik naar de ander kijken.
Nu was het de beurt aan oudere apprentices om erbij te komen, waarvan er een deed alsof hij de leiding had over alles en iedereen. "Ik." antwoordde ze op een luchtige toon en keek de rossige kater aan. Een ander, die ze wel eens eerder had gezien in haar kittentijd, die reageerde dat ze dit maar naar buiten moesten nemen. Reedpaw keek de katten tegenover elkaar weer aan. "Nou, nog zin dit buiten uit te praten?" bromde ze.

Zijn ogen keken met een ruk naar een andere kattin dat net iets ouder was dan hem en hun het zwijgen proberen te leggen met een paar groffe woorden. Ondanks dat Flamepaw jonger dan zij, hij bleef de grootste in dit schouwspel. Zijn ogen flitsten naar Reedpaw. "Ophouden met dat kinderachtg gedoe en slapen, StarClanverdomme." bromde hij. Zijn staart begon nijdig heen en weer te zwiepen. Wat hen vertelde geen enkel woord tegen te spreken. Is kijken of de poesjes het risico niet namen. Hij keek nu naar Bitterpaw, die meende dat Reed haar excuses moest geven. Tenminste iemand die nadacht.

Met een licht vlammende blik keek ze achterom naar haar zusje. "Jij biedt gewoon je excuses aan en dan is het klaar." werd er gezegd en Reedpaw trok haar neus voor deze woorden op. Dacht het niet. Toen de rossige kater weer begon te praten richtte ze eenzelfde kwade blik op hem. Wat begon hij opeens bevelen uit te delen? "Je bent m'n baas niet," gromde ze onder haar adem uit, wel een wat zachtere toon aannemende. Het interesseerde haar geen ene mousedung of hij ouder was, hij was nog altijd van dezelfde rang en no way dat ze zo tegen haar liet praten.
"Wat als we hier nou allemaal een leuke plek uitkiezen bij elkaar? Is gezellig!" Voor een keer keek ze Crescentpaw weer aan en blies haar adem uit. "Hier," mompelde ze richting Rainpaw en duwde haar eigen verzamelde mos richting de apprentice. "neem dit maar." Het was met tegenzin, maar het was al heel wat dat ze dit deed. Achter haar hoorde ze nog iemand iets roepen en wat verbaasd keek ze achterom. Nou.. hij had wel gelijk, ze zou het makkelijk winnen van die huilebalk.

"Je bent m'n baas niet," Gromde de kattin naar hem. De kater keek haar droogjes aan, dacht ze nou sirieus dat ze hem aan kon? "Great StarClan, wees blij dat ik dat niet ben." siste hij terug voordat er nog een nieuwe stem door de Den galmde. "Nee joh, ga maar vechten, des te leuker" Hij wiebelde even met zijn snorharen. Was hij de enige normale hier? 'I'm surrounded by idiots.' miauwde hij in stilte. "Ik zet een muis in op de gevlekte" Nogmaals keek hij naar Leopardpaw, maar met een waarschuwende blik. "Er wordt hier helemaal niet gevochten." gromde hij. Hij wou niet bazig doen, daarvoor was hij meestal te lui voor, toch moest er iemand hier ingrijpen en als Leopardpaw het niet deed deed Flame het zelf wel.