Oh, let's fight

Het stelletje kittens ging gewoon lekker verder met kibbelen. Swiftpaw rolde met haar ogen en kon een geïrriteerde zucht niet onderdrukken. Ze wou niet per se dat Reedpaw sorry zou zeggen, enkel dat dit voor geval zich niet meer herhaalde in de toekomst. Haar ijsblauwe blik viel even op haar broer, welke algauw nog wat meer olie op het vuur gooide. "Serieus, Leo?" Ze rolde opnieuw met haar ogen maar deze keer terwijl een geamuseerde uitdrukking plaatsnam op haar gelaat. Misschien was hij niet altijd even redelijk maar ze moest toegeven dat het nooit saai was met hem erbij. "Ik raad jullie aan om te gaan slapen. Hebben jullie niet gehoord wat mijn moeder gezegd heeft? Alles zal strenger worden aangepakt. Ik neem aan dat jullie mentoren niet blij zullen zijn als jullie morgen afgemat opdagen op jullie eerste training." Haar ogen hadden zich ietsjes vernauwd. Again, haar maakte het niet uit waar die jonkies gingen slapen. Al was het maar op één klein sliertje mos, slapen moesten ze. "Dus, hup. Ogen toe en slapen."

Er kwamen twee apprentices bij die probeerden hen de les te lezen. Één daarvan herkende ze als Swiftpaw, de laatste keer dat ze echt gesproken had met de poes hadden ze beiden nog kit achter hun naam staan. Swiftpaw had haar geleerd wat beter te praten, maar het stotteren was weggegaan door Crescentpaw. Nu Swiftpaw zo onaardig tegen hen deed wist ze niet zo goed meer wat ze van de poes vinden moest. Dit was dan ook de reden dat ze hen negeerde. Haar aandacht werd echter getrokken door een rood witte kater. Ze wiebelde met haar oortje toen deze zei dat ze wél moesten vechten. Heave voelde de drang om de ander echt aan te vliegen. Sinds de dood van haar vader was ze veel veranderd en was ze veel agressiever geworden dan eerst. Toen de kater, Leopardpaw, miauwde dat hij een muis inzette op de gevlekte wiebelde ze met haar oortje, niet goed wetend welke gevlekte hij bedoelde. Zij was immers ook gevlekt. "Laat mijn zusjes voortaan met rust," beet ze Reedpaw met ontblootte tanden toe. "Anders krijg je met mij te maken," siste ze en keek neerbuigend naar de ander met haar tweekleurige ogen. Toen Swiftpaw opnieuw zo irritant deed draaide ze zich met een ruk om naar de oudere poes. "Je zegt het goed, dat zei je moeder. Jij bent je moeder niet, en jij hebt het recht niet om ook maar iets over ons te beslissen. Dus hou je er dan buiten ook!"

Een luide grom rees op vanuit haar keel en zonder zich nog langer kalm te houden stond ze op. Haar gestalte torende boven dat van de katten uit en daar was ze zich maar al te goed bewust van. Zelfs Flamepaw, welke best groot was voor zijn leeftijd, was gelijk van hoogte. Als haar vacht zwart was geweest, dan was ze een Innerstar nr.2. "Nu ga jij eens goed naar mij luisteren, kleintje." Dreigend nam ze een stap naar voren, neerkijkende op het jonk. "Jij, nee jullie, gaan je bek houden. Misschien trekken jullie het je niets aan maar ik wil goed uitgerust zijn. Er heerst een ziekte in de Clan en we hebben zonet een stuk territorium verloren! Dus spring even uit die verwende bubbel van jullie. Jullie vechten hier om een stom stuk nest, terwijl er katten in de medicine den vechten voor hun leven!" Nog steeds straalde ze woede uit, maar ook vooral serieusheid. "En nee, ik ben je moeder niet. Maar ik ben vier moons ouder dan jou. En of je het nu leuk vind of niet, respect zul je tonen. En anders zie je wel wat er van komt." Haar scherpe klauwen werden zichtbaar en met tegenzin haakte ze die in de grond. Oh, wat had ze die graag in het vel van de jongere poes geslagen.

- Sorry, kon het nie laten haha

Ze blies een sidderende ademzucht uit en sloot voor een tel haar ijsblauwe ogen. Wat zou Innerstar hier van vinden? De toekomst van hun Clan, al kibbelende over een stom stuk mos. Swiftpaw keek de tabby poes fel aan, eventjes met haar oren wiebelende toen haar broer zijn mening uitsprak. "Zoals mijn broer al zei, ik ben ouder. Ouder, ouder ouder. Duidelijk? Al was ik één seconde voor jou geboren, respect is wat je geven zult." Ze zwiepte een keer hevig met haar staart. "Of willen jullie weer een nacht in de nursery slapen? Innerstar zal dit namelijk geen leuk verhaaltje vinden. En nee, ik gebruik mijn moeder niet als excuus. Ik zal haar simpelweg een rapportje geven over jullie kittenachtige gedrag." Haar stem had rustig geklonken en alhoewel het veel moeite had gekost wist ze zich toch kalm te houden. Ook al was haar houding een tikkeltje gespannen, haar stem en blik straalden kalmte uit. Een ijzige kalmte.

Er werd niet gereageerd op wat zij zei. Nightpaw vouwde angstig haar oren in haar nek en trok zich weer wat meer terug. Nou, dan niet. Ondertussen ging Reedpaw door, maar Bitterpaw probeerde haar af te remmen. Ook de andere apprentices. Ze had niet eens door gehad dat er twee oudere apprentices bij waren gekomen. Her liefst wou ze gewoon weg. Ze wou haar nest in orde maken en daarna naar Acefray zoals Gambleshroud haar gevraagd had. Beide oudere apprentices leken geërgerd te zijn hierdoor. De woorden van Crescentpaw vreugde haar daarom ook op. "Wat als we hier nou allemaal een leuke plek uitkiezen bij elkaar? Is gezellig!" Nightpaw hief haar kopje op en wou er op reageren. Echter kwam Leopardpaw er toen bij en wat hij zei vond ze minder leuk. Ze keek hem dus ook met grote ogen aan. Gelukkig reageerde Reedpaw toch beter op Crescentpaw. Ze drukte haar schouder tegen die van haar zus. Vervolgens gaf Swiftpaw nog wat advies waarop Nightpaw knikte. Dat was waar en ze moest nog langs Acefray. Wauw, de ceremonie was nog maar net geweest. Heavepaw pikte het echter niet. "Stop nou met dat vijandige gebeuren," jammerde Nightpaw zacht. Swiftpaw reageerde echter super heftig op Heavepaw. Ze gaf Heavepaw dan toch wel wat gelijk. Dat bazige van Swiftpaw was helemaal niet zo leuk. Het ging weerde verkeerde kant op. Ze keek iet wat angstig van kat naar kat. "I-ik wil er een warrior bij halen, dit is niet leuk..." stamelde ze. Toen kwam Leopardpaw echter wel met de geschikte woorden. Respect naar elkaar toe was belangrijk. Swiftpaw ging er echter weer verkeerd mee om. "Respect naar elkaar toe is belangrijk, toch? Jong of oud..?" Zei ze voorzichtig. Echter kon ze wel huilen, dit vond ze allemaal niet leuk, ze kreeg het hier benauwd van en kroop tussen haar twee zussen.

OOC: Wat is Nightpaw sneu :')

Wat er gebeurde vond Nightpaw niet leuk, maar Bitterpaw, haar lieve zus, trok haar er uit waardoor de focus er vanaf ging en ze haar focus op Bitterpaw legde. Het was niet dat Reedpaw geen leuke zus was, Reedpaw was gewoon anders. Bitterpaw vroeg aan Nightpaw of ze gewoon hun nest zouden gaan maken. Ze glimlachte wat nerveus en knikte vervolgens waarop ze zacht zei; [b]"Ja, dat lijkt me een goed plan,"[b] murmelde ze zacht. Ze hoopte dat de anderen hier door ook zouden zien dat het nu wel genoeg was en dat ze mee zouden gaan in hun positieve gedrag. De oudere apprentices vond ze nu ook al niet geweldig. Misschien was het apprentice leven lang niet zo geweldig als ze gehoopt had. De ouderen gedroegen zich als de bazen en bazinnen van de jongeren en er werd nu al veel geruzied. Maar gelukkig had ze haar lieve siblings.

Die stomme rotkattin wilde d'r bek maar niet houden en geïrriteerd staarde Heavepaw naar de poes, maar gaf zich gewonnen. Door discussiëren zou niets oplossen en bovendien voelde ze er niet veel voor om écht in de problemen te komen. Dus zuchtte ze diep, en keek de ander met een moordende blik aan, maar draaide zich vervolgens om. Hier in het midden was sowieso nu geen plek meer om te liggen, aangezien er zo'n ruzie om gemaakt werd voelde Heave er ook niet al te veel voor om hier haar nest te maken. Met een frons op haar gezicht keek ze om zich heen. Er was maar heel weinig ruimte achterin en eigenlijk was er alleen vlak voor de in- en uitgang nog plek. Met een nors gezicht stapte ze erop af en keek om zich heen. Het licht van de maan scheen precies naar binnen, wat voor slapeloze nachten ging zorgen - daar was de jonge apprentice nu al zeker van. En bovendien was het hier nou niet bepaald geluidsdicht, je zou het meteen horen als katten zouden gaan praten. Koud was het ook nog. Kort samengevat was het een rotplek. Met een zucht trippelde Heave naar buiten, waarbij ze wat mos bij elkaar schraapte en al snel weer naar binnen vluchtte, weg van de kou - al verschilde het nog niet heel veel. Ze liet het mos vallen en begon diep zuchtend met het klaarmaken van haar nest.