Injured in hell

Onderwerp: Injured in hell wo 30 dec 2015 - 12:36

Polarpaw liep naar de Med cat den, sinds kort lag haar mama daar. Ze was aangevallen door één of andere vreemde kat. Waarom zou iemand haar mama zoiets willen aandoen? Het was iets vreselijks, en haar mama kon wel dood zijn gegaan. De tabby poes stak haar snoet door de ingang. "Mam?" piepte ze stilletjes. Ze had haar sinds die aanval -of hoe ze het ook mocht noemen- nog steeds niet gezien, dus dat werd tijd. Hoe zouden de wonden eruit zien? Zou er al een korst op liggen? Of waren ze zo diep dat ze nog lang moesten genezen? Misschien werden het wel littekens. Ze keek even rond tot ze een bekende gedaante zag. "Mam!" Ze trippelde op haar af. Polar speurde haar moeders slanke lichaam af op zoek naar littekens en wonden.

-Brindleleaf first

Onderwerp: Re: Injured in hell wo 30 dec 2015 - 13:14

Langzaamaan begon het beter te gaan. De huid om de wond was gelukkig niet gaan ontsteken, waardoor het goed genas. Inmiddels ging de wond niet steeds weer open als ze haar kop bewoog. Hij begon dicht te groeien en al zou ze er altijd een litteken in haar hals aan overhouden, ze zou het wel overleven. Ze lag in een nest in de medicine cat’s den, maar tilde haar kop op toen de wind een bekende geur de den in blies. Er ontstond een klein glimlachje om haar lippen toen ze de geur van één van haar dochters erin herkende. “Polarpaw.” Haar oren sprongen naar voren en er ontstond een warme blik in haar goudgele ogen. “Hallo lieverd.” Zei ze terwijl ze haar kop iets naar voren reikte, waardoor haar neus langs de haartjes op de borst van haar dochter gleed. “Hoe gaat het met jou?” Ze was blij om haar te zien. Eindelijk weer wat afleiding en helemaal als het één van haar kinderen was deed het haar goed.

Onderwerp: Re: Injured in hell wo 30 dec 2015 - 13:25

Haar moeders neus streek langs haar borst.Snorrend ging ze zitten. Ze likte enkele keren over Brindleleaf's wang en glimlachte. “Hoe gaat het met jou?” Die typische vraag kwam naar voren. "Goed mams." Polarpaw porde even in de grond. Ze keek met een gepijnigde blik naar Brindleleaf. "B-beter dan met jou." Ze wees naar de griezelige wond in haar nek. "Wie heeft je dat aangedaan?" Haar bezorgdheid ging over in woede, niemand beet haar mama's nek aan stukken! Dat was neit lief en die kat zal ervoor boeten! Later, wanneer ze een goede training voltooid zou hebben, zou ze die vreselijke kat te grazen nemen. Het was wraak, pure, hatelijke wraak. De adrenaline stroomde door haar aderen als een brandend vuur. Het voelde zo heerlijk en goed. haar poten tintelden en haar oren wiebelden zo erg dat het niet meer kon ophouden. Misschien moest ze die adrenaline maar beter besparen tot op het moment dat ze die gevaarlijke kat tussen haar klauwen zou hebben vastgegrepen.

Onderwerp: Re: Injured in hell vr 1 jan 2016 - 18:31

Ze zag de stemming van haar dochter wel omslaan en dat baarde haar zorgen, het voorspelde niet veel goeds. “Lieverd.” Haar stem klonk warm, maar duidelijk. Ze sprak alleen zo als ze echt tot haar kinderen door wilde dringen. “Ik wil niet dat jij gekke dingen gaat doen Polar oké?” Haar blik probeerde zich in die van haar dochter te boren. “Bronzemask en ik gaan kijken of we er achter komen wie het gedaan heeft. Richt jij je maar op je trainingen, die zijn het belangrijkst voor nu.” Ze had geen zin dat Polarpaw in de problemen raakte door haar. Ze was beschermend naar haar kittens, het allerbelangrijkste in haar leven. Ze zou het zichzelf nooit vergeven als er iets met Polar zou gebeuren door haar.

Onderwerp: Re: Injured in hell vr 1 jan 2016 - 19:02

Ze snoof luid toen haar moeder zei dat ze zelf niets mocht ondernemen. "Maar..." probeerde ze nog te protesteren, maar ze werd onderbroken. “Bronzemask en ik gaan kijken of we er achter komen wie het gedaan heeft. Richt jij je maar op je trainingen, die zijn het belangrijkst voor nu.” Ze keek ontdaan terug naar haar moeder. Ze wilde zich niet op die stomme trainingen richten. Ze vond haar mentor niet leuk. Hij was zo bot. Na nog even te grommen besloot Polarpaw dat het geen zin had om tegen haar moeder in te gaan. "Oké, zuchtte ze.

Onderwerp: Re: Injured in hell zo 3 jan 2016 - 21:56

Toen Polarpaw toegaf brak er weer een glimlach op haar gezicht door. Ze tikte met haar staart naast haar in haar nest. “Kom eens bij mij liggen lieverd.” Zei ze weer warm. “En vertel mij eens hoe het met je gaat. Is Timberwolf een goede mentor?” Vervolgd ze. Ze probeerde de stemming weer te veranderen, het weer gezellig te maken. Al had ze geen idee dat ze het met deze vraag er waarschijnlijk niet beter op maakte. Ze hield haar kinderen scherp in de gaten, maar ze had nou eenmaal niet alles door. Ze wist niet dat Polar haar mentor niet zo graag mocht.

Onderwerp: Re: Injured in hell do 7 jan 2016 - 17:42

Ze ging liggen en kroop tegen haar moeder aan nadat ze haar had voorgesteld naast haar te komen liggen. "Is Timberwolf een goede mentor?" Polar gromde en kokhalsde, het was dus vrij duidelijk wat ze van haar mentor vond. Ze kon hem letterlijk niet uitstaan, en ze was boos op Tigerpaw omdat hij haar alleen met hem had gelaten. Hij had haar die stomme training op haar eentje laten overleven. Ze schudde met haar hoofd. "Hij is.." Ze huiverde. "Brrr," mauwde ze daarna en gaf de poes een kopje tegen haar wang. "Ik wou dat ik er een andere had. Had jij vroeger een leuke mentor?" Want zo ja, dan kan je van geluk spreken, dacht ze er nog nors achteraan.

Onderwerp: Re: Injured in hell ma 11 jan 2016 - 20:15

Het verraste haar daarom ook een beetje toen haar dochter duidelijk aangaf dat ze haar mentor niet mocht. Helaas klikte lang niet alles. Hoe goed Everstar ook haar best deed om de juiste matches te vinden. Ze kon heel goed begrijpen hoe moeilijk dat was. Toch vond ze het echt niet leuk dat Polarpaw haar mentor niet mocht. Ze wilde dat haar dochter het goed had en plezier had in haar trainingen. “Waarom mag jij hem niet Polar?” Vroeg ze toen. Ze wilde een beetje peilen waaraan het lag, misschien kon ze ergens meehelpen. Anders moest ze maar eens met Everstar gaan praten. “Nee, maar ik denk ook niet dat ik de leukste apprentice was.” Er ontstond een klein ondeugend grijnsje om haar lippen terwijl ze haar dochter een kopje terug gaf.

Onderwerp: Re: Injured in hell zo 17 jan 2016 - 16:28

Waarom ze haar mentor niet mocht was vrij duidelijk, hij was een stomme, chagrijnige oude kat. Punt uit, dat was het. Maar dat kon haar moeder niet weten. "Hij is heel grumpy en bovendien niet vriendelijk," klaagde Polar. "Maar hij is niet eens de ergste. Tigerpaw, ugh, ik kan hem wel de nek omdraaien! Hij heeft me gewoon laten stikken bij die chargrijn van een Timberwolf! Kon ik even in mijn eentje, en met mijn mentor, die training doorstaan. Ik haat hem!"

Onderwerp: Re: Injured in hell di 19 jan 2016 - 13:44

Ze sprak Timberwolf niet zo heel vaak. Natuurlijk kende ze hem, maar niet zo goed dat ze met haar dochter mee kon praten. Veel meer dan patrouilles samen lopen hadden ze niet gedaan en soms een hallo als ze elkaar tegen kwamen. Toen haar dochter over Tigerpaw begon fronste ze even. Wat hadden haar kinderen toch met die Tigerpaw? Ze wist dat Mousepaw ook heel veel met hem optrok, maar zij was niet de enige. Het beviel haar helemaal niets, maar goed dat wisten haar dochters ook wel. “Waarom heeft hij jou laten stikken?” Ze miste echt iets nu ze in de Medicine cat’s den lag. Ze moest er maar voor zorgen dat ze er snel weer uitkwam.

Onderwerp: Re: Injured in hell di 26 jan 2016 - 19:08

Moest ze nu echt het hele verhaal uitleggen aan haar moeder? Niet dat het zo lang was, maar hij had haar laten stikken, dat had ze wel duidelijk gezegd. "We hadden dus training en begonnen te wandelen. Op een bepaald moment kregen die twee ruzie," begon ze. "En ze hadden denk ik niet eens meer door dat ik er nog was. Ik werd totaal genegeerd!", riep ze boos uit. Polarpaw ademde weer diep in en vervolgde haar verhaal. "En toen riep Timberwolf iets van: 'Rot dan maar op!' of zoiets, ik weet het niet echt meer. Maar dat was dus de druppel voor Tigerpaw. Hij draaide zich om en liep weg. Die chagrijn, Timberwolf, werd dus nog chagrijniger, en ik moest mijn plan maar trekken." Ze snoof afkeurend. Bah, die katers ook!

Onderwerp: Re: Injured in hell wo 27 jan 2016 - 13:40

Ze luisterde aandachtig naar het verhaal van haar dochter terwijl haar oren langzaam in haar nek gleden. Ze snoof en perste haar lippen op elkaar. “Als hij te ver gaat moet je het tegen Everstar zeggen hoor, dit kan niet.” Een mentor hoorde zich niet zo te gedragen. Hij moest het ook niet flikken als zij in de buurt was, want dan zou hij de wind van voren krijgen. Ze had al een hekel aan katers, maar zulke akkefietjes maakte het niet beter. “En anders ga ik wel eens even met hem praten.” De manier waarop ze dat zei voorspelde niet veel goeds.

Onderwerp: Re: Injured in hell wo 27 jan 2016 - 16:22

Ze zag haar moeders houding veranderen en had al meteen spijt van haar gezeur. Ze lag in de medicine cat's den en wilde al meteen op haar mentor afstappen. "Nee, mam," protesteerde Polarpaw. "Hij valt heus wel mee, hoor. Ik overdrijf." Puddlepaw had ook al gezegd dat ze naar Everstar moest gaan, maar ze zag echt niet in wat de oplossing voor dat probleem was. Misschien kreeg ze dan een nieuwe mentor, en moest ze weer van nul beginnen, of was haar mentor dan nog erger. Nee, ze wilde gewoon verdergaan met haar training, al was het nog met zo'n twee vervelende mormels. Waarom waren alle katers die ze kende toch zo vreselijk? Tigerpaw, Timberwolf, Quietpaw,... Die laatste zou ze natuurlijk nooit aan haar moeder vertellen, dat was regelrechte zelfmoord. En ze wilde nog een tijdje blijven leven.

Onderwerp: Re: Injured in hell do 28 jan 2016 - 12:28

Toen begon haar dochter toch wat terug te krabbelen. Ze vroeg zich af of ze echt overdreef of ze geen zin had in gedoe. Ze zou het in ieder geval heel scherp in de gaten gaan houden. “Goed dan.” Ze glimlachte zwakjes naar Polarpaw. “Maar als het niet meer gaat moet je het vertellen.” Toen legde ze haar kop op haar voorpoten en sloot ze haar ogen. Ze werd altijd moe als ze zich ergens druk over ging maken. “Ik ga nog even slapen, maar je mag wel hier blijven hoor.” Ze tilde weer even haar kop op, waarbij haar gezicht betrok van de pijn en gaf haar dochter een lik over haar wang. Voordat ze haar kop weer neerlegde en langzaam wegzakte in een diepe slaap, helaas eentje met dromen die ze liever niet wilde hebben. Maar haar lijf was rustig en haar ademhaling kalm.

[Topic uit]

Onderwerp: Re: Injured in hell za 30 jan 2016 - 11:51

Tot haar genoegen liet haar moeder het snel rusten. "Natuurlijk, mam, stelde ze haar gerust. Natuurlijk zou ze het haar vertellen al haar trainingen te erg werden. Stiekem hoopte ze dat zij die dan zou overnemen. Haar moeder zei dat ze ging slapen en likte met een pijnlijk, maar liefdevol gezicht nog even haar wang. "Trusten." Polar kroop dicht tegen haar aan en viel ook in slaap. Het was een rustige, droomloze slaap. Zo eentje had ze in tijden niet meer gehad.

-Topic uit

Onderwerp: Re: Injured in hell