Hollystar, Can u help me...

Witte pootjes trippelde zachtjes naar de Leaders den. Het was Winterpaw die opweg was naar haar leider Hollystar. Het was nacht en de gehele Zilverpels was te zien. Langzaam, Steeds verder liep ze naar haar leider. Toen ze bij de Leaders den was aangekomen ging ze voor de ingang zitten. en zei:"Hollystar, Wilt u me helpen? Ze zuchte even en haalde diep adem."Hollystar, Ik ben er trots op deze clan te dienen en om u te dienen maar.." Ze stopte even. Er rolde een traan over haar witte wang."Maar ik mis gewoon iets in mijn leven! Mijn ouders zijn pas gedoodt en sinds dien.. Ben ik gewoon mezelf niet meer! Toen huilde ze uit bij haar leider want. Tja. Bij wie moest ze het anders doen? Ze keek haar leider aan met haar diepe heldere blauwe ogen."Hollystar alstublieft, Vertel mij wat ik kan doen!"

Lol, zie het nu pas X3 -_-''

Het was nacht en pikkedonker in de Leader Den. Het was warm en een rode poes lag op haar nest te slapen. Het wasniet meer wennen voor haar in haar nieuwe Den. Na die korte tijd is ze gewend geraakt aan de, in vergelijking tot de Warrior Den kleine hol. Diep in slaap was ze niet. Haar oren spitste zich en haar kop verheef zich als ze pootstappen richting haar Den hoort lopen. "Hollystar, Wilt u me helpen?' Ze herkende de step van de Apprentice. Het was Winterpaw. Hollystar stond op en liep naar haar toe, in de Den was het toch te donker om te praten vond ze. 'Wat scheeld er?' Vroeg ze aardig en kalm. Winterpaw vervolge zich. "Hollystar, Ik ben er trots op deze clan te dienen en om u te dienen maar.." Hollystar keek haar rustig aan, haar groene ogen vingen de traan die op haar wang gleed. "Maar ik mis gewoon iets in mijn leven! Mijn ouders zijn pas gedoodt en sinds dien.. Ben ik gewoon mezelf niet meer!' De poes huilde het uit. Hollystar wist dat haar ouders niet meer zijn, en dat ze het hard vind om het te accecteren. "Hollystar alstublieft, Vertel mij wat ik kan doen!" Het was niet een vraag maar een bevel. Dat beviel haar niet, maar ze leek zo in de war... Ze ging zitten voor haar Den en keek de poes in haar blauwe ogen. 'Weet je, ik heb ook mijn ouders verloren. Ik was net als jij. Ik wist toen niet was ik eraan kon doen. Toen ik vroeg aan een vriend van mij wat ik eraan kon doen zij hij een ding.:'Hollypaw, je hebt vrienden.' Toen besefte ik dat ik niet na de dood van mijn ouders alles heb verloren. Net zoals jij. Ik weet dat het hard is voor je dat je ouders nu in Starclan zijn. Naar dat ik een klein deel van je leven dat weg is, niet alles.' Ze wachte evne totdat het doorging tot Winterpaw.

Kort, geen inspi -_____-