Hunting under the moon [Moonhigh hunt patrol]

Innerstar had besloten zelf de moonhigh hunt patrouille te leidden toen Tallshadow bezig was gegaan met het organiseren van deze patrouilles. De tijd voor deze patrouille was nu dan ook aangebroken. De leader had haar nest verlaten en stond al klaar, te wachten op haar eigen uitgekozen patrouille leden. Deze leden waren haar eigen kittens, Swiftpaw en Leopardpaw. Ze wou wel eens zien hoe ze het deden in het donker. Ook had ze een kersverse young warrior uitgekozen, Otterdive. Maar Innerstar had haar niet voor niets tot warrior benoemd, dus geloofde ze dat dit goed ging komen. Rustig wachtte Innerstar op de komst van deze katten zodat ze konden vertrekken. De leader zelf was ook aan de vroege kant.

Otterdive, Swiftpaw & Leopardpaw

Met een rustige uitdrukking op haar gezicht trippelde Otterdive uit de warriors den waar ze nu sinds kort in sliep. Het was een grotere den, maar er lagen dan ook meer katten in dan in de apprentice den. Uiteindelijk had ze zelfs minder ruimte dan voorheen, maar echt boeien deed het haar niet. Het was zo een stuk warmer en dat was zeker prettig in deze vrieskou. Hoe ze het in de brandende zon van bladgroen zou vinden was nog maar de vraag, maar ook daar maakte ze zich nu geen zorgen over. Waarom zou ze zich daar nu over opwinden, als ze over heel anderen dingen kon nadenken? Zoals zich concentreren op de aankomende hunt patrol waarvoor ze gevraagd was. Uiteraard had ze het aanbod zonder te twijfelen geaccepteerd; ze zou veel doen om te laten zien dat ze een uitstekende warrior was en op patrol gaan met Innerstar was natuurlijk haar kans. Bovendien was jagen waar haar talent lag, ze was hier beter in dan vechten wat ook haar suffix 'dive' verklaarde. Toen ze de zwarte poes zag zitten knikte ze naar haar. "Goedenacht, Innerstar." miauwde ze formeel.

Leopardpaw had tot enkele minuten nog heerlijk geslapen, dat was tot het hem doordrong dat hij mee moest met de patrouille. Nu had hij het geluk dat hij een ochtendpersoon was en makkelijk wakker kon worden. Want hij sprong vluchtig op, bijna iemand op de staart trappend, en fatsoeneerde zichzelf. Hij gaf zijn vacht een paar likken om alles glad te krijgen en rechtte zichzelf even om wat wakkerder te worden. Hierna stapte hij vooruit en vond zijn weg uit de den. Eenmaal naar buiten paste hij zich aan aan de iets heldere lichtbron van de maan en zocht met zijn blik naar zijn moeder. Hij zou met de zwarte kattin, zijn zus en de warrior Otterdive op weg gaan om te jagen. Hoewel hij het fijn vond dat er eens op uit kon met zijn familie wou hij zich bewijzen als een goed patrouille lid, en nam hij zich voor zijn normale hechte band wat losser te laten. Zo liep hij dus naar het tweetal toe dat er al zat en knikte even naar beiden; "Innerstar, Otterdive" Het klonk raar zijn moeder aan te spreken met haar volle naam, hij was het gewent gewoon mam te zeggen. Maar hij moest zich maar aanpassen, in zijn blauwe blik lag echter zijn typische vriendelijkheid rond familie en in zijn stem nu de beleefdheid richting twee oudere en ervaren katten. Uitslover dat hij er was.