You know the way back to the camp, right? [Sunpaw]

Met langzame passen liep de langharige poes door het hoge gras. Goudkleurige zonnestralen schenen op haar witte vacht die bedekt was met sneeuwvlokken. Ze keek om zich heen, maar de hoge struiken belemmerde haar zicht. Ze was al vroeg in de ochtend vertrokken om te jagen, maar tot nu toe was ze geen enkele prooi tegengekomen. Vreemd, want gisteren ging het veel beter. Arctic zuchtte, ze sloot haar ogen kort en probeerde te ontspannen. De oorlog had veel indruk op haar gemaakt, ze dacht er nog steeds veel aan. Plotseling spitse de poes haar oren bij het horen van geritsel. Bijna automatisch zakte ze door haar poten bij het ruiken van een konijn. Haar blik gleed snel over het gebied, hopelijk was hij dichtbij. Terwijl ze door de struiken probeerde te kijken werd het geritsel harder. Plotseling zag ze hem. Een glimlach verscheen rond haar lippen, eindelijk. Het liefst wilde ze er meteen achteraan maar dan zou het sowieso mis gaan dus ze besloot maar heel voorzichtig dichterbij te sluipen. Dat ging goed, het konijn kwam steeds dichterbij. Toen ze nog een stap zette klonk er gekraak onder haar poot. Snel trok ze haar poot weg en zag dat het een bevroren blaadje was. Geschrokken ging haar blik naar het konijn. Die had het gehoord en besloot weg te rennen. Fijn. Meteen zette Arctic de achtervolging in, gelukkig was ze klein en wendbaar, die dikke struiken waren totaal geen probleem voor haar. Zo snel mogelijk rende ze, het konijn had een voorsprong maar was nog steeds in zicht. Steeds dichter kwam ze bij hem in de buurt, maar elke keer veranderde hij weer van richting.

Na een lange achtervolging gleed het konijn uit, hierdoor had zij een kans om hem in te halen. Snel sprong ze op hem en beet hem dood. Met een troste blik keek ze naar haar prooi, het was een groot konijn. De clan zou hier zeker blij mee zijn. Echter verdween die blik toen ze hem op tilde en weg wilde lopen. Een lichte angst verscheen in haar ogen terwijl ze om zich heen keen. Waar was ze? Arctic zuchtte en legde haar prooi weer neer. Ze wist dat je hier makkelijk verdwaald kon raken, maar ze wist eigenlijk altijd de weg weer terug, nu was dat anders. Hier was ze echt nog nooit geweest. Gestrest en zenuwachtig keek ze om zich heen, wat moest ze nu? Ze keek op toen ze weer geritsel hoorde. Gespannen keek ze richting het geluid, hopend dat het een clangenoot was. Er klonk een zucht van opluchting toen ze een licht gekleurde poes zag verschijnen. Het was een Apprentice, helaas geen Warrior. Maar misschien wist zij de weg wel terug.'Hey Sunpaw!' Zei ze vrolijk en blij nadat ze haar prooi had laten vallen. Eigenlijk wilde ze het meteen vragen maar het was moeilijk. Het klonk nogal dom om aan een Apprentice de weg te vragen.

[Eerste post is voor Sunpaw]

ARCTIC FOX ❄

(c) ELRIC

De licht rode kattin sjokte met soepele stapjes het kamp uit, vandaag ging ze maar weer eens op pad. Leaf-bare was nou eenmaal het seizoen dat de clan veel moest jagen dus ging Sunpaw maar op kacht. Niet dat ze het erg vomd, jagen was een ban haar lievelings bezigheden, net als dat ze bijna elke ochtend vroeg opstond en dan eventjes genoot van de opkomende zon. Het leven was eigenlijk gewoon perfect. Een kleine en simpele glimlach krulde op haar lip toen de zon door de wolken heen brak en haar pels verwarmde, sneeuw smolt al weer weg door de warme dag vandaag. 'Hey Sunpaw!' De kattin wierp een blik over haar schoider nadat ze haar naam hoorde, de vrolijke en blije klank in de stem kwam van Articfox. De kattin glimlachte en stopte met lopen, ze draaide naar de warrior toe zodat ze elkaars ogen ontmoete. "Hey Articfox!" Mauwde ze vriendelijk terug, en trok met haar snorharen als begroeting.

OCC; Telefoon bericht

Arcticfox zuchtte van opluchting toen ze de vorm van een andere kat zag. Al snel herkende ze de apprentice als Sunpaw. De witte poes liet haar prooi vallen."Hey Sunpaw!" Riep ze enthousiast. Eigenlijk wilde ze meteen de weg vragen, maar dat was moeilijk, de weg kwijtraken in je eigen territorium was nou niet bepaald slim en gaf ook totaal geen goede indruk. De beige gekleurde poes keek over haar schouder en reageerde."Hey Articfox!" Klonk er vriendelijk. Arctic besloot na die begroeting naar haar toe te gaan. Ze tilde het konijn op, en draafde met vrolijke passen naar de poes. Toen ze daar was twijfelde ze even, ze dacht na over wat ze moest zeggen. "Ben je ook aan het jagen?" Vroeg ze uiteindelijk maar. Misschien kon ze de apprentice overhalen samen met haar naar het kamp te gaan. Dan hoefde niemand het te weten, dat zij de weg was kwijt geraakt. De langharige witte poes voelde hoe de warme zonnestralen haar vacht verwarmde. Het was een fijn gevoel, toch had ze liever dat het wat kouder was. Ze hoopte ook dat de sneeuwlaag niet te veel zou gaan smelten. Met een vriendelijke blik keek ze naar Sunpaw, wachtend op een reactie.

ARCTIC FOX ❄

(c) ELRIC