We are all living the same way; circling

Vrolijk giechelend keek Mousepaw achterom naar Tigerpaw. Ze waren van plan ergens te gaan jagen, en ze had de Heatherfields uitgekozen. Het was algemeen bekend dat het hier het beste jagen was. Ook al vond Mouse 't spannend, dat ze nu één van haar grootste angsten onder ogen moest komen, ze wilde het graag doen. Voor Tiger, om te laten zien dat ze sterk kon zijn. Ze moest een beetje meer kracht hebben, stoerder worden.

- Tigerpaw, alleen joinen met toestemming.
- SPT

Ze had zelf uitgekozen om naar de Heatherfields te gaan om te jagen. Hij had enkel maar ingestemd want hij wilde niet opnieuw de zeur uithangen. Mousepaw keek een keertje vrolijk giechelend achterom naar hem en hij kon het niet laten om kort te grinniken met zijn zware bromstem. Met een rustige maar stevige pas volgde hij de andere apprentice. "Probeer maar een geur te vinden," mauwde hij toen terwijl hij kort zijn blik naar de lucht liet gaan, het was nog redelijk vroeg in de ochtend.

Tiger voegde zich bij haar zijde en ze keek omhoog, waarna ze glimlachte naar hem. Hij vertelde haar om een geur te vinden en braaf stak ze haar neusje in de lucht. Toch klopte haar hart om een andere reden dan de spanning van de jacht. Ze kon zich helemaal niet goed concentreren met Tiger naast zich! Ze voelde zichzelf warm worden en ze keek vanuit haar ooghoeken naar hem. Haar buik begon hevig te kriebelen. Als een automatisme bewoog ze haar staart naar de zijne en wreef ze met haar ietwat pluizige staart over zijn rug. Ze giechelde zachtjes van de spanning. Zou er nog wat van jagen terecht komen?

De sneeuw kraakte zacht bij elke stap die hij erop zette. Zijn dikke pels was opgezet tegen de winterkou, maar van binnen voelde hij zich lichtelijk opwarmen toen hij plots de ietwat pluizige staart van Mousepaw over zijn rug voelde wrijven. Daarna hoorde hij haar voor de zoveelste keer zacht giechelen. Misschien zou je het niet geloven, maar hij was best onzeker over bepaalde dingen op dit moment. "Wacht even," mauwde hij en stopte met lopen. In zijn ooghoek had hij iets anders interessants gezien. Een groepje witte bloemetjes die hij herkende als sneeuwklokjes, die had hij al wat vaker zien staan zo hier en daar en een andere kat had hem weten te vertellen dat die bloemetjes alleen voorkwamen in deze periode. Hij ging expres met zijn lichaam naar Mousepaw toestaan, zodat deze niet kon zien wat hij uitspookte. Voorzichtig beet hij één van de bloemetjes doormidden, draaide zich terug om naar Mousepaw en stak het achter haar oor. "Nu ben je een sneeuwprinses," mauwde hij met een kleine glimlach en keek haar aan met zijn goudkleurige kijkers, die zowaar zacht stonden.

Nieuwsgierig naar zijn reactie keek Mouse opzij, met een kleine grijns van de spanning. Haar blauwe ogen vestigden zich in zijn gele, waarbij Tiger zei dat ze even moest wachten. Nieuwsgierig keek ze naar de kater die ergens naartoe ging, waarvan ze niet precies kon zien wát dan. Ze probeerde stiekem om zijn rug heen te kijken, maar het was zonder succes. Hmm... Dan maar even geduldig afwachten. Toen Tigerpaw zich eindelijk omdraaide, had hij een bloemetje tussen zijn kaken. Een glimlach kwam op haar gezicht toen hij deze achter haar oortje stopte. Hij deelde mee dat ze nu een sneeuwprinses was, en zachtjes giechelde ze. Dat was gewoon... Zo schattig! En de blik in zijn ogen liet haar helemaal smelten. "Weet je Tiger," miauwde ze toen. "Ik hou heel veel van je." zei ze toen. Haar hart klopte wild in haar borst. Ging ze het hem zeggen? "Ik denk... Dat ik verliefd op je ben," miauwde ze toen en keek verlegen de andere kant op. Wat zou hij zeggen?

Bij zijn woorden giechelde ze opnieuw zachtjes. De kater had alle spieren in zijn lichaam ontspannen terwijl hij met een verzachte blik naar de beeldschone rood-witte poes keek. Het was toch niet raar om rond deze leeftijd.. iemand te vinden waar je heel erg veel om gaf? Toen trok ze zijn aandacht weer door zijn naam te noemen, en richtte hij zijn goudkleurige ogen weer op haar, hij luisterde. De volgende woorden leken zijn hart voor een moment te stoppen. Daarna volgde nog een zin, een zin die de vorige aansterkte. Verlegen keek Mousepaw weg nadat ze had gezegd dat ze dacht dat ze verliefd op hem was. Voor een paar secondes bleef te kater staan, maar toen deed hij een stap naar voren zodat de kleine ruimte tussen hen in verdwenen was. Zijn vacht raakte zachtjes die van haar, terwijl hij voorzichtig zijn kop wat boog om in haar oor te fluisteren. "Ik ben ook verliefd op jou, en dat is iets wat ik heel zeker weet," mauwde hij terwijl hij voorzichtig zijn kop weer wat terug trok, maar wel half tegen haar aan bleef staan.

Tigerpaw deed eerst helemaal niets en even was ze bang dat ze iets heel doms gezegd had. Misschien kwam liefde pas veel later in je leven, of was Tiger gewoon niet verliefd of haar maar een hele goeie vriend! Dan had ze hun vriendschap mogelijk verpest. Maar toen Tigerpaw dichterbij haar kwam staan en zijn kop bij haar oor bracht, wist ze het al voordat hij zijn woorden gesproken had. Maar toch was het heel fijn om te horen dat hij ook verliefd was op haar. Ze begon heel hard te grijnzen en keek naar hem, met een warme blik in haar ogen die de warmte in haar buik weerspiegelde. De vlinders waren zo druk aan het fladderen dat ze ervan moest giechelen - alweer. Ze drukte zichzelf stevig tegen hem aan en gaf hem een lik over zijn wang. Ze vond hem héél, héél leuk.

Mousepaw drukte haar lichaam stevig tegen die van hem aan en voorzichtig drukte hij zijn snuit in haar vacht, terwijl zij hem een lik over zijn wang gaf. Een warm gevoel overspoelde hem, net zoals de avonden dat ze tegen hem opgekruld had gelegen. Het ging opeens allemaal zo snel, maar hij was over de grootste onzekerheid heen: Mousepaw vond hem leuk. Zacht snorrend drukte hij zijn kopje tegen die van haar, het liefst zou hij haar altijd zo bij zich houden natuurlijk, maar dat kon niet. "Wat denk je dat de rest zou zeggen.. van.. ons?" mauwde hij toen zacht zodat alleen Mousepaw die woorden kon verstaan.

Tigerpaw drukte zijn kop tegen de hare en zachtjes spinde ze met hem mee. Het voelde zo veilig en zo fijn om bij hem te zijn. Ze glimlachte in zichzelf. Gelukkig had ze het durven zeggen, anders waren ze nu gewoon aan het jagen. "Wat denk je dat de rest zou zeggen.. van.. ons?" vroeg de gestreepte kater toen zachtjes en Mouse bewoog haar kop onder de zijne vandaan, zodat ze hem aankijken kon in zijn mooie gele ogen. "De rest kan me niks schelen," miauwde ze met een grijns op haar gezicht. "En ik denk niet dat ze iets zullen zeggen, want wat is er mis met ons?"

Mousepaw haalde haar kop onder die van hem vandaan zodat hij in die twee prachtige, helderblauwe ogen kon kijken waar hij letterlijk in kon verdrinken. Het kon haar niks schelen wat de rest van hen vond, waarna de vraag kwam waarom er überhaupt iets mis met hun zou zijn. Rustig haalde hij zijn schouders op, inderdaad. Wat zou het toch wat andere van hen dachten. "Ik wil je nooit meer kwijt," murmelde hij toen terwijl hij glimlachte en haar aankeek. "Mousepaw, zou jij mijn vriendinnetje willen zijn?" Wie had ooit gedacht dat die woorden uit zijn mond zouden komen?

Tigerpaw vertelde haar dat hij haar nooit meer kwijt wilde. Een grijns verscheen op haar gelaat; zie je nou wel? De afgelopen keer had hij geen belofte willen maken, toen ze hem vroeg of ze voor altijd vrienden bleven. Hij had toen gezegd dat hij het zou willen proberen. Maar nu, nu maakte hij die belofte toch. En ze werd er helemaal warm van. Toen ze naar hem keek zag ze dat hij naar haar glimlachte. Zachtjes spinde ze, het was een heel leuk gezicht en het sierde zijn gezicht prachtig. Zou hij vaker moeten doen. Toen kwam er opeens een heel onverwachte vraag die haar hart wild deed bonzen. "Mousepaw, zou jij mijn vriendinnetje willen zijn?" vroeg de kater en ze giechelde zachtjes. "Natuurlijk!" miauwde ze toen blij en gaf hem opnieuw een kopje. "Heel graag." spinde ze erachteraan.

De glimlach op zijn gezicht werd groter toen hij een positief antwoord kreeg: ja. Het was gek dat hij ooit zoveel voor iemand was gaan geven, zeker als hij besefte hoe hij als kitten was geweest. Een arrogante kwal die het liefst boven de rest stond, maar nu hoefde hij dat niet zozeer meer. Zolang hij maar bij haar kon zijn, zolang Mousepaw maar aan zijn zijde stond. "Zullen we vanavond anders onze nesten bij elkaar schuiven?" opperde hij toen terwijl hij kort grinnikte en haar een lik tussen haar oren gaf.

De kater vroeg of ze hun nesten bij elkaar konden schuiven en even kwam er een bezorgde uitdrukking op Mouse haar gezicht. Dat zou Raptorpaw vast niet leuk vinden; hij kon zelfs een beetje jaloers zijn. Maar als Rap echt een goeie vriend was zou hij het accepteren, toch? Dus knikte ze. "Ja, goed idee," glimlachte ze. "Mag dat eigenlijk wel?" vroeg ze zich toen hardop af. Ze wist wel dat er af en toe warriors kwamen checken of alles nog wel goed ging in hun den. Iets in de lucht trok haar aandacht en ze keek omhoog, waarbij haar ogen op een grote vogel landden. "Soms wilde ik dat ik ook kon vliegen," miauwde ze en bleef naar de havik kijken met een kleine glimlach. Ze had er geen idee van dat dit soort vogels gevaarlijk konden zijn.

De kater grinnikte eventjes toen ze zei dat het een goed idee was, maar zich wel afvroeg of dat mocht. "Vast wel, en anders bedenken we wel een geldige reden waar ze niet omheen kunnen," mauwde hij en ging ondertussen zitten op de sneeuw. Hij volgde de blik van Mousepaw toen er een geluid uit de lucht klonk, een kreet van een vogel. "Eh.. Mouse..?" mauwde hij terwijl hij voorzichtig opstond. "Havik.." siste hij toen tussen zijn tanden door en legde zijn oren naar achteren terwijl hij met zijn gele kijkers strak omhoog keek. "Gevaarlijk!" siste hij er zacht achter aan.

Ze had haar bek een stukje open terwijl ze geconcentreerd om haar heen keek. Ze was duidelijk in jachthouding, wat te zien was aan de manier waarop ze zich voortbewoog. Haar oren alert en haar snorharen die lichtjes trilden. Ze bleef echter met een poot in de lucht staan toen de geur van Mousepaw en Tigerpaw haar zintuigen prikkelde. De geur van haar dochter was veel te vaak vermengd met die van Tigerpaw dan haar lief was. Haar gezicht betrok daarom ook een beetje terwijl ze aan het bedenken was wat ze zou doen, maar die keuze werd al voor haar gemaakt. Niet veel later verbrak de roep van een havik de stilte en ze schoot meteen vooruit naar de apprentices. Ze schoot voor ze met haar nekharen recht overeind. “Mousepaw, Tigerpaw! Vlug maak dat je wegkomt ik houdt hem wel even bezig. Niet als een gek weg gaan rennen dan komt hij achter jullie aan.” Ze keek ze niet aan, maar haar blik was strak op de roofvogel gericht.

[Met toestemming]

De reactie van Tigerpaw was niet hoe ze hem verwacht had. De kater leek een verdedigende houding aan te nemen, waarna hij miauwde dat deze vogel gevaarlijk was. Whoops. Mouse schonk hem een schaapachtige grijns, ze had het echt niet geweten. De geur van haar moeders stroomde haar neus binnen en voorzichtig keek ze op. Brindleleaf kwam hun kant opgerend en Mouse gaf ook haar een schaapachtige grijns. Ze zag er echt uit als een sukkel op het moment. “Mousepaw, Tigerpaw! Vlug maak dat je wegkomt ik houdt hem wel even bezig. Niet als een gek weg gaan rennen dan komt hij achter jullie aan.” voorzichtig keek de rood witte poes omhoog. Wat was er nou weer zo gevaarlijk aan een vogel? Ze besloot dat het nu niet de juiste tijd was om het te vragen. Dus knikte Mouse naar haar moeder en keek toen naar de richting waar het kamp ongeveer lag. De hoge grassprieten zorgden voor enige beschutting maar die hielden na een paar honderd vossenlengtes ook weer op. Waar moesten ze dan heen? Ze keek hulpzoekend naar Tigerpaw.

In zijn ooghoek zag hij Brindleleaf opdoemen die zei dat ze moesten vluchten, maar niet als een idioot wegrennen want dat zou juist aandacht trekken. Hij drukte Mousepaw wat tegen de grond aan in een sluiphouding en probeerde ervoor te zorgen dat zijn lichaam een beetje dat van haar coverde, want hij had immers een redelijk goede schutkleur als ze eenmaal in het hoge gras terug waren, nu waren ze beide juist goed zichtbaar in de sneeuw. Daarbij was hij sterker en groter dan Mousepaw, de havik zou eerder voor haar willen gaan. "Kom," siste hij waarna hij zo snel mogelijk in de richting van het hoge gras probeerde te gaan, Mouse bij zich houdend.

In haar ooghoek keek ze of ze deden wat ze hen opgedragen had, voordat ze begon te schreeuwen. “Hé jij daar!” Ze begon allemaal sprongen te maken om de aandacht van de roofvogel te trekken. Dat leek te werken want het beest begon boven haar kop te cirkelen. “Stuk vossenstront , pak me dan!” Ze wist niet zeker of de vogel het er op zou wagen om haar aan te vallen, maar ze was overal op bedacht. Meestal pakten ze alleen kleinere katten, maar ze wist niet hoe slim deze was. Dus probeerde ze zoveel mogelijk schijnbewegingen te maken.

Mouse volgde Tigerpaw zo snel mogelijk als ze kon, haar hart bonsde luid en ze was bang dat hij er misschien uit zou vallen, recht door haar borst heen. De poes rilde waarna ze nog een keer naar de vogel keek. Hij zag er helemaal niet gevaarlijk uit, maar ze geloofde de twee direct op hun woord. Ze voegde zichzelf weer bij Tiger en drukte haar vacht tegen de zijne aan. "Wat nu?" fluisterde ze zachtjes. Ze keek naar haar moeder die de aandacht van de vogel trok, en deze begon wat te cirkelen. Apart gedrag, zo had ze een vogel nog nooit zien doen. Zou het werken? Betere vraag; waar moesten ze nu naartoe?

Onderwerp: Re: We are all living the same way; circling