Smells like crap

Hazel was geen apprentice meer. Vanaf vandaag moesten de anderen hem aanspreken met zijn warriorsnaam. Hazelnut. Hij was dan wel een warrior, waar hij trots op was, maar toch voelde het niet bepaald anders aan. Enkel zijn naam was anders. Hij voelde zich eigenlijk nog een appprentice, al kon dat ook zijn omdat hij nog niet echt iets gedaan had dat echt iets voor een warrior was. Hazel spitste zijn oren toen een stem door het woud galmde. het kwam van een plek die hij maar al te goed kende, een plek die hij lievere vermeed. Hij was er niet ver vandaan dus besloot hij om maar eens te gaan zien. Even trok hij met zijn oor toen hij een jonge apprentice zag staan die haar aandacht volledig op haar poot gericht had. Uhm. Wat moest hij hier nu weer mee? De enige kat waar hij echt mee sprak was Roughp-flower. "Gaat het een beetje?" vroeg hij uiteindelijk maar, niet wetend waarom ze nu naar haar poot zat te staren.

"Niet echt!" Hazelnut's oren stonden nieuwsgierig naar voren. Wat was er in Starclansname aan de hand? "Kijk," Het was al snel duidelijk wat er was. Hij deinsde automatisch ook naar achteren toen hij bijna een vieze poot in zijn gezicht kreeg. Zijn oren waren automatisch wat naar achteren geschoven. "IEWL!" Wat moest hij hier nu mee?! Kon ze het niet gewoon proper maken? Er waren genoeg manieren om je vacht proper te maken. Hazel wist er alles van. Hij was een keer van boven tot onder bedekt geweest met modder. "Blijf dan niet zo staan, veeg het aan een boom ofzo," mauwde hij direct nadat ze het bijna tegen zijn neus geduwd had.

Opnieuw deinsde Hazelnut naar achteren toen ze weer met haar vieze poot naar hem begin te zwaaien. "Er zijn genoeg andere dingen waar je het aan kan smeren!" mauwde hij nu lichtelijk gefrustreerd. Op dat moment voelde hij net iets nats op zijn neus. "Haal het weg! Alsjeblieft!" Hij ging vluchtig met zijn poot langs zijn neus. Het was een druppel geweest van dat vieze goedje. "Rainpaw?!" mauwde hij nu directer. "Ik moet mijn eigen vacht proper maken, jij zou dat ook moeten doen." Hij kon zich niet herinneren dat iemand anders zijn vacht had proper gemaakt nadat hij uitgeschoven was in de modder. Innerghost had hem toen zelfs gezegd dat hij zijn vacht proper moest maken voor hij één stap verder het kamp in zette. No way dat hij deze poes zou helpen. Geen haar op zijn hoofd dat er aan denkt.

"Maar het is.. vies.." Hazel's oren richtte zich weer naar voren, niet echt wetend wat hij nu fout gedaan had. Hij kon goed zijn zegje doen, maar op sociaal vlak was hij niet altijd mee. Hij zag niet in dat deze kat, die een dag geleden nog een kitten was, een probleem had en dat hij hier net iets te luchtig mee om ging. Er kwam dan ook al snel een, nog luchtiger en bijna grof, antwoord bij. "Ga dan naar je mama hé," Dat waren de eerste woorden die hij zei. Haar moeder zou wel een raad weten met dit probleem. Zij zou het beter weten dan hem. Right?

Deze keer was het Hazel's beurt om verdwaast te kijken. Begon ze nu te huilen? "M-maar ik wil niet.. terug naar mama.." Hij had een kitten, apprentice nu, aan het huilen gebracht. Was dit zijn schuld? Crap. Was Rough hier nu maar, zij was degene die goed was in zulke dingen. "Want dan stel ik nog meer anderen teleur.." Hij sloeg zijn ogen ten gronden, nadenkend over wat hij nu het best kon doen of zeggen. Wat zou Shrewstar in zo'n situatie gedaan hebben? Wat zou Roughflower doen? Hij richtte zich weer op toen er plots een idee bij hem naar binnen schoot. "We kunnen samen naar de rivier gaan en daar je poot proper maken?" stelde hij, al dan niet wat twijfelend, voor.