Het was een rustig dagje vandaag. Chestnutkit verveelde zich een beetje in de nursery. Ze kende al wel wat kittens, en andere katten, maar door dit hele Bloodclan gebeuren had ze niet meer zoveel gepraat met andere katten. Daarom was haar plan om wat meer socialer te doen. Ze was anders niet voor niks een poesje dat de hele tijd met andere katten wilde zijn. De kleine kitten was van plan om wat meer kittens te leren kennen. Ze kende er een paar van gezicht, maar ze had eigenlijk nog nooit echt met ze gepraat.
Ze liep door de nursery. De kitten stopte bij een nest. Eén van de kittens uit het nest was haar altijd al opgevallen. Het was een stil poesje die er best zwak uitzag. Nou ja, dan komt dat goed uit, dacht de tabby kitten. Ik ben zelf ook niet zo sterk. Maar dat ze zo weinig praatte viel de kitten wel op. Daar kon wel wat meer pit in, dacht het poesje. Ze liep naar de kitten. 'Hey!' Zei Chestnut opgewekt. 'Ik ben Chestnutkit!' 'Ook wel Chestnut'. Zei de kitten en ze knipoogde. 'Hoe heet jij?' Vroeg ze.
{First Swankit}