[Deputy ceremonie] Faith in our future

_{"Laat alle katten oud genoeg om hun eigen prooi te vangen zich verzamelen!"
Haar oproep schalde door het kamp. De dag begon al op zijn eind te lopen. De hele middag had Everstar in haar den gezeten om na te denken over wie ze moest kiezen als opvolger van Whitelion. Ze had zo weinig zekerheid. Het was intussen wel duidelijk dat katten zelden waren wie ze eerst leken te zijn en ze wilde niet weer een fout maken. WindClan ging door een moeilijke tijd en wat ze nu meer nodig hadden dan ooit was een deputy op wie ze konden vertrouwen. Die ze ook zouden vertrouwen. Geen verdeeldheid meer in de clan, ze moesten een eenheid vormen. Het was dan ook behoorlijk moeilijk geweest om te beslissen wie hiervoor het meest geschikt zou zijn. Ze had echter een keuze kunnen maken.

Nu ze eenmaal had gekozen, wilde ze de clan ook niet langer laten wachten en ze maakte er dan ook geen lange toespraak van. Ze was na Whitelions dood sowieso niet echt in de stemming voor uitgebreide woorden. "Ik spreek deze woorden voor StarClan, zodat zij mijn keuze kunnen horen en goedkeuren", begon ze. "De nieuwe deputy van WindClan is Frostfaith."
Everstar had al eerder opgemerkt dat de poes een harde werker was en ze konden goed samenwerken. Frostfaith had een snelle geest en een krachtige wil en ze bezat de kalme uitstraling die onmisbaar was voor een leider. Het belangrijkste was misschien nog wel dat ze eerlijk was. Je kon haar vertrouwen en Everstar had dan ook besloten dat ze haar vertrouwen in haar zou leggen. Dit was het begin van een nieuwe, een betere periode voor WindClan.}

CLOUDGAZE

don't worry about it

Rustig had de pluizige kater zijn nest zitten opschudden. Dat moest af en toe ook wel eens gebeuren. Straks zou hij nog naar de Elders Den gaan, om te kijken of hij daar nog wat kon doen. Meestal waren dat soort taakjes meer bedoeld als ‘straf’ voor stoute Apprentices, al snapte hij dat niet. Hij vond het een eer om de oudere generatie te helpen. Bijna had hij de oproep van Everstar gemist. "Laat alle katten oud genoeg om hun eigen prooi te vangen zich verzamelen!" Hoorde hij nog vaagjes, waardoor hij op stond en naar buiten liep.

Hij nam plaats in de groep katten die zich al verzameld hadden. Cloudgaze wist wel wat er zou komen, de benoeming van de nieuwe Deputy. "Ik spreek deze woorden voor StarClan, zodat zij mijn keuze kunnen horen en goedkeuren", Zei de leader. "De nieuwe deputy van WindClan is Frostfaith." Vervolgde ze. Cloud's blik gleed meteen naar de lichtkleurige poes. Met een glimlachje liep hij naar haar toe. "Gefeliciteerd Frostfaith", Zei hij gemeend, waarna hij ruimte maakte voor eventuele andere katten die hun nieuwe Deputy wilden feliciteren.

"Laat alle katten oud genoeg om hun eigen prooi te vangen zich verzamelen!" Galgde de stem van Everstar door het kamp. Timelapse deed zijn oogleden open en gaapte. Het mocht beter iets interessants zijn. Hij had geen zin om gewekt te worden door een één of ander klein probleempje dat nergens op sloeg. De rode kater trippelde het kamp uit. Zijn blauwe ogen gericht op Everstar. "Ik spreek deze woorden voor StarClan, zodat zij mijn keuze kunnen horen en goedkeuren", Hij trok eventjes met zijn oren. Right, de nieuwe Deputy moest gekozen worden. Time was dat al bijna vergeten. "De nieuwe deputy van WindClan is Frostfaith." Zijn blik gleed naar de roodwitte poes. Zijn snorharen bewogen eventjes voordat de kater richting de nieuwe Deputy toe trippelde. "Gefeliciteerd, je hebt het echt verdient." snorde hij geamusseerd naar de poes.

"Laat alle katten oud genoeg om hun eigen prooi te vangen zich verzamelen!" De bekende woorden schalden wederom door het kamp heen, en als een geautomatiseerde robot kwam Quietpaw overeind en liep op een rustig tempo naar de High Rock in het midden van het kamp, waar hij zijn rood-witte leidster al zag staan. Voor iemand die een aantal keer was overleden, zag ze er op zich nog wel goed uit. Hij was wel benieuwd naar haar plannen voor de toekomst van Windclan, maar die ging ze hier waarschijnlijk niet open en bloot voorleggen aan een stel Apprentices. Enkele katten hadden zich al verzameld en keken vol verwachting naar Everstar. Waarschijnlijk zou ze de nieuwe Deputy gaan benoemen. Iets waar Quiet een nogal dubbel gevoel bij had. Natuurlijk had Windclan een nieuwe opvolger nodig, maar het verlies van Whitelion lag nog niet ver achter hen. "Ik spreek deze woorden voor StarClan, zodat zij mijn keuze kunnen horen en goedkeuren," sprak de poes. Quiet keek het kamp even rond, benieuwd naar wie degene zou zijn die deze eer zou krijgen. Een glimlach verscheen op zijn gezicht toen de naam Frostfaith uitgesproken werd. Een keuze waar hij wel tevreden mee was. Zijn ogen zochten naar de rood-witte kattin in de menigte. Toen hij haar vond, gaf hij een bemoedigende knik terwijl hij haar samen met de Clan toe juichte.

Er zat een irritante klont modder in haar vacht en ze wist 'm er maar niet uit te krijgen. Echt, het leven in Windclan was een hel voor iemand met haar vacht en standaards. Ze zuchtte eventjes en vervloekte Starclan, voordat ze opkeek toen ze de bekende rode vacht van haar clanleader zag verschijnen. Everstar stond voor de leuke taak om een nieuwe Deputy aan te wijzen, nu Whitelion de pijp uit was. Zou ze dan eindelijk de kans hebben? Zodat ze eindelijk kon laten zien wat ze in zich had. Hollowtree snoof eventjes toen Everstar het gebruikelijke riedeltje opnoemde en daarna de naam Frostfaith liet vallen. Oh, die kattin had het voor elkaar gekregen om de rang waar zíj duidelijk veel beter voor was, in te pikken. Haar helder blauwe ogen vernauwde zich en stond op, waarna ze naar de lichtgekleurde kattin wandelde. "Gefeliciteerd, Frostfaith," miauwde ze op een koude toon, voordat ze haar staart langs de snuit van de kattin liet glijden. Ze zou laten zien dat ze het niet eens was met de keuze van Everstar.

Het was stiekem best wel fout om zo te denken, maar nu die witte haarbal weg was leek het voor hem allemaal een stuk mooier te zijn in Windclan. Hij grinnikte nog een keertje totdat de stem van Everstar door het kamp heen. Whitelion was dood en er was geen deputy meer, dus hij wist al genoeg. Redelijk nieuwsgierig liet hij zijn blik door het kamp heen gaan, zoveel katten die hij niet mocht en die hij die rang dan ook alles behalve gunde. Gewoon omdat het allemaal mousebrains waren. Rustig ging de kater tussen de andere apprentices zitten, terwijl hij een keek rondkeek en de groep katten scande. En precies op het moment dat haar naam werd genoemd, bleven zijn ogen haken op Frostfaith. De ceremonie was al snel afgelopen en de gestreepte kater stond op, liep in de richting van de kattin die door iedereen gefeliciteerd werd en grijnsde kort. "Gefeliciteerd, Frostfaith. Je zult het goed gaan doen." Ze was beter dan die andere hoop katten die zich 'warriors' noemden. Hah.

Een stem galmde over het kamp en wat moe opende de poes haar ogen. Er was geen ceremonie toch? Ze was dan ook verbaasd van het feit dat ze Everstar zag staan toen ze de den uit liep. Haar brein was nog niet helemaal wakker. De koude wind op haar snuit zorgde er echter wel voor dat ze haar ogen iets verder opendeed. Er stonden aardig wat katten al, maar Frost hield haar rustige uitstraling en ging beetje in het midden zitten. Eerst had ze gezocht naar vrienden of familie om bij te zitten, maar die kon ze zo snel niet zien. De ceremonie -of wat het dan ook was- begon al namelijk. Met een zucht ging ze zitten terwijl ze naar de eerste woorden luisterde van de poes. Haar gedachtes gingen toen gelijk naar Whitelion die ze dood had zien liggen. Tijdens al het jagen was ze het vergeten. In haar brein was de kater al weg. Zij had geen haat of liefde voor hem ontwikkeld. Hij deed zijn taak, nou dat dacht ze. Ging de leader een nieuwe keuze maken? Nog voordat ze ook maar rond kon kijken keek ze geschrokken op bij het horen van haar naam. Wat? Haar ogen schoten wat verward naar de rode poes. Ergens vulde wel een blijdschap haar buik. Blijkbaar had ze het goed gedaan als warrior en dat gevoel maakte haar eigenlijk heel blij. Aan de buitenkant liet ze weinig zien, want ze wou zeker niet arrogant overkomen. De blik op de leader viel al snel weg toen een oudere kater voor haar neus verscheen die naar hem glimlachte. Beleefd glimlachte ze terug en knikte. Frost was gaan staan. Eerst wou ze naar de leader gaan om dankjewel te zeggen. Dit leek echter nog even te moeten wachten. Iedereen die langskwam bedankte ze vriendelijk. Iedereen leek wel vrolijk tot een poes lang kwam lopen. Hollowtree klonk duidelijk niet blij, toen de poes een staart onder haar kin liet doorgaan haalde ze haar hoofd weg en keek haar verontwaardigd aan. Kort wist ze niet wat ze moest doen, maar gaf toen een simpele blik terug aan de poes. Geen zin om daar haar tijd aan te verdoen. De jonge Tigerpaw -die eerder zo brutaal was geweest bij de Riverclanners- kwam daarna. Was een andere manier om hem zo te zien, maar ze glimlachte kort naar hem. "Dankje." Haar blauwe ogen keken om zich heen. Waar was Everstar nou heen? Die was ze inmiddels alweer kwijt.

Na de woorden van Everstar liep hij zijn broertje achterna, eigenlijk licht verbaasd. Was er niet kort geleden al een ceremonie geweest? Toen ze begon over de starclan wiebelde zijn oortjes, waar ging dit allemaal naart- oh! De laatste woorden maakten alles duidelijk en vrij automatisch liep hij naar de kattin toe. "Gefeliciteerd mevrouw Frostfaith!" Riep hij en maakte een lichte buiging.

Gefeliciteerd Dani <'3

Coldprayer keek met een scheef hoofd om zich heen. Ze bekeek de katten die voorbij wandelde met half gesloten ogen. Het leek aan haar voorbij te gaan, maar heel de clan wist wel wat voor een vreemde reputatie ze had. Ze kwam bijna nooit tevoorschijn en at zich vol met eten. Zelfs in leafbare. "Onrespectvol", noemden ze dat. Tssss, warriors hadden het recht om te eten voor apprentices. "Laat alle katten oud genoeg om hun eigen prooi te vangen zich verzamelen!" Ze keek op, met haar doffe ogen naar Everstar. Een ceremonie? Ze verplaatste haar dikke kont naar de hemel toe en slofte naar een plekje aan de rand van de groep die zich verzameld had. Er leek een stilte te vallen en dan haar zusjes naam. De nieuwe deputy was haar zusje? Haar eigenste zus? Even was de doffe waas weg. Vol verbazing stapte ze op Frostfaith af. "Gefeliciteerd zus." Ze glimlachte, een van de weinige keren dat dat gebeurde.

Natuurlijk had Spottedwish er geen moeite mee om te beseffen wat de woorden van Everstar betekenden. Het zou geen gewone mededeling zijn maar eentje waarin bekend gemaakt werd wie de nieuwe deputy zou worden. Even greens ze, wetende dat zij het al niet zou zijn. Maar stiekem maakte haar dat totaal niets uit. Sowieso zou niemand haar volledig respecteren vanwege het feit dat haar vader Lionroar was, de deputy die de Clan zogezegd verraden had. Haar ogen spuwden vuur, richting Everstar. Haar woorden waren duidelijk geweest: ze was loyaal aan de Clan, niet aan de rosse poes.
Haar oortjes spitsten zich naar voren toen de naam uitgeroepen werd. Bijna meteen viel haar blik op de jongere poes genaamd Frostfaith. Oké, ze zag er redelijk uit. Maar of ze ook bekwaam was om deze grote verantwoordelijkheid op haar te nemen? Daar had Spottedwish haar twijfels over. Natuurlijk kwam dat omdat ze de poes vergeleek met haar vader, toen die deputy was. Ze had nog nooit een woord met haar uitgewisseld, dus er echt een scherp beeld van hebben, had ze niet. "Gefeliciteerd." miauwde Spottedwish met een zucht, waarna ze opstond en zich omdraaide.

Natuurlijk had de jonge kattin geweten dat haar broer snel vervangen zou woorden. Dus echt verbaasd was ze niet toen de vertrouwelijke woorden van Everstar door het kamp galmden. 'Laat alle katten die oud genoeg zijn om hun eigen prooi te vangen zich verzamelen!' Met een verdrietige zucht en een enorm dubbel gevoel hees de jonge kattin zich overeind om langzaam richting de hoge steen te lopen. Haar blauwe ogen richtte ze heel kort op de rode leider waarna ze voorzichtig ging zitten. 'Ik spreek deze woorden voor Starclan, zodat zij mijn keuze kunnen horen en goedkeuren,' begon de rode kattin. Ongemakkelijk bewoog de jonge Apprentice haar oortjes. Ze had dit liever nog niet meegemaakt. Dit maakte haar half-broers dood ineens veel realistischer. De zwaarte van haar rouw viel als bakstenen op haar lichaam. Verdrietig wachtte ze de keuze van Everstar af. 'De nieuwe deputy van Windclan is Frostfaith.' Eindigde haar leider de korte speech. Waarna katten hier en daar de nieuwe deputy feliciteerden. Langzaam richtte de jonge kattin haar kop op Frostfaith waarna ze haar een vriendelijk knikje gaf. 'Gefeliciteerd,' murmelde ze alleen voordat ze zich omdraaide en weg stoof.

Vermoeid sprong Everstar op de grond. Haar blik viel even op Spottedwish. De warrior zag er niet enorm enthousiast uit, maar was in ieder geval nog zo vriendelijk om de nieuwe deputy te feliciteren. Het had erger gekund. Ze leek in ieder geval niet van plan om weer een scène te gaan schoppen. Everstar zag Oceanpaw ook en zuchtte een keer. De jonge poes rouwde natuurlijk om haar halfbroer. Het voelde misschien alsof Whitelion nogal abrupt vervangen werd, maar de warrior code schreef nu eenmaal voor dat een nieuwe deputy nog dezelfde dag voor maanhoog werd gekozen. In principe wel een belangrijke regel, ingesteld toen een clan ooit zonder leiding had gezeten toen na de dood van een ShadowClan leider zijn deputy stierf voor ze haar negen levens had ontvangen en een nieuwe deputy had aangesteld.
Rond Frostfaith was intussen een flinke drukte ontstaan van alle katten die haar wilden feliciteren. Coldprayer, met een zeer zeldzame glimlach op haar gezicht, nog wat andere warriors en apprentices. Everstars ogen vernauwden zich even toen ze Hollowtrees kille houding opmerkte. Die moest ze in de gaten houden. Everstar liep naar Frostfaith toe en begroette haar met een vriendelijk knikje. "Ik heb vertrouwen in je, Frostfaith", miauwde ze, vriendelijk, maar met een strenge ondertoon. Zorg dat je dat vertrouwen waard bent.

Arcticfox

Met een zucht liet de kleine poes haar prooi op de prooi stapel vallen. Het was een klein konijn, waarschijnlijk nog erg jong. Arcticfox draaide zich om. Het was al laat in de middag, vandaag had ze weer al haar tijd aan het jagen besteed. Deze keer ook omdat het haar gewoon niet lukte een fatsoenlijke prooi te vinden. Dit konijn was dan ook het enige wat ze wist te vangen, nou ja, samen met een paar kleine muizen maar die vond zij niet echt meetellen. Haar blik ging vermoeid door het kamp. Het was al wat drukker aangezien iedereen het nu wel tijd vond om te stoppen. De langharige poes ging zitten, haar poten waren vermoeid van al het bewegen. Daarnaast voelde ze zich de laatste tijd gewoon wat minder lekker. Arctic hoopte sowieso dat ze niet ziek zou worden, er was al weinig prooi en momenteel moest iedereen hard werken. Ze zuchtte, misschien moest ze naar gewoon gaan slapen, in de hoop dat het iets beter zou worden. Met een langzame beweging stond ze weer op. Even rekte ze zich uit waarna ze in beweging kwam. Met normale passen liep ze naar de Warriors den. Niemand hoefde te weten dat ze zich vandaag wat minder goed voelde.

Net toen Arctic een stap in de Warriors den wilde doen galmde er een stem door het kamp. Meteen herkende ze de stem, Everstar had waarschijnlijk iets belangrijks te melden. De poes zuchtte weer. Wat geïrriteerd en met veel tegenzin draaide ze zich om. Eigenlijk wilde ze nu gewoon uit rusten. Met wat langzamere passen liep ze richting de locatie waar de stem vandaan kwam. Meteen viel haar blik op de rode poes, daarna merkte ze dat de meeste clangenoten er al waren.’Ik spreek deze woorden voor Starclan, zodat zij mijn keuze kunnen horen en goedkeuren.’ Arctic luisterde aandachtig naar de woorden. ’De nieuwe deputy van Windclan is Frostfaith.’ Bij het horen van die woorden spitste ze haar oren. Lichte verbazing verscheen in haar blik terwijl ze haar blik op de poes vestigde. Was haar zus de nieuwe deputy? Trost verscheen al snel in haar ogen toen ze het zich realiseerde. Frostfaith was duidelijk ook verbaast en had dit niet verwacht, zij stond op. Vele clangenoten gingen naar haar toe om haar te feliciteren. Arctic wilde ook naar haar toe, maar zou dat doen als het wat rustiger was. Everstar liep ook naar Frostfaith toe en zei iets tegen haar. Even wachtte Arctic dan ook met bewegen, pas toen de Everstar en de meeste andere katten weg waren greep ze haar kans. ’Gefeliciteerd, zus,’ zei ze met een vrolijke en vriendelijke stem.’Ik weet zeker dat jij een geweldige deputy zal worden, dit heb je verdient.’ zei ze vervolgens met een eerlijke stem. Ze wist zeker dat Everstar een goede beslissing had gemaakt. Toen draaide ze zichzelf weer weg. Ze voelde zich hierdoor wel wat beter, maar ze was nog steeds moe. Hopelijk kon ze nu uitrusten.

Sheet door Cricket van Kickstart

"Laat alle katten oud genoeg om hun eigen prooi te vangen zich verzamelen!" Klonk de stem van Everstar door het kamp. Bronzemask wist wat er geen komen. Eerder op de dag was het lichaam van Whitelion het kamp in gesleept. Nu was het dus tijd voor weer een nieuwe deputy. Ze hoopte maar dat het deze keer wat langer zou duren voor dat er weer een nieuwe deputy zou komen. ''Ik spreek deze woorden voor StarClan, zodat zij mijn keuze kunnen horen en goedkeuren. De nieuwe deputy van WindClan is Frostfaith.'' Ergens van binnen was Bronzemask teleurgesteld. Natuurlijk gunde ze het Frostfaith maar een kans om windclan te leiden zou zij ook wel willen krijgen. Maar Bronzemask wist dat de kans dat zij Deputy zou worden nihil was. Ze schudde haar kopje en wurmde zich door de katten door. ''Congrats.'' Miauwde ze tegen de nieuwe deputy. Daarna wurmde ze zich weer door de menigte en ging verder met haar middagdutje. Na al die drukte was ze wel toe aan wat rust. Ze ging rustig liggen maar in haar hoofd wilde de jaloezie niet echt weggaan.

na whitelion zijn dood had ze het kamp niet verlaten ze was benieuwd wie Everstar zou kiezen wetende dat zij wel ergens bovenaan het lijstje had moeten staan. Want wie wil haar nou niet als Deputy. Ze was een goede poes al zegt ze het zelf. Ze kon Whitelion niet uitstaan beetje haar apprentice taken geven omdat ze niet wilde doen wat hij zei, ha die had ze mooi niet gedaan.
Toen eindelijk de tijd was had ze haar vacht netjes opgepoetst en liep de nieuwsgierig naar Everstar en toen ze haar oudere zus haar naam hoorden knepen haar ogen zich tot spleetjes. Werkelijk Frostfaith. Froststar dat klonk niet eens goed. Ze keek naar haar zus en liep langs haar zonder haar te feliciteren. Ze sliep gelukkig niet in de warrior den want dan moest ze ook nog eens haar zien voor het slapen gaan. Nee ze ging per direct door naar de Nursery om zich naar Bear te nestelen.

- andd she's topic uit meteen xd

Het was laat in de namiddag toen Everstar de Clan bijeen riep. De katten om hem heen waren wat onrustig maar hij bleef kalm terwijl hij naar het verzamelpunt in het Camp liep. Bovenop haar steen sprak Everstar de Clan toe. Everstar had besloten welke kat de nieuwe Deputy geworden was. Toen ze kort stil bleef voelde hij een huivering over zijn lichaam trekken. Frostfaith zo luidde haar antwoord naar StarClan. Hij zocht verwonderd naar de knappe gestalte in het bonte gezelschap van katten. Terwijl andere katten haar feliciteerde en weer een andere poes koud een felicitatie gaf baande hij zich een weg door de kattenmenigte naar Frostfaith toe. Hij raakte kort haar neus aan en grijnsde breed. "Proficiat met je nieuwe rang mooie dame" miauwde hij en voegde er een knipoog aan toe. "Trek het je niet aan wat jaloerse katten zeggen. Je hebt het verdiend." miauwde hij en hij grimaste nog een keer. "Hopelijk heb je nog tijd om me te vergezellen op een jacht in de nabije toekomst" sprak hij nog waarna hij haar een knikje gaf. Na zijn woorden keek hij haar nog even aan waarna hij weg liep om plaats te maken voor de andere katten die achter hem nog stonden om haar te feliciteren.

OOC: Topic uit.~

Ze glimlachte naar de kleine kater die haar nu al mevrouw noemde. Oh dat voelde raar, alsof ze een oude poes was. Zo oud was ze niet, toch? Haar zus glimlachte zelfs naar haar. Het was raar om te zien eigenlijk. Frost stond nog altijd en probeerde de leader steeds weer in beeld te krijgen. Ging helaas niet. Na Spottedwish en Oceanpaw verscheen ze ineens en de poes liep op haar af. "Dankjewel Everstar", besloot ze te zeggen. Een lang gesprek zou ze echt wel hebben, maar later. Ze had geen idee wat ze moest zeggen eigenlijk. Arctic kwam ook aan en ze bedankte haar net zoals Bronzemask, maar die klonk minder blij. Northernlight zag ze zelfs op de achtergrond zo vertrekken. Ze kon zo zien wie haar mocht en wie niet. Best raar eigenlijk. Stallionheart kon ze ook horen en ze glimlachte kort om te zeggen dat het afgesproken was. "Dat is dan afgesproken", zei ze simpel. Na het bedanken van velen besloot ook zij weg te lopen haar den in.

Onderwerp: Re: [Deputy ceremonie] Faith in our future