All the love is wasted

De terugweg vanaf de Gorge met Graywing en Vixencry was een beetje awkward. Panther kwam weer tot zijn positieven en was wat bedaard, waardoor hij nu heel goed doorhad wat zijn actie's wel niet geweest waren. Hij had iedereen die daar gestaan had bedreigd, letterlijk. Zelfs zijn beste vriend had hij willen aanvallen. Zo'n erge woedeaanval had hij nog nooit gehad, en om heel eerlijk te zijn werd hij er nogal bang van. Wat zou er gebeurd zijn als Graywing en Vixencry er niet geweest waren? Zou hij Everstar nu vermoord hebben, zou hij die apprentices vermoord hebben? Hij wist het niet. Hij voelde zich er verschrikkelijk over. Maar hij had het gewild voor Butter, hij wilde zichzelf gewoon zo graag bewijzen en hij had gedacht dat hij dit kon doen met de WindClan leidster te vermoorden. Hij wist niet wat hij straks moest zeggen tegen haar. Het was nogal logisch dat Butterstar de geur van WindClan die aan hun vacht kleefden ging opmerken, en hij dacht niet dat de katten naast hem er veel voor voelden om voor hem te liegen. Hij was bang voor Butters reactie. Wat nou als ze boos werd? Maar hij had het goed willen doen... De RiverClan had het moeilijk nu en extra grond zou hun toch goed gedaan hebben? Bovendien stond er geen regel in de warrior code waarin stond dat je elkaars territorium niet mocht veroveren, toch? De drie katten liepen het kamp binnen en Panther voelde de blikken op hen gericht, waardoor hij zijn oren in zijn nek schoof. Hij hield niet van negatieve aandacht.

+ Graywing, Vixencry, Butterstar. Anderen graag eerst toestemming vragen!

De terugtocht van de gorge was een stille tocht geweest, en Graywing die zich net nog zo opgelucht had gevoeld maakte zich nu druk. Wat voor gevolgen zouden hun acties gehad hebben, en wat zou Butterstar van dit alles vinden? De zwarte kater had gewoon gedaan wat hij het beste vond, maar hij wist niet hoe hun leider zich voelde. Op een vreemde manier voelde hij zich verantwoordelijk. Zijn vriend was gewoon zichzelf niet geweest, en Vixen was er niet de hele tijd bij geweest. Nee, hij had de situatie in de hand moeten houden. De drie katten kwamen stilletjes het kamp binnen. Met hun natte vachten die stonken naar Windclan vielen ze meteen op, en alle blikken waren op hen gericht. Panther leek nog boos, en Vixencry liep nog steeds even trots verder. Gray kon het wel waarderen dat ze zich er even niets van aantrok. Zelf was hij in staat zijn ongerustheid te verbergen, en zelfverzekerd liep hij door. Hij moest Butterstar spreken. De leader was nog niet te zien, en Graywing merkte hoe Vixen de grijze kater in een hoekje dreef. Hem nam hij later wel onder handen. "Waar is Butterstar?" Vroeg hij luid genoeg dat een groepje katten hem wel zou kunnen horen.

Hij werd een rustig hoekje ingedreven door Vixencry en met een ietwat kille blik keek hij haar aan. Hij wist dat er een preek aan ging komen en hij had er helemaal geen zin in. "Wat dacht je wel niet Panther?!" vroeg Vixen tegen hem op een toon die hem aan zijn moeder deed denken. Altijd dat gezeur. Hij haalde kort zijn schouders op waarna hij koppig de andere kant op keek. Hij was nog niet van plan om zomaar op te geven, hij vond immers dat hij hartstikke gelijk had. Zijn spieren spanden zich boos aan toen hij hoorde hoe Graywing, zijn beste maat, Butterstar erbij riep als een kitten die een ander verklikte bij zijn mams. Butterstar verscheen meteen en hoewel dat Panther iet verraste bleef hij een boze houding aanhouden. Hij keek nog steeds koppig de andere kant op. "Wat is er gebeurd." De ijzige toon deed hem iets in elkaar duiken maar hij ging alweer snel terug naar zijn huidige positie. "Zijn jullie op Windclan grond geweest?!" vervolgde ze toen. Bam, spijker op de kop geslagen. Toch zei Panther nog niets. Zolang er niets gezegd werd kon er ook niets fout gaan, right?

Toen Butterstar eindelijk verscheen keek Graywing haar strak aan, en schonk zijn grijze vriend geen aandacht. Hij zou later nog wel bedenken hoe hij daar mee om zou gaan, maar first things first. "Wat is er gebeurd." Zei hun leidster ijzig. "Zijn jullie op Windclan grond geweest?!" Haar toon klonk niet goed, maar de zwarte kater hield zijn mond. Voor zijn part mocht Panther zelf uitleggen wat er was gebeurt, maar Vixen legde het al uit. Tactisch liet ze weg hoe hun vriend bijna half Windclan was aangevlogen, en Everstar terug het water in had geduwd terwijl er een dozijn apprentices vanaf een afstand stonden te kijken. Ergens wilde Gray wel dat iemand Panther de les zou lezen, maar om zijn vriend zo in het diepe te gooien voor Butterstar was ook niet het plan. Hij knikte maar bij de woorden van Vixen. "Het is nog bijzonder dat we er alle drie heelhuids vandaan zijn gekomen." Voegde hij maar toe. Het feit dat ze hier alle drie nog stonden was toch iets?

Vixen versimpelde een beetje wat er gebeurd was en daar was Panther meer dan dankbaar voor. Het was geweldig dat ze niet vertelde over hoe hij controle verloor en bijna alle zes de WindClanners aangevallen had. Toch was Butter niet blij met hem. Een verbaasde en boze uitdrukking gleed over zijn gezicht. Het wisselde elkaar een beetje af. Was ze niet trots op hem, dat hij de Gorge had kunnen oversteken? Dat zou ze moeten zijn, het had ook zijn dood kunnen worden. En was ze niet trots op hem, dat hij voor háár de WindClan leider had willen doden? Dat zou ze moeten zijn, aangezien hij zelfs de warrior code overtrad voor haar. "Windclan katten kunnen niet zwemmen, probeer ze dan ook geen zwemles te geven." miauwde Butterstar tegen hem en een frons kwam op zijn gelaat waarbij hij haar boos aankeek. "Bijzonder jammer ja. Wie hebben jullie in elkaar moeten rammen, welke oorlog hebben jullie moeten beginnen om Panther daar weg te krijgen?" koppig keek hij opnieuw weg. De anderen zouden het woord maar moeten doen aangezien de vraag niet aan hem gesteld was. Bovendien voelde hij er niet veel voor om iemand wat te vertellen als hij zijn leven voor haar gewaagd had en alles wat hij kreeg was stank voor dank.

Butterstar leek verrassend koel, maar Graywing vreesde dat zich er nu een boel woede en frustratie opkropten in haar. Hij kende zijn leider beter dan dat, en zoals hij vreesde was ze niet bijzonder blij dat ze alle drie weer veilig terug kwamen. "Windclan katten kunnen niet zwemmen, probeer ze dan ook geen zwemles te geven." Was het enige wat de flame point aan Panther te zeggen had, en daarna wendde ze zich tot hem en Vixen. "Bijzonder jammer ja. Wie hebben jullie in elkaar moeten rammen, welke oorlog hebben jullie moeten beginnen om Panther daar weg te krijgen?" Hij keek Vixen een beetje verbaasd aan. Hadden zij het nu weer gedaan? De rode poes keek ook naar hem, en uit haar blik kon hij wel opmaken dat er niet veel lieve woorden uit haar mond zouden komen, en dat wist ze zelf ook en hield haar mond. "Niemand is gewond geraakt." Zei hij licht geïrriteerd. "We hebben duidelijk gemaakt dat we geen problemen wilden, en Everstar is naar mijn weten geen enkel leven kwijtgeraakt." Achteraf had hij misschien die uit de kluiten gewassen apprentice wel een lesje willen leren, maar wat hij er wel niet allemaal voor over had om het Butterstar naar haar zin te maken. "Ook heb ik onze buurvrouw nog laten weten dat ze maar geluk heeft gehad dat we in de buurt waren." Voegde hij nog maar toe. "Dus we hebben ons voorbeeldig gedragen, Goed genoeg?"

De hoop in zijn vrienden keerde toch een beetje terug toen ze allebei een beetje weglieten hoe hij geprobeerd had om Everstar te verdrinken, haar echt teruggegooid had de rivier in. Nou ja, Butterstar hoefde dat detail ook niet te weten, toch? Butter vroeg wie er allemaal waren, en een frons kwam op Panther zijn gelaat. Het waren echt veel katten geweest. Nu hij wat begon te bedaren, realiseerde hij pas wat hij gedaan had. Hij had de WindClan leader geprobeerd te verdrinken toen WindClanners toekeken. Wat was hij toch ontzettend slim af en toe. Voor het eerst begon hij met praten en uitleggen. "Er waren vooral veel apprentices, en twee warriors. Ik herkende er één van de Gathering, Sweetheart. Die andere kende ik niet." miauwde hij, zijn stem nog steeds nors net zoals zijn gelaat, maar hij praatte in ieder geval. Toen Butterstar vroeg in wat voor staat Everstar was, schuifelde hij wat ongemakkelijk met zijn poten. "Ze was heel zwak.." mompelde hij en keek haar een beetje schuldbewust van onder zijn wimpers aan.