Dark days, but golden moments

Hij had voor het eerst weer een hele vis binnen kunnen houden. Het was maar een kleine vis geweest, maar het was hem wel gelukt. Daardoor glunderde hij van oor tot oor terwijl hij naar de graadjes voor zijn poten keek. Hij had niet hoeven kokhalzen en al wist hij dat dat later nog wel zou kunnen komen, had hij de vis op kunnen eten zonder misselijk te worden. Nou kon hij toch wel even naar buiten gaan? Hij wilde nog steeds Skyfeather opzoeken, omdat hij gehoord had dat de kittens waren geboren. Hij wilde de kater steunen waar hij kon ook al was zijn gezondheid niet zo goed. Hij krabbelde overeind en sleepte zichzelf naar buiten. Hij was eigenlijk altijd moe en zijn spieren deden niet wat hij wilde en trilden onophoudelijk. Toch kon zijn dag niet meer stuk nou hij een prooi binnen had weten te houden. Zo snel hij de Medicine cat’s den uit was ging hij weer zitten om niet om te vallen en keek om hem heen. De blik in zijn lichtblauwe ogen zocht de vacht van Skyfeather.

[First Skyfeather]

Met een trotse houding liep hij door het kamp. Vandaag kon zijn dag niet stuk gaan. Vier kittens. Misty, Raven, Honey en Aurora, prachtige kittens met prachtige namen. En ze hadden nog een prachtige moeder. Jep, hij lag in de zevende hemel. Zijn passen werden versloomd bij het herkennen van de al te vertrouwde vacht van Creamyfrost. Hij was al aardig wat opgeknapt. Maar nogsteeds niet zoals hij hem had herinnerd als Kitten en Apprentice. Hij liep richting de creme gekleurde kat. "Hey, Creamyfrost." begroette hij de oudere Warrior optimistisch en opgewekt. Hij sloeg zijn luchtblauwe ogen geamuseerd neer voordat hij de kater een vriendschappelijke por gaf. "Hoe gaat het?" Hij zwiepte enthousiast en energiek met zijn staart. Hij kon niet wachten om het nieuws aan zijn goede vriend te vertellen. Nu eerst wachten op het perfecte moment.

-sorry voor late rea ^^"

Creamyfrost
"CAN YOU LOVE MY WEAKNESSES?"

Hij keek op toen hij Skyfeather zag. Hij trok opgelucht met zijn oren, omdat hij hem gevonden had. Hij was niet vaak buiten te vinden, omdat hij het meest van de tijd sliep. Hij had al zijn energie nodig om zichzelf warm te houden. Hij glimlachte naar de andere kater die hem begroette. “Hallo Skyfeather.” Toen Skyfeather hem een por gaf begon hij te wankelen. Hij had moeite om overeind te blijven en dat lukte dan ook maar net. “Ik kan ook niets meer hebben.” Het was als grapje bedoeld, maar er lag duidelijk een verdrietige ondertoon in zijn stem. Het deed hem pijn dat hij zichzelf niet nuttig kon maken. “Het gaat wel, maar hoe gaat het met jou. Ik hoorde het van je kittens.” Langzaam ontstond er een fonkeling in zijn lichtblauwe ogen.

“Hallo Skyfeather.” glimlachte de kater voordat hij bijna viel door zijn por. "Oh eh... Sorry, had ik je pijn gedaan?" vroeg hij nogal geschrokken. Dat was het laatste wat hij wou doen tegen zijn beste vriend. “Ik kan ook niets meer hebben.” Skyfeather deed zijn best te glimlachen. Maar de toestand van zijn vriend was echt te ver gegaan. "Het gaat wel, maar hoe gaat het met jou. Ik hoorde het van je kittens.” De grijze tabby glimlachte trots. "Jep, vier prachtige kittens." snorde hij voordat hij naast hem ging staan. "Met mij gaat het ook prima." miauwde hij nadat hij erachter kwam dat hij zijn eerste vraag genegeerd had. "Hoe komt het dat jij nog een kittens hebt? Er lopen veel poezen hier rond, hoor." plaagde hij zijn beste vriend. Misschien dat een koppel voor hem wat beter zou zijn. "Of is ze soms een Medicine Cat?" Hij keek hem olagerend aan. Hij wist heus wel dat Honeyscent en hij tamelijk close zijn. Jammer dat ze geen partner mocht.

Creamyfrost
"CAN YOU LOVE MY WEAKNESSES?"

“Nee joh, trek je maar niets van mij aan.” Wimpelde hij vlug de verontschuldiging van Skyfeather weg. Toen de andere kater over zijn kitten begon, begonnen zijn ogen blij te fonkelen. “Wat geweldig. Ik wil ze graag een keer zien.” Hij zou zichzelf wel naar de nursery slepen, tenminste als Skyfeather het goed vond als hij ging kijken. Hij keek wat geschrokken naar zijn voorpoten toen de zilverkleurige RiverClanner verder sprak. “Ik hoef nog geen vader te worden.” Hij wist hoe zwaar het was, dat had hij wel ervaren met zijn peetkittens. Daarnaast was hij bang dat zijn kittens zijn gedrag over zouden nemen, ze moesten niet zwak worden door hem. “Ik ben niet verliefd.” Hij keek weer op recht in de ogen van zijn vriend. Hij wist nog steeds niet wat verliefdheid dan moest zijn, het was ongrijpbaar voor hem.

Onderwerp: Re: Dark days, but golden moments