;; From the floor to the ceiling | Littlestream

Na haar fantastische avontuur met Flamepaw en de rogue in het boomhol had ze wel besloten eerst te kijken of de bodem niet gezakt was zoals was geweest bij die ene boom op Fourtrees. Sowieso zou ze nu liever toch teruggaan naar het camp als het hard zou gaan sneeuwen. Ze schopte wat sneeuw over een gevangen vogel, om vervolgens een stuk nat boomschors af te breken om te markeren waar ze deze liet. Daarna versnelde ze in minimaal aantal seconden naar hoog tempo. Tijd om de prooi goed te pakken te krijgen. Ze wist dat ze pootafdrukken achter zou laten; maakte niet uit, des te eerder zou ze haar prooi terugvinden. Over platgelopen sneeuw liet ze zich van een heuvel afglijden. Deze was echter iets stijler dan ingeschat. Met een rotvaar gleed ze over het ijs, struikelend en rollend, om tegen een niet al te dikke boom te knallen. Oh gelukkig, op die takken lag ook sneeuw. Met de impact van Echo's gewicht kwam er een lading sneeuw naar beneden die groter was dan de apprentice verwacht had. Al snel lag er een klein hoopje wit spul op haar rug, en ze schudde het maar snel weg. Hopelijk had niemand het gezien — of nog erger, was ze niet de enige geweest die ze een persoonlijke sneeuwbui had bezorgd.

;; Littlestream first!

Haar kleine grijze gestalte bewoog geluidloos -op de krakende sneeuw na dan- voort over het gebied. Haar lichte groene ogen scanden de omgeving terwijl een zachte zucht haar bekje verliet. Nog steeds had ze maagkrampen en had een zekere misselijkheid ervoor gezorgd dat ze al dagen geen hap meer binnenkreeg. Gelukkig had ze een ietwat langere vacht, zodat de anderen niet konden zien hoe mager ze wel niet geworden was. Echter zorgde haar smalle postuur en het kleine beetje vlees dat zich over haar botten bevond, dat ze er nog breekbaarder uitzag dan normaal. Ergens was ze blij met het feit dat Tallshadow deputy was geworden, nu kon hij namelijk niet zien hoe slecht ze eraan toe was. Oh Starclan help als hij erachter kwam wat er de reden voor was. Net wanneer de poes verder wou stappen, zakte ze met haar voorpoten door en viel ze neer op de grond. Een zachte puf verliet haar bekje waarna ze nog eens een stapel sneeuw over haar heen kreeg. Zonder de energie te hebben om weer recht te staan en de sneeuw van zich af te schudden, bleef ze simpelweg liggen. Misschien was het wel beter dat ze dit deed, dan had de Clan één last minder. Dan kon Tallshadow een fatsoenlijk iemand vinden, iemand die niet zo onverantwoordelijk was als haar. Iemand die beter zou zorgen voor zijn kittens die in haar buik groeiden.

i'll hold your hands, they're just like ice

Zelf had ze de meeste sneeuw uit haar vacht geschud. Ze schaamde zich een beetje toen ze wel een andere geur doorkreeg. Shadowclan wel, poes. Crap, die had ze eerder moeten ruiken. Ze werd vooral een beetje panisch toen ze de kattin onder de sneeuw zag liggen. Verdorie, dat weer. De apprentice haastte zich in de richting van de grijze poes, die niet overeind was gekomen. "Uhm... Sorry vo—" Ze onderbrak zichzelf. Het viel haar op dat dit de oude medicine cat was van Shadowclan, de poes die Tallshadow had geholpen met epic zijn, zoals hij had verteld. De warrior schudde de sneeuw niet van zich af, dus veegde Echo het grootste deel weg, met een schuldbewuste snuit. "Ik gleed tegen die boom aan," verklaarde ze zichzelf. Een beetje een zwak excuus.