Screw It. 凸ಠ益ಠ)凸

- In het kamp -

Na zich een uitgebreide wasbeurt te hebben gegeven stapte de leerling uit het leerlingen hol. Het was weer eens zo'n typische, koude leafbare dag, en precies, precies op deze ochtend was zij een van de 'gelukkige' om deel te nemen in de dageraad patrouille. Yes, fijn, geweldig!
De slanke, witte poes viel amper op in de witte sneeuw die zich als een deken over het kamp verspreid had. Enkel haar ijsblauwe ogen waren snel en simpel te onderscheiden van het vele wit. Het was te vroeg, de zon stond op het punt om op te komen. Honger had ze dus nog niet echt, dat kwam meestal pas wat later op de middag.
Met een geïrriteerde gezichtsuitdrukking stapte ze richting de kampingang om te zien welke krijger hetzelfde, pijnlijke lot van het vroege opstaan met haar zou delen. Al snel ontmoette ze de gouden blik van een grote, langharige kater die ze kende als Dapplefrost. "Oké, ik ben er." mompelde ze met een geïrriteerde zwiep van haar staart. "Hoe eerder we gaan hoe sneller we hier vanaf zijn." Was de stille hint die ze hem gaf. Ze wilde nú weg, nu meteen. Het liefst had zij de leiding op zich genomen, maar helaas stond het feit dat het nog wel een tijdje duurde voor ze tot krijger benoemd zou worden haar in de weg. Daarbij wist ze de weg naar de Gorge niet eens.

- Dapplefrost eerst!

Dapplefrost strekte zijn poten uit en wenkte Lakepool toen hij haar aan zag komen lopen.
Ze leek geirriteerd, wat begrijpelijk was op de vroege morgen, en een strenge leafbare.
"Goed geslapen?" vroeg Dapplefrost aan Lakepool met een sarcastisch toontje; hij speelde graag een beetje met de apprentices, en dat liet ie dan ook graag merken.

Dapplefrost zwiepte z'n staart op een speelse manier en reageerde op Lakepaw's hint met een gespeelde toon die leek op dat van een van de elders:
"Een echte warrior offert zich op voor de clan"

Dapplefrost was nog maar net tot warrior benoemt, en hoewel hij zeer gehecht was aan de clan, hij nam het allemaal niet heel serieus, iets wat hij afdankte aan het feit dat ie nog nooit in een levensbedrijgende situatie was geweest.
Hij grapte veel, zeker tegen de kits en de apprentices, want hij kon al gauw een kras verwachten als hij een warrior zou lastigvallen.

"Nou, waar wachten we nog op?"

De witte leerling rolde even met haar ogen. "Heerlijk," antwoordde ze vervolgens sarcastisch. Wat een domme vraag om te stellen als de zon nog amper opgekomen was. "Ik ben nog geen warrior, dus ik had best nog even in mijn nest mogen blijven liggen." was haar antwoord op zijn volgende opmerking. Tegen de kater persoonlijk had ze niets, maar haar ochtendhumeur was gewoonweg vreselijk.
"Nou, waar wachten we nog op?" miauwde de kater uiteindelijk. "Op jou," miauwde ze terug waarna ze hem voorging door de kampingang. Eenmaal aan uit het kamp keek ze om zich heen en geeuwde nog even. "Dus, welke kant?" vroeg ze over haar schouder waarna ze een van haar pootjes nog even een snelle lik gaf.

Dapplefrost kwam naast haar lopen tot ze het einde van het territorium bereikte; het was stil, en alleen het getsjirp van de vogels in het bos onderbraken de rust.

De grond was vochtig en de kou begon aardig tot Z'n poten doortedringen, maar hij negeerde het en stootte Lakepaw aan:

"Het ziet er goed uit; wat vind jij ervan?"

De weg naar de Gorge was langer dan ze verwacht had, maar de grote krijgskat naast haar leek zijn pas niet op de hare aan te passen. Niet dat ze dat zou willen, natuurlijk. Ondanks dat ze zo haar prioriteiten had zou ze zich niet laten kennen. Alhoewel, haar nog korte, witte pootjes waren niet gemaakt om lange afstanden zoals deze af te leggen binnen zo'n korte tijd. Af en toe had ze dan ook in zichzelf gemompeld over zere poten en het lange, verre wandelen.
Eindelijk, ze waren er. Dit was haar eerste keer naar een grenslijn, maar wat was hier bijzonder aan? Ze had WindClan katten verwacht die ze samen met Dapplefrost had kunnen verjagen of zo, iets spannends. "Het is oké," antwoordde ze droogjes. "Al is het niets vergeleken bij mijn schoonheid." mompelde ze terwijl ze nogmaals een lik gaf over een van haar voorpootjes. "Hoe weten we nu eigenlijk of hier katten zijn geweest? Hoe ruikt WindClan?" vroeg ze na een tijdje de omgeving te hebben bestudeerd.

Onderwerp: Re: Screw It. 凸ಠ益ಠ)凸